ဒီလိုေလးလည္းေတြးၾကည့္ေပးပါ

 

ဒီလိုေလးလည္းေတြးၾကည့္ေပးပါ

လူတိုင္း ကိုယ္စီမွာ အနည္း နဲ႔အမ်ား ေတာ့ အေတြးကိုယ္စီ ေတြးမိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ လိုေတြးၾကတဲ့ အခါ မိမိေတြးတဲ့ အေတြးဟာ အက်ိဳးရွိမယ့္ အေတြး ပဲျဖစ္ၿပီး စိတ္ကူး ယဥ္တဲ့ အေတြး မ်ိဳးမျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ စိတ္ကူး ယဥ္တယ္ဆိုတာ အက်ိဳး မရွိတာ ကို စိတ္ကူးယဥ္ တာျဖစ္သလို မ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရာကို စိတ္ကူးယဥ္ မိရင္လည္း မိမိျဖစ္ခ်င္ တာမျဖစ္ လာတဲ့အခါ စိတ္ထိခိုက္မႈ၊ စိတ္ ဒဏ္ရာမ်ားရၿပီး ဘဝဟာ ဗ႐ုတ္ သုတ္ချဖစ္သြား တတ္လို႔ပါ။

အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လာ တဲ့လူဆိုရင္ စိတ္ကူးယဥ္ရမယ့္ အရြယ္ထက္ တည္ၿငိမ္ေန တဲ့အ ရြယ္ဆို ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပ မယ့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကတည္း က အသိဥာဏ္ျမင့္မားေနၿပီမို႔ အဲ ဒီအရြယ္က ေနစၿပီး မိမိဘဝရဲ႕ ရွင္သန္မႈ၊ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရ မယ့္ အေျခအေနအရာအားလံုး ကို ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ပိုသင့္ ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ အခုေခတ္ ဆယ္ေက်ာ္ သက္မ်ားဟာ အရာ ရာကို ဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအား ေတြေတာ့ရွိေနၾကပါၿပီ။

မိမိတို႔ စိတ္ကူးယဥ္မွားမႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားမႈေတြပဲျဖစ္ ေနၾကတာပါ။ လူ ဆိုတာ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူး။ ပစ္ မွတ္ပန္းတိုင္ မရွိဘူးဆိုရင္ ေလွ်ာက္ ခ်င္ရာ ေလွ်ာက္ေနပါက လမ္း ေပါင္းစံုေရာက္မွာျဖစ္လို႔ ဘဝ ဟာလည္း ဟိုေရာက္ဒီ ေရာက္ျဖစ္ ေနၿပီး ဗရခ်ာဘဝျဖစ္ကာ လွပ သာယာတဲ့ ဘဝျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ သလို အနာဂတ္ ဘဝမ်ားစြာလည္း လွပဖို႔ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ မိမိေရွ႕ ဆက္ေလွ်ာက္ရ မယ့္ ဘဝခရီးမ်ားစြာ အတြက္ ျပဳ လုပ္သင့္ျပဳ လုပ္ေပးရမယ့္အရာ မ်ားကို ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ထား ၿပီး ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ လို ပါတယ္။

စာေရးသူလည္း အသက္ အရြယ္ရလာတဲ့အခါ ဘဝရဲ႕အ ႏွစ္သာရဆိုတာ ဘာေတြမ်ားပါ လိမ့္။ ငါ့ရဲ႕အသက္ရွင္ရပ္တည္ ေနမႈက ဘာမ်ားပါလိမ့္ဆိုၿပီး ေတြးေတာၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အရာရာတိုင္းဟာ စိတ္ကုန္စရာ ပဲလို႔ ခံစားလာရပါတယ္။ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အမွန္ကိုအမွန္ အတိုင္းသိေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ခ်င္းသိျမင္လာလို႔ပါ။ အဲဒီလို သိ ျမင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္ ေလာ ကႀကီးမွာ ဘာမွလိုခ်င္တာျပဳလုပ္ ခ်င္တာေတြမရွိဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ အင္း အဲဒီလိုအမွန္ကိုအမွန္အ တိုင္းသိျမင္တဲ့စိတ္ကေလးေပ်ာက္ ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဟို ဟာလုပ္ခ်င္၊ ဟိုဟာျဖစ္ခ်င္နဲ႔ အလုပ္ေတြတန္းစီေနၿပီး စိတ္ကူး ေတြတန္းစီေနပါေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း လူတိုင္း ဟာ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း မသိ ျမင္ၾကေသးလို႔ လိုခ်င္မႈေလာဘ ေတြေပါမ်ားေနၿပီး ထိုေလာဘ ေတြနဲ႔ ဘဝကိုနိဂံုးခ်ဳပ္ၾကတာမ်ား ပါလား။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အသက္ရွင္ မႈ၊ ကိုယ္ေလွ်ာက္ လွမ္းရဦးမယ့္ သံသရာခရီးအတြက္ ဘယ္လို ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေတြေတာ့ မေတြးေတာမႀကံစည္ ၾကပါဘား။ တကယ္လို႔မ်ား အား လံုးသာ အမွန္ကိုျမင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာအမွန္ပါ။ ခုေတာ့ အားလံုးဟာ ေလာကီ ကိစၥအဝ၀နဲ႔၊ ေတြးေတာပူေဆြးမႈ မ်ားနဲ႔ လံုးလည္ခက္ေနၿပီး ဒီလံုး လည္ခတ္ေနတဲ့ဒုကၡေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ ကာ ဘဝကိုျဖတ္သန္းရတာကိုပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာလို႔ ထင္ေနၾကပါ လားလို႔ မိမိကိုယ္ကိုဆင္ျခင္မိပါ တယ္။

ဒီဘဝမွာလုပ္ရတဲ့အရာမ်ား ထဲက မိမိအတြက္ တကယ္အသံုး ဝင္မယ့္အရာဟာ ဘာလဲဆိုတာ သိရွိရမယ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါမွ သာ မိမိဟာ အသံုးဝင္မယ့္အရာ မ်ားကိုျပဳလုပ္မွာပါ။ မိမိဟာ ယခု မ်က္ေမွာက္မွာ လူ႔ဘဝကိုရေနၿပီမို႔ ဒီဘဝအတြက္ဆိုတာထက္ မေသခ်ာေသးတဲ့ အနာဂတ္ဘဝ မ်ားစြာအတြက္ကို ဦးစားေပးလုပ္ မယ္ဆိုတဲ့စဥ္းစားေတြးေခၚမႈေလး ေတြလုပ္ေဆာင္ ေပးရပါမယ္။ ကံ မပါလို႔ ဆင္းရဲေနျပန္ရင္လည္း ေနာက္ဘဝေတြမွာေတာ့ မဆင္း ရဲေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ေတြရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီဘဝ မွာ ငါဆိုတဲ့အတၲစြဲမ်ားၿပီး မလုပ္ သင့္တဲ့မေကာင္း မႈမ်ားနဲ႔မွအသက္ ရွင္ရမယ္၊ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ၿပီး မွ ငါ့ရဲ႕လူ႔က်င့္ဝတ္ေတြေက်ပြန္ မယ္ဆိုရင္ သဘာဝမက်လွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမႈနဲ႔ေတာ့ အသက္လည္ မရွင္ခ်င္၊လူ႔က်င့္ဝတ္ လည္းမေစာင့္ထိန္းႏိုင္ဆိုတဲ့ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္မ်ားရွိဖို႔လည္းလိုပါတယ္။

တခ်ိဳ႕က မေကာင္းမႈနဲ႔ မိမိ အတၲစြဲေတြနဲ႔ ငါ့မိသားစု၊ ငါ့ခ်စ္ သူ၊ ငါ့သားသမီးစတဲ့လူေတြအ တြက္ ေကာင္းစားဖို႔ရန္ဆိုၿပီး မိမိ စြမ္းအားရွိသေလာက္ သမၼာအာ ဇီဝျဖင့္ လုပ္ကိုင္ ရွာေဖြမေပးဘဲ မေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ ေပးေနရတာကို ေက်နပ္ေနၾက ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိအတၲ စြဲ လူေတြက မိမိကိုဒီဘဝမွာ စိတ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈခဏတာေပးဦးေတာင္ မွ မိမိမေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ရွာေဖြေပး မိရင္ အဲဒီ အက်ိဳး ဆက္ေတြဟာ တျခားလူမ်ား မခံစားရဘဲ မိမိ တစ္ေယာက္တည္းခံစားရမယ္ဆို တာ သတိထားပါ။ တခ်ိဳ႕က ခ်စ္ သူအတြက္ဆိုၿပီး သူလိုခ်င္တာကို မရ,ရေအာင္ တရားမွ်တမႈရွိတဲ့ အလုပ္ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား ဆိုတာမစဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ ျပဳ လုပ္ေပးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မိမိ ဘဝခဏတာေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးရဖို႔ အတြက္နဲ႔ေတာ့ ဘဝေပါင္းမ်ား စြာ ဆင္းရဲဒုကၡခံရမယ့္ မေကာင္း မႈမ်ားကို မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာ ေတြးေတာဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။

မိမိကိုယ္မိမိ ဆင္ျခင္ေတြး ေတာမႈမရွိဘူးဆိုရင္ ဘဝဟာ ဘာျဖစ္လို႔ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ မိမိလုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ ေန႔တာအလုပ္မ်ားထဲေတာင္မွ ေကာင္းမႈနဲ႔မေကာင္းမႈ ဘယ္ဟာ ပိုမ်ားလဲဆိုတာ ဆင္ျခင္ေပးရပါ မယ္။ ဒါမွသာ ေနာက္ရက္မ်ား မွာ ေကာင္းမႈနည္းေနရင္ အ စားထိုးလုပ္ေပးႏိုင္မွာပါ။ ကိုယ့္ အနာဂတ္ေကာင္းဖို႔အတြက္ ယခု မ်က္ေမွာက္မွာ ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားလုပ္ၿပီး ဘဝကိုရွင္သန္မယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားမွ ေတာ္ရာက် ပါလိမ့္မယ္။ေတာ္ၾကာအနာဂတ္ ေရာက္မွ မဟုတ္တာေတြနဲ႔ ေတြ႕ ႀကံဳေနၾကရရင္ ဒါဟာငါလုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းက်ိဳး ေတြပါလား ဆိုၿပီး အခုေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကဘာလဲ၊ ခုဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ဘာအတြက္ လဲ။ အခုလုပ္ေနတာက မ်က္ ေမွာက္အတြက္လား။ သံသရာ အတြက္လားဆိုတာေတြမေသခ်ာ ဘဲနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ထိုအခ်ိန္ေတြကို အသက္ ႀကီးလာတဲ့အခါ ႏွေျမာတသျဖစ္ ေနမိမွာအမွန္ပါ။

ဒီလို ဒီလိုအေတြးေတြ ေတြး ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ဘာမွ မ ဟုတ္ပါလား။ ေလာကႀကီးထဲမွာ တကယ္ရွိတဲ့အရာနဲ႔မရွိတဲ့အရာ၊ ဘယ္ဟာကို ငါကမက္ေမာေန တာလဲ။ ဘာကိုရယူဖို႔လုပ္ေနတာ လဲ။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒါေတြ ဟာအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ သဘာဝတရားႀကီးက သူ႔အလို လိုျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္ကမသိဘဲ နဲ႔ အဲဒီသဘာဝေလာကႀကီးက ေပးတဲ့ဒဏ္ေတြကိုပဲ အေကာင္း မွတ္ၿပိး လိုက္လုပ္ေနၾကတာ။ အဲဒီလို အမွန္တရားကိုမသိလို႔ အမွားေတြကို အမွန္ထင္မက္ေမာ ၿပီး ဒုကၡပင္လယ္ထဲမွာ နစ္ေျမာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ဘဝေတြကလည္း မ နည္းဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ယခု ဘဝမွာေတာ့ အမွားနဲ႔အမွန္ကို သိျမင္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ေလးထားဖို႔လိုေနပါၿပီ။ အမွန္တရားကို သိျမင္တဲ့အေတြး မ်ားနဲ႔ ေတြးမိမယ္ဆိုရင္ ေလာက ႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ့သ ေဘာတရားနဲ႔ အာ႐ံုသိတတ္တဲ့ သေဘာတရားေလးပဲရွိပါလားလို႔ သိလာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒါကို မသိတဲ့အခါက် ေတာ့ အားလံုးကိုငါပိုင္တယ္။ ငါ ဆိုင္တယ္။ ငါမွျဖစ္မယ္စတဲ့ ငါ စြဲႀကီးေတြနဲ႔ အမွန္တကယ္တည္ ရွိတဲ့အရာေတြထင္ၿပီး အဲဒီဟာ ေတြကိုရဖို႔အတြက္နဲ႔ပဲ တန္ဖိုးရွိ တဲ့ဘဝႀကီးကို ျဖဳန္းတီးပစ္လိုက္ ၾကတာပါလား။ ခုလို တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘဝကိုရလာတဲ့အခါေလးမွာ သိ သင့္သိထိုက္တဲ့အမွန္တရားမ်ား သိရွိေအာင္ က်င့္ႀကံေပးဖို႔လို တယ္ဆိုတာ ငါဘာျဖစ္လို႔ အရင္ ကမသိခဲ့ပါလားဆိုၿပီး ေနာင္တစ္ ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္တင္ မေနမိေအာင္ ယခုကတည္းက ျပဳလုပ္ထားရပါမယ္။ တကယ္ ေတာ့ ဒီလို အမွန္ကိုမသိခဲ့တဲ့ ဘဝေတြက မ်ားစြာျဖစ္ခဲ့ တာဆို ေတာ့ ခုမသိတာဟာ မထူးဆန္း ဘူးလို႔ထင္ရပါတယ္။ တကယ္လို႔ မ်ားဒီဘဝမွာလည္းေလာကမွာရွိ တဲ့ အမွန္တရားကိုမသိဘူးဆိုရင္ ေနာင္လည္းသိဖို႔လြယ္မွာမဟုတ္ ပါဘူး။ ဒီဘဝမွာအမွန္ကိုအမွန္ အတိုင္း တတ္ႏိုင္သမွ်သိေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ႔မ်ားဘဝကိုနိဂံုးခ်ဳပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏွေျမာ စရာေကာင္းတဲ့ဘဝ ရွင္သန္မႈႀကီး ျဖစ္ေနမွာပါ။

ခုေခတ္မွာ လူေကာင္းနဲ႔လူ မိုက္ဆို လူေကာင္းေတြနည္းလာ တယ္။ ဒါက ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့လူ႔ဘဝေလးရ လာခ်ိန္မွာ မိမိတို႔ပန္းတိုင္ကို လ်င္ ျမန္စြာေရာက္ေအာင္ျဖစ္ေလရာ မွာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာ ေအာင္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္အတြက္ မေတြးေတာဘဲ လက္ရွိဘဝမွာ ေကာင္းစားေရးကိုပဲၾကည့္ကာ ျဖစ္ ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကလို႔ပါ။ တခ်ိဳ႕ဆို သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဒီဘဝ မွာပဲအၿမဲ ေနရမယ္ထင္ၿပီး တစ္ ေန႔ေသရဦးမယ္ဆိုတာကို သတိ မရဘဲ ေလာကႀကီးမွာမေကာင္း မႈေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့သူေတြက လည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ ဘဝတစ္ ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ဘုရားတရားစာပါရင္ ေတာင္ နားၾကားျပင္းကပ္တယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း ေလာက မွာအမ်ားႀကီးရွိေနၾကတယ္။ ေတာ္ ေသးတာေပါ့။ အဲဒီလိုလူေတြထဲ မွာ ငါမပါလို႔ဟု ေတြးေတြးၾကည့္ ကာ မိမိကိုယ္ကို ေက်းဇူတင္ေန မိပါတယ္။

သူမ်ားေတြ အဲဒီလိုမ်က္ ေမွာက္အတြက္ပဲၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ ရႊင္ျမဴးတူးေပ်ာ္ေနၾကတာေတြ႕ရ ေတာ့လည္း ကိုယ္ကအားက်စိတ္ မျဖစ္မိလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ တ ကယ္လို႔မ်ား ကိုယ္က ဒီလိုဘဝ ကိုေပ်ာ္ဖို႔ပဲေတြးၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ငါလည္းဒီသံ သရာဝဲဂယက္ထဲမွာ တဝဲလည္ လည္ျဖစ္ေနဦးမွာပါလားလို႔ စဥ္း စားမိတယ္။ အသက္ငါးဆယ္ ေျခာက္ဆယ္ဆိုတဲ့ အရြယ္ၾကမွ ငါ ေကာင္းမႈေတြ၊ အမ်ားအက်ိဳး ေတြကို သံသရာအတြက္လုပ္ခ်င္ လိုက္တာလို႔ ေတြးေတာမိရင္ အဲဒီအေတြးဟာ ေနာက္က်သြား ပါၿပီ။ ငယ္ရြယ္တဲ့အသိဥာဏ္ ဖြံ႕ ၿဖိဳးခ်ိန္က တည္းက ေတြးၿပီးျပဳ လုပ္ခဲ့ရမယ့္အလုပ္ေတြပါ။

အသက္(၅၀)ေက်ာ္လာရင္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္ေတာ့ စိတ္တိုရၿပီေလ။ က်န္းမာေရးက အရင္လိုလည္းမေကာင္းႏိုင္ေတာ့ ဘူး။ ဒူးေတြလည္းနာ၊ ခါးကလည္း ေညာင္း မ်က္လံုးက လည္းမႈန္၊ အို တကယ္ကို ဒုကၡေတြဆိုတာ မ ေတြးဘဲေတာင္သိပါတယ္။ ဒါကို ပဲ တခ်ိဳ႕ကမ်က္ႏွာလႊဲ၊ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ၾကတာ မ်ား၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလိုပါပဲ။ ဒါ မ်ိဳးေတြျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သိရဲ႕သား ကိုသူတို႔ေရွ႕မွာေျပာရင္ မႀကိဳက္ တဲ့လူေတြကလည္း ရွိၾကေသး တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ မိမိတို႔ဧကန္မုခ်ႀကံဳေတြ႕ရမွာမို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြကေတာ့ လုပ္ထား ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလိုအို၊နာ၊ ေသေဘးကေနအၿမဲလြတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပင္ဆင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္မႈပါပဲ။

အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ မိ မိသားသမီး၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း ကိုယ့္ကိုဂ႐ုမစိုက္ေတာ့လို႔ ကိုယ္ သြားခ်င္ရာ လုပ္ခ်င္ရာေတြကို လုပ္မေပးႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေနာင္တေတြရေနၾကတာမ်ားပါ တယ္။ ငါကေတာ့ သားသမီးကို ျပဳစုေပးလိုက္ရတာ။ ဘာမဆို အကုန္ျဖည့္ေပးခဲ့ရတာ။ ငါ့မွာ ျဖင့္ သူတို႔အတြက္နဲ႔ မေကာင္းမႈ ေတြလည္းလုပ္ၿပီး ရွာေဖြေပးခဲ့ရ တယ္။ ေကာင္းမႈလည္းမလုပ္ခဲ့ရ ဘူး။ ခုေနမ်ား ငါေသသြားရင္ ဘာျဖစ္ေတာ့မယ္။ ညာျဖစ္ေတာ့ မယ္ဆိုၿပီး ေနာက္ဘဝကိုသိလို႔ လုပ္မယ္လို႔စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အိပ္ယာထဲလဲေနရင္ ေတာ့ ဘဝနာတဲ့လူလို႔ သတ္မွတ္ ရေတာ့မွာပဲ။ အရြယ္ေရာက္က တည္းက အကုသိုလ္နဲ႔သာ အ သက္ေမြးခဲ့ရသူဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာင္တ ေတြရေနမွာပါ။ အသက္ႀကီးမွ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္ ဒုကၡေတြက အ သက္ႀကီးမွ နားလည္ၿပီး သိရွိၾက တာမဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ရြယ္စဥ္ အသိÓဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့အရြယ္ေရာက္ ကတည္းက ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကပါ တယ္။ ႀကိဳတင္ၿပီးလည္း သိရွိႏိုင္ ၾကပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္ ျပဳလုပ္ထားဖို႔သာလိုအပ္တာပါ။

မိမိကိုယ္ကိုဆင္ျခင္တယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခက္ခဲပါ တယ္။ အေတြးဆိုတာမ်ိဳး က ေလွ်ာက္သြားေနၿပီး ခဏခ်င္းလဲ ေပ်ာက္ျပယ္သြား တတ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ မိမိစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ပဲ ေတြးေတာတတ္ၿပီးမိမိဘာ ေတြလုပ္ရမယ္၊ ေနာက္ဆက္ ေလွ်ာက္ရမယ့္ဘဝခရီးကို ဘယ္ လိုရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္မႈေတြလုပ္ ထားရမယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးတဲ့လူ ကရွားပါးလွပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အေတြးဆိုတာမ်ိဳးက အခ်ိန္ရွိ တိုင္းေတြးေနဖို႔လည္းမျဖစ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေတြးေန ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားလို႔ ဘာမွမလုပ္လိုက္ရျဖစ္ေနဦးမွာ ဆိုးလို႔ေလ။

တစ္ေန႔မလြဲမေသြႀကံဳရမယ့္ ဒုကၡဆိုးႀကိဳးေတြ၊ စိတ္ခံစားမႈေတြ ကိုယ္ခႏၶာနာက်င္မႈေတြ၊ အထီး က်န္မႈေတြစတဲ့ ဒုကၡေတြကို ငယ္ ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ၿပီး ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္၊ ေသျခင္းတရား ကိုလည္း ရင္ဆိုင္ ရဲေအာင္ ႀကိဳတင ္ျပင္ဆင္ထား မယ္ဆိုရင္ မိမိရလာတဲ့ လူ႔ဘဝ ေလးဟာ ပိုၿပီးလွပကာ သာယာ တဲ့ေန႔ရက္မ်ားကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ ၾကရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို သာယာ တဲ့ဘဝမ်ား စြာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကဖို႔ ရန္အတြက္မိမိလို မေတြးေတာတဲ့ လူေတြကိုမိမိလိုပဲ စဥ္းစားမႈေလး၊ ဆင္ျခင္မႈေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၿပီး ျပင္ဆင္စရာေတြ ကိုျပင္ဆင္ ထား ႏိုင္ဖို႔ရာ အခုလို မိမိရဲ႕ အေတြးမ်ား နဲ႔ဆင္ျခင္မႈမ်ားကို မွ်ေဝေပးလိုက္ ရျခင္းပါ။

အရွင္ေကာမလ