၀ိပႆနာ ႏွင့္ပတ္သက္၍ အထူး သတိျပဳစရာအခ်က္မ်ား

"၀ိပႆနာ ႏွင့္ပတ္သက္၍ အထူး သတိျပဳစရာအခ်က္မ်ား"

ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ လူ ပုဂၢိဳလ္ အေတာ္မ်ားမ်ား (အထူးသျဖင့္-လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ား) သည္ "ဗုဒၶ၏ ပဋိေ၀ဓ သာသနာေတာ္" (၀ိႆနာ တရားအားထုတ္ျခင္း) မ်ား ကို အထူး စိတ္၀င္စားလာၾကေၾကာင္း ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေတြ႕ရွိရပါ၏။

လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္စုေလာက္အထိ ၀ိပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား သည္ လူၾကီးပိုင္း အရြယ္မ်ား အတြက္ သာ အဓိကထား ရည္ရြယ္ေရးသား ထား သကဲ႔သို႔ ထုတ္ေ၀ခဲ႔ၾကေသာ္လည္း ယခု ေခတ္ကာလ တြင္မူ အသက္ (၂၀) မွ (၄၀) ၀န္းက်င္ လူငယ္ထု အၾကိဳက္ အေရးအသား၊ အျပင္အဆင္မ်ားျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။

အႏုပညာ ေလာကမွ နာမည္ၾကီးေသာ ၊ လူငယ္ ပရိတ္သတ္ လည္းရွိေသာ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ ေသာ အႏုပညာရွင္ မ်ား ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀ိပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေျပာအဆို ၊အေရးအသား မ်ားရွိလာခဲ့သည္။

၀ိပႆနာကို ေလ့လာလိုက္စားသည့္ လူငယ္မ်ား တြင္ ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္း မည္သို႔ပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေစကာမူ ျမတ္ဗုဒၶ၏အဆံုးအမကို လိုက္နာက်င့္သံုးလာၾကသည္မွာ "သာဓု" ေခၚစရာပင္ျဖစ္ပါ၏။ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖင့္လည္း "သာဓု"ေခၚပါ၏။

၀ိပႆနာ ကိုေလ့လာ၊က်င့္ႀကံ ေသာ သူ မ်ား၊ မ်ားျပားလာေလေလ၊၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္း နည္းျပဆရာမ်ား၊ တရားရိပ္သာ ကမၼ႒ာန္းတိုက္မ်ားလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအ၀ွမ္း တိုးပြား စည္ပင္ လာေလေလပင္ျဖစ္ပါ၏။ ဤေနရာတြင္ အထူး သတိျပဳအပ္သည္မွာ ထို ၀ိပႆနာ ရိပ္သာမ်ား အေနျဖင့္ "အေရအတြက္" သာမက "အရည္အခ်င္း" ပါ တိုးတက္လာေစေရး ျဖစ္သည္။

၀ိပႆနာရိပ္သာ ကမၼ႒ာန္းတိုက္ အေတာ္မ်ားမ်ား သည္ "ပရိယတၲိ၊ပဋိပတၲိစြယ္စံုရ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ား"၊ "လူ၀တ္ေၾကာင္ဆရာၾကီးမ်ား" ၏ ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မႈျဖင့္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာပြားမ်ားနည္းမ်ားကို ပို႕ခ်လ်က္ရွိရာ သာသနာေတာ္ အတြက္ လြန္စြာအားရေက်နပ္ဖြယ္ လည္း ေကာင္းလွပါသည္ ဟု ဆိုႏိုင္မည္ ထင္ပါ၏။

ေနာ့ေပတဲ႔ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ ၀ိပႆနာ ရိပ္သာမ်ားတြင္မူကား "ဗုဒၶဘာသာ ပိဋကတ္စာေပ"ကို သင္ရိုးနည္းက်လည္း မသင္ဖူး၊ "ပရိယတၲိ၊ပဋိပတၲိစြယ္စံုရ ဆရာသမားမ်ား" ထံမွာ စနစ္တက် နည္းနာခံယူဖူးျခင္း လည္းမရွိပါဘဲႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို ဆရာတစ္ဆူအျဖစ္ခံ ယူကာ "ကိုယ့္ျမင္း ကိုယ္စိုင္း၊ ေညာင္ကိုင္း ထိထိ" လုပ္ေနၾကသူမ်ားရွိေနသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ျမင္ေတြ႕ သိရွိေနရပါသည္။

အႏွီ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ "ပိဋကတ္စာေပလာ ၀ိပႆနာဘာ၀နာပြားနည္း" တို႕ကို သင္ရိုးနည္း က်ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆရာသမားေကာင္း ထံ နည္းနာခံယူ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ "မသင္ၾကား၊မေလ့လာ၊မက်င့္ႀကံ ၊မနာယူ" ခဲ့ဖူးပါပဲလွ်က္ "ကမၼ႒ာနစရိယ"အျဖစ္ မိမိဘာသာ သတ္မွတ္ထားၾကျခင္းျဖစ္ပါ၏။

ထိုသို႕ "ဗုဒၶေဒသနာကို သင္ရုိးနည္းက်မသင္ယူခဲ့ရျခင္း၊ ဆရာသမားေကာင္းထံ မဆည္းပူးခဲ့ရျခင္း" ဟူေသာ အားနည္းခ်က္ကို ဖံုးဖိရန္ အလို႕ငွာ ("ပိဋကတ္စာေပႏွင့္ယွဥ္၍ စနစ္တက် ၀ိပႆနာ ကမၼဌာန္း နည္းျပေနသူမ်ား") ကို-
"ပရိယတၲိသမားေတြ"၊
"စာခံေနလို႕ တရားထူးမေတြ႕ႏိုင္သူေတြ" ဟု အခြင့္သာတိုင္း ၊အခြင့္သာတိုင္း၊ တိုက္ခိုက္ေဟာေျပာ ပုတ္ခတ္ေလ့ရွိၾကသည္ကိုလဲ ၾကားမိပါသည္။

"ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ" တြင္ "ပရိယတၲိ , ပဋိပတၲိ ,ပဋိေ၀ဓ" ဟူ၍ "သာသနာ(၃)ရပ္" ရွိပါေၾကာင္း ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး သိရွိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။

ယေန႔ ေခတ္စကားျဖင့္ နားရွင္း ၊ လြယ္ကူေအာင္ ေျပာရမည္ ဆိုပါ လွ်င္ -
"ပရိယတၲိ" ဟူ သည္ "နည္းလမ္း" ။ (လမ္းညႊန္သေဘာတရား၊သီအိုရီ)။
"ပဋိပတၲိ" ဟူသည္ "နည္းလမ္းအတိုင္းလက္ေတြ႕က်င့္သံုးမႈ"။
"ပဋိေ၀ဓ"ဟူသည္ "နည္းလမ္းအတိုင္း လက္ေတြ႕က်င့္သံုးမႈေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာေသာ 'အက်ိဳးရလဒ္" ဟု ပင္ဆိုမည္ျဖစ္ပါ၏။

ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ "နည္းလမ္း" တည္းဟူေသာ "ပရိယတၲိ " မပါဘဲ မည္သို႕မွ် "ပဋိပတၲိ" ကို က်င့္ၾကံအားထုတ္၍ မရႏိုင္ေခ်။ တခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ က ဤသို႔ ေဟာေျပာတတ္ၾကပါေပသည္။
"တို႕ကေတာ့ ပဋိပတၲိ သမား၊ လက္ ေတြ႕သမားပဲေဟ့။ ပရိယတၲိ တတ္တာေလာက္နဲ႕ နိဗၺာန္ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဗုဒၶရဲ႕တရားက အက်င့္တရား အထိုင္တရား စာသိမဟုတ္ ဘူး၊ ခႏၶာသိကြ" ဟူ၍ ျဖစ္ပါ၏။

ဤေနရာတြင္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရန္ ၾကံရြယ္ေနေသာ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား အား အထူးသတိေပးလိုပါသည္။ အထက္က ဆိုခဲ့ေသာ "စကား" ႏွင့္ "အဓိပၸာယ္တူ တရား"ေတြ ေဟာေနျပီဆိုလွ်င္ ထို "၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္းျပဆရာ" သည္-
"ဗုဒၶ တရားေတာ္"၏ အေျခခံမွ်ကိုပင္ ေကာင္းစြာ နားလည္ျခင္း မရွိေသာ၊ လိမ္လည္, လွည့္ဖ်ားေနေသာ "ဆရာတု,ဆရာေယာင္"မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္ဟု ဆိုေနသက႔ဲသို႔ပါတည္း။

"ပရိယတၲိ"ဟူေသာ အသံ ၾကားသည္ႏွင့္ ထို သူတို႕၏ စိတ္ထဲတြင္ မရရွိခဲ့ဖူးေသာ "ဗုဒၶဘာသာ ပိဋကတ္ဆိုင္ရာဘြဲ႕မ်ား"၊ "မေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ အတန္းမ်ား" ႏွင့္ "မသင္ခဲ့ရဖူးေသာ ပိဋကတ္စာေပ"တို႕ကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိတတ္သည္ထင္ပါသည္။

ယေန႔ေခတ္ "၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းျပဆရာ"ေတြထဲတြင္ "ပိဋကတ္စာေပ" ကို သင္ရိုးနည္းက် မသင္ယူခဲ့ဖူးသူ မ်ားစြာရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ သူတို႕သည္ ပိဋကတ္စာေပတတ္ကြၽမ္းသည့္ "ဆရာေကာင္း" တို႕ထံမွ "၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းနည္း" ကို နည္းလမ္းမွန္ သင္ယူခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

အနီးကပ္ဆံုး ဥပမာဆိုလိုက္ပါဦးမည္။
"ကမာၻ႕၀ိပႆနာ တရားျပဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ကာ (Acharaya Shri S.N Goenka) " သည္ ပိဋကတ္စာေပကို စာသင္သား ရဟန္းေတာ္မ်ားကဲ့သို႕ သင္ရိုး နည္းက် သင္ယူခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေခ်။

ေနာ့ေပတဲ႔ "၀ိပႆနာ တရားျပဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ကာ" ကို "စာေပ ပရိယတၲိ မတတ္ကြၽမ္းသူ" ဟု ဆိုလိုက္ပါက လံုး၀ အမွားႀကီး မွားသြားပါလိမ့္မည္ဟုရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဆိုလုိက္ခ်င္ပါ၏။

"ပရိယတ္" ဆိုသည္မွာ "နည္းလမ္း"ကိုဆိုလိုျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္ပါသည္။ "ျမတ္ဗုဒၶ၏ ၀ိပႆနာနည္းလမ္း" ကို "မွန္ကန္တိက်စြာသိရွိတတ္ကြၽမ္းသူ" ဟူသည္ "ပရိယတ္ ကြၽမ္းက်င္သူ" ပင္ျဖစ္သည္ ဟုဆိုရပါမည္။

"ဆရာၾကီး ဦးဂိုအင္ကာ" ၏ ဆရာျဖစ္ေသာ (ေငြစာရင္းမင္းၾကီးေဟာင္း) "ဆရာၾကီးဦးဘခင္" ဆိုသည္မွာလည္း "ပိဋကတ္စာေပ"ကို စာသင္သား ရဟန္းေတာ္မ်ား ကဲ့သို႕ သင္ရိုးနည္းက် သင္ယူခဲ့ရသူမဟုတ္ပါ။

"ပိဋကတ္စာေပ" "ပါရဂူ" ေျမာက္သည္ အထိ ကြၽမ္းက်င္ေတာ္မူေသာ "ေက်းဇူးရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး" ၏ တပည့္ရင္း "ဆရာသက္ၾကီး" ထံမွ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ နည္းကို သင္ယူခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။ မိမိ ဘာသာ လည္း ပိဋကတ္စာေပကို တတ္အား သေရြ႕ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့သူျဖစ္သည္။

ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ "ဆရာသက္ၾကီး၊ ဆရာၾကီးဦးဘခင္၊ ဆရာၾကီး ဥိးဂိုအင္ကာ" တို႕ကို "ပရိယတ္ မတတ္ကြၽမ္းသူမ်ား" ဟု လံုး၀ မမွတ္ယူႏိုင္ပါေခ်။ ထို "ဆရာၾကီးမ်ား" ကလည္း မည္သည့္အခါကမွ် "ပရိယတၲိစာေပ ေလ့လာသူမ်ား" အေပၚ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈမျပဳခဲ့ၾကပါေပ။

အားမနာစတမ္း ေျပာမည္ဆိုလွ်င္-
"ပိဋကတ္စာေပကို သင္ရိုးနည္းက် လည္းမသင္ခဲ့ဖူး၊ဆရာသမားေကာင္း ႏွင့္လည္း နည္းနာမခံယူဖူး" ပါဘဲ "ကိုယ့္ေလွကိုယ္ ထိုး ၊ပဲခူးေရာက္ေရာက္" လုပ္ေနသူ တို႕သာလွ်င္ "ပရိယတၲိစာေပ ေလ့လာသင္ၾကားမႈ" ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

"ပရိယတၲိ" ဆိုသည့္ေ၀ါဟာရကိုပင္ ေကာင္းစြာ နားလည္ျခင္းမရွိသူမ်ား ဟုဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္ ။

ထိုသူမ်ားထံ တပည့္ခံနားေယာင္မိသူ အခ်ိဳ႕က -

"ငါတို႕ဆရာက ပရိယတ္ကို အားမေပးဘူး။ သံသရာရွည္တယ္။ ကိုယ္တိုင္က်င့္ ကိုယ္တိုင္သိမယ့္ ခႏၶာဥာဏ္သိ နည္းလမ္းကိုသာျပတယ္" ဟု သံေယာင္လိုက္ၾကပါေသး၏။

"ခႏၶာဥာဏ္သိ နည္းလမ္းေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ပိဋကတ္စာေပ တြင္ ေဖာ္ျပထား သည့္နည္းလမ္း" ေသာ္လည္းေကာင္း "နည္းလမ္း" ဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္ "ပရိယတၲိ" ပင္ျဖစ္သည္ဆိုျခင္း ကို ထိုသူမ်ား သေဘာမေပါက္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ သည္ ဟုပင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ခ်င္ပါသည္။

"ပရိယတၲိစာေပ" ဆိုသည္မွာလည္း "ဗုဒၶ" ေဟာၾကားခဲ့ေသာ "နည္းလမ္းမ်ား" ကို "စာျဖင့္ေရးသား မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း" မွ်သာ ျဖစ္ေပသည္။ "နည္းလမ္း" မရွိဘဲ လက္ေတြ႕လိုက္နာ က်င့္သံုးရေသာ "ပဋိပတၲိ" ဆိုသည္မွာ လံုး၀ မျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေပ။

ထို႕ေၾကာင့္ "နိဗၺာန္ရဖို႕ ပရိယတၲိမလိုပါ" ဟုဆိုလာလွ်င္ ထို ပုဂိၢဳလ္ သည္ "ပရိယတၲိ" ဆိုသည့္ ေ၀ါဟာရ၏အဓိပၸာယ္ကိုမွ်နားမလည္သည့္ "ဆရာတု၊ဆရာေယာင္"သာ ျဖစ္သည္ဟု အေသအခ်ာ ဆိုခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထို ပုဂိၢဳလ္ တို႔ ၏ အလြဲလြဲအမွားမွား ကမၼ႒ာန္း နည္း မ်ား ကို ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည့္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၊ ေဟာေျပာထားသည့္ တိတ္ေခြမ်ား ကို လူထု အတြင္း တရား၀င္ျဖန္႕ခ်ိျခင္း မျပဳ၀ံ့ၾက ပါေပ။

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္-
ထို ပုဂိၢဳလ္ တို႔ ၏ အလြဲလြဲအမွားမွား ကမၼ႒ာန္း နည္း မ်ား ကို "ဗုဒၶ" ေဟာၾကားခဲ့ေသာ "နည္းလမ္း"ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ ၊ စစ္ေဆး ၾကည့္လိုက္ပါလွ်င္ ေဟာေျပာ၊ေရးသားခဲ႔သမွ် အလိမ္ထုပ္ၾကီး ဗူးေပၚသလိုေပၚလာမည္ ကို စိုးရိမ္ၾက ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ တရား၀င္ျဖန္႕ခ်ိခြင့္လည္း ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ "ငါေဟာထားတဲ့တရားကို သူတို႕ဥာဏ္တစ္ထြာ တစ္မိုက္နဲ႕ အမွားအမွန္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္လို႕လား၊ သူတို႕သင္ထားတဲ့ပရိယတၲိေပတံေလးနဲ႕ တိုင္းလို႕ရမလား" စသည္ျဖင့္ "ပိဋကတ္စာေပ တတ္ကြၽမ္းသူ" တို႕အား ပုတ္ခတ္ထိပါး ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။

အခ်ိဳ႕ဆရာတု ဆရာေယာင္တို႕ကမူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို "ရဟန္းကိစၥျပီးျပီ" ဟုရဲရဲၾကီး ေၾကျငာ တတ္ၾကသည္။ "ရဟန္းကိစၥျပီးသည္" ဆိုျခင္းမွာ "ငါ-ရဟႏၲာ ျဖစ္ျပီ" ဟု ဆိုလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဤေနရာတြင္ ၀ိပႆနာလိုက္စားရန္ ၾကံရြယ္ေနသည့္ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား အထူး သတိျပဳသင့္ေသာအခ်က္တစ္ခုကို ထပ္မံတင္ျပလိုပါသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို "ရဟန္းကိစၥျပီးျပီ" ဟု တြင္တြင္ၾကီး အထပ္ထပ္အခါခါ ေျပာဆိုသူ ရဲၾကသူ မွန္သမွ် အမွန္အစစ္ "ရဟန္းကိစၥျပီးသူ မဟုတ္ၾကပါ" ဟု အတိအက် ေျပာလိုျခင္း ပင္ျဖစ္ပါ၏။

"ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာ" တြင္ ဘုရားသားေတာ္ "ရဟန္း" အျဖစ္ ခံယူထားသူမွန္လွ်င္ "ပုထုဇဥ္ရဟန္း" ကို မဆိုထားဘိ၊ "မဂ္,ဖိုလ္"ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳျပီးျဖစ္သည့္ "ရဟႏၲာ အရွင္သူျမတ္" တို႕ပင္လွ်င္ "၀ိနည္းေတာ္" ကို အသက္တစ္မွ် အေလးထား ေစာင့္ထိန္းၾကရစျမဲ ျဖစ္ပါသည္။

"ရဟန္းတစ္ပါး" သည္ "စ်ာန္၊ မဂ္" တစ္ခုခုကို မရေသးမွန္း မိမိကိုယ္တိုင္ သိပါလ်က္ "စ်ာန္၊မဂ္တစ္ခုခုဆိုက္ေနသူပါ" ဟုေၾကျငာ ေျပာဆိုပါက ဘုရားသာသနာေတာ္တြင္ "အၾကီးေလးဆံုးေသာ ျပစ္မႈၾကီး"("ပါရာဇိကသိကၡာပုဒ္")ကို က်ဴးလြန္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ထို "ပါရာဇိကသိကၡာပုဒ္" က်ဴးလြန္မိေသာသူသည္ "ဘုရား သာသနာ" တြင္ "ျမတ္ေသာရဟန္း ဘ၀" ျဖင့္ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါ။ သက္ဆံုးတိုင္ ရဟန္းဘ၀ ကို စြန္႕လႊတ္ရမည္သာျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ရဟန္းအျဖစ္ ဆက္လက္ခံယူေနပါက"ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဥပေဒကိုဆန္႕က်င္သူ"၊ "သာသနာ့ရန္စြယ္ ဓမၼႏၲရာယ္" သာျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

အကယ္၍ "ရဟန္းတစ္ပါးသည္ "စ်ာန္၊ မဂ္" တစ္ခုခုကို အမွန္တကယ္ ရရွိေသာေၾကာင့္ (ရရွိထားသူပါ) ဟု ၀န္ခံေျပာဆိုလွ်င္ပင္ 'ပါစိတ္ အာပတ္' သင့္ေစ"ဟု ဘုရားရွင္က ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

("ပါစိတ္"ဆိုသည္မွာ "ပါစိတၲိယ" = "ကုသိုလ္စိတ္ကို က်ဆင္းေစ၊ ေပ်ာက္ပ်က္ေစေသာ အာပတ္" ျဖစ္ပါသည္။)

"ပရိ၀ါပါဠိေတာ္၊ ဂါထာသဂၤဏိက" တြင္ -
အၾကင္"အာပတ္" ကို "ပါစိတၲိယ"ဟုဆိုအပ္၏။
အၾကင္ "အာပတ္" သည္ "ကုသိုလ္တရား"(ကုသိုလ္စိတ္ ကို) က်ေစတတ္၏။
"အရိယာ မဂ္" ကိုဖ်က္ဆီးတတ္၏။
"စိတ္ေတြေ၀ျခင္း" ၏ အေၾကာင္းလည္းဟုတ္၏။
ထို႕ေၾကာင့္ ဤ"အာပတ္"ကို "ပါစိတ္" ဟုေခၚဆိုအပ္ေလသည္" ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။)

ယခုေခတ္ အခါတြင္မူ ဆရာတု ဆရာေယာင္ အခ်ိဳ႕ တို႕သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို "ရဟႏၲာ" ဟု ကိုးကြယ္သူ ပရိသတ္အေပါင္းအား ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေၾကျငာေနၾကျခင္း သည္ "ရဟန္း ,၀ိနည္း" တည္းဟူေသာ "ဘုရား ဥပေဒေတာ္ၾကီး" ကို ရဲရဲၾကီး ဖီလာ ဆန္႕က်င္မႈ ျပဳေနၾကျခင္း ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႕ျဖစ္ရာ ထိုကဲ့သို႕အခြင့္သာတိုင္း "၀ိနည္းဥပေဒ" ကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနသူတို႕သည္ ဘုရားနည္းလမ္းတက် အားထုတ္ပါမွ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ "ရဟႏၲာ" စင္စစ္ဟုတ္ႏိုင္ မဟုတ္ႏိုင္ ဆိုသည္ကို လူငယ္တို႕ အေနႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ဦးေႏွာက္ ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္သင့္လွေပသည္။

အခ်ိဳ႕ကလည္း " မိမိ၏တရားစခန္းတြင္ လာေရာက္အားထုတ္ပါက မည္သို႕ေသာပုဂၢိဳလ္ကိုမဆို ဘယ္ႏွစ္ရက္ျဖင့္ "ဘာ "မဂ္" ရေစရမည္ ဘာ "ဖိုလ္" ဆိုက္ေစရမည္" စသည္ျဖင့္ ဆြယ္တရား ေဟာၾကသည္။

သတ္မွတ္ရက္ ျပည့္သည့္အခါ "ဘာ "မဂ္" ရသြားျပီ၊ ဘာ "ဖိုလ္" ဆိုက္သြားျပီ" စသည္ျဖင့္ လည္း ရဲရဲၾကီး အဆံုးအျဖတ္ေပး လိုက္ၾကသည္။ လာေရာက္ အားထုတ္သူမ်ားမွလည္း"ပု..မသိ၊..ပ..မသိ" ႏွင့္ အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္သြားၾကသည္။(လူအေတာ္မ်ားမ်ားက "ဘုမသိ၊ဘမသိ"ဟု ေျပာဆိုတတ္ၾကပါသည္။ ဆိုလိုရင္းအမွန္မွာ"ပုည"ကုသိုလ္ ၊ (ပု)..မသိ၊ "ပါပ"အကုသိုလ္၊ (ပ)..မသိ.ဟုဆိုလုိျခင္းျဖစ္ပါသျဖင့္ "ပု..မသိ၊ပ..မသိ" ဟု ေျပာဆို၊ေရးသား မွ အမွန္ျဖစ္ပါ၏။)

ေဖာ္ျပပါ "ဆရာတု ဆရာေယာင္"တို႕၏"နည္းတု၊ နည္းေယာင္မ်ား"ျဖင့္ အားထုတ္ရာမွ" မဂ္တု,ဖိုလ္တုမ်ား"ကိုအဟုတ္ထင္,ဘ၀င္ျမင့္ရံုသာ ဆိုလွ်င္ကားကိစၥမရွိေသးပါ။ လမ္းမွားကို ေလွ်ာက္မိျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား၊ ေသြးေလမညီမညြတ္ျဖစ္ကာ ရူးသြပ္ သြားတတ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ "၀ိပႆနာကို ေလ့လာလိုက္စားေတာ့မည္" ဟု ၾကံရြယ္ပါ လွ်င္ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို အထူးသတိျပဳရန္ တင္ျပရင္း ဤစာစုကို နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။

၁။ "ပရိယတၲိသင္ယူျခင္းသည္ အလကား၊ ပဋိပတၲိ က်င့္ျခင္းသည္သာ နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္း တရား" ဟု ဆိုသူမ်ား ထံ မည္သည့္အခါမွ် ဆည္းကပ္ အားထားမႈ မျပဳပါႏွင့္။

ထိုသူမ်ားသည္ ပရိယတၲိႏွင့္ ပဋိပတၲိဆိုေသာ ေ၀ါဟာရတို႕၏အဓိပၸာယ္ကိုမွ် မသိပါဘဲ ဗုဒၶသာသနာတြင္ ဆရာတုဆရာေယာင္လုပ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

၂။ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ မိမိကိုယ္ကို "ရဟႏၲာပါ" (သို႕မဟုတ္) "ရဟန္းကိစၥျပီးသူပါ" ဟုေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း၀န္ခံေၾကျငာေနျပီဆိုလွ်င္ ရဟန္းတု,ရဟန္းေယာင္၊ ဆရာတု , ဆရာေယာင္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ျပီး ေ၀းေ၀းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါ။

(သာသနာ့ ၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မွန္လွ်င္ ပုထုဇဥ္သံဃာပင္ ဘုရားရွင္ျပ႒ာန္းခဲ့သည့္ ၀ိနည္းကိုအသက္တမွ် အေလးထားေစာင့္ထိန္းတတ္ၾကစျမဲ ျဖစ္ပါသည္။ ရဟႏၲာဆိုလွ်င္ကား အထူးဆိုဖြယ္မရွိပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ မည္သည့္ ရဟႏၲာအစစ္ကမွ် မိမိကုိယ္ကို "ရဟႏၲာပါ၊ ရဟန္းကိစၥျပီး သူပါ" ဟု အတိအလင္း ၀န္ခံေျပာၾကားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

"ရဟႏၲာမ်ား" ဟု သမုတ္ျခင္း ခံခဲ့ရေသာ "မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ , ေ၀ဘူဆရာေတာ္, မဟာစည္ဆရာေတာ္" အစရွိသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ပင္ မည္သည့္အခါကမွ် မိမိတို႕ ကိုယ္ကို ရဟႏၲာဟု တိုက္ရိုက္ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုရန္ မဆိုထားဘိ၊ သြယ္၀ိုက္၍ပင္ အရိပ္အေယာင္မွ် မေျပာခဲ့ၾကပါ။)

၃။ မည္သူမဆို သူတို႕ထံလာပါက "ဘယ္ႏွစ္ရက္ျဖင့္ ဘာ မဂ္ ရေစရမည္" ဟ ုက်ဴရွင္ဆရာမ်ား အနီးကပ္၊ ရက္ျပတ္သင္တန္း ေၾကာ္ျငာ သလို ေၾကာ္ျငာေနသူမ်ား" သည္လည္း "ဆရာတု,ဆရာေယာင္မ်ား" သာ ျဖစ္ပါသည္။

(လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္း၏ ဗီဇ၊ ပတ္၀န္းက်င္ခ်င္း မတူ သည့္အေလ်ာက္ ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယခ်င္း၊ စိတ္ပိုင္းႏွင့္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာစြမ္းရည္ခ်င္းမတူညီၾကပါ။ ဗုဒၶ၏တရားသည္ ဤမ်က္ေမွာက္ဘ၀ တြင္ပင္ လက္ငင္းဒိ႒ဓမၼ အက်ိဳးခံစားရေသာ တရားျဖစ္သည္ကားမွန္ပါ၏။ သို႕ေသာ္ လူပုဂၢိဳလ္ခ်င္းမတူသလို အက်ိဳးခံစားရန္အား ထုတ္ရေသာ ကာလအပိုင္းအျခားခ်င္း လံုး၀ကြဲျပား ျခားနားလွေပသည္။ တစ္ဦးကခုႏွစ္ရက္ႏွင့္ တရားထူးရေကာင္း ရႏိုင္ေစကာမူ၊ အျခားတစ္ဦးက ခုႏွစ္ႏွစ္ၾကာေအာင္ အားထုတ္ေကာင္း အားထုတ္ရတတ္ပါသည္။)

၄။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ "၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း" ဆိုင္ရာ "တရားတိတ္ေခြ၊ တရားစာအုပ္" အစရွိသည္တို႕ကို တရား၀င္ခြင့္ျပဳခ်က္ယူျပီး မျဖန္႕၀ံ့ဘဲ လက္သိပ္ထိုးျဖန္႕ေနျပီဆိုလွ်င္ ပိဋကတ္စာေပတတ္ကြၽမ္းသူတို႕ လက္ခံႏိုင္ ျခင္းမရွိေသာ "ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာႏွင့္ ဆန္႕က်င္ေသြဖည္ေသာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္မ်ား" သာ ျဖစ္သည္ဆိုျခင္းကို သတိျပဳပါ။

(ထိုသို႕ ေသြဖည္ေနသူမ်ား၏ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈတို႕ကို ေ၀းေ၀းမွ ေရွာင္ရွားပါ။)

၅။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ျခင္းမျပဳမီ ဆရာစစ္ဆရာမွန္ရဖို႕ လြန္စြာအေရးၾကီးပါသည္။
ပုဂၢိဳလ္ သို႕မဟုတ္ အဖြဲ႕အစုတစ္ခုခုသည္ အထက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္ေလးခ်က္အနက္ တစ္ခ်က္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီေနပါက ဆရာတုဆရာေယာင္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူတို႕ကို ဆရာတင္မိပါက တရားထူးမရဘဲ သြက္သြက္ခါေအာင္ရူးသြပ္သြားႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ျပင္-
လူငယ္ တို႕အေနႏွင့္ ဘာသာတရားကို ၀ိပႆနာကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းသည္အထိ ေလးေလးနက္နက္ လိုက္စားျခင္းမျပဳမီ ရဟန္းတို႕လိုက္နာရမည့္ ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ားျဖစ္သည့္ "သိကၡာပုဒ္ ၂၂၇-သြယ္" ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ေလ့လာ ဖတ္ရႈထားသင့္ပါသည္။

ထိုသို႕ေလ့လာျပီးပါမွ မိမိကဆရာတင္မည့္ ကမၼ႒ာန္းနည္းျပဆရာသည္ "ရဟန္း" ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ဘုရားဥပေဒႏွင့္ အညီက်င့္သံုးေနထိုင္ေသာ "ရဟန္းစစ္၊ ရဟန္းမွန္" လား၊ (သို႕တည္းမဟုတ္) "၀ိနည္း" မွ်ပင္နားမလည္ဘဲမိမိဘာသာ "ကမၼ႒ာနာစရိယ" အျဖစ္ သတ္မွတ္ေနသည့္ "ဆရာတု, ဆရာေယာင္" လားဆိုသည္ကို မွတ္ေက်ာက္တင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

(ရဟန္း ၀ိနည္းအား ေလ့လာရာတြင္ အလြယ္ကူအရွင္းလင္းဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ညႊန္းပါဟု ဆိုလွ်င္ကား "ေက်းဇူးရွင္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ" ေရးသားျပဳစုခဲ့သည့္ 'ဘုရားဥပေဒေတာ္ၾကီး' စာအုပ္ကို ညႊန္ျပလိုပါ၏။)

မွီခိုရာက်မ္းကိုး-

-"ျမတ္သတိ၀ါဒီ"ဓမၼ မဂၢဇင္း၊ (အမွတ္ ၉၊ ၂၀၀၁ခုႏွစ္၊မတ္လ။)

မူပိုင္- http://www.facebook.com/konyinyi.tin

ခ်မ္းသာၾကပါေစ..၊ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ..၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ

ဉာဏ္လင္းၿမိဳ႕။

Credit to Royal Poe.