ရင္နင့္ရေသာ လိမ္လည္မႈ

 ရင္နင့္ရေသာ လိမ္လည္မႈ

ကိုယ္တိုင္အလိမ္မခံရေသာ္လည္း အလိမ္ခံရေသာ မိန္းကေလး၏ ကိုယ္စား ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားခ့ဲရေသာ အျဖစ္အပ်က္ တခုကိုတင္ျပပါဦးမည္။ ၁၉၄၇ခု၊ဇန္နဝါရီလ ၂၆ရက္-ဗုဒၶဟူးေန႔ က စတင္ခ့ဲေသာ ၎ျဖစ္ရပ္ေလးမွာ ႏွစ္ေပါငး္ ၅၀-နီးပါးခန္႕ရိွျပီမို႔ ကာယကံရွင္ မိန္းကေလးေရာ ၊ လက္ေတြ႕ေရးသားတင္ျပခ့ဲေသာ စာေရးဆရာၾကီး ေသာ္တာေဆြ ေရာ လူ႕ေလာက မွာ မရိွၾကေတာ့ျပီ။
စာေရးဆရာၾကီးေသာ္တာေဆြ သည္ အိမ္ေထာ္သံုးဆက္ က်ခ့ဲ ရာ ယခုေရးလတၱံ႕ေသာ မသူအမည္ရိွ မိန္းကေလးမွာ ဒုတိယေျမာက ္ အိမ္ေထာင္ျဖစ္ေပသည္။

တရားဝင္ကားမဟုတ္ေပ။ ျဖစ္ပံုမွာ ေသာ္တာေဆြတစ္ေယာက္ ဆန္ကုန္ကူးရင္း ကုန္ရံႈးအေၾကြးတင္ ကသာတြင္ အေၾကြးေစာင့္ရင္း ေသာင္တင္ေနရာမွ အပ်က္မေလး မသူႏွင့္ အေၾကာင္းပါခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ေန႕ေသာ္ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေဆာင္ ေအာင္သင္းၾကီးထံမွ ထြက္ေျပးလာခ့ဲေသာ မသူသည္ ျမစ္ၾကီးနားထြက္မည္ ရထားေပၚေရာက္လာသည္။ ေအာင္သင္းၾကီး၏ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတဝိုက္မွာလည္း အညိဳအမည္းမ်ားစြဲေနရွာသည္။ သုိ႔ေသာ္ အညိဳအမည္း တို႔က လွပနုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး၏ က်က္သေရကိုေတာ့ မယတ္ေေလ်ာ့ေစနိုင္ခ့ဲပါ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေတာ့ လူယုတ္မာ ေအာင္သင္းၾကီး လက္ထဲမွ သူမကို ေသာ္တာေဆြက ကယ္တင္နိုင္ခ့ဲပါသည္။

လြယ္လြယ္ကူကူကယ္တင္ခ့ဲရသည္ေတာ့မဟုတ္ ။ မိမိထက္ဗလေကာင္းေသာ လူမိုက္ၾကီးေအာင္သငး္ကို သတိလစ္ေမ့ေျမာသည္ အထိ အျပင္းအထန္ ထိုးၾကိတ္ျပီးမွ ကယ္တင္နိုင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ မတရားတာကို လက္ပိုက္ၾကည့္မေနဘဲ ဝင္ရွင္းရဲေသာ ေသာ္တာေဆြ၏ သတၱိကိုကား ေလးစားရေပမည္။ လူယုတ္မာလက္က လြတ္ရင္ျပီးေရာ ဟူေသာ သေဘာရိုးျဖင့္ ဝင္က္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ခုမွ အခ်စ္စစ္ကို ေမြးဖြားဖူးေသာ မသူ၏ အလိုက္သိ ျပဳစုယုယမႈ ေၾကာင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖ ပထမအိမ္ေထာင္တန္းလန္္း ႏွင့္ ေသာ္တာေဆြ မွာ တရားမဝင္ ဒုတိယ အိမ္ေထာင္ သည္ဘဝသို႔ ေရာက္ခ့ဲ ရျပန္ပါသည္။

ေျခာက္လတာမွ် ေပငါးသင္းရေသာသူတို႔၏ အိမ္ေထာင္္သည္ဘဝမွာ ခ်မ္းေျမ့မႈ အျပည့္ရိွ ခ့ဲၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ သိေအာင္ ရိုးရိုးသားသား ဖြင့္ဟေျပာဆို ထားၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေျခာက္လတာမွ် ေပါင္းသင္းေနၾကရေသာအခ်ိိန္ မွားတြင္ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လည္မႈ အလ်ဥ္းမရိွေသာ မသူ၏ အေျခအေနကို ေတြ႕ျမင္ရသည့္အခါ တြင္ မသူတစ္ေယာက္ အဘယ္က့ဲသုိ႔ ေသာ္ ဆိုးဝါးေသာ ေလာကဓံမ်ားေၾကာင့္ ဤဘဝက့ဲ သို႔ ေရာက္ခ့ဲရေၾကာင္း ေသာ္တာေဆြတစ္ေယာက္ ေတြးမရေအာင္ ရိွခ့ဲသည္။
သိခ်င္လြန္းအားၾကီး၍ မသူ၏ဘဝေနာက္ေၾကာင္း ကို ေမးၾကည့္မိေသာ္လည္း “ယခုခ်ိန္မွ သိရလို႔ ဘာထူးေတာ့မွာလဲ ေမာင္ရယ္ ၊ မသူမေျပာပါရေစနဲ႔ ” ဟူေသာအေျဖကိုသာ ျပန္ရသည္။

မယားခုနစ္မ်ိိဳး
မယားခုနစ္မ်ိဳး၊ ရိွျမဲရိုးတြင္ ၊ ခိုးသူအရွင္၊ သူသတ္သြင္ တုိ႔ ၊ အၾကင္မယား ၊ လား၏ငရဲ ၊ အျမဲမွတ္ဘိ ၊ အမိတမွ် ၊ ႏွမမယြင္း ၊ ခင္ပြန္းတသြယ္ ၊ ကၽြန္ႏွယ္အလား ၊ ထုိမယားမူ ၊ နိမၼာနတ္ျပည္၊ လားျမဲမည္၏။ ယငး္သည့္ေလးသြယ္ ၊မယားဝယ္လည္း ၊ ကၽြန္နွယ္အလား ၊ ထိုမယားမူ ၊ ေယာက်္ားဆုပန္ ၊ နိဗၺာန္ဆုေတာင္း ၊ ေတာင္းကားမလြတ္ ၊ မခၽြတ္ဟူတည့္ ၊ ျပည့္ျမဲမည္၏။
ဟူေသာ္ အလကၤာအတိုင္း မယားခုနစ္မ်ိဳးရိွရာတြင္ ခုိးသူ၊ အရွင္သခင္၊ သူသတ္နွင့္တူေသာ မယားမ်ားမွာ ေသလွ်င္ငရဲ သို႔လားရုသည္ ။ ႏွမ ၊ မိတ္ေဆြ ၊ ကၽြန္ႏွင့္တူေသာ မယားေလးမ်ိဳးတို႔မွာ နိမၼာနရတိ နတ္္ဘံုသို႔ ေရာက္ရသည္ ။ အထူးအားျဖင့္ မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ကၽြန္လိုသေဘာထား ျပီး လင္သား အားျပဳစုေသာ မယားမ်ိဳးသည္ ေယာက်္ားဆု ၊ နိဗၺာန္ဆု တို႔ကိုေတာင္းလွ်င္ အလြယ္တကူျပည့္သည္ ဟု ဆိုထားပါသည္။

ယခု မသူသည္ကား မိခင္ႏွင့္ တူေသာ မယားက့ဲသို႔ ေသာ္တာေဆြ အေပၚမွာ ၾကင္နာလွသလို ၊ ကၽြန္ႏွင့္တူေသာ မယားက့ဲ သုိ႔ ျပဳစုလိုက္္သည္ မွာလည္း ေသာ္တာေဆြ၏ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး လင္သားအေပၚ ယခုေလာက္ ျပဳစု ယုယေသာ မယားမ်ိိဳးမေတြ႕ဖူးခ့ဲပါ ဟု ဆိုထားပါသည္။ အားကိုးရာမ့ဲ ေလလြင့္ပ်က္စီး ေနရေသာအခ်ိန္တြင္ ရာသက္ပန္မဟုတ္ေသာ္ လည္း တခဏတာ ဇနီးမယားအျဖစ္ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ ေပါငး္သင္းေပးခ့ဲသည္ကို ပင္ ေက်းဇူးတင္လွေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ေပ သည္။
တစ္ေန႔တြင္ တစ္ခဏတာ ေပါင္းသင္းခြင့္ ရသည့္ သူတို႔၏ အိမ္ေထာင္သက္ကေလးကို သက္တမ္းတိုေစမည့္ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ၎စာကား …….
ေပါင္းတည္
၃.၆.၄၇

သို႔
ကိုၾကင္ေဆြ
ေမလ၂၅-ရက္ေန႕ ေနစြဲ႔နဲ႔ ကသာက ေပးလုက္တ့ဲစာ မေန႕က ရပါတယ္။ က်န္းက်န္းမာမာရိွေၾကာင္း သိရလို႔ ေနာ္မာ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါထက္ ကိုၾကင္ေဆြ႕လူဆီက ေငြကလည္း ရမယ္ဆိုျပီး ၾကာလွ ခ်ည္လား။ ရရမရရ ဒါေလာက္ေငြေလးကိုအဆံုးထားျပီး ျပန္ခ့ဲဖို႔သင့္ျပီ ထင္ပါတယ္ ကိုၾကင္ေဆြရယ္ ၊ ဒီေငြေလး သံုးေထာင္ေလာက္နဲ႔ ကသာမွာ ေျခာက္လေတာင္ ေက်ာ္ေနျပီ။
ဒါနဲ႔ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္ ။အဲဘက္မွာမိန္းမေတြသိပ္ေပါတယ္တ့ဲ ။ ၾကင္ေဆြေတာ့ ဟိုမွာ မိန္းမရေနလို႔ မျပန္နိုင္တာပဲျဖစ္မွာပဲ ဘာညာနဲ႔။ ကိုၾကင္ေဆြ႕အေဖ ကေတာင္ အင္း…..ဒီေကာင့္ ကံဇာတာက မ်က္ႏွာမ်ားတယ္ ၊ ဟုတ္မ်ား ေနမလား မသိဘူးလို႔ညည္းေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာ္မာကေတာ့ သူတို႔ ဘာေျပာေျပာမယံုပါဘူး ။ ဘာေၾကာင့္ဆို ကိုၾကင္ေဆြ ဟာ ေနာ္မာ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ ဆိုတာ ေနာ္မာသိတယ္ေလ ။

နို႔ျပီး ကိုၾကင္ေဆြ႕သမီး ဒင္ပယ္လ္ေဆြအေၾကာင္း ေျပာရဦးမယ္ ။ ဟိုေန႔ကပဲ စပါးပြဲစား ကိုစံျမင့္က ေဟ့ ….. ပယ္ပယ္ နင့္အေဖေတာ့ အညာမွာ မိန္းမရေနလို႕ ျပန္မလာေတာ့ဘူး ဘာညာနဲ႔စေတာ့ ၊ ေအာင္မယ္ ပယ္ပယ့္ ဒါဒါက အန္ကယ္လို မွတ္လို႔လား ၊ အန္ကယ္သာေတာမွာ စပါး သြားဝယ္ရင္းနဲ႔ မိန္းမေတြ တိတ္တိတ္ပုန္းယူေနတာ ၊ ပယ္ပယ့္ ဒါဒါကို ဒီလိုမေျပာနဲ႕ ရွင့္လို ့ရန္ေတြ႕တယ္ ။
နိုု႔ျပီး ကိုၾကင္ေဆြ မျမင္ရေသးတ့ဲ သားကေလးကလဲ အခုဝမ္းလ်ားထိုးသြားေနျပီ ၊ သန္လိုက္တာ ၾကီးကလဲ ၊ တစ္လွမ္းတစ္လွမ္း ထိုးရင္အေဝးၾကီး ၊ သင္ျဖဴးဟိုဘက္ ဒီဘက္ကို ေလးငါးလွမ္းပဲ ။ ငိုလိုက္ရင္လည္း သူ႔အသံၾကီးက က်ယ္လိုက္တာ ။ အာေခါင္ထဲ ေလာ္စပီကာ ထည့္ထားသလားေအာက္ေမ့ရတယ္ ။ ကိုၾကင္ေဆြ မျမင္ရေသးတ့ဲ အဲဒီသားကေလးကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား ။

သမီးၾကီး ပယ္ပယ္ကိုေကာ မလြမ္းဘူးလားဟင္ ။ ပယ္ပယ္က ေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ ဖေအကိုလြမ္းတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။ ဒါဒါေရျပန္ခ့ဲပါေတာ့ ၊ ျပန္ခ့ဲပါေတာ့နဲ႔ ေအာ္ေအာ္ ေနတတ္တယ္ ။ ေဟာ…… အခုစာေရးေနတုန္းပဲ ကိုၾကင္ေဆြ႕သားေလး က အာေခါင္ေလာ္စပီကာ နဲ႔ ေအာ္ငိုေနျပီ ၊ နို႔ဆာရင္ဒီလိုပဲ ၊ သြားနို႔တိုက္လိုက္ ဦးမယ္၊ ကဲ…..ေတာ္ေသးျပီ ၊ ျမန္ျမန္သာ ျပန္ခ့ဲပါေတာ့ အခ်စ္ရယ္ ။
အိမ္သားအားလံုးက်န္းမာၾကပါတယ္။
ကိုၾကင္ေဆြလည္းက်န္းမာပါေစ။
ခ်စ္ေသာ ေနာ္မာ
ထိုစာေရာက္လာျပီး မၾကာခင္မွာပင္ အေဖအသည္းအသန္ ျဖစ္ေၾကာင္းသံၾကိဳးစာ လာပါေတာ့သည္။

ေသာ္တာေဆြမွာ မသြားမျဖစ္ သြားရေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ ခြဲခြာသြားတာထက္ မုန္းျပီးခြဲခြါ ရတာက ေကာင္းတယ္ဟု သေဘာထားကာ မူးျပီး ရမ္းကားမိပံုကို သူ႔ေရးသားခ်က္အတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
သူကသာ ငါ့ကိုမုန္းသြားရငင္ေကာင္းမွာပဲ ၊ ငါကလည္း သူ႔ကို သနားေနမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ သူ႔ဟာသူဘာျဖစ္ေနေန ငါပူစရာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ၊ အို…. အခုေတာ့ငါကပဲ သူ႔႔ကိုခ်စ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနပါပလား၊ ငါမွားတယ္ ၊ ငါနဲ႔သူဟာ ဘာဆိုင္သလဲ ၊ ဟိုမွာေတာ့ ငါ့သား ၊ငါ့သမီး ၊ငါ့မယားန႔ဲ ငါ့ဖခင္ ေသာကေရာက္ေနၾကျပီ ၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကျပီ ၊ အို…..ငါကသူ႔ကိုဘာလို႔ခ်စ္ရမွာလဲ ၊ ငါကသူ႔ကို ဘာလို႔မုန္းသြားေအာင္ မလုပ္နိုင္ရမွာလဲ။

ဇြန္လ ၂-ရက္ေန႔ညတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အထက္္ပါအတိုင္း ေသာကျပြန္းေသာ ေတြးလံုးေတြကိုေတြး၏။ အရက္ကို အလြန္အကၽြံ ေသာက္၏။ ညေန ၆-နာရီခန္႕တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ကေနဘယ္လို မသူကိုရန္စမိသည္ မမွတ္မိေတာ့ ၊ သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ဦးေခါင္းကို နာၾကည္းစြာ ပုတ္ခတ္မိ၏။ မသူသည္ အျခားခန္းမ်ားမွ မသိရေအာင္ ေအာင့္၍ခံ ၏။ အသံ မထြက္ပဲ ငံု႕ခံ ေန၏။ ေသာကနွင့္အရက္ ေပါင္း၍ ရူးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္ သည္ လက္ႏ်င့္ရိုက္ေနရာ က အားမရေတာ့ပဲ “နင္က လက္မ်ားျပီးေနသလား၊ တယ္ျပီး ခံနိုင္ရည္ရိွတယ္၊ ဓားနွင့္ထိုးမွဘဲ ဟု ”ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းဦးေအာက္ က ဓားေျမွာင္ကို သြားျပီးယူသည္ တြင္ မသူသည္လန္႔၍ ေအာ္ဟစ္ထြက္ေျပး ေလ၏။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုလိုက္ရန္ ေလွကားက ခုန္ခ်လိုက္ေသာ အခါ၌ ကၽြန္ေတာ့အခန္းေရွ႕တြင္ ေရာက္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္က “ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားေကာင္မေလးကို ႏွိပ္စက္ လွခ်ည္လားဗ်ာ၊ မတရားပါဘူး ”

သူတို႔သည္ မီးရထားဝင္းထဲ မွ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ ေတြ႕ဖူး ၊ ျမင္ဖူး ေသာ အသိအကၽြမ္းမ်ားျဖစ္၍ သူတို႔အသံကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့တြင္ ဤအခ်ိန္၌ လူေကာင္း စိတ္မရိွေတာ့သည္ ျဖစ္၍ သူတို႔က ဤသို႔ ဆီးေျပာသည္ကိုပင္ ရန္ျဖစ္ေဖာ္ရျပီဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ဝမ္းသာသလိုျဖစ္ကာ …….
“ အို….က်ဴပ္မယား က်ဴပ္နွိပ္စက္တာ ဘာျဖစ္သလဲဗ် ၊ ခင္ဗ်ား တို႔န႕ဲ ဘာဆိုင္သလဲ ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ပါ ေသေပေရာ့” ဟုဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္သူတို႔ကိုဓားႏွင့္ ထိုးရန္ လိုက္ေပေတာ့သည္။
သူတို႔မွာ ဘာလက္နက္မွ မရိွ၍ ဓားႏွင့္ေျပးလာေသာ ကၽြန္ေတာ့ကို ရင္မဆိုင္ဝ့ံပဲ ဦးတည္ ရာ စြပ္ ေျပးၾကေလသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူတို႔ေနာက္က အတင္းလိုက္၏ ။

ဘယ္ကဘယ္လို ေရာက္ေအာင္ လိုက္မိသည္ မသိ ေခတၱမွ် အၾကာ၌ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူ၇-ေယာက္ ၈-ေယာက္ တို႔၏ ဝိုးအံုျခင္းကို ခံံရပါေတာ့သည္ ။
အေၾကာင္းမွာ ုပထမႏွစ္ေယာက္ မွ တစ္ေယာက္သည္ အျခားသို႔ခြဲေျပးေလ၍ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေယာက္က္ို မဲလိုက္ ေနစဥ္ သူတို႔ ၏ အေပါင္းအေဖာ္ တျပည့္တပန္းမ်ား ကိုေခၚလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏ သူတို႔မွာ အခ်ိဳ႕တြင္ လက္နက္ မ်ား ႏွင့္ ျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ မိုက္မိျပီ ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူတို႔ကိုမေၾကာက္ ၊ ကိုယ့္ေရွ႕ဦးတည္ ရာလူကို ဓားႏွင့္ လိုက္၍ လိုက္ထိုးေန၏ ။

သူတို႔လူစုသည္ ရွဲခနဲ ကြဲေျပးလိုက္ ၊ ေခြးရူးႏွင့္ တူေသာ ကၽြန္ေတာ့ကိုပတ္ပတ္လည္ဝိုင္းလိုက္ႏွင့္ တရံုးရံုးျဖစ္ေနရာမွ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းတြင္ တုန္တစ္ခ်က္ထိေလ၍ ကၽြန္ေတာ္မိုက္ခနဲ ျဖစ္ျပီးဝမ္းလ်ား ေမွာက္လဲ ေစ၏ ။ ဤအလဲ ၌ကား လူအမ်ားစုလက္နက္ ၊ တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ထြက္ေပေတာ့မည္ ဟု မ်က္စိမိွတ္ လိုက္ပါေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ မေရာက္ေသးေလရကား ကၽြန္ေတာ္လဲလွ်င္လဲ ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ေက်ာေပၚ၌ ကိုယ္တစ္ခုထပ္က်လာကာ …..

“အမေလး ရွင္တို႔ရယ္ ၊ သူ႔ကိုမလုပ္ၾကပါနဲ႔ ၊ ကၽြန္မကိုသာသတ္ၾကပါ” ဟူေသာ မသူ၏ တတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္သံကို ၾကားရပါေတာ့သည္ ။ အမွန္ကိုေျပာရလွ်င္ ဤအခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ့မွာ အရက္မူးျခင္း ၊ ေမာပန္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့ဘာသာ ကၽြန္ေတာ့မထနိုင္ေတာ့ပါ။ လူမွန္း သူမွန္း သိရံုေလာက္သာ ရိွေတာ့၏။ မည္သူက မည္သို႔ေျပာၾကသည္
ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိ သေလလာက္ကားကၽြန္ေတာ့္ အခန္းနီး ခ်င္း ဦးခင္ေမာင္ ဆိုသူကပါ ကၽြန္ေတာ့ဘက္က ေတာင္းပန္ေပး၍ ကၽြန္ေတာ္ခ်မ္းသာရာ ရကာ ဦးခင္ေမာင္ နွင့္ မသူႏွစ္ေယာက္တြဲ၍ ကၽြန္ေတာ့ကို အိပ္ရာထဲသို႔ ပို႔ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့၏ ။ နို႔မဟုတ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ေသာ္တာေဆြ ဟူေသာ စာေရးဆရာသည္ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့္မည္ မဟုတ္ ။
ထိုညကသာ မီးရထားဝင္းထဲမွာပင္ လူမ်ားစု လက္နက္ တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္ႏွင့္ အနိစၥသေဘာ ကိစၥေခ်ာခ့ဲျပီ တည္း ။ အိပ္ယာထဲတြင္ မသူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္၍ မ်က္ရည္မ်ားေတြေတြ ေတြေတြ က်ကာ……

အခုသတ္လိုက္ပါေတာ့ ၊ ေရာ….ဓားေျမာင္ ၊ ဒါေပမယ့္အေမာင့္ကို ကၽြန္မ စိတ္မဆိုးနိုင္ ၊မမုန္းနိုင္ပါဘူး ၊ အေမာင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မအကုန္သိပါတယ္ ။ ေန႕ခင္းကေရာက္လာတ့ဲ သံၾကိဳးစာကိုလဲ ဟိုဘက္ခန္းက စာေရးၾကီးကို ဖတ္ျပခိုင္းလို႔ သိရပါတယ္ ။
ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒါေလာက္ ဒုကၡရွာ ရတာလဲ အေမာင္ ရယ္ ၊ အေမာင္ဟာ အေမာင္ ေအးေအး ေဆးေဆးျပန္သြားပါ ၊ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္ဒုကၡမျဖစ္ပါေစနဲ႔ ၊ ကၽြန္မကံႏွင့္ ကၽြန္မသာ ရိွပါေစေတာ့ ”
ထိုအခ်ိန္္၌ ကၽြန္ေေတာ္သည္ အေမာအပန္းေျပသေလာက္ ရိွျပီျဖစ္၍ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားနိုင္ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မသူကိုျပန္ဖက္ လိုက္ကာ…..

“အေမာင္မွားပါတယ္ မသူ ၊ အေမာင္မွားတယ္ ၊ အခုအေမာင့္မွာ မသူကယ္ေပးတ့ဲ အသက္ပဲ ရိွေတာ့တယ္” ဟုဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေယာက်္ားၾကီးတန္မ့ဲ ႏွင့္ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္ က်လာပါေေတာ့၏။
ဇြန္လ -၅ ရက္ေန႕၊ စေနေန႕ ေန႔လည္ သံုးနာရီ ဆိုက္ေသာ တိုင္ရိုသေဘၤာ ေပၚတြင္ ေသာ္တာေဆြ၏ တဝမ္းကြဲအကိုတစ္ေယက္ ကိုယ္တိုင္ပါျပီး မရမက ေခၚေလေတာ့ရာ ေသာ္တာေဆြမွာ ဘယ္လိုမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပဲ ေနာက္ ရက္သေဘၤာ ျဖင့္ျပန္လိုက္ရန္ျပင္ဆင္ရပါေတာ့သည္ ။ ထိုေန႔ခြဲခြါ ရမည့္ ေနာက္ဆံုးညတြင္ ေသာ္တာေဆြေကာ မသူေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ၾကေတာ့ပါ ။
စစ္မွန္ေသာ ေမတၱာတရား ၏ ေစ့ေဆာ္မႈျဖင့္ မသူထံမွ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ေတာင္းဆိုခ်က္ တစ္ခုကိုလည္း ေသာ္တာေဆြမွာ မျဖစ္နိုင္လြန္း ၍ ရင္နာနာျဖင့္ပင္ ပယ္ခ်ခ့ဲရသည္ ။

၎ေတာင္းဆိုခ်က္ကား မသူတစ္ေယာက္ေသာ္တာေဆြတို႔ အိမ္တြင္ အေစခံအလုပ္ျဖင့္ ေနခြင့္ေပးရန္ ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။ သူ႔အေနျဖင့္ မေပါင္းရေသာ္ လည္းး ေသာ္တာေဆြ၏ မ်က္ႏွာကိုျမင္ေနရလွ်င္ ေသေပ်ာ္ ပါျပီ ဆိုသည့္သေဘာပင္ ။
မသူ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေသာ္တာေဆြက ရင္နာနာ ႏွင့္ပယ္ခ် ခ့ဲသလို ေသာ္တာေဆြ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလည္း မသူက ေခါင္းညိတ္ ေခါင္းခါမတတ္ပါလုပ္ေနခ့ဲသည္ ။ ေသာ္တာေဆြေတာင္းဆိုေသာ အခ်က္ကိုကား ေပါင္းတည္ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေသာ္တာေဆြပို႔လိုက္ေသာ ေငြကိုယူ ျပီး မသူ၏ အေမရိွရာ ရြာ ျပန္ေနခိုင္းျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။

ေနာက္တစ္ေန႕ မိုးလင္း သည္အထ ဘာအေျဖမွ မေပးခ့ဲေသာ မသူသည္ ေသာ္တာေဆြတို႔ သေဘၤာေပၚတက္ခါနီး တြင္မွ တစိမ့္စိမ့္က်ေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ဘယ္အခ်ိန္က ေရးထားမွန္းမသိ ေသာ စာအိတ္ေလးတခုကို ထုတ္ကာ ေသာ္တာေဆြ႕ကို ေပးလိုက္ပါသည္ ။ သေဘၤာ ထြက္မွ ဖတ္ဖို႔ ကတိကိုလည္း ေတာင္းလိုက္ပါေသးသည္ ။
သေဘၤာကမ္းမွ ခြါျပီးခဏ အၾကာမွာပင္ ေသာ္တာေဆြတစ္ေယာက္ မသူ၏ စာကို ေဖာက္ဖတ္လိုက္ပါေတာ့သည္ ။

မိသူအေၾကာင္းဇစ္ျမစ္ ကို သိခ်င္လွတ့ဲ အေမာင္ ေရ…..
ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ မခၽြင္းမခ်န္ ေျပာလိုက္မယ္ပ ၊ ပါးစပ္နဲ႔ဆိုရင္ မရဲ ပါဘူး ၊ စာနဲ႔မွ အကုန္ေရးဝံ့တာ ၊ ကၽြန္မဟာ အခု၁၉-ႏွစ္ ၊ ဟိုဂ်ပန္ေခတ္မွာ ၁၆-ႏွစ္ျဖစ္လို႔ အရြယ္ေရာက္ခါစ ၊ ကၽြန္မတို႔ ရြာမွာဆို ရင္ ကၽြန္မက ညီအစ္မ သားခ်င္းေတြထဲမွာ ထြႏ္းျပီးေတာ့ သူမ်ားနဲ႔ မတူ ေအာင္ ရုပ္ရည္ကလွပခ့ဲတာပ ။
ဒါနဲ႔ အေတာ္ပဲ လွဂုဏ္ေမာက္ျပီး ကို္ယ့္ရြာက လူေတြဆိုရင္ စိတ္ကူးမထည့္ ၊ ျမိဳ႕ေပၚကေရာက္လာတ့ဲ လူေခ်ာေခ်ာ တစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္မၾကိဳက္ပါေလေရာ ၊ ၾကိဳက္တယ္ ဆိုပဲ အရူးအမူး သူေခၚရာ ခိုးရာ လိုက္ခ့ဲတာပ ၊ ကသာျမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ သူ႔ဦးၾကီး ဆိုတ့ဲ မႏၱေလးက မၾကာခင္ကမွ ေျပာင္းလာတ့ဲ ရဲ အရာရိွၾကီး အိမ္မွာေနရတယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီလူၾကီးဟာ တစ္ျခားသူ ဟုတ္ပါရိုးလား ၊ ကၽြန္မဒုတိယ ယူရတ့ဲ လင္ၾကီးေပါ့ ။ ျဖစ္ပံု က ေျပာရမွာ ရွက္လိုက္ပါဘိ ။

ကၽြန္မတို႔ သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၁၀- ရက္ေလာက္ပဲ ရိွေသးတယ္ ။တစ္န႔ခင္းလံုး ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း အခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း အဲဒီလူၾကီးဝင္လာျပီး မတရားက်င့္တယ္ ၊ အဲဒါကို ကၽြန္မေယာက္်ားျပန္လာလို႔ ေျပာျပေတာ့ သူက ဘယ့္ႏွယ့္ေျပာတယ္မွတ္သလဲ ။
အဲဒါလူတြင္ပါလို႔ ႏြားက်ားကိုက္တာ ၊နင္ဟာ နည္းနည္းမွ သစၥာရိွတာ မဟုတ္ဘူး ၊နင့္လင္ၾကီးနဲ႔ပဲေနေတာ့ ဆိုျပီး သူအိမ္က ဆင္းသြားတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ဦးၾကီး ဆိုတ့ဲ လူၾကီးက ကဲ …မထူးေတာ့ပါဘူး ။ မင္းကိုငါ တကယ္ ခ်စ္တယ္ ၊ ငါ့မွာလည္း သားမယားမရိွဘူး ၊မင္း ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထားမယ္ ဆိုျပီး ခရီးဆက္ေတာ့တာကိုး ၊ အဲဒါကၽြုန္မအျပစ္လား အေမာင္ ။

အမွန္ကေတာ့ ကၽြန္မေနာက္မွသိရတာက သူတို႔ ခ်င္း အခ်ိတ္အဆက္ အေမာင္ရဲ႕ ၊ အဲဒီအေကာင္က ကၽြန္မကိုေငြတစ္ေထာင္န႔ဲ ေရာင္း ခ့ဲတာေလ ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မဟာ ဇြတ္မိုက္ရေတာ့တာေပါ့ ၊ အဲဒီ လူၾကီးက ကၽြန္မကို မယားအျဖစ္နဲ႕ အေတာ္ပဲၾကင္ၾကင္နာနာ ေျမွာက္စားထားပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ ကၽြန္မ ကေလးမေမြးနိုင္ေအာင္ တားေဆးေတြေကၽြးပစ္ခ့ဲတာက အဲဒီလူၾကီးပဲ အေမာင္ေရ ၊ ေကၽြးမွာပေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ နဲ႔အတူေပါင္းလို႔ ေျခာက္လပဲ ၾကာေရာ သူ႔မယားေတြ မႏၱေလးက လိုက္လာတာပဲ ၊ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မကို သူ႔အိမ္ၾကီးေပၚမွာမထားေတာ့ဘူး ၊ ေခ်ာင္က်က်မ်ာ အိမ္ကေလးတစ္လံုးငွါးေပးထားတယ္ ၊ အဲဒီအခါ မွာ လူမုိက္ေအာင္သင္းက ကၽြန္မအေစာင့္အထိနး္ေပါ့ ။
သည့္ျပင့္လူဆိုရင္ ယင္ဖိုေတာင္ မနားရဘူး ၊ အဲဒီလူၾကီးပဲ ကၽြန္မဆီကို လာခ်င္းတိုင္းလာတယ္ ေခၚခ်င္တ့ဲ ေနရာ ေခၚသြားတယ္ ၊ အမယ္သူကေျပာလုိက္ေသး ၊ သူ႔မယားၾကီးဟာ မၾကာခင္ျပန္မွာ ၊ အဲဒီေတာ့ အစိုးရအိမ္ၾကီးမွာ အတူတူ ျပန္ေနမယ္တ့ဲ ၊ ကၽြန္မ မိေတာသူက ယံုမိတာေပါ့ ၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေျခာက္လ ေလာက္လဲ ၾကာေရာ အဲဒီလူၾကီးဟာ သူ႔အလုပ္နဲ႔ ေျပာင္းသြားပါေရာ ၊ ကၽြန္မကေတာ့ အိမ္ေလးတစ္လံုးနဲ႔ ။

ေအာင္သင္းက အစကေတာ့ ေတာ္ပါတယ္ ၊ သူ႔ဆရာကေတာ္ အျဖစ္နဲ႔ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ပါဘူး ၊ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မမွာ ရြာျပန္ရအခက္ ဆက္ေနေနရအခက္ နဲ႔ အက်ပ္ေတြ႕ေနတုန္း ေအာင္သင္းက ကၽြန္မကို အရာရိွတစ္ေယာက္က ရခ်င္တယ္ ဆိုျပီး ဆြယ္ေပးတယ္ ။အဲဒီလူၾကီး ဟာ ကၽြန္မ တတိယလင္ ေပါ့ ၊ သူနဲ႔က်ေတာ့ အဲဒီအိမ္ေလးမွာပဲ တိတ္တိတ္ပုန္းမယား ေလ။
ဒါေပမယ့္ အဝတ္အစားေတြမျပတ္ဝယ္ေပး ု၊ ပိုက္ဆံေဖာေဖာသီသီေပး ၊ ပြဲတို႔ ရုပ္ရွင္တို႔ သြားၾကည့္ခ်င္ယင္ ေအာင္သင္းကလိုက္ပို႔နဲ႕ ကၽြန္မတို႔ ေတာရြာနဲ႔ မတူေတာ့ (ဝန္ခံပါရဲ႕)ေက်နပ္မိတာေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ လင္မ်ားရမ့ဲ ကၽြန္္မမွာ အဲဒီဆရာနဲ႔ ခုနစ္လေလာက္ပဲ ၾကာလိုက္ရတယ္ ၊သူ႔အလုပ္နဲ႔ တစ္ရပ္တစ္ေက်း ေျပာင္းေျပးရပါေရာ ။

အဲဒီအခါမွာ ကၽြန္မ လင္ဆြယ္ေပးလို႔ျမက္ျမက္ေတြ႕ေနတ့ဲ ေအာင္သင္းက ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးျပန္ပါေရာ ၊ အဲဒီလူက်ေတာ့ ဟိုအစဦးႏွစ္ေယာက္ေလာက္ အဆင္အတန္းမျမင့္ဘူး ၊ ရာထူးခပ္ငယ္ငယ္ပဲ ၊ ဒါေပမယ့္ သူကေအာက္ဆိုဒ္ေကာင္းလို႔ အေတာ္ေလးပဲ လွလွ ဝဝ ေနလိုက္ရပါတယ္၊ သူနဲ႔က်ေတာ့ ေလးလေလာက္ ပဲ ၾကာလိုက္ပါတယ္ ။
အဲဒီလူနဲ႔လဲ ကြဲ ေရာ အေမာင္ေရ ကၽြန္မသိမ္ငယ္လာလိုက္တာ ေအာင္သင္းက ပါ ေစာ္ကားေတာ့တာပါပဲ ၊ သည္ေတာ့မွ ကၽြန္မဘဝ ကၽြန္မသိျပီး ျမိဳမွာ ကိုနဲ႔မတန္တ့ဲ အဝတ္လွလွေတြ ၊ ဘာမွ် မလုပ္ရတ့ဲ အေနလွလွ ေတြ မမက္ေတာ့ပဲ ေတာမွာပဲ ေကာက္စိုက္ ၊ ေကာက္ရိတ္ ၊ ငါးပက္ရတ့ဲ အလုပ္နဲ႔ ပဲ ေနေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ရြာ ျပန္ေျပးပါတယ္။

ဘဝဆံုးဖို႔ ကုသိုလ္ကံ ပါလာတ့ဲ ကၽြန္မမွာ ရြာမွာ မေကာင္းသတင္း ေျပးေနလိုက္တာ က ျမိဳ႕မွာ ကၽြမျဖစ္ခ့ဲတာထက္ ပိုဆိုးျပီး ျပည့္တန္ဆာမ မေကာင္းတ့ဲ မိန္းမရယ္လို႔ ဘယ္သူကမွ အဖက္ မလုပ္ၾကဘဲ ၊ တံေတြးခြက္ ပက္လက္ေျမာ ေတာ့တာပါပဲ ၊ ကၽြန္မကို မိန္းမေဖာ္ေတြ ေယာက်္ား ေလးေတြကလဲ ဝိုင္းျပီး ႏွိမ္ၾကေတာ့ တာပါပဲ ၊ ကၽြန္မမွာ ေနစရာ ထိုင္စရာ မရိွေတာ့ဘူး ။
သည္ေတာ့ ကၽြန္မလဲ ုစိတ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ အို……ငါဒိီမွာ ေနလည္းဘာထူးေသးလဲ ၊ လူေတာထဲ တိုး နိုင္တာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အသိေတြ ၊ေဆြမ်ိဳးေတြ မ်က္ေမွာက္မွာ ေတာ့ အရွက္ေတာ့ ခံမေနဘူး ၊ သူတို႔ မျမင္ကြယ္ ရာမွာပဲ ငါျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္လို႔ဆိုျပီး ကသာကို ျပန္လာခ့ဲေတာ့တာပါပဲ ။

ေရွ႕ဆက္ေတာ့ အထူးမေရးပါရေစနဲ႔ေတာ့ အေမာင္ရယ္ ၊ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ဆိုျပီး ေအာင္သင္းၾကီးလက္ထဲ ျပန္ေရာက္ခ့ဲတာမို႔ အေမာင္ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ၊ ဒါေပမယ့္ ကသာကျပန္လာျပီး ုတစ္လေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္ ၊ သူက မတရား အနိုင္က်င့္လြန္းတာနဲ႔ သူနဲ႔ရန္ျဖစ္ျပီး အေမာင့္ဆီေရာက္လာတာပါ ပဲ ၊ ကဲ ………..အေမာင္ ကၽြန္မအေၾကာင္းေတြ အမွန္အတိုင္းသိရေတာ့ ေအာ္ဂလီဆန္မသြားဘူးလား ၊ ရြံမသြားဘူး လား ။ ဒါေၾကာင့္ အေမာင္ေမးတိုင္း မေျပာပါရေစနဲ႔ လို႔ေတာင္းပန္ခ့ဲတာ ၊ မေျပာတာကလည္း တျခား အေၾကာင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး ၊ အေမာင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ၊ အေမာင္ကကၽြန္မ ဘဝကိုရြံျပီး ကၽြန္မကိုပစ္သြားမွာ စိုးလို႔ ၊ အခုေတာ့ ဘာထူးေသးလဲ ၊ အေမာင္ ကၽြန္မကို ပစ္သြားျပီ မဟုတ္လား ။
အေမာင္ေရ ……သြားေတာ့ သြားေတာ့ ၊ ကၽြန္မရဲ႕ အသည္းနွလံုးထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္မိတ့ဲ အေမာင္ ရယ္။

အေမာင္ ဟာ ကၽြန္မကို သူမ်ားလို လွည္းစားယူတာလဲ မဟုတ္ ၊လူမိုက္ေငြ ေပးျပီး ယူတာလည္း မဟုတ္၊တကယ့္စိတ္ေကာင္း ၊ တကယ့္သတၱနဲ႔ ေယာက်္ားပီပီ လူမိုက္လက္ထဲက ကၽြန္မဘဝကို ကယ္တင္တာ ကၽြန္မသိပါတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း အေမာင့္ကို ကၽြန္မခ်စ္တာ ၊ အသက္ေပးျပီး ခ်စ္တာ အေမာင္၊ စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အကိုလို႔ေခၚခ့ဲရက ေနာက္ေတာ့ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေပၚလာတ့ဲ အတိုင္း “အေမာင္” လို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေခၚဘူးတာ ေခၚခ့ဲ တာပဲ အေမာင္ ရယ္ ။
အေမာင္ကလဲ ကၽြန္မကိုတကယ္ခ်စ္တာပါပဲ ၊ ကၽြန္မသိပါတယ္ ။ ဒါေပမ့ဲ အမာင္အခု ဆက္မခ်စ္နိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား ၊ မယား ရိွရာ ေနရပ္ကို ျပန္ရေတာ့မယ္ ၊ ျပန္ပါ ျပန္ပါ အေမာင္ေရ ၊ ကၽြန္မကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့ ၊ လူဆိုတာ သတၱဝါတခု ၊ ကံတခု ပဲ ၊ အေမာင္ မရိွေတာ့တ့ဲ ေနာက္ ကၽြန္မလည္း ဒီဘူတာဝင္းက ေဝးတ့ဲ ေနရာ သြားေတာ့မယ္ ၊ လူ႔ဘဝ ဆိုတာ ဒိီလိုပဲ ဆန္ဆံုစား ကံကုန္သြားၾကတာပါပဲ ၊ အေမာင္ ေရ သြားေတာ့ သြားေတာ့ ။
မသူ

လူယုတ္မာ ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္း
မိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားကို ဖ်က္ဆီးေနေသာ လူယုတ္မာ တစ္ဦး အား စာေရး ဆရာ တစ္ေယက္က သားသမီးခ်င္း မစာနာ အဘယ္ေၾကာင့္ ဖ်က္ဆီးရသနညးဟု ေမးလိုက္ရာ ၎လူယုတ္မာ က ”က်ဳပ္ဖ်က္ဆီးတယ္ ဆိုတာကလည္း ဖ်က္ဆီးခံရေအာင္ ေနထိုင္ၾကတ့ဲ ရွပ္ေတး မေလး ေတြပါဗ် ၊ ဣေျႏၵသိကၡာနဲ႔ ေနတ့ဲ မိန္းကေလးေတြကိုေတာ့ ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေနေနသာသာ အနားေတာင္သီခြင့္ မရပါဘူး ၊ ဥပမာအားျဖင့္ ေပါ့ ဗ်ာ ေျခေဆး အိုးထံ ေရကိုသာ က်ဳပ္ေျခေဆး မွာ ေပါ့ ၊ ေသာက္ေရအိုး ထဲကေရကို က်ဳပ္ ေျခမေဆးရဲပါဘူး ” ဟု ဆို၏။
အမ်ိဳးသမီး တိုင္း ေသာက္ေရအိုး ထဲ က ေရလိုျဖစ္ ေအာင္ ၾကိဳးစား၍ ေမတၱာကို ဗန္းျပကာ ခႏၶာကိုယ္ကိုပင္ လိမ္၍ယူၾကေသာ လူယုတ္မာ မ်ားလက္မွ ကင္းေဝးၾကပါေစေသာ္။

ၾကည္ညိဳျခင္း သံုးမ်ိဳး
ဒကာ ၊ဒကာမ တို႔၏ ၾကည္ညိဳျခင္း ၊ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၏ ၾကည္ညိဳ ျခင္း ၊ မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳျခင္း လို႔ ၾကည္ညိဳျခင္း သံုးမ်ိဳး ထဲမွာ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ျပန္ျပီး ၾကည္ညိဳဖို႔ ဟာ အေရးအၾကီး ဆံုးပဲ ၊ သံသရာမွာ ဘဝကူးခ်င္တ့ဲ သူေတြ အေလးအနက္ထားရမယ့္ အခ်က္ပဲ ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတစ္ပါးကို လိမ္ညာ ဟန္ေဆာင္ လို႔ ရေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကို လိမ္ညာ ဟန္ေဆာင္ ၍ မရလို႔ပါပဲ”

(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ )

ရန္ကုန္တိုင္း ၊ ေရႊျပည္သာျမိဳ႕
မႏၱေလးေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္