တကယ္ဆိုရင္ . . .

တကယ္ဆိုရင္ . . .

သုႆုသံ လဘေတ ပညံ-ပညာရဖို႔အတြက္ နားေထာင္ရမည္၊ (၀ါ) နားေထာင္တတ္လွ်င္ ပညာရ၏။ (ဗုဒၶ)
လြန္ခဲ့ေသာ အႏႇစ္ႏႇစ္ဆယ္ေက်ာ္ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲ ဟိုေနရာသည္ေနရာ ျမန္ျပည္တစ္နံတစ္လ်ား ေဒသ အႏႇံ႔အျပား ၾကားခဲ့ရသည့္ ဂီတ တစ္ပိုင္းတစ္စကား ''ကိုယ့္အခ်စ္နဲ႔ အရာရာကို အေကာင္းအတိုင္း ျဖစ္ေစမည္'' ဆိုသည့္ ဂီတ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျဖစ္သည္။ ယေန႔လည္း ႏႇစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူလတ္ပိုင္း အမ်ားစု၏ ႏႈတ္ထဲ၌ ရႇိေနပါလိမ့္ဦးမည္။

ယခုႏႇစ္ပိုင္းမႇာေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲသြားလွ်င္ ေနရာ အႏႇံ႔အျပား အျမဲလိုလို ၾကားေနရသည့္ ဂီတ တစ္ပိုင္းတစ္စကား ''တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္'' ဆိုသည့္ ဂီတ တစ္ပိုင္းတစ္စပင္ ျဖစ္သည္။ ထင္းေခြေသာ မိန္းကေလး၊
ထမင္းခ်က္ေသာ မိန္းကေလး၊ ေတာထဲက ေကာက္စိုက္ ေကာက္ရိတ္ေနသည့္ မိန္းကေလး၊ ၿမိဳ႕က မိန္းကေလး၊ ေတာကမိန္းကေလး စသည္ စသည္ ''တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္'' ဆိုသည့္ အပိုဒ္ကေလးကို ညည္း၍ ေနႏိုင္သည္။ မိန္းကေလးမႇမဟုတ္ စာသားက ထိမိလႇသည့္ အဓိပၸာယ္ ရႇိလႇသည့္ စာသား၊ ႏႇလံုးသားထဲမႇာ စူးနစ္၀င္သြားႏုိင္ေသာ စာသား ျဖစ္သျဖင့္ ေယာက်္ားေလးအခ်ဳိ႕လည္း ညည္းေကာင္းညည္းေနႏိုင္သည္။ (အႏုပညာ ဓာတ္ခံရႇိသူမ်ား၌သာ)

အဆိုေတာ္အမ်ားစုက ပညာသည္ ျဖစ္သည္။ ေတးျပဳစာဆိုေတြကမႇ ပညာရႇင္အစစ္ ျဖစ္သည္။ (ပညာရႇင္ကေတာ့ ပိုက္ဆံသိပ္မရ၊ ပညာသည္ကသာ အရပ္တကာ လည္ေရာင္းသူ ျဖစ္သျဖင့္ ပိုက္ဆံ ပို၍ရသည္)၊ ေက်ာ္တာက အဆိုေတာ္၊ တကယ္ ေတာ္တာက ဂီတစာဆို ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုက အဆိုေတာ္ကိုပဲ သိၾကသည္။ ေတးေရးေတးျပဳကို သိပ္ၿပီး သိၾကတာမဟုတ္။ အမ်ားစုက အဆိုေတာ္ကိုပဲ စိတ္၀င္စားၾကသည္။ ေတးျပဳစာဆိုကို သိပ္ၿပီး စိတ္၀င္စားၾကတာ မဟုတ္။တကယ္ေတာ့ အဆိုေတာ္က ႏႈတ္ဖ်ားေလးႏႇင့္ပဲ ဆိုသြားသည္။ ရင္ထဲ အသည္းထဲက စိုက္ထုတ္စရာမလို၊ ေတးျပဳစာဆိုက ရင္ထဲ အသည္းထဲက ယိုစိမ့္ထြက္လာေသာ ဂီတသံစဥ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕ၾကရ၊ ႏြဲ႕ၾကရသည္။

ပြဲဆိုတာ ''ၾကည့္တတ္ရင္ ဘာ၀နာ'' ဟု ဆိုစကားရႇိ၏။ ဂီတ ဆိုတာလည္း တခ်ဳိ႕ အပိုင္းအစေလးေတြက နားဆင္တတ္ပါက 'ပညာ' ျဖစ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရႇိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ဂီတစာဆို အမ်ားစုသည္ ဘ၀သမားေတြ ျဖစ္ၾက၏။ ဒႆန သမားေတြ ျဖစ္ၾက၏။(အႏုပညာ ဟူသည္မႇာလည္း ဒႆနပါမႇသာ အႏုပညာေျမာက္သည္)စာေပသမား စစ္စစ္၊ အႏုပညာသမားစစ္စစ္ တို႔သည္ သစၥာတရားကို ရႇာေဖြသူေတြ ျဖစ္ၾက၏။ သစၥာတရားကို ကိုးကြယ္သူေတြ ျဖစ္ၾက၏။ ရပ္ထဲရြာထဲက ဘ၀ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ခံစားၿပီး သစၥာတရားေတြရင္ထဲက ပြင့္အန္က်လာၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂီတမႇာလည္း တခ်ဳိ႕ အပိုင္းအစေတြက နားဆင္တတ္လ်င္ 'ပညာ'ဟု ႁခြင္းခ်က္ႏႇင့္ဆိုႏိုင္သည္။

အခ်စ္ဟူသည္
အထက္၌ဆိုခဲ့ေသာ ဂီတႏႇစ္ပုဒ္လံုးတြင္ ပါရႇိသည့္ အခ်စ္ ဟူသည္မႇာ သိဂၤါရရသ အခ်စ္မွ်သာမဟုတ္၊ သႏၲရသ အခ်စ္တုိင္ေအာင္ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္သည္။ အမ်ားစုက အခ်စ္ဆိုလွ်င္ သိဂၤါရရသ အခ်စ္ေလာက္ပဲ သိၾကသည္။ ေတးျပဳစာဆိုသည္ ထိုမွ်သာ ရည္ရြယ္သည္ ဟုတ္ဟန္မတူ၊ သႏၲရသ အခ်စ္တုိင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေတးျပဳျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိ၏။
အခ်စ္ဟူသည္မႇာ နက္နဲ၏၊ ခက္ခဲ၏၊ ေရာေထြးမႈ ရႇိ၏၊ အခ်စ္ဆိုသည့္ ေ၀ါဟာရထဲ၌ စိတ္ေစတနာ အမ်ဳိးမ်ဳိး ပါ၀င္ေန၏။ စာနာမႈ၊ ေထာက္ထားမႈ၊ ညႇာတာမႈ၊ ဂ႐ုစိုက္မႈ၊ အေလးထားမႈ၊ အလိုက္တသိရႇိမႈ၊ စိတ္၀င္စားမႈ၊ ခင္မင္မႈ၊ ၾကည္ျဖဴမႈ၊ ၾကင္နာမႈ၊ ျမတ္ႏိုးမႈ၊ ၾကည္ညိဳမႈ၊ ကိုးကြယ္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ တန္ဖိုးထားမႈ၊ ရက္ေရာမႈ၊ လိုက္ေလ်ာမႈ၊ သည္းခံမႈ၊ ခြင့္လႊတ္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈ၊ စြန္႔လႊတ္မႈ တို႔သည္ အခ်စ္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရထဲ၌ ေရာေႏႇာ ပါ၀င္လ်က္ ရႇိၾက၏။

အခ်စ္ကို အၾကမ္းဖ်င္းခြဲလိုက္လွ်င္ 'မီးႏႇင့္တူေသာအခ်စ္၊ ေနႏႇင့္တူေသာအခ်စ္၊ လႏႇင့္တူေသာ အခ်စ္' ဟူ၍ သံုးမ်ဳိးရႇိေၾကာင္း ဆရာႀကီးဦးတက္တိုးက သူ၏ 'အခ်စ္ႏႇင့္စိတ္ပညာ' စာအုပ္၌ ဆိုခဲ့၏။ မိမိတို႔ ပါဠိစာေပႏႇင့္
တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ေသာ္ မီးႏႇင့္တူေသာ အခ်စ္ဟူသည္ 'တဏႇာေပမ-တဏႇာရာဂ အခ်စ္'ျဖစ္၏။ ေနႏႇင့္တူ၍ ေႏြးေထြးေသာအခ်စ္ ဟူသည္ 'ေဂဟသိတေပမ-သံေယာဇဥ္ခ်စ္' ျဖစ္၏။ လႏႇင့္တူေသာအခ်စ္ ဟူသည္ 'ေမတၲာေပမ-ေအးျမေသာ အခ်စ္' အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မႇန္ ျဖစ္၏။ ယင္းတို႔ သံုးမ်ဳိးခြဲေသာ္လည္း သူတို႕သည္ သီးသန္႕အခါမ်ဳိး ရႇိသလို ေရာေထြး၍ ေနေသာအခါလည္း ရႇိ၏။

'အျခားသူတို႔၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာရႇိမႈ တို႔သည္ မိမိ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ခ်မ္းသာမႈကဲ့သို႔ပင္ အေရးႀကီးတာပါလား'ဟု နားလည္ ခံစားတတ္သူ၏ ႏႇလံုးသား၌သာ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မႇန္တရားက ေပါက္ဖြားရႇင္သန္ နားခိုႏိုင္ေလ၏  . .

အခ်စ္ဟူသည္ ယဥ္ေက်းမႈ ျမင့္မားလာေသာအခါမႇသာ ေပၚေပါက္၍ လာရသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈကို နားလည္သူ၊ ယဥ္ေက်းသူတို႔ ႏႇလံုးသား၌သာ အခ်စ္ ဟူ၍ ရႇိႏုိင္သည္။ ဘုရားကလည္း 'စိတၲံ ဒႏၲံ သုခါ၀ဟံ-ယဥ္ေက်းေသာ စိတ္ကသာ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္ႏုိင္သည္' ဟု မိန္႔သျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဟူသည္ အထူးသျဖင့္ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္၏။ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ ဟူသည္ မိမိ၏ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန ဣႆာမစၧရိယ စသည္တို႔ကို ႏႇိမ္နင္းႏိုင္သျဖင့္ ယင္း တရားဆိုးတို႔ အစြန္းမထြက္ေသာ ယင္းတရားဆိုးတို႔ႏႇင့္ သူတစ္ပါးအေပၚ ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ ၾကံစည္မႈမရႇိေသာစိတ္မ်ဳိး ျဖစ္၏။
တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ ရႇိသူတုိ႔၌ အခ်စ္ဟူ၍ မရႇိႏိုင္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ မရႇိသူတို႔၌သာ အခ်စ္ဟူ၍ ရႇိႏုိင္သည္။ ''အျခားသူတို႔၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာရႇိမႈ တို႔သည္ မိမိ၏ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ခ်မ္းသာမႈ ကဲ့သို႔ပင္
အေရးႀကီးတာပါလား''ဟု နားလည္ခံစားတတ္သူ၏ ႏႇလံုးသား၌သာ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မႇန္တရားက ေပါက္ဖြားရႇင္သန္ နားခိုႏိုင္ေလ၏။ အမ်ားစုက စားစရာမရႇိေအာင္ ဆင္းရဲေနသည့္ အခါကာလ၌ တစ္စံုတစ္ဦးက
ထားစရာမရႇိေအာင္ ခ်မ္းသာေနသည္ ဆိုလွ်င္ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး၏ ႏႇလံုးသား၌အခ်စ္ ဟူ၍ မရႇိႏိုင္။ ဘာရႇိမလဲဆိုလွ်င္ အတၲသာ ရႇိႏိုင္၏။

ေမတၲာဟူသည္
'မိဇၨတိ သိနိယႇတီတိေမတၲာ'ဟု သဒၵါဆရာတို႔ ၀ိၿဂိဳဟ္ျပဳၾက၏။ သူတစ္ပါးတို႔အေပၚ အစိုဓာတ္၊ အေစးဓာတ္၊ အေအးဓာတ္ျဖင့္ ေျမးယႇက္ျခင္း ျဖစ္၏။ တစ္ဦးႏႇင့္တစ္ဦး အေစးကူးဖို႔ အခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလံုးလံုးရႇိဖို႔ ေမတၲာ
အေစးဓာတ္က ဂေဟဆက္၍ ေပးျခင္း ျဖစ္၏။ အားလံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရႇိဖို႔ ေမတၲာ အေအးဓာတ္က ဖ်န္းပက္ေပးျခင္း ျဖစ္၏။အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ စသည္ အားလံုး လံုလံုျခံဳျခံဳရႇိဖို႔ ေမတၲာကြန္ရက္က လႊမ္းျခံဳေပးျခင္း ျဖစ္၏။

ေမတၲာဟူသည္ ပါဠိ ေ၀ါဟာရ ျဖစ္၏။ ျမန္မာက ေမြးစားယူထားျခင္း ျဖစ္၏။ ေမတၲာဟူသည္ ေရတြင္းထဲက ေရကန္သို႔ ျဖစ္၏။ အယူမရႇိ၊ အရကိုမေမွ်ာ္၊ အေပးသက္သက္သာ ရႇိ၏။ ဗုဒၶဟူသည္ ေမတၲာႏႇင့္က႐ုဏာ တို႔၏ 'အမေတ' ျဖစ္၏။ သတၲ၀ါ အမ်ား ေကာင္းက်ဳိးကို လိုလားေသာ ေမတၲာ၊ သတၲ၀ါအမ်ားကို ၾကင္နာသနားေသာ က႐ုဏာတို႔၏ တြန္းအားေၾကာင့္ ဗုဒၶဟူ၍ ျဖစ္လာရ၏။
ေမတၲာကို ပါဠိစာေပက ဤသို႔ ဖြင့္ဆို၏။ 'ေမတၲာသည္ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးစီးပြားကို လိုလားေသာ အခ်င္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ျခင္း လကၡဏာရႇိ၏။ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ၾကဥ္း၍ ေပး၏။ အာဃာတကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေပး၏။ ေမတၲာျဖစ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္ေသာ အေၾကာင္းႏႇစ္ခ်က္ ရႇိ၏။ သူတစ္ပါး အက်ဳိးစီးပြားကို အာ႐ံုျပဳျခင္းႏႇင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အျဖစ္၊ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အေနအထားကို ျမင္လိုၾကည့္လိုျခင္း ျဖစ္၏။

ကိုယ့္အခ်စ္နဲ႔ အရာရာကို အေကာင္းအတိုင္း ျဖစ္ေစမည္ . . .
'မိခင္လုပ္သူသည္ တစ္ဦးတည္းေသာသားကို အသက္ႏႇင့္ထပ္တူ ေစာင့္ေရႇာက္သကဲ့သို႔ သတၲ၀ါအားလံုး အေပၚ၌ ထိုမိခင္ေမတၲာမ်ဳိး ပြားမ်ားရမည္၊ ထားရႇိရမည္'ဟု ေမတၲသုတ္၌ ဘုရားမိန္႔ခဲ့၏။ မိမိတို႔ေမတၲာကို အကန္႔အသတ္ႏႇင့္ ေဘာင္ခတ္မထားဖို႔၊ မက်ဥ္းေျမာင္းဖို႔၊ ေဒါသရန္သူ မရႇိဖို႔လည္း ထပ္ဆင့္၍ မႇာေတာ္မူခဲ့၏။
မိဘတို႔သည္ သူတို႔၏အခ်စ္ ႏႇင့္ သားသမီး တို႔ကို အရာရာ၌ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီး၍ ေပးၾက၏။ က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔၊ ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္ဖို႔၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရဖို႔၊ ၀င္ေငြေကာင္းေကာင္းရႇိဖို႔၊
ေကာင္းေကာင္းစားႏုိင္ဖို႔၊ ေကာင္းေကာင္း၀တ္ႏိုင္ဖို႔၊ ေကာင္းေကာင္းေနႏိုင္ဖို႔၊ အေကာင္း ဟူသမွ် သားတို႔ သမီးတို႔ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ မိဘေမတၲာႏႇင့္ ျဖည့္ဆည္း၍ ေပးၾက၏။
မိဘဟူသည္ မ်ားရာကိုလိုက္၍ ဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ မိဘစိတ္ရႇိသူတုိင္း မိမိႏႇင့္ သက္ဆုိင္လာသူတို႔အေပၚ မိဘေမတၲာမ်ဳိးႏႇင့္ အရာရာကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္၍ ေပးၾကသည္။ ဤအခ်က္ကို ဧက ကနိပါတ္ေတာ္၊ ကု႐ုဂၤ၀ဂ္၊ ကုကၠဳရ ဇာတ္ေတာ္ကို ေထာက္ဆ၍ သိရ၏။

ဘုရားရႇင္သည္ ေလးအသေခ်ၤႏႇင့္ ကမၻာတစ္သိန္းအတြင္း ပါရမီျဖည့္ခဲ့ရာ ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ေဒသလို စပ္မိစပ္ရာ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပေသာ ငါးရာငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ ဟူ၍ ရႇိသည္။ ငါးရာငါးဆယ္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စင္စစ္ ငါးရာေလးဆယ့္ခုနစ္ ဇာတ္ေတာ္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဇာတ္ေတာ္ ငါးရာေလးဆယ့္ခုနစ္မ်ဳိးကို တူရာေပါင္းလုိက္ေတာ့ ဘ၀ အမ်ဳိးအစား ေျခာက္ဆယ့္ခုနစ္မ်ဳိးသာ ရႇိသည္။ ထိုအထဲတြင္ ေခြးျဖစ္ရသည့္ ဘ၀က တစ္ဘ၀ ပါ၀င္၏။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ပါရမီႏုစဥ္ ဘ၀ တစ္ခု၌ ေခြးအေပါင္းတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ေခြးမင္း ျဖစ္ရ၏။ သုသာန္ႀကီးတစ္ခု၌ ေနၾက၏။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဗာရဏသီမင္းသည္ မင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္၌ အပန္းေျဖၿပီး
ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေသာ္ နန္းေတာ္သို႔ ျပန္ခဲ့၏။ ရထားထိန္းေတြက ရထားေတြကို အမႇတ္တမဲ့ မင္းရင္ျပင္မႇာပဲ ထားမိၾက၏။

ညအခါ မိုးရြာေတာ့ သားေရေတြ စိုၿပီး အနံ႔ထြက္ေသာအခါ နန္းတြင္းေခြးေတြ ထြက္၍ စားၾက၏။ နံနက္မိုးေသာက္ မင္းႀကီး သိသျဖင့္ အေမးေတာ္ရႇိရာ အရပ္ထဲကေခြးေတြ လာစားေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။ မင္းႀကီးလည္း အမ်က္ထြက္ကာ ''လမ္းေပၚမႇာေတြ႕တဲ့ ေခြးအားလံုး သတ္ေစ''ဟု အမိန္႔ ခ်မႇတ္၏။
လမ္းေပၚက လမ္းသလားေနေသာေခြးေတြ အသတ္ခံၾကရ၏။ က်န္ရႇိသည့္ ေခြးေတြလည္း ထြက္ေျပးၾကၿပီး သုသာန္က အေလာင္းေတာ္ေခြးမင္းထံ ခိုလႈံၾကေလ၏။ အေလာင္းေတာ္က ''ငါ့ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီ။ ငါ့အသက္ေပးၿပီး ကယ္ဆယ္မည္'' ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီး ပါရမီေတာ္ တို႔ကို ဆင္ျခင္သည္။ ေမတၲာဘာ၀နာကို ပြားမ်ားသည္။ ငါ့ကို မည္သူမွ် မေႏႇာင့္ယႇက္ႏိုင္ဘဲ ရႇိေစဟု အဓိ႒ာန္ ျပဳလုိက္သည္။ ထို႔ေနာက္ . . .။

အခ်စ္အတြက္နဲ႔ အသက္ပင္ေသေသ
အေလာင္းေတာ္သည္ သူ႔အမ်ဳိးအႏြယ္ကိုခ်စ္ေသာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ အခ်စ္အတြက္ႏႇင့္ အသက္ပင္ေသေသ နန္းေတာ္သို႔ အသက္စြန္႔၍ ၀င္ေလ၏။ အေလာင္းေတာ္၏ အဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ ခဲႏႇင့္ထုသူ၊ တုတ္ႏႇင့္႐ိုက္သူ၊
ႏႈတ္ႏႇင့္ေျခာက္လႇန္႔သူ မည္သူမွ် မရႇိေပ။ အေလာင္းေတာ္သည္ အဟန္႔အတားမရႇိ နန္းတြင္းသို႔ ေရာက္သြားေလ၏။ နန္းေတာ္ထဲ မင္းႀကီး တရားစီရင္ဆံုးျဖတ္ရာ ပလႅင္ေရႇ႕တည့္တည့္၌ ၀ပ္ေနလိုက္၏။
မင္းခ်င္းတို႔က တအံ့တၾသႏႇင့္ ေခြးကို ေမာင္းထုတ္ဖို႔ လုပ္ေသာအခါ မင္းႀကီးက တားျမစ္လိုက္၏။ အေလာင္းေတာ္သည္ မင္းႀကီးအား အ႐ိုအေသေပးၿပီး ''အရႇင္မင္းႀကီး ေခြးေတြကို ဘာလို႔ သတ္ရတာပါလဲ''ဟု ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ (တိရစၧာန္က လူစကားေျပာသည္ ဆိုရာ၌ အေလာင္းေတာ္တို႔သာမ်ားသည္။ ပါရမီေတာ္ အနႏၲေၾကာင့္ အထူးသျဖင့္ ပညာပါရမီ ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ ေျပာျခင္း ျဖစ္သတဲ့။)

မင္းႀကီးက ''ရထားက သားေရေတြကိုစားလို႔ သတ္ရတာ''ဟု ေျဖ၏။ ထိုအခါ အေလာင္းေတာ္က ''အရႇင္မင္းႀကီး သားေရေတြကို ဘယ္ေခြးစားတာရယ္လို႔ အတိက် သိပါရဲ႕လား'' ဟုေမး၏။ မင္းႀကီးက ''အတိအက်ေတာ့
ဘယ္သိႏိုင္ပါ့မလဲ'' ဟု ေျဖေသာ္ အေလာင္းေတာ္က ''အရႇင္မင္းႀကီး အတိအက် မသိပါဘဲႏႇင့္ ျမင္ျမင္သမွ်ေခြးကို သတ္တာဟာ ေလ်ာ္ကန္ပါရဲ႕လား'' ဟုေမးေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ဆက္၍ ''အရႇင္မင္းႀကီး အရပ္ထဲကေခြးေတြကို သတ္ေစ၊ နန္းတြင္းထဲကေခြးေတြေတာ့ လြတ္ေစ ဆိုတာ တရားနည္းလမ္း က်ပါရဲ႕လား။ အႀကီးအကဲဆိုတာ အဂတိေလးပါး ေရႇာင္ရႇားရပါတယ္။ ခ်ိန္ခြင္လို က်င့္ရပါတယ္။ တရားမွ်တရပါတယ္''ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
မင္းႀကီးက ''ပညာရႇိေခြးမင္း သားေရေတြကို ဘယ္ေခြးေတြစားတယ္ဆိုတာ သင္ကသိလို႔လား''ဟု ေမးေတာ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က သူသိေၾကာင္း ေျဖၾကား၏။ မင္းႀကီးက''လက္ေတြ႕ျပပါ''ဟု ေတာင္းဆိုေသာအခါ
အေလာင္းေတာ္က နန္းတြင္းေခြးေတြကိုေခၚၿပီး ႏို႔ရည္ ရက္တက္ရည္ႏႇင့္ ေျမဇာျမက္ ေရာေထာင္း၍ တိုက္ေသာအခါ သားေရဖတ္ေတြ အန္ထုတ္ၾကေလ၏။ ထိုအခါက်မႇ မင္းႀကီးလည္း ယံုၾကည္သြားေလ၏။

မင္းႀကီးက ''သဗၺညဳတဘုရားရႇင္၏ အေျဖေတာ္ႏႇင့္တူလႇစြာပါတကား'' ဟု ဥဒါန္းက်ဴးၿပီး အေလာင္းေတာ္ကို ထီးျဖဴေဆာင္းေပး၍ ပူေဇာ္ေလသည္။ အေလာင္းေတာ္က မင္းႀကီးကို ''တရားသျဖင့္ မင္းလုပ္ဖို႔၊ မင္းက်င့္တရားနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔၊ တုိင္းသူျပည္သားတို႔အား ရင္၀ယ္သားသို႔ ေစာင့္ေရႇာက္ဖို႔၊ ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားဖို႔၊ အဂတိတရား ကင္းဖို႔၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၲတရား ဆင္ျခင္ႏႇလံုးသြင္းဖို႔'' မႇာၾကားၿပီး သူ၏ မူလေနရာ သုသာန္သို႔ ျပန္သြားေလသည္။
လူမ်ဳိးကိုခ်စ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ မိမိတို႔လူမ်ဳိးကို အေကာင္းဆံုး အေနအထား၌ ရႇိေအာင္ (ျပည့္စံုခ်မ္းသာေအာင္)၊ တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ မိမိတိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဆံုး အေနအထား၌ ရႇိေအာင္ အစြမ္းႏိုင္ဆံုး စီမံဖန္တီး၍ ေပးၾကေလသည္။ သာသနာေတာ္ကို ခ်စ္ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးတုိ႔သည္လည္း သာသနာေတာ္ကို အေကာင္းဆံုး အေနအထား၌ရႇိေအာင္ အစြမ္းကုန္ ျပဳစုသြားေတာ္မူၾက၏။

ေလာက၌ သက္ရႇိ ျဖစ္ေစ၊ သက္မဲ့ ျဖစ္ေစ အေကာင္းဆံုးေသာအရာ တုိ႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခ်စ္ေမတၲာေၾကာင့္သာ ျဖစ္တည္ ေပၚေပါက္ရေလ၏။ ေမတၲာေၾကာင့္ ခႏၲီအားေကာင္း၏။ ခႏၲီေၾကာင့္ က်န္းမာ၏။ အသက္ရႇည္၏။
 ႐ုပ္ေခ်ာ၏။ ႐ုပ္လႇ ၏။ ေမတၲာေၾကာင့္ ဒါနအားေကာင္း၏။ ဒါနေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ႂကြယ္၀၏။ အျခား သက္မဲ့အရာ၀တၴဳ အေကာင္းဟူသမွ်လည္း ေမတၲာသမားတို႔က တည္ေဆာက္၍ ထားခဲ့ၾကသည္က မ်ားသည္။ အခ်စ္သည္ အရာရာကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစသည္။

တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မႇန္သည္ အနႏၲတန္ခိုး ရႇိ၏။ အနႏၲဣဒၶိပါဒ္ႏႇင့္ ျပည့္စံု၏။ အနႏၲစြမ္းအားကို ပိုင္ဆုိင္၏။ မိသားစုအက်ဳိး၊ ရပ္ရြာ၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ တိုင္း ႏိုင္ငံ စသည္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးတို႔ အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ၾကရာ၌
''ဘယ္အရာသည္ အဓိက အလိုအပ္ဆံုးလဲ''ဟု ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ''တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္''ဆိုသည့္ စာသားကို သြား၍ေတြ႕ရ၏။ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္ အဟုတ္ ျဖစ္ရမည္။ တကယ္လုပ္လွ်င္ တကယ္ျဖစ္ပါသည္။

အဟုတ္လုပ္လွ်င္ အဟုတ္ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ မျဖစ္ျခင္း၊ အဟုတ္ မျဖစ္ျခင္းသည္ တကယ္မလုပ္ျခင္း၊ အဟုတ္မလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူပင္ တကယ္ခ်စ္လွ်င္ တကယ္လုပ္ အဟုတ္ ျဖစ္ပါသည္။
မႇန္ပါသည္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးအတြင္း လူ႔၀န္းက်င္တစ္ခြင္ မၿငိဳမျငင္ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕စြာ အသက္ေမြးႏိုင္ဖို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔၊ သာယာဖို႔၊ အားလံုး ေျပေျပလည္လည္၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံုရႇိဖို႔၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာရႇိဖို႔ ဆိုရာ၌ ေမတၲာပဲလိုပါသည္။ ေမတၲာခ်စ္ပဲ လိုပါသည္။ ေမတၲာဟူေသာ အခ်စ္ႏႇင့္ အရာရာကို အေကာင္းတုိင္း ျဖစ္ေစမည္။
 by
http://www.news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=9885:2011-08-22-06-06-46&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135