ကမၻာကုိျပန္႔ႏွံ႕လွပေစတဲ့လူ႔အရည္အေသြးမ်ား
တတိယေျမာက္ အေမရိကန္ခရီးစဥ္အျဖစ္ ၂၀၁၁-ခု၊ ဇြန္-၃-ရက္ေန႔က ကာလီဖုိးနီးယားျပည္နယ္၊ ေလာ့စ္အင္ဂ်လိစ္ဧရိယာ၊ ေဘာ္ဒြန္ပတ္ျမိဳ႔က ဓမၼေဇာတိေက်ာင္းတုိက္ကုိ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေရာက္မဆုိက္ ဆုိသလုိပဲ ႏွစ္ရက္သာ
နားျပီးေတာ့ ဓမၼေဇာတိေက်ာင္းမွာ ပ႒ာန္းသင္တန္းကုိ စတင္ ခဲ့တဲ့အတြက္
ဒီတစ္ေခါက္ အေမရိကန္ ခရီးစဥ္က တကယ့္ကုိမွ နားရက္မရွိ မာရသြန္
ဓမၼခရီးစဥ္လုိ႔ေတာင္ ဆုိရမေလာက္ပါပဲ။
ဇြန္လ(၁၁)ရက္ေန႔မွာေတာ့ ညေနတရားပြဲအျဖစ္
LA ဧရိယာ၊ Temple ျမို႔မွာရွိတဲ့ ေဒါက္တာမ်ိဳးေဆြ+ေဒါက္တာ ဗ်ဴတီေဆြတုိ
႔အိမ္မွာ ျမန္မာပရိ သတ္ေရာ၊ အေမရိကန္ ဇာတိဖြား မိတ္ေဆြမ်ားပါ
ပရိသတ္(၈၀)ေက်ာ္တုိ႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စုံညီတဲ့ပြဲမွာ အႏုေမာဒနာ တရား
ေဟာခဲ့ရပါတယ္။
ေဒါက္တာဦးမ်ိဳးေဆြဆုိတာက ျမန္မာစာဖတ္ ပရိသတ္မ်ား တေလးတစား ဖတ္ရႈခဲ့ရတဲ့ “မွတ္မိေသးတယ္ ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆးရုံႀကီးဝယ္” စာအုပ္ ကုိ ေရးသားတဲ့ ေဒါက္တာျမင့္ေဆြရဲ့သားျဖစ္ျပီး၊ ေဒါက္တာဗ်ဴတီေဆြကလည္း ျမန္မာစာ ေပေလာကမွာ လူသိမ်ားျပီး ေလးစားျခင္းခံရတဲ့ အဂၤလိပ္စာ ပါေမာကၡ ဦးမ်ိဳးမင္း(ႏြယ္စုိး)နဲ႔ အလားတူ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စာေရးဆရာႀကီး အုိးေဝ ဦးညိဳျမရဲ့ ႏွမဝမ္းကြဲ ေဒၚပုတုိ႔ရဲ့ သမီးပါ။
ပထမတစ္ႀကိမ္ ေတြ႔စဥ္ကပင္ မိမိရဲ့ က်န္းမာေရးကုိ ၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးေပးခဲ့စဥ္ စာေပမ်ိဳးနြယ္ဆက္တုိ႔ အေၾကာင္း စကားစပ္မိရာက အုိးေဝ ဦးညိဳျမ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတဲ့အခါ ဦးညိဳျမရဲ့ ကဗ်ာေျပာင္ တစ္ပုဒ္ထဲက “ျခင္က်ား ထုိသတၱဝါႏွင့္ ပ်ိဳကညာ ပုပုေထြးကုိလ” ဆုိတဲ့ စာပုိဒ္ေလးကုိ ရြတ္ျပတဲ့အခါ “တပည့္ေတာ္မ အေမက အဲဒီ ပုပုေထြးဆိုတဲ့ ေဒၚပုပါပဲဘုရား၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ့ဇနီး အန္တီၾကည္ကလည္း တပည့္ေတာ္တုိ႔အေမ ရဲ့ေအာက္က ညီမအရင္းပါ”ဆုိျပီး စာေပေဆြမ်ိဳးစပ္ျပရင္း မိမိကုိယ္လဲ အေတာ္ေလး တရင္းတႏွီး ရွိသြားခဲ့တာပါ။
ခုတစ္ႀကိမ္ သူတုိ႔အိမ္မွာ တရားေဟာတဲ့အခါမွာေတာ့ အႏၱရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းျပီး က်က္သေရရွိတဲ့ သီရိေဂဟာႀကီး ျဖစ္ေစရုံမွ်မက ကမၻာေလာက ႀကီး တစ္ခုလုံးကုိပါ က်က္သေရရွိတဲ့ သီရိကမၻာႀကီး ျဖစ္သြားေစ ႏုိင္တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆုံးအမမ်ားကုိ အေျခခံျပီးေတာ့ “ခရမ္းစြဲေက်ာက္”ကေလး တစ္ခုရဲ့ ဥပမာနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ ေဟာျပခဲ့ပါတယ္။
မိမိက ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေဟာျပီးတဲ့အခါ ေဒါက္တာျဗဴတီေဆြက အေမရိကန္ဇာတိဖြားပရိသတ္မ်ားကုိ အဂၤလိပ္ ဘာသာနွင့္ ျပန္လည္ရွင္းျပတဲ့အခါ သူတုိ႔အားလုံးက Very good သံေတြ တစ္ျပိဳင္နက္ ဆုိလာၾကလုိ႔ အိမ္ရွင္မ်ားနဲ႔ ျမန္မာပရိသတ္မ်ားကလည္း အေတာ္ေလး ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူ ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္ရွင္မ်ားနဲ႔ ျမန္မာပရိတ္သတ္မ်ားက ဒီေန႔ေဟာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကုိလည္း စာ တစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေရးပါအုံးလုိ႔ တုိက္တြန္းၾကလုိ႔ အဲဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
+++++++++++
ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ဆုိတာ ေမြးဖြားလာကတည္းက “ရတနာသုံးပါး ဦးထိပ္ထား၍ ၊ မာတာမိခင္ ဖြားသန္႔စင္သည္၊ အမည္သညာ ေခၚစရာ ကား၊ ေမာင္ ဘယ္သူ မဘယ္သူ အသက္တစ္ရာနွစ္ဆယ္ ရွည္ေစေသာ္”ဆုိျပီး မိမိတုိ႔ရဲ့ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ရတနာခႏၶာ၊ ရတနာ ဘဝႀကီး ျဖစ္ေစဘုိ႔ မိဘတုိ႔ရဲ့ ပုဗၺမဂၤလာစကားကုိ ဦးထိပ္ရြက္ ပန္ဆင္လာၾကတာပါ။
မိမိတုိ႔ရဲ့ ဘဝကုိသာမက မိမိတုိ႔ေနထုိင္ရာ အိုးအိမ္မ်ားကုိလည္း “က်က္သေရအိမ္ႀကီး” ျဖစ္ေစ ဘုိ႔အတြက္ “သီရိေဂဟာ”လုိ႔ အမည္ကင္ပြန္း တပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိေရာ ၊ ကုိယ္ေနထုိင္ရာ အုိးအိမ္၊ ရပ္ရြာ၊ ႏုိင္ငံကစျပီး ကုိယ္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခု လုံးကုိပါ အျမဲက်က္သေရရွိေနတဲ့ သီရိကမၻာႀကီးအထိ ျဖစ္ေစဘုိ႔ ဘုရားရွင္ ေဟာညႊန္ေတာ္မူတဲ့ အဆုံးအမ စကားကုိ အေျခခံျပီးေတာ့ နည္းနည္းေျပာပါမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က လူတုိ႔ရဲ့ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဆုိတာ ဘာပစၥည္းမွ ထည့္မထားတဲ့ ဖန္ဗူး၊ ပုလင္းခြန္ ႀကီးနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ ပုလင္းခြန္ႀကီးဟာ ဒီအတုိင္းေတာ့ ဘာအမည္ထူးမွ် မရွိေသးဘူး၊ အဲဒီပုလင္းခြန္ႀကီးထဲကုိ အဆိပ္ ေတြ ထည့္လုိက္ရင္ေတာ့ ဒီပုလင္းႀကီးက “အဆိပ္ပုလင္းႀကီး ”ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားမယ္။ အဆိပ္ပုလင္းျဖစ္သြားျပီဆုိရင္ ပုိင္ဆုိင္သူဟာ ကုိယ္တုိင္ေသာက္လည္း ေသေစႏုိင္သလုိ သူတစ္ပါးကုိ တုိက္ရင္ လည္း ေသေစ တတ္ပါတယ္။
အဲဒီပုလင္းလြတ္ႀကီးထဲကုိ ႏုိ႔ခ်ိဳေတြ ထည့္လုိက္ရင္ေတာ့ “ႏုိ႔ခ်ိဳပုလင္းႀကီး”ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားမယ္။ ႏုိ႔ခ်ိဳပုလင္းႀကီး ျဖစ္သြားျပီဆုိရင္ ပုိင္ဆုိင္သူဟာ ကုိယ္တုိင္ေသာက္ရင္လည္း ခြန္အားျဖစ္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးကုိ တုိက္ရင္လည္း ခြန္အားျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။
အဲသလုိပါပဲ၊ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာလည္း မူလကေတာ့ ပုလင္းခြန္ႀကီးပမာ ဘာမွ် ထည့္မထားေသးပါဘူး။ အမိဝမ္းမွာ ပဋိသေႏၶတည္ေနစက ဘယ္လုိကုသိုလ္ အကုသိုလ္မွ မလုပ္ခဲ့ၾကေသးပါဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာေနာ္။ အဲဒီ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အကုသုိလ္ေတြ ျပဳခဲ့မည္ဆုိရင္ေတာ့ အကုသုိလ္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ျဖစ္သြားပါမယ္၊ အကုသုိလ္ခႏၶာ ကုိယ္ႀကီး ျဖစ္သြားရင္ ကုိယ္တုိင္လည္း အပါယ္တြင္း က်ေရာက္ႏုိင္သလို သူတစ္ပါး တုိ႔ကုိ ေဝငွေပး ရင္လည္း အပါယ္တြင္းက်ေရာက္မည့္ အကုသိုလ္ခႏၶာကုိယ္ေတြ ျဖစ္သြားေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ေရွးဆရာေတာ္ ႀကီးမ်ား ေရးခဲ့တဲ့ လကၤာပုိဒ္ ကေလးကုိလည္း မွတ္ေဆာင္ထားေစခ်င္ပါတယ္…..
+ ဖန္ဗူးပုလင္း အဆိပ္သြင္း၊ ပုလင္းအဆိပ္ ျဖစ္သည့္ႏွယ္။
+ ခႏၶာကုိယ္တြင္း၊ အကုသုိလ္သြင္း၊ ပါယ္တြင္းခႏၶာ ျဖစ္ရတယ္။
+ ဖန္ဗူးပုလင္း ၊ ႏုိ႔ခ်ိဳသြင္း၊ ပုလင္းႏုိ႔ခ်ိဳ ျဖစ္သည့္ႏွယ္။
+ ခႏၶာကုိယ္တြင္း၊ ကုသုိလ္သြင္း၊ ပါယ္ကင္းခႏၶာ ျဖစ္ရတယ္.. တဲ့။
ခႏၶာကုိယ္ႀကီးထဲကုိ အကုသုိလ္ေတြ ထည့္လုိက္လုိ႔ အကုသုိလ္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ျဖစ္သြားျပီဆုိရင္ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးက က်က္သေရ မရွိႏုိင္ေတာ့ ပါဘူး။ က်က္သေရမရွိေတာ့ရင္ က်က္သေရမရွိသူတုိ႔ လားေရာက္ရာ ျဖစ္တဲ့ အပါယ္တြင္းထဲကုိ က်ေရာက္သြားမယ္လုိ႔ သတိေပးလုိတာပါ။
ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးထဲကုိ ကုသိုလ္ေတြ ထည့္လုိက္ရင္ေတာ့ “ကုသလံ အနဝဇၨ သုခဝိပါက လကၡဏံ” ဆုိတဲ့အတုိင္း၊ အျပစ္လည္းကင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း ကုိလည္း ေဆာင္ႏုိင္တဲ့အတြက္ က်က္သေရ ရွိသြားပါတယ္။
က်က္သေရရွိသြားျပီဆုိရင္ က်က္သေရရွိသူတုိ႔ရဲ့ လားေရာက္ရာျဖစ္တဲ့ လူ၊ နတ္၊ နိဗၺာန္ သုံးတန္ေသာ ခ်မ္းသာဆီကုိသာ ဦးတည္ သြားၾကရမွာပါ ။
လူတုိ႔ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးလုိပဲ လူတုိ႔ေနထုိင္ရာ အုိး အိမ္၊ ရပ္ရြာ၊ ျမိဳ႔နယ္၊ ႏုိင္ငံက စလုိ႔ ကမၻာႀကီးအထိ ၾသကာသေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးဟာလည္းပဲ ဖန္ဗူးပုလင္းလြတ္ႀကီးလုိပါပဲ။ ေနထုိင္သူတုိ႔ က်က္သေရ ရွိတဲ့အခါ ေနထုိင္ရာ အုိးအိမ္ကစျပီး ကမၻာႀကီးအထိဟာလည္း က်က္သေရအုိးအိမ္၊ က်က္သေရရပ္ရြာ၊ က်က္သေရ ျမိဳ႔နယ္၊ က်က္သေရႏုိင္ငံ၊ က်က္သေရကမၻာႀကီးလုိ႔ ဆုိႏုိင္သြားပါလိမ့္မယ္။
ေနထုိင္သူတုိ႔က က်က္သေရမဲ့လာျပီဆုိရင္ေတာ့ အုိးအိမ္၊ တုိက္တာေတြဆုိတာ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြနဲ႔ မြမ္းမံ ထားတဲ့ ဘုံနန္းျပႆဒ္ႀကီး ပဲျဖစ္ေနေစအုံးေတာ့ က်က္သေရ မဲ့တဲ့ အုိးအိမ္ႀကီးလုိ႔သာ ဆုိရမွာပါ။ အုိးအိမ္ေတြ က်က္သေရမဲ့ျပီဆုိရင္ ရပ္ရြာေတြ၊ ျမိဳ႔နယ္ေတြကစလုိ႔ ကမၻာႀကီး အထိဟာလည္း က်က္သေရမဲ့တဲ့ ကမၻာႀကီး ျဖစ္သြားမယ္ဆုိတာ လူတုိင္းသေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။
ဒီေန႔ အခ်ိဳ႔ အုိးအိမ္ေတြ၊ ရပ္ရြာ၊ ျမိဳ႔နယ္၊ ႏုိင္ငံေတြမွာ “ သုဂတိလူ႔ဘုံသားတုိ႔ ေနရာ” ဆုိတဲ့ ဂုဏ္နဲ႔ မတန္ ေလာက္ေအာင္ က်က္သေရမဲ့ေန တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ကမၻာအဝွမ္းမွာပဲ ေတြ႔ျမင္ ၾကားသိေနၾကရပါတယ္။
အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲလုိ႔ စဥ္းစားလုိက္ရင္ အားလုံးသေဘာေပါက္ၾကမွာပါ၊ ေနထုိင္သူေတြြ၊ တာဝန္ရွိသူေတြကုိယ္တုိင္ က်က္သေရ မဲ့ၾကလုိ႔ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႔တစ္ေတြ က်က္သေရမဲ့ရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဆက္ျပီးေတာ့ ရွာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့. အကုသုိလ္ေတြ သြင္းထားၾက လုိ႔ပါပဲ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ သုဂတိ လူဘုံသားရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ အကုသုိလ္ေတြ သြင္းေနၾကရတာလဲလုိ႔ ဆက္ျပီး အေၾကာင္း ရွာၾကည့္ ရင္ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ အဘိဓမၼာေဒသနာနည္းအတုိင္း ေျပာရမယ္ဆုိရင္.. ေလာဘ ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဆုိတဲ့ အကုသုိလ္ ေရေသာက္ျမစ္ ေတြ သန္မာေနၾကလုိ႔ပါပဲတဲ့။
အဲဒီေရေသာက္ျမစ္သုံးခုထဲမွာလည္း အေျခခံအက်ဆုံးက “အဝိဇၨာ၊ တဏွာ ေဒြးမူလ”ဆုိတဲ့အတုိင္း အသိဉာဏ္မဲ့မႈနဲ႔ အလုိရမၼက္ႀကီးမႈတုိ႔ပါပဲ။ ဒါကလည္း ကုိယ္တုိင္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အုိးအိမ္၊ ရပ္ရြာ၊ ျမိဳ႔နယ္၊ ႏုိင္ငံတုိ႔ အေၾကာင္း ျပန္ျပီးစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္ ထင္းထင္း ႀကီး ေပၚလြင္ေန ၾကမွာပါ။ ေနထုိင္သူ၊ တာဝန္ရွိသူေတြ အသိဉာဏ္လဲေခါင္းပါး၊ အလုိရမၼက္ကလည္းႀကီးမားလာျပီဆုိရင္ သူတုိ႔ ျပဳလုပ္သမွ် ၊ ဦးေဆာင္ သမွ် ၊ ညႊန္ၾကား သမွ်ရဲ့ေအာက္က လုပ္ေဆာင္ရတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကလည္း အကုသုိလ္ကံေတြသာျဖစ္ျပီး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကစလုိ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ဆက္စပ္ရာ သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာကႀကီး တစ္ခုလုံးဟာလည္း က်က္သေရမဲ့ သြားၾကတယ္ဆုိတာ အားလုံးေတြ႔ႀကဳံ ၾကားသိ ခံစားဖူးၾကမွာပါ။
ျမတ္ဗုဒၶအလုိက် အဲဒီလုိ က်က္သေရမဲ့တဲ့ ခႏၶာကေန က်က္သေရမဲ့တဲ့ ကမၻာႀကီးအထိ မျဖစ္ေစၾကပဲ မိမိတုိ႔ တစ္ကုိယ္ေရ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကစလုိ႔ ကမၻာႀကီးအထိ က်က္သေရေတြ ျပန္႔ႏွံ့လွပသြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္ၾကဘုိ႔အတြက္ ဥပမာေလးတစ္ခုနဲ႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
လူတုိ႔၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေပါ့ေနာ္ ဆင္ျမန္းၾကတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြထဲမွာ ခရမ္းေရာင္လြင္လြင္ေလးနဲ႔ လွပျပီး က်က္သေရရွိတဲ့ “ခရမ္းစြဲ”ဆုိတဲ့ ေက်ာက္ကေလးတစ္ခုကုိ ေတြ႔ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခရမ္းစြဲဆုိတာ ရတနာစာရင္း ဝင္တဲ့ ေက်ာက္မ်က္တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သာမာန္ သလင္းေက်ာက္ကေလးပါပဲ။ အဲဒီသလင္းေက်ာက္ကေလးမွာ ထူးျခားတာ ကေတာ့ ေက်ာက္တုံးကေလးေတြရဲ့ ေထာင့္မွာ ခရမ္းေရာင္ အရည္စြဲကေလး နဲနဲပါပါတယ္၊ အဲဒီအရည္စြဲေနတဲ့ ေထာင့္စြန္ေနရာကေလး ကလြဲလုိ႔ က်န္တဲ့ ေက်ာက္တုံးတစ္ခုလုံးကေတာ့ သာမာန္သလင္းေက်ာက္လုိ အျဖဴေရာင္ပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ခရမ္းစြဲေလးပါတဲ့ သလင္းေက်ာက္ကုိ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက စနစ္တက် အကြက္ေပၚေအာင္ေသြးျပီး ခရမ္းစြဲနဲ႔ တူရူျဖစ္တဲ့ မ်က္ႏွာျပင္ကုိလည္း ညီညာ ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ ေသြးေပးလုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံးဟာ ခရမ္းေရာင္ေလးနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေတာက္ပျပီး က်က္သေရရွိတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ တစ္ခုပမာ လူတုိ႔ရဲ့ အလွဆင္ ရတနာ စာရင္းထဲ ဝင္လာပါေတာ့တယ္။
အဲသလုိပါပဲ၊ လူဆုိတာဟာလည္း “သုဂတိလူ႔ဘုံသား” ဆုိတဲ့အတုိင္း ေကာင္းတဲ့ ကုသိုလ္ကံမ်ိဳးေစ့က ပုိ႔ေပးလုိ႔ ေရာက္လာၾကသူမ်ားပီပီ၊ လူတုိင္း လူတုိင္းမွာ “ကုသုိလ္ကံ”ဆုိတဲ့ အရည္စြဲေလးေတြ ကုိယ္စီပါၾက ပါတယ္။ လူျဖစ္လာရုံမွ်မက သာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကဳံႀကိဳက္တဲ့အခါ သာသနာေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳရေကာင္းမွန္း သိလာ ၾကသူမ်ား ဆုိရင္ေတာ့ ကုသုိလ္ကံအရည္စြဲသာမက “ပါရမီ”အရည္စြဲကေလးေတြပါ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ ပါလာၾက ပါတယ္။
ေစာေစာကေျပာတဲ့ ခရမ္းစြဲဆုိတဲ့ ေက်ာက္ကေလးမွာ အနည္းငယ္သာပါတဲ့ အရည္စြဲေလးကုိ အေျခခံျပီး စနစ္တက် အကြက္ေပၚအာင္ ေသြးေပး လုိက္ရင္ မ်က္ႏွာတျပင္လုံး ခရမ္းစြဲေရာင္ အျပည့္နဲ႔ လွပတင့္တယ္ျပီး က်က္သေရရွိလာသလုိေပါ့၊ လူတုိင္းမွာပါတဲ့ ကုသိုလ္ကံ အရည္စြဲ ၊ ပါရမီ အရည္စြဲေလးေတြကုိလည္း စနစ္တက်အကြက္ေပၚေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလုိက္ရင္ လူ႔တစ္ကုိယ္လုံးဟာလည္း ကုသိုလ္ခႏၶာကုိယ္၊ ပါရမီ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ျဖစ္သြားျပီး က်က္သေရတုံး က်က္သေရခဲႀကီးလုိ တင့္တယ္သြားမွာ မလြဲပါဘူး။
ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာတာ၊ ဘုရားရွင္တုိ႔ ေဟာညႊန္ဆုံးမတာေတြဆုိတာ အဲဒီ ကုသိုလ္ အရည္စြဲ၊ ပါရမီအရည္စြဲေလးေတြကုိ စနစ္တက် အကြက္ေပၚေအာင္ ေဖၚနည္းေတြပါပဲ။
ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ ရတနာသုံးပါးတုိ႔ ၊ သရဏဂုံသုံးပါးတုိ႔၊ မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္ စိတ္ကုိထားတုိ႔ဆုိတဲ့ အကြက္ ကေလးေတြနဲ႔ ပုံေဖၚလုိက္ရင္ကုိ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ ဘယ္ေလာက္ လွပတင့္တယ္ က်က္သေရရွိသြားမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေပါ့။
အဲသည္ထက္ပုိျပီးေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးတုိ႔နဲ႔ပါ အကြက္ေဖၚျပီး သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဆုိတဲ့ သိကၡာသုံးပါး အရည္အေသြးေတြ တက္လာေအာင္ အကြက္ေဖၚႏုိင္ျပီး ဆုိရင္ေတာ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ဒုဂၢတိဘုံကုိ က်ေရာက္ ေစမည့္ အပါယ္မ်ိဳးေစ့ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြပါ ကင္းစင္သြားတဲ့အတြက္ တကယ့္ကုိယ္မွ လူနတ္ ျဗဟၼာ သတၱဝါအားလုံးတုိ႔က ဦးထိပ္ထက္ ပန္ဆင္ေလာက္ေအာင္အထိ အျမင့္ျမတ္ဆုံး ရတနာ အစစ္ႀကီး ျဖစ္သြားမွာ မလြဲပါဘူး။
မူလက ရတနာစာရင္းမဝင္ေသးတဲ့ ခရမ္းစြဲေက်ာက္ကေလးဟာ စနစ္တက်အကြက္ေဖာ္ ေသြးေပးလုိက္ တဲ့အတြက္ လူတုိ႔အလွ ဆင္စရာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ တန္းဝင္သြားသလုိပဲ သာမန္ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္တဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ လည္းပဲ ေမြးရာပါ ကံအရည္ အစြဲ၊ ပါရမီအရည္ အစြဲေလးေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ နည္းေပးဆုံးမခ်က္မ်ားနဲ႔ အညီ အကြက္ေဖာ္ေပး လုိက္ရင္ အရိယာသံဃာရတနာ စစ္စစ္ျဖစ္သည့္အထိ တန္းဝင္ သြားႏုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ ကုိယ္ရဲ့ အရည္အေသြးကေလးမ်ားကုိ တန္ဘုိးထား ျမွင့္တင္ေပး တတ္ၾကဘုိ႔ သတိေပးလုိက္ ရတာပါ။
ဒါကေတာ့ အျမင့္ျမတ္ဆုံးအဆင့္ကုိ ေျပာတာပါ။ အဲဒီလုိ အရိယာသံဃာတန္းဝင္သြားတဲ့ တစ္မဂ္ တစ္ဖုိလ္ အထိေရာက္ေအာင္ အကြက္ မေဖၚႏုိင္ၾကေသးဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ မိဘမ်ား ဗ်ာဒိပ္ထားခဲ့သလုိ ရတနာသုံးပါး ဦးထိပ္ထားျခင္းကစလုိ႔ ႏုိင္သမွ် ႏိုင္သမွ်ေလးေတြ တုိးတုိးျပီး သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာသုံးရပ္တုိ႔ ေပၚေအာင္ အကြက္ကေလးေတြ ေဖၚေဆာင္ ႏုိင္ၾကရင္ကုိပဲ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္ က်က္သေရေတြ တုိးတုိး လာၾကမွာပါ။
ပ႒ာန္း ေဟတုပစၥည္း အတုိင္း ေျပာရမည္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီလုိ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ တုိးတက္ျမင့္ျမတ္ျပီး က်က္သေရ အေရာင္ေတြ တက္တက္ လာေအာင္ သရုပ္ေဖၚဖုိ႔ဆုိရင္ မိမိတုိ႔ ရွိရင္းစြဲျဖစ္တဲ့ ကုသိုလ္အရည္အေသြး ပါရမီ အရည္အေသြးတုိ႔ရဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ဆုိတဲ့ ဟိတ္ေကာင္း သုံးပါးတုိ႔ ႀကီးထြားသန္မာေအာင္ သတိ ဝီရိယမ်ားနဲ႔ ေဖၚေဆာင္ရမည္လို႔ ဆုိပါတယ္။
အဲဒီသုံးပါးထဲမွာလည္း အဓိကကေတာ့ အေမာဟဆုိတဲ့ အသိပညာ တရားပါပဲ။ အသိပညာလည္းရွိ၊ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္စြမ္းျဖစ္တဲ့ အေလာဘတုိ႔၊ ခြင့္လႊင့္ႏုိင္စြမ္းျဖစ္တဲ့ အေဒါသတုိ႕လည္း သန္မာ အားေကာင္းလာျပီဆုိရင္ ေတာ့ ေရေသာက္ျမစ္ေကာင္းက စုပ္ယူတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးဟာ သစ္ ပင္ေကာင္းႀကီး ျဖစ္ျပီးေတာ့ အခက္အလက္ ေကာင္း ၊ အပြင့္ေကာင္း၊ အသီးေကာင္းတုိ႔နဲ႔လည္းေဝဆာ၊ အရိပ္အာဝါသ အနံ႔အရသာတုိ႔နဲ ႔လည္း ျပည့္စုံလာ သလုိ၊ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီး တစ္ခုလုံးဟာလည္း ကုသိုလ္ပင္ႀကီးအျဖစ္နဲ႔ ကုသုိလ္အခက္အလက္၊ အပြင့္၊ အသီးေတြနဲ႔ ေဝဆာျပီး က်က္ သေရ ေတြ တုိးတက္ျပည့္ဝေနမွာပါပဲ။
အဲဒီလုိ တစ္ဦးခ်င္း၊ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးေတြ ၊ က်က္သေရျပည့္ျဖိဳး အလွတုိးလာျပီဆုိရင္ ဒီခႏၶာ ပုိင္ရွင္ေတြေနတဲ့ အိမ္ႀကီးဟာလည္း ရတနာထည့္တဲ့ ဖန္ပုလင္းႀကီးပမာ တကယ့္ကုိယ္မွ သီရိေဂဟာအစစ္ႀကီး ျဖစ္သြားမွာပါ။ ဒီအိမ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ စုေပါင္းထားတဲ့ ရပ္ရြာ၊ ျမိဳ႔နယ္၊ ႏုိင္ငံကစလုိ႔ လူသားတုိ႔ရဲ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးဟာလည္း က်က္သေရအျဖာျဖာ ဂုဏ္ေပါင္းေတြေဝဆာေနတဲ့ သီရိကမၻာႀကီး ျဖစ္မွာ မလြဲပါဘူး။
အဲဒီလုိျဖစ္လာျပီဆုိရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလုံးဟာ ခက္ ရြက္ ပြင့္ သီးေတြ ေဝဆာေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီး တစ္ခုပမာ မီွတင္းေနထုိင္ၾကတဲ့ ကမၻာသူ ကမၻာသား အားလုံးတုိ႔အတြက္ ပန္းမႈ၊ ႏြမ္းမႈ၊ လြမ္းမႈတုိ႔ ေျဖဆည္ရာျဖစ္တဲ့အျပင္ အျပင္ပူေရာ၊ အတြင္းေဆြးပါ ျငိမ္းေအး သြားၾက မွာလဲ ေသခ်ာ ပါတယ္။
နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလုိတာကေတာ့ လူတုိင္း လူတုိင္းဟာ မိမိတုိ႔မွာ တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ခႏၶာကစလုိ႔ တစ္ကမၻာလုံးအထိ အလွဆင္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ လူရည္အစစ္လုိ႔ဆုိရမည့္ ကံစြမ္းရည္၊ ပါရမီစြမ္းရည္ေတြ ပါရွိၾကတာကုိ အေလးအနက္ သတိျပဳ တန္ဘုိးထားၾကျပီး တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ေနရာကစလုိ႔ တစ္ကမၻာလုံးတုိင္ေအာင္ က်က္သေရေတြနဲ႔ ျဖန္႔က်က္လွပေစႏုိင္ေအာင္ ဘုရားရွင္ နည္းေပးလမ္းျပတဲ့အတုိင္း ႀကိဳးစား ေသြးပြတ္ျပီး အကြက္ ေဖၚႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း အႏုေမာဒနာစကားကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္။
အားလုံး မိမိကုိယ္တုိင္မွစ၍ တစ္ေလာကလုံးကုိ လူရည္ လူေသြးအစစ္မ်ားနဲ႔ အလွဆင္ႏုိင္ၾကပါေစ..။
ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)
ေမတၱာမ်ားျဖင့္
