နက္ျဖန္ထက္ ပို၍နီးေသာ
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အလြန္တရာခင္မင္ေသာ
မိတ္ေဆြတစ္ဦးႏွင့္ မနက္ျဖန္ေန႔လည္တြင္ ေတြ႔ဆံုၾကမည္ ဟု ခ်ိန္းဆိုထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာကၽြန္ေတာ္တို႔
ခ်ိန္းဆိုထားေသာ ထိုေန႔၌ ထိုမိတ္ေဆြႏွင့္မေတြ႕ လုိက္ရေတာ့ေပ။
ကၽြန္ေတာ္၏မိတ္ေဆြသည္ ယဥ္မေတာ္တဆထိခိုက္မႈျဖင့္
ထိုေန႔မတိုင္မီတစ္ ရက္က နံနက္ခင္းမွာပင္ပြဲခ်င္းၿပီး
ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရွာေလၿပီ။
ဘ၀တစ္ပါးသို႔ေျပာင္းသြားသည္မွာ ျမန္ဆန္လြန္းလွပါဘိသည္။ မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ပင္နီး ကပ္လြန္းလွပါ၏။ အ့့ံအားသင့္ေလာက္ေအာင္ပင္ ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္ကား ျမန္ဆန္လြန္းအားႀကီး လွပါ၏။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ။ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီ။ ေသျခင္းတရားဟူေသာ တံခါး ေပါက္သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုထြင္းေဖာက္ ေက်ာ္ျဖတ္ေစၿပီး ဘ၀တစ္ပါးသို႔ပို႔ေဆာင္ႏုိင္ပါ သည္တကား။
မနက္ျဖန္ဟူသည္ကား ေ၀၀ါးေသးပါတကား။ ယေန႔ညေနကို ေက်ာ္လြန္ရဦးမည္။ ညစာစားခ်ိန္ ရွိေနေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ မနက္ျဖန္နံနက္လင္း၍ ေနမင္း၏အလင္းေရာင္ျဖာၿပီ။ မ်က္ႏွာသစ္ ၿပီးၿပီဆိုမွ မနက္ျဖန္ကာလစတင္သည္။
ေသမင္းေခၚေဆာင္သြားေသာ ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္ကား မနက္ျဖန္ထိေအာင္မၾကာတတ္ပါေခ်။ ညေန၊ ည၊ နံနက္ဟူေသာ အခ်ိန္မ်ားကိုပင္ မေစာင့္ေတာ့ပါေလ။
႐ုတ္ခ်ည္းပ်ံသန္းလာေသာ မျမင္ရသည့္မရဏတရားသည္ မည္သူ႔ကိုမဆို ဘ၀တစ္ပါးသို႔ အလ်င္အျမန္ ပို႔ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိေပသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕စရာေကာင္းေလစြ။ ထိတ္လန္႔စရာ ျဖစ္ေလစြ။ အ့့ံၾသထိတ္လန္႔ေလာက္ေအာင္ လွ်င္ျမန္လွ၏။
မနက္ျဖန္ထက္ပင္နီးကပ္ေသာအရာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ျမင္ရေလၿပီ။ ေသျခင္းႏွင့္တမလြန္။
ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္ကား အိုမင္းမွ၊ နာဖ်ားၿပီးမွ ဆိုက္ေရာက္ရမည့္ေနရာ။ ေ၀းပါေသးသည္။ ငါမအိုေသးပါ။ ငါမနာဖ်ားေသးဟု ထင္မွတ္ခဲ့မိ၏။ သတိမထားမိ။ ယခုကား ထိုသုိ႔မဟုတ္ေခ်။
ဘ၀တစ္ပါးသို႔ေျပာင္းသြားသည္မွာ ျမန္ဆန္လြန္းလွပါဘိသည္။ မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ပင္နီး ကပ္လြန္းလွပါ၏။ အ့့ံအားသင့္ေလာက္ေအာင္ပင္ ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္ကား ျမန္ဆန္လြန္းအားႀကီး လွပါ၏။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ။ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီ။ ေသျခင္းတရားဟူေသာ တံခါး ေပါက္သည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုထြင္းေဖာက္ ေက်ာ္ျဖတ္ေစၿပီး ဘ၀တစ္ပါးသို႔ပို႔ေဆာင္ႏုိင္ပါ သည္တကား။
မနက္ျဖန္ဟူသည္ကား ေ၀၀ါးေသးပါတကား။ ယေန႔ညေနကို ေက်ာ္လြန္ရဦးမည္။ ညစာစားခ်ိန္ ရွိေနေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ မနက္ျဖန္နံနက္လင္း၍ ေနမင္း၏အလင္းေရာင္ျဖာၿပီ။ မ်က္ႏွာသစ္ ၿပီးၿပီဆိုမွ မနက္ျဖန္ကာလစတင္သည္။
ေသမင္းေခၚေဆာင္သြားေသာ ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္ကား မနက္ျဖန္ထိေအာင္မၾကာတတ္ပါေခ်။ ညေန၊ ည၊ နံနက္ဟူေသာ အခ်ိန္မ်ားကိုပင္ မေစာင့္ေတာ့ပါေလ။
႐ုတ္ခ်ည္းပ်ံသန္းလာေသာ မျမင္ရသည့္မရဏတရားသည္ မည္သူ႔ကိုမဆို ဘ၀တစ္ပါးသို႔ အလ်င္အျမန္ ပို႔ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိေပသည္။ ေၾကာက္ရြံ႕စရာေကာင္းေလစြ။ ထိတ္လန္႔စရာ ျဖစ္ေလစြ။ အ့့ံၾသထိတ္လန္႔ေလာက္ေအာင္ လွ်င္ျမန္လွ၏။
မနက္ျဖန္ထက္ပင္နီးကပ္ေသာအရာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ျမင္ရေလၿပီ။ ေသျခင္းႏွင့္တမလြန္။
ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္ကား အိုမင္းမွ၊ နာဖ်ားၿပီးမွ ဆိုက္ေရာက္ရမည့္ေနရာ။ ေ၀းပါေသးသည္။ ငါမအိုေသးပါ။ ငါမနာဖ်ားေသးဟု ထင္မွတ္ခဲ့မိ၏။ သတိမထားမိ။ ယခုကား ထိုသုိ႔မဟုတ္ေခ်။
ဘယ္ေသာအခါမွေတြ႕ၾကပါစို႔ဟု သူႏွင့္ႀကိဳတင္ ညွိႏႈိင္း၍ မရေလ။ ဘယ္အခ်ိန္အခါမွ ဆံုၾကရ ေအာင္ပါဟု သူ႔ကိုေျပာ၍မရေခ်။ မေမွ်ာ္လင့္ေသာအခ်ိန္တစ္ခ်ိန္၊
ေနရာတစ္ေနရာမွာ သူသည္ အခ်ိန္မေရြးမိမိကုိ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ ပို႔ပစ္လိုက္မည္ဟု နားလည္ေသာအခါ
တုန္လႈပ္မိသည္။
အခ်ဳိ႕က ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္မွာ ေသလြန္ၿပီးေနာက္စပ္ၾကား အေျခအေနတစ္ခုရွိေနေသးသည္ဟု ထင္တတ္၏။ အမွန္ကားမဟုတ္ေခ်။ ယခုအသက္ကုန္၍ စုေတ ေသလြန္သည္ႏွင့္ အကြာအျခား မရွိ ဘ၀သစ္တစ္ခုခုသုိ႔၀င္ေရာက္ ကူးေျပာင္းရေလသည္။
အကယ္၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားစြာျပဳေသာ္ ေကာင္းရာမြန္ရာ နတ္ရြာ ျဗဟၼာ့ဘံုသို႔ဆီေရာက္ ရမည္။ အကယ္၍မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ဒုစ႐ုိက္တို႔ကို မိမိမ်ားမ်ားျပဳခဲ့မိၿပီး ပူပန္ေနာက္က်ိေသာ အာသႏၷကံေဇာျဖင့္ ေသလြန္ရေသာ္ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ျပိတၱာ(တေစၧ၊သူရဲ၊မွင္စာ) အသူရကာယ္ဘံု ဘ၀သို႔ မိမိက်ေရာက္ရလိမ့္မည္။ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ မလြဲမေသြလြင့္စင္ေရာက္ရွိရမည္။ ၾကားလမ္းခုလတ္ တစ္ေထာက္နားစရာ ေခတၱခိုစရာမရွိေခ်။
လူအခ်ဳိ႕ေသလြန္ၿပီး တေစၧ၊ သူရဲ၊ ေခတၱမွ်ျဖစ္ၾကရသည္ဟု အခ်ဳိ႕ကမွတ္ထင္ၾကသည္။ အမွန္မွာ ေခတၱေရာက္ျခင္းမဟုတ္။ ထုိထုိေသာ အျပစ္သည္ပင္လွ်င္ အကုသုိလ္အက်ဳိးေပးေၾကာင့္ က်ေရာက္ႏုိင္ေသာ အပါယ္ဘံုဘ၀တစ္ခုပဲျဖစ္၏။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳစုခဲ့ေသာ မ်ဳိးေစ့နည္းပါးလွ်င္ က်ေရာက္သြားႏုိင္သည့္ ဘ၀တစ္မ်ဳိးပင္ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ယခုဘ၀ အိုမင္းရင့္ေရာ္သည့္အခါ ေနစရာေလးေတာ့ရွိမွျဖစ္မည္ဟု စုေဆာင္း ၾကပါ၏။ မနက္ျဖန္အတြက္ စားစရာေလးေတာ ့၀ယ္ထားရဦးမွဟု ၀ယ္ယူေလ့ရွိတတ္ပါ၏။ ေနာက္လမွာဘယ္ပြဲသြားစရာရွိသည္မို႔ ဘာ၀တ္စရာေလးေတာ့ ခ်ဳပ္ထားဦးမွ၊ ၀ယ္ထားဦးမွဟူ၍ ေဆာင္တတ္ၾက၏။
ေနာက္ႏွစ္၊ ေနာက္လ၊ ေနာက္ရက္ မနက္ျဖန္တို႔အတြက္ ရွာေဖြဆုေဆာင္းၾကေသာ္လည္း အလြန္တရာ နီးကပ္လွသည့္ ေနာက္ဘ၀အတြက္ေတာ့ ဒါနမ်ဳိးေစ့၊ သီလမ်ဳိးေစ့၊ ဘာ၀နာမ်ဳိးေစ့ ႀကဲေလဦးမွ ဟူ၍ သတိမရပါေခ်။ မေျမာ္ျမင္တတ္ခဲ့ေပ။
ေနာက္ဘ၀သည္ မနက္ျဖန္အထိ ေနခ်င္မွေနရမည္။ အခ်ိန္မိနစ္မဆိုင္းဘဲ အေမွာင္က်၍ ဘ၀တစ္ခုမွ ဘ၀တစ္ခုသို႔ ႐ုတ္ခ်ည္းေရာက္ရွိရတတ္သည္။ ထိုအကာလမရဏသည္ မိမ ိတားစီး၍မရ။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲကားတိုက္၍ ေသႏုိင္သည္။ မထင္မွတ္ဘဲ ေရနစ္၍ေသႏုိင္သည္။ မေမွ်ာ္မွန္းဘဲ ေလယာဥ္ပ်က္၍ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္သည္။ ဆုတ္မိဆုတ္ရာ ကိုင္မိကိုင္ရာ ဘာမွ်ပါမသြားႏုိင္။
အခ်ဳိ႕က ဘ၀တစ္ပါးဆိုသည္မွာ ေသလြန္ၿပီးေနာက္စပ္ၾကား အေျခအေနတစ္ခုရွိေနေသးသည္ဟု ထင္တတ္၏။ အမွန္ကားမဟုတ္ေခ်။ ယခုအသက္ကုန္၍ စုေတ ေသလြန္သည္ႏွင့္ အကြာအျခား မရွိ ဘ၀သစ္တစ္ခုခုသုိ႔၀င္ေရာက္ ကူးေျပာင္းရေလသည္။
အကယ္၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားစြာျပဳေသာ္ ေကာင္းရာမြန္ရာ နတ္ရြာ ျဗဟၼာ့ဘံုသို႔ဆီေရာက္ ရမည္။ အကယ္၍မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ဒုစ႐ုိက္တို႔ကို မိမိမ်ားမ်ားျပဳခဲ့မိၿပီး ပူပန္ေနာက္က်ိေသာ အာသႏၷကံေဇာျဖင့္ ေသလြန္ရေသာ္ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ျပိတၱာ(တေစၧ၊သူရဲ၊မွင္စာ) အသူရကာယ္ဘံု ဘ၀သို႔ မိမိက်ေရာက္ရလိမ့္မည္။ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ မလြဲမေသြလြင့္စင္ေရာက္ရွိရမည္။ ၾကားလမ္းခုလတ္ တစ္ေထာက္နားစရာ ေခတၱခိုစရာမရွိေခ်။
လူအခ်ဳိ႕ေသလြန္ၿပီး တေစၧ၊ သူရဲ၊ ေခတၱမွ်ျဖစ္ၾကရသည္ဟု အခ်ဳိ႕ကမွတ္ထင္ၾကသည္။ အမွန္မွာ ေခတၱေရာက္ျခင္းမဟုတ္။ ထုိထုိေသာ အျပစ္သည္ပင္လွ်င္ အကုသုိလ္အက်ဳိးေပးေၾကာင့္ က်ေရာက္ႏုိင္ေသာ အပါယ္ဘံုဘ၀တစ္ခုပဲျဖစ္၏။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳစုခဲ့ေသာ မ်ဳိးေစ့နည္းပါးလွ်င္ က်ေရာက္သြားႏုိင္သည့္ ဘ၀တစ္မ်ဳိးပင္ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ယခုဘ၀ အိုမင္းရင့္ေရာ္သည့္အခါ ေနစရာေလးေတာ့ရွိမွျဖစ္မည္ဟု စုေဆာင္း ၾကပါ၏။ မနက္ျဖန္အတြက္ စားစရာေလးေတာ ့၀ယ္ထားရဦးမွဟု ၀ယ္ယူေလ့ရွိတတ္ပါ၏။ ေနာက္လမွာဘယ္ပြဲသြားစရာရွိသည္မို႔ ဘာ၀တ္စရာေလးေတာ့ ခ်ဳပ္ထားဦးမွ၊ ၀ယ္ထားဦးမွဟူ၍ ေဆာင္တတ္ၾက၏။
ေနာက္ႏွစ္၊ ေနာက္လ၊ ေနာက္ရက္ မနက္ျဖန္တို႔အတြက္ ရွာေဖြဆုေဆာင္းၾကေသာ္လည္း အလြန္တရာ နီးကပ္လွသည့္ ေနာက္ဘ၀အတြက္ေတာ့ ဒါနမ်ဳိးေစ့၊ သီလမ်ဳိးေစ့၊ ဘာ၀နာမ်ဳိးေစ့ ႀကဲေလဦးမွ ဟူ၍ သတိမရပါေခ်။ မေျမာ္ျမင္တတ္ခဲ့ေပ။
ေနာက္ဘ၀သည္ မနက္ျဖန္အထိ ေနခ်င္မွေနရမည္။ အခ်ိန္မိနစ္မဆိုင္းဘဲ အေမွာင္က်၍ ဘ၀တစ္ခုမွ ဘ၀တစ္ခုသို႔ ႐ုတ္ခ်ည္းေရာက္ရွိရတတ္သည္။ ထိုအကာလမရဏသည္ မိမ ိတားစီး၍မရ။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲကားတိုက္၍ ေသႏုိင္သည္။ မထင္မွတ္ဘဲ ေရနစ္၍ေသႏုိင္သည္။ မေမွ်ာ္မွန္းဘဲ ေလယာဥ္ပ်က္၍ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္သည္။ ဆုတ္မိဆုတ္ရာ ကိုင္မိကိုင္ရာ ဘာမွ်ပါမသြားႏုိင္။
စင္စစ္ ဘ၀တစ္ပါးသုိ႔ မိမိႏွင့္အတူပါသြားႏုိင္သည့္
အရာသည္ကား ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈဟူေသာ ကံအဟုတ္သတၱိသာလွ်င္
တစ္ခုတည္းရွိေခ်သည္။ ဘ၀သည္တိုေတာင္း လွပါသည္။ ယခုဘ၀တာသည္
မည္မွ်တာရွည္မည္ဟ ုမည္သူမွ် မသိရေပ။
ဤမွ်မေရရာ။ မခိုင္မာေသာဘ၀တာတြင္ သိန္းမည္မွ်ခ်မ္းသာခ်င္သည္ဟု ေလာဘႀကီးမေနသင့္။ ငါျဖစ္ခ်င္သလိုမျဖစ္ရပါကလားဟု တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး အလိုမက်မႈျဖင့္ ေဒါသႀကီးမေနသင့္။
ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ကို ပုထုဇဥ္သဘာ၀ မပယ္သတ္ႏုိင္ေသး။ ရွိေတာ့ရွိၾကေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ရာတြင္ေလာဘႀကီးသူ၊ ေဒါသႀကီးသူအျဖစ္မူ မေရာက္ေစသင့္ၿပီ။ မိုက္လံုးႀကီး၍ ေပေတ မေနသင့္ၿပီ။
မင္းကြန္းတိပိဋကတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ေအာက္ပါလကၤာ
ေလးကို ႏွလံုးသြင္းေနမိသည္။
႐ုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတို႔
ကိုယ္ကျဖစ္ပံု၊ ျဖစ္လိုတံုလည္း၊
တစ္ဖံုဆင္ကြဲ၊ သူတစ္နဲျဖင့္၊
ေဖာက္လြဲတတ္စြာ၊ ဓမၼတာကို၊
ပညာစကၡဳ၊ ေမွ်ာ္ေထာက္႐ႈ၍၊
ယခုပင္လွ်င္ မအိုခင္က
ဤမွ်မေရရာ။ မခိုင္မာေသာဘ၀တာတြင္ သိန္းမည္မွ်ခ်မ္းသာခ်င္သည္ဟု ေလာဘႀကီးမေနသင့္။ ငါျဖစ္ခ်င္သလိုမျဖစ္ရပါကလားဟု တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး အလိုမက်မႈျဖင့္ ေဒါသႀကီးမေနသင့္။
ေလာဘ၊ ေဒါသတို႔ကို ပုထုဇဥ္သဘာ၀ မပယ္သတ္ႏုိင္ေသး။ ရွိေတာ့ရွိၾကေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ရာတြင္ေလာဘႀကီးသူ၊ ေဒါသႀကီးသူအျဖစ္မူ မေရာက္ေစသင့္ၿပီ။ မိုက္လံုးႀကီး၍ ေပေတ မေနသင့္ၿပီ။
မင္းကြန္းတိပိဋကတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ေအာက္ပါလကၤာ
ေလးကို ႏွလံုးသြင္းေနမိသည္။
႐ုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတို႔
ကိုယ္ကျဖစ္ပံု၊ ျဖစ္လိုတံုလည္း၊
တစ္ဖံုဆင္ကြဲ၊ သူတစ္နဲျဖင့္၊
ေဖာက္လြဲတတ္စြာ၊ ဓမၼတာကို၊
ပညာစကၡဳ၊ ေမွ်ာ္ေထာက္႐ႈ၍၊
ယခုပင္လွ်င္ မအိုခင္က
ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။
ယခုပင္လွ်င္ မနာခင္က
ယခုပင္လွ်င္ မနာခင္က
ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။
ယခုပင္လွ်င္ မေသခင္က
ယခုပင္လွ်င္ မေသခင္က
ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့။
ရတုခ်ိန္ေထာက္၊ ဤခါေရာက္မွ၊
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ခႏၶာ၊ ေသစိမ့္ငွါဟု၊
သတၱ၀ါခပင္း၊ ရွင္ေသမင္းႏွင့္၊
မိတ္သင္းဖြဲ႔လ်က္၊ ခ်ိန္းအခ်က္လွ်င္၊
တစ္စက္ကမွ် မရွိၾကဘူး။
အပၸမာေဒန ဘိကၡေ၀ သမၸာေဒထ။
ဘုရားစကား လုိက္နာပြားကာ၊ တရား
လက္မလြတ္ေစႏွင့္။
မနက္ျဖန္ထက္ပင္ ပို၍နီးေသာဘ၀တစ္ပါးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစား ျပဳၾကရမည္ပါတကား။
ခ်စ္ႏိုင္ ( စိတ္ပညာ )
အပၸမာဒ ဓမၼရသမဂၢဇင္း။ ၂၀၀၁ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ
ရတုခ်ိန္ေထာက္၊ ဤခါေရာက္မွ၊
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ခႏၶာ၊ ေသစိမ့္ငွါဟု၊
သတၱ၀ါခပင္း၊ ရွင္ေသမင္းႏွင့္၊
မိတ္သင္းဖြဲ႔လ်က္၊ ခ်ိန္းအခ်က္လွ်င္၊
တစ္စက္ကမွ် မရွိၾကဘူး။
အပၸမာေဒန ဘိကၡေ၀ သမၸာေဒထ။
ဘုရားစကား လုိက္နာပြားကာ၊ တရား
လက္မလြတ္ေစႏွင့္။
မနက္ျဖန္ထက္ပင္ ပို၍နီးေသာဘ၀တစ္ပါးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစား ျပဳၾကရမည္ပါတကား။
ခ်စ္ႏိုင္ ( စိတ္ပညာ )
အပၸမာဒ ဓမၼရသမဂၢဇင္း။ ၂၀၀၁ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ
