အက်ည္းတန္လက္တြဲေဖာ္

အက်ည္းတန္လက္တြဲေဖာ္

“ဒုကၡ” ဟူေသာ စကားလံုးသည္ပင္လွ်င္ အျမင္၌ အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆုိးပါေလသည္။ “ဒုကၡ” ဟူေသာ အသံကုိ နား၏သာယာမႈရသ စုိးစဥ္းမွ် ရွာမရေသာေၾကာင့္ မည္သူကမွ် မၾကားလုိ။ “ဒုကၡ” ဟူေသာအေတြ႕အၾကံဳကုိလည္း မျမင္ခ်င္၊ မေတြ႕ခ်င္၊ မေပါင္းဆံုလိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ လူသတၱ၀ါတုိ႔ ဒုကၡႏွင့္ေ၀းေအာင္ ေျပးေရွာင္ေနၾကေခ်သည္။

သုိ႔ရာတြင္ ဒုကၡကုိ ေက်းဇူးတင္စရာေတာ့ ရွိပါသည္။

“ဒုကၡ” က မိမိ၏ ည့ံကြက္၊ ေရွာ္ကြက္၊ ေပ်ာ့ကြက္၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကုိ မူယာမာယာမရွိဘဲ ဒုိး ဒုိးေဒါက္ေဒါက္ ေထာက္ျပတတ္သည္။ ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ မလိုလားသူ၊ ကုိယ့္အၿငိဳအျငင္ကုိ မခံလိုသူမ်ားလို ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ လုပ္မေနတတ္။ ၿမံဳ၍ မေနတတ္၊ အလိုက္သင့္ အလ်ားသင့္ ဆက္ဆံမေနတတ္။ အမွန္အတုိင္း အရွိအတုိင္း ဒုကၡက ေထာက္ျပတတ္သည္။

 ဤသုိ႔ေထာက္ျပေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ ညံ့ကြက္၊ ေပ်ာ့ကြက္ကုိ ျပဳျပင္ေက်ာ္လႊားကာ ေအာင္ျမင္သူေတြ ျဖစ္လာသည့္အခါ ဒုကၡကုိ ေက်းဇူးတင္လာၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ သင္၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကုိ အေသအခ်ာ ေထာက္ျပေျပာဆုိႏုိင္ေသာသူသည္ သင့္ဘ၀အတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းပင္ ျဖစ္၏ ဟူေသာအဆုိကုိ ဒုကၡက ခံယူထားသည္ႏွင့္ တူေနပါသည္။

ဒုကၡက လူသတၱ၀ါတုိ႕၌ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ အစြမ္းအစကုိ ဆြဲေဖာ္၍ ငုိက္ျမည္းေတြေ၀ေနေသာစိတ္ကုိ လွန္႔ႏိႈးကာ သတိေပးတတ္သည္။ ဒုကၡက လူေတာ္ႏွင့္လူညံ့ကုိလည္း ခြဲျခားေပးတတ္သည္။ လူတစ္ဦးအား လူေတာ္လူေကာင္း ဟုတ္မဟုတ္၊ လူစြမ္းလူစ ရွိမရွိ စစ္ေဆးေပးႏုိင္ေသာ မွတ္ေက်ာက္မ်ားအျဖစ္ ဒုကၡက အခက္အခဲတုိ႔ကုိ ဖန္တီးေပးတတ္ သည္။ အခက္အခဲႏွင့္ အႏၲရာယ္တုိ႔ကို ၾကံဳလာေသာအခါ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက ခ်ိဳင္းေထာက္၀ယ္၍ ေထာက္ၾကရၿပီး တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားမွာေတာ့ အေတာင္မ်ားေပါက္လာၾကသည္ဟူေသာ အဆုိရွိသည္။ 

 ဆိုလိုသည္မွာ အခက္အခဲႏွင့္ အႏၲရာယ္တုိ႔ကုိ ရင္ဆုိင္ၾကရာ၌ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ့ညံ့ျခင္း၊ ၾကံရည္ဖန္ရည္ နည္းပါးျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား က်ိဳးပဲ့ပ်က္ဆီးစီးျခင္းႏွင့္အတူ က်႐ံႈးပ်က္စီးသြားၾကသည္။ ဤသည္ကုိ ရည္ရြယ္၍ ခ်ိဳင္းေထာက္၀ယ္ တပ္ရသည္ဟု တင္စားေျပာဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားကေတာ့ အခက္အခဲႏွင့္ အႏၲရာယ္တုိ႔ကုိ ရင္ဆုိင္ရာ၌ စိတ္ဓါတ္ႀကံ့ခိုင္ၾကသည္။ ၾကံရည္ဖန္ရည္ ရွိၾကသည္။ ထုိအခါ အခက္အခဲမ်ားကုိ ေက်ာ္လႊားလြန္ေျမာက္ႏုိင္သည့္ စြမ္းရည္ မ်ား ရသြားၾကသည္။ ဤသည္ကုိ ရည္ရြယ္၍ တခ်ိဳ႕သူမ်ား၌ အေတာင္မ်ား ေပါက္လာၾကသည္ဟု တင္စားေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ 

အခက္အခဲႏွင့္ ဒုကၡတရားက စိတ္ဓါတ္ခိုင္ခံ့သူ၊ အသိဉာဏ္ အေျမာ္အျမင္ရွိသူကုိ ေအာင္ျမင္မႈဆီသုိ႔ ပ်ံသန္း ေရာက္ရွိသြားေစႏုိင္ေသာ အစြမ္းအစ ေတာင္ပံမ်ားကုိ တပ္ဆင္ေပးလိုက္ၿမဲျဖစ္သည္။

လူသတၱ၀ါဆုိသည္မွာ အခက္အခဲႏွင့္ ျပႆနာမ်ားကုိႀကံဳမွ အစြမ္းအစကုိ ထုတ္ခ်င္တတ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ေနာင္မွ “တ”ရသည့္ ေနာင္တ တရားသည္ သတၱေလာက၌ အဆင့္အျမင့္ဆံုးဟုဆုိေသာ သတၱ၀ါတုိ႔ နယ္ပယ္အတြင္းသုိ႔ ေရသာခိုျခင္း ပ်င္းရိျခင္း သက္သက္သာသာ ေနလိုျခင္းတည္းဟူေသာ တံခါးေပါက္တုိ႔မွ တိတ္တခိုး၀င္ေရာက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ 

သုိ႔ရာတြင္ “ဒုကၡ”က လူတစ္ဦး ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး ေတာက္မေတာက္၊ စိတ္ဓါတ္ ခိုင္မခိုင္ကုိ ဇြဲသတၱိတည္းဟူေသာ မွတ္ေက်ာက္၌ တင္ၾကည့္ေပလိမ့္မည္။ ဘ၀ဟူေသာ ႀကိဳး၀ုိင္းအတြင္းသုိ႔ သြင္း၍ အခက္အခဲတည္းဟူေသာ ၿပိဳင္ဘက္ႏွင့္ ၿပိဳင္ဖက္ေစလ်က္ သတၱိရွင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ေပလိ့မ္မည္။ ဘ၀ႀကိဳး၀ုိင္း၌ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူ မေဆာင္းႏုိင္သူကုိလည္း ဒုကၡက သနားညွာတာ ခ်စ္ၾကင္နာစြာျဖင့္ မ်က္ႏွာသာေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤမွ်ရက္စက္၍ ျပတ္သားလြန္းေသာေၾကာင့္ ဒုကၡကုိ အက်ည္းတန္လွေခ်သည္ဟု ထင္ခဲ့ၾကသည္။

ဘ၀ႀကိဳး၀ုိင္း၌ အခက္အခဲႏွင့္ အပြဲပြဲယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊ ဇဲြသတၱိမွတ္ေက်ာက္၌ အႀကိမ္ႀကိမ္ မိမိတုိ႔၏ အစြမ္းအစကုိ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံခဲ့ေသာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားသည္ ဒုကၡ၏ သေဘာကုိ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ အကဲခတ္သူတစ္ဦးက “လင္ကြန္းဟာ ဒုကၡရဲ႕ အေရြးခ်ယ္ အစမ္းသပ္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံခဲ့ရတယ္။ 

ဒါေပမယ့္... သူ႔အစြမ္းအစကုိ ဇြဲသတၱိ မွတ္ေက်ာက္ေပၚမွာ တလက္လက္ တင္ျပႏုိင္ခဲ့လို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ... ဒုကၡက ႐ိုက်ိဳးစြာနဲ႔ သမၼတလင္ကြန္းအျဖစ္ တင္ေျမွာက္လိုက္တာပဲ” ဟု ဆုိသည္။ “ဒုကၡဟာ အက်ည္းတန္တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္က... ေအာင္ျမင္မႈဆီ ပုိ႔ေပးတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ပါတယ္” ဟုပင္ ဆုိျပန္ေခ်သည္။

သင္ကေကာ ဒုကၡကုိ မည္ကဲ့သုိ႔ ျမင္ပါသနည္း။

နႏၵာသိန္းဇံ