အစြဲ အလန္း

အစြဲ အလန္း

(၁)

တစ္ေန႔က တ႐ုတ္ဒကာမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ သူ႕မ်က္လံုးက ပံုမွန္မဟုတ္ဘူး။ “အရွင္ဘုရား အကူအညီတစ္ခုေလာက္ ေပးႏိုင္မလား”တဲ့။ တတ္ႏိုင္တဲ့အရာဆို ေပးတာေပါ့လို႔ဆိုေတာ့ “တပည့္ေတာ္ ခ်စ္သူက တပည့္ေတာ္ကို ျပဳစားေနတယ္”တဲ့။ “ဘယ္လိုမ်ား ျပဳစားတာလဲ”ဆိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ သူ မေျပာတတ္ဘူးတဲ့။ ညေတြဆို အိပ္မရဘူး။ လန္႔လန္႔ႏိုးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ပေယာဂဆရာ မဟုတ္ေတာ့ အခက္သား။ ေမတၱာပို႔ဖို႔ပဲ ေျပာလိုက္ရတယ္။ ေမတၱာပို႔တဲ့အခါမွာ တစ္စံုတစ္ရာ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ပို႔တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ပို႔ရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။

(၂)

တစ္ေန႔က တ႐ုတ္ဒကာတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပန္တယ္။ ဓာတ္ပံု အယ္ဘမ္ႀကီးတစ္ခုလည္း ပါလာတယ္။ သူနဲ႔က မႏွစ္က ၇-ရက္ ဓမၼသင္တန္းမွာ ကတည္းက သိကၽြမ္းခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အလုပ္မအားလို႔ မတက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူကေတာ့ တစ္မ်ိဳး။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ အစက္အေျပာက္ကေလးေတြ ပါလာရင္ “သရဲ…သရဲ။ တ႐ုတ္သရဲ”ဆိုၿပီး လုပ္တတ္တယ္။ အခု သူ ယူလာခဲ့တဲ့ အယ္ဘမ္ကလည္းက အဲဒီ အစက္အေျပာက္ အ၀ိုင္းေလးေတြ ပါလာတဲ့ ပံုေတြခ်ည္းပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကင္မရာ တစ္ခုခု ျဖစ္လို႔ အစက္အေျပာက္ ေပၚတာလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ မရပါဘူး။ ဓာတ္ပံုေပၚမွာ ေရေျပာက္ေလးေတြလို အစက္ေလးေတြ ေတြ႕တိုင္း အဲဒါ သရဲေတြလို႔ ဆိုေလ့ရွိတယ္။ ပိုဆိုးတာက သူမ်ားေတြ ဓာတ္ပံု ယူလာလို႔ ၾကည့္ၿပီဆိုရင္ အဲဒီအေျပာက္ေလးေတြပဲ လိုက္ရွာေနေတာ့တယ္။

(၃)

တစ္ေန႔ကေတာ့ တ႐ုတ္ ဒကာမႀကီး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ အကူအညီတစ္ခု ေတာင္းခ်င္လို႔ပါတဲ့။ သူတို႔က စီးပြားေရးအသင့္အတင့္ အဆင္ေျပၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ (လြန္ခဲ့တဲ့ ၄-လေလာက္ကတည္းက) အဆင္မေျပမႈေတြ ဆက္တိုက္ႀကံဳရတယ္တဲ့။ လူယံုေတြရဲ႕ အလိမ္အညာလည္း ခံရတယ္တဲ့။ ဒါက ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတာမို႔ သိပ္ထူးဆန္းတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက သူတို႔ဟာဆိုရင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရွင္ဥပဂုတၱပဲြ ထိုးေလ့ရွိၾကတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ဥပဂုတၱက ဒဏ္ခတ္တာ ျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ရွင္ဥပဂုတၱက ဒဏ္ခတ္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ တစ္ခုခု လဲြေခ်ာ္သြားတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဆိုေတာ့ သေဘာက်ပံု မရပါဘူး။

ဒီေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ကဲ အဲဒီလိုမွ ယံုၾကည္ေနရင္လည္း ရွင္ဥပဂုတၱက ခြင့္လႊတ္တတ္ပါတယ္လို႔။ အခုပဲ ရွင္ဥပဂုတၱပဲြတစ္ပဲြေလာက္ ထိုးလိုက္ပါလားဆိုေတာ့ အဲဒီလို လုပ္လို႔ ရေသးလားလို႔ ဆိုပါတယ္။ ရတယ္၊ အခ်ိန္မေရြး ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ႏိုင္ပါတယ္၊ သူက ခြင့္လႊတ္တတ္ပါတယ္လို႔ ဆိုလိုက္ရပါတယ္။ အားလံုး စီစဥ္ေပးၿပီးေတာ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကပံု ေပၚပါတယ္။

(၄)

ျမန္မာေတြမွာ စကားပံုတစ္ခု ရွိပါတယ္။ “ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပဒ္ေရာက္”ဆိုတဲ့ စကားပါ။ မျမင္ရတဲ့ ကိုယ္တိုင္ လက္လွမ္းမမီႏိုင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္က အစဲြအလန္းေၾကာင့္ ေဘးဒုကၡေတြ ျဖစ္ေနၾကရတာလည္း မၾကာခဏ ေတြ႕ေနၾကရပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆို အစဲြအလန္း မႀကီးဖို႔ အရမ္းပဲ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ “ေလာကႀကီးကို စိတ္က ဦးေဆာင္ေနတယ္”ဆိုတဲ့ စကားရွိပါတယ္။ စိတ္က ျဖစ္ဆိုရင္ အရာအားလံုး မျဖစ္ႏိုင္တာ မရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ဖို႔ စဲြလန္းလိုက္တဲ့အရာဟာ ေကာင္းတဲ့အရာျဖစ္ေနရင္ ကိစၥမရွိဘူး။ မေကာင္းတဲ့အရာ၊ မျဖစ္သင့္တဲ့အရာကို စဲြလန္းမိရင္ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစရာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြပဲ ေတြ႕လာရမွာပဲ။

(၅)

ဗုဒၶစာေပမွာ အစဲြအလန္းကို “အေစး”နဲ႔ ဥပမာေပးထားတာ ရွိပါတယ္။ အေစးေတြဟာ ကပ္မိၿပီဆိုရင္ ခဲြဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ေကာ္ကပ္ၿပီးမွ ျပန္ခြါလိုက္ရတဲ့ စကၠဴဟာလည္း မူလ အျဖဴေရာင္ေလးကို ျပန္ရဖို႔ ခက္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ၊ တစ္စံုတစ္ရာကို စဲြလန္းၿပီးမွ ျပန္လည္ ခြါလိုက္ရတယ္ဆိုရင္လည္း မူလ ျဖဴစင္မႈ ျပန္ရဖို႔ဆိုတာ အလြန္ခက္ပါတယ္။ ေကာ္နဲ႔ေသခ်ာကပ္ၿပီးမွ ေနရာမက်လို႔ ျပန္ခြါလိုက္ရတဲ့ စကၠဴေလးမွာ ေကာ္ေစးဆိုတဲ့ အညစ္အေၾကး၊ နံရံက မသန္႔စင္မႈေတြက ကပ္ပါလာတတ္သလိုမ်ိဳး တစ္စံုတစ္ရာကို စဲြလန္းမိလိုက္တဲ့ ႏွလံုးသားမွာ အနာတရဆိုတဲ့ မလွပမႈေတြ ရွိေနေတာ့မွာပါ။

(၆)

ဆိုေတာ့ စကၠဴတစ္ရြက္ကို နံရံေပၚမွာ ေကာ္နဲ႔ ကပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကပ္မယ့္ေနရာစသည္ကို မကပ္ခင္က အေသအခ်ာ၊ တိတိက်က် ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္သင့္သလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ႏွလံုးသားမွာ ကပ္တြယ္လိုက္မယ့္ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္လည္း မကပ္ခင္က အေသအခ်ာ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ေလး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားကာမွ ဒဏ္ရာကင္းတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ ႏွလံုးသားေလး ျဖစ္ႏိုင္မွာ။ ဟုတ္တယ္မလား။

အရွင္ကုသလသာမိ