မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္သူ, မခ်စ္သူ

မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္သူ, မခ်စ္သူ

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေေနတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ေပသနဒီ ေကာသလမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏။

အရွဘင္ုရား - ဆိတ္ၿငိ္ရမာအရပ္သို႔ ကပ္၍ တစ္ေယာက္တည္း ေန ေသာ အကြၽႏု္ပ္အား ''အဘယ္သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မည္သနည္း၊ အဘယ္သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို မခ်စ္အပ္သည္ မည္သနည္း''ဟု စိတ္အၾကံသည္ ထရင္ွားျဖစ္ေပၚပါ၏၊

အရွဘင္ုရား ထို အကြၽႏု္ပ္အား ထိုအၾကံသည္ ျဖစ္ျပန္ပါ၏-''အၾကသင္ူတို႔သည္ ကိုယ္ျဖင့္, ႏွဳတ္ျဖင့္, စိတ္ျဖင့္ ေမကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မမည္။ မခ်စ္ေသာသူသည္ မခ်စ္အပ္ေသာသူ၏ အက်ဳိးငွါ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ အမႈမ်ဳိးကို မိမိအက်ဳိးငွါ ကိုယ္တိုပင္င္ ျပဳလုပ္ၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို မခ်စ္အပ္သည္ မည္၏။

အၾကသင္ူတို႔သည္ ကိုယ္ျဖင့္, ႏွဳတ္ျဖင့္, စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မည္၏၊ ခ်စ္ေသာ သူသည္ ခ်စ္အပ္ေသာသူ၏ အက်ဳိးငွါ ျပဳ လုပ္အပ္ေသာ အမႈမ်ဳိးကို မိမိအက်ဳိးငွါ ကိုယ္တိုပင္င္ ျပဳလုပ္ၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔သည္ မိမိ ကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မည္၏''ဟု (အၾကံ ျဖစ္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏)။

မင္းႀကီး - ဤအၾကံသည္ ဤအတိုင္း မွန္၏၊

မင္းႀကီး - အၾကသင္ူတို႔သည္ • ကိုယ္ျဖင့္ ေမကာင္းေသာအက်င့္ 'ကာယဒုစ႐ိုက္'ကို က်င့္ကုန္၏၊ • ႏွဳတ္ျဖင့္ ေမကာင္း ေသာအက်င့္ 'ဝစီဒုစ႐ိုက္'ကို က်င့္ကုန္၏၊ • စိတ္ျဖင့္ ေမကာင္းေသာအက်င့္ 'ေမနာဒုစ႐ိုက္'ကို က်င့္ကုန္၏၊

ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မမည္၊ ထိုသူတို႔သည္ 'ငါတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္၏'ဟု အကယ္၍ ဆိုၾေကစကာမူ . . ထိုသို႔ဆိုကုန္ေသာ္လည္း ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကိုမခ် စ္အပ္သည္ မည္၏။

ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ္ေအၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊ မင္းႀကီး - မခ်စ္ေသာ သူသည္ မခ်စ္အပ္ေသာ သူ၏ အက်ိဳးငွါ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ အမႈမ်ဳိးကို မိမိအက်ဳိးငွါ ကိုယ္တိုပင္င္ ျပဳလုပ္ၾကကုန္ ေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔ သည္ မိမိကိုယ္ကို မခ်စ္အပ္သည္ မည္၏။

မင္းႀကီး - အၾကသင္ူတို႔ကား • ကိုယ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ 'ကာယသုစ႐ိုက္'ကို က်င့္ကုန္၏၊ • ႏွဳတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ 'ဝစီသုစ႐ိုက္'ကို က်င့္ကုန္၏၊ • စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာအက်င့္ 'ေမနာသုစ႐ိုက္'ကို က်င့္ကုန္၏၊

ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မည္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ 'ငါတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို မခ်စ္အပ္'ဟု အကယ္၍ ဆိုၾေကစကာမူ . . ထိုသို႔ဆိုကုန္ေသာ္လည္း ထိုသူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မည္၏။

ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ္ေအၾကာင္းေၾကာင့္နည္း၊ ခ်စ္ေသာသူသည္ ခ်စ္အပ္ေသာ သူ၏ အက်ဳိးငွါ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ အမႈမ်ဳိးကို မိမိအက်ဳိးငွါ ကိုယ္တိုပင္င္ ျပဳလုပ္ၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔ သည္ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္သည္ မည္၏။

မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္အပ္၏ဟူ၍ အကယ္၍ သိျငားအံ့။ ထိုမိမိကိုယ္ကို ေမကာင္းမႈႏွင့္ မယွဥ္ေစရာ။ မွန္၏၊ ေမကာင္းမႈကို ျပဳေလ့ရွိေသာ သူသည္ ထိုခ်မ္းသာကို ရလြယ္သည္ မျဖစ္။

မွန္၏၊ ေသမင္း ႏွိပ္စက္အပ္သည္ျဖစ္၍ လူ၌ ျဖစ္ေသာ ဘဝကို စြန္႔ေရသာ သူအား အဘယ္သည္လွ်င္ ထိုသူ၏ ဥစၥာျဖစ္သနည္း။ အဘယ္ကိုလွ်င္ ယူ၍ သြားရ သနည္း။ ထိုသူအား 'အရိပ္သည္ အစဥ္လိုက္သကဲ့သို႔' အဘယ္သည္လွ်င္ အစဥ္ လိုက္သနည္း။

ဤေလာက၌ သတၱဝါသည္ ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ အၾကင္ ေကာင္းမႈကို လည္းေကာင္း၊ အၾကေမင္ကာင္းမႈကိုလည္းေကာင္း ျပဳ၏။ ထိုေကာင္းမႈ ေမကာင္းမႈသည္သာလွ်င္ ထိုသူ၏ ဥစၥာျဖစ္၏၊ ထိုဥစၥာကိုသာလွ်င္ ယူ၍ သြား၏။ အရိပ္သည္ အစဥ္လိုက္ သကဲ့သို႔ ထိုေကာင္းမႈ ေမကာင္းမႈ ႏွစ္ပါးသည္ သာလွ်င္ အစဥ္လိုက္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ တမလြန္၌ အက်ဳိးရွိေသာ ဆည္းပူးအပ္ေသာ ေကာင္းမႈကို ျပဳရာ၏၊ ေကာင္းမႈတို႔သည္ တမလြန္ေလာက၌ သတၱဝါတို႔၏ တ္ရညာ ျဖစ္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

( ေကာသလသံယုတ္၊ ပိယသုတ္ )