အိပ္လည္းအိပ္ေပ်ာ္၍ နုိးလည္း နုိးၾကားသူ

အိပ္လည္းအိပ္ေပ်ာ္၍ နုိးလည္း နုိးၾကားသူ

တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းၾကီး အုပ္စုိးေနစဥ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ပုဏၰားမ်ိဳး၌ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရာေလာင္းသည္ ရေသ႔ျပဳ၍ ဟိမ၀ႏၱာ၌ ေနျပီး ညဥ့္အခ်ိန္အခါမ်ားမွာ အိပ္စက္ျခင္းမျပဳပါ၊ ရပ္ျခင္း၊ သြားျခင္း တည္းဟူေသာ ဣရိယာပုတ္နွစ္ပါးျဖင့္ တရားရူမွတ္ကာ မုိးလင္းအခ်ိန္အထိ စၾကၤန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။

တစ္ေန႔တြင္ ဘုရားေလာင္း၏ က်င့္စဥ္ကုိ သေဘာက်ေသာ ရုကၡစုိးနတ္သမီးက-

“အရွင္ရေသ႔ ဤေလာက၌ အဘယ္သူသည္ နုိးၾကားေနသူမ်ားၾကား၌ နုိးၾကားေနသူမည္ပါသနည္း” ဟု ေမးပါတယ္။

ရေသ႔ၾကီးက- “ နတ္သမီး  ငါသည္ နုိးၾကားေနေတာ္မူၾကေသာ ရဟႏၱာၾကီးမ်ား၏ၾကား၌ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူပါ၊ ငါသည္ပင္လွ်င္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ားၾကား၌ နုိးထေနသူပါ” ဟု ေျဖလုိက္ပါတယ္။

ထုိ႔ေနာက္ နတ္သမီးက-“ အရွင္ရေသ႔ ၊ သင္သည္ နုိးၾကားေနသူမ်ားၾကား၌ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူျဖစ္ရပါသနည္း၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ားၾကား၌ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ နုိးၾကားေနသူျဖစ္ျပန္သတုန္း” ဟု  ေမးျပန္ပါတယ္။

ရေသ႔ၾကီးက-“ နတ္သမီး၊ အရိယာျဖစ္ေသာရဟႏၱာမ်ားသည္ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ အ၀ိဇၨာတရားမ်ားမရွိၾက၊ နုိးၾကားေနေတာ္မူၾကေသာ ထုိအရိယာျဖစ္ေသာရဟႏၱာၾကီးမ်ား၏အလယ္၌ ငါက တကယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနသူပါ၊  အၾကင္သူမ်ားသည္ မဂ္ျဖင့္လာေသာ သီလဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဣျႏၵိယသံ၀ရသီလဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေလာကုတၱရာတရားကုိးပါးကုိလည္းေကာင္း မသိၾကေခ်၊ ကိေလသာတည္းဟူေသာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းျဖင့္ ေမ႔ေလ်ာ့ေနၾကပါတယ္၊ ငါက ထုိသူမ်ား၏အလယ္၌ နုိးၾကားေနသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျဖၾကားလုိက္ပါတယ္။

နတ္သမီးသည္ ရေသ႔၏ ရွင္းလင္းေျဖဆုိခ်က္ကုိသေဘာက်သျဖင့္ သာဓုေခၚျပီး သူူ႔ရဲ႔ေနရာဗိမာန္သုိ႔ထြက္ခြားသြားပါေတာ့တယ္။ 

အထက္ပါဇာတ္လမ္းေလးကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘုရားေလာင္းဟာ အိပ္လည္းအိပ္ေပ်ာ္၍ နုိးလည္းနုိးၾကားေနသူပါ။ အေတြးေလးတစ္ခ်က္၀င္မိတာက မိမိက အိပ္ေပ်ာ္ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသလုိ နုိးၾကားေနသူတစ္ေယာက္မျဖစ္ေသးတာေတာ့ ေသခ်ာေနပါတယ္။  မိမိက သီလတရားေတြကုိသိတယ္၊ ေလာကုတၱရာတရားေတြကုိသိရုံျဖင့္လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ား၏ၾကား၌ နုိးၾကားေနသူတစ္ေယာက္မျဖစ္နုိင္ေလာက္ပါဘူး။ မိမိက တကယ့္လက္ေတြ႔က်င့္သုံးမွသာလွ်င္ ကိေလသာတည္းဟူေသာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ႔ေနသူမ်ားမွာၾကားမွာ နုိးၾကားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္နုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း ျမတ္ဗုဒၶက ဓမၼပဒမွာ- “ဘုရားေဟာပိဋကတ္သုံးပုံပါဠိေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ေနေသာျငားလည္း ေပါ႔ေပါ့ဆဆေနျပီး တရားေဟာ္နွင့္အညီ လက္ေတြ႔မက်င့္ၾကံေသာသူသည္ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ႏြားမ်ားကုိ ေရတြက္ေသာ ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နွင့္တူ၏။ သူသည္ မဂ္ဖုိလ္၏အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ မခံစားရေပ။”

ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္သုံးပုံပါဠိေတာ္ အနည္းအက်ဥ္းမွ်ကုိ ရြတ္ဖတ္ေနေသာ္ျငားလည္း တရားေတာ္နွင့္ အညီလက္ေတြ႔က်င့္ၾကံေသာ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ေမာဟ တုိ႔ကုိ အျမစ္နွင့္တကြ နုုတ္ပစ္ေသာတရားေတာ္ကုိ ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ေသာ ကုိယ္က်င့္တရားနွင့္ဆုိင္ေသာ ညစ္ညူးသည့္အရာမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ျပီးေသာ စိတ္ရွိေသာ ဤဘ၀ကုိ လည္းေကာင္း၊ေနာက္ဘ၀ကုိလည္းေကာင္း၊စြဲလမ္းမူမရွိေတာ့ေသာသူသည္ ရဟန္းဘ၀၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိခံစားရ၏။ ဟုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက-မိမိက တရားေတာ္ေတြကုိဘယ္ေလာက္ပဲသိသိ၊ မက်င့္ၾကံရင္ အက်ိဳးမရွိပါ၊ မိမိက တရားေတာ္ကုိ တစ္ပုဒ္တစ္ပါဒေလးပဲသိသိ၊ သိတဲ့အတုိင္းက်င့္ၾကံသြားရင္ မိမိကတရားေတာ္ေတြအမ်ားၾကီးသိတဲ့သူထက္အမ်ားၾကီးအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားျပီး သူ႔ထက္ျမင့္ျမတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားပါျပီ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိက အိပ္ေပ်ာ္ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆုိရင္  နုိးၾကားေနသူတစ္ေယာက္အဆင့္အထိျဖစ္သြားေအာင္ ၾကိဳးစားလုိက္မိဖုိ႔ပါပဲ။ နုိးၾကားေနသူတစ္ေယာက္္အဆင့္အထိျဖစ္သြားဖုိ႔ ဘယ္လုိၾကိဳးစားၾကမလဲ၊ ဒါကလြယ္လြယ္ေလးပါ၊ မိမိက သရဏဂုံေတြေဆာက္တည္၊ သီလေတြေစာင့္ထိန္း၊ ေမတၱာေတြပြားမ်ား၊ ၀ိပႆနာတရားေတြကုိ လက္ေတြ႔က်က် က်င့္သုံးသြားနုိင္မယ္ဆုိရင္ မိမိက ကိေလသာျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ား၏ ၾကား၌ မိမိက နုိးၾကားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး၊အရိယာျဖစ္ေသာရဟႏၱာမ်ား၏ၾကား၌ ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ကတစ္မဂ္တစ္ဖုိလ္မွမရေသးရင္ေတာ့ အရိယာစာရင္းမ၀င္ေသးလုိပါ။ ကဲ ဖတ္သူ ေရးသူနစ္ဦးစလုံး- အိပ္လည္းအိပ္ေပ်ာ္ ၍ နုိးလည္းနုိးၾကားသူအဆင့္ေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားသြားၾကပါစုိ႔ဟု တုိက္တြန္းရင္းနိဂုံးသတ္လုိက္ရပါတယ္။ 

လျပည့္၀န္း(သာစည္)

ဘ၀အေရး စိတ္ေအးရဖုိ႔ ဓမၼအသိရွိလွ်က္ေနၾကစုိ႔။