ရိပ္သာႏွင့္ ရိကၡာ

ရိပ္သာႏွင့္ ရိကၡာ

'ေတာင္ . . . ေတာင္ . . . ေတာင္ . . .ေတာင္'

နံနက္ အ႐ုဏ္မတက္မီ ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္ကတည္းက တေတာင္ေတာင္ျမည္ေအာင္ ေခါက္ေနေသာ သံေခ်ာင္း သံေၾကာင့္ ကြၽန္မ၏ အသိစိတ္မ်ားက ႏုိးထ ရွင္သန္လာခဲ့ရ၏။ 

 

တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ နံနက္ခ်ိန္ခါ ေတးသံသာအလား ေန႔စဥ္ၾကားေနရသည့္ 'သုဓမၼစာရီ' အေဆာင္မွဴး အဘြား ေဒၚတင္တင္ျမင့္၏ အသံႀကီးက တစ္ေဆာင္လံုးရွိ အခန္းမ်ားဆီသုိ႔ ဖံုးလႊမ္းသြားေပသည္။ 'သမီးတုိ႔ေရ . . .ထၾကေတာ့ေလ၊ မနက္(၃)နာရီ ထုိးေနၿပီေနာ္၊ ထၾကေတာ့ . . တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့ေဟ့' ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာ အသံႀကီးျဖင့္ တစ္ေဆာင္လံုး ဟိန္းေနေအာင္ အိပ္ရာႏႈိးႏုိင္စြမ္းရွိေသာ အဘြား ေဒၚတင္တင္ျမင့္၏ ႏႈိးေဆာ္သံက ကြၽန္မတုိ႔ ေယာဂီငယ္အတြက္ တန္ဖုိးႀကီးေသာ ႏႈိးစက္နာရီသံအလား . . . လန္းဆန္းတက္ၾ<ြကေနေသာ အသိစိတ္ျဖင့္ႏုိးထလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္'ယင္း ႏုိးထလာေသာစိတ္ကုိ 'ႏိုးတယ္၊ ႏုိးတယ္' ဟုမွတ္ယူၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းရွိရာသုိ႔ 'ဘယ္လွမ္းတယ္၊ ညာလွမ္းတယ္'အမွတ္သတိျဖင့္ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့လိုက္ ၏။ 

 

ဤအေဆာင္သုိ႔ေရာက္ခါစ ပထမရက္က ႀကိဳးစားအားထုတ္စ အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာႏုိးထလာ ေသာစိတ္ကုိ မွတ္သိႏုိင္ေသးသျဖင့္ သတိရေသာအခ်ိန္အခါမွစကာ စိတ္၌ေပၚရာမ်ားကုိ မျပတ္မွတ္ရင္း 'စဥ္းစားတယ္' 'စဥ္းစား တယ္'ဟုမွတ္ယူခဲ့ရေသး၏။ ေရခ်ဳိးခန္းအတြင္းသုိ႔ အမွတ္သတိျဖင့္ ေရာက္ရွိလာၿပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ေသာအခါ ၾကည့္ျခင္း၊ ျမင္ျခင္း၊ လက္လွမ္းျခင္း၊ ေရခြက္ကုိင္ျခင္း၊ ေရခပ္ျခင္း၊ သြားပြတ္တံယူျခင္း၊ ေအးျမျခင္း၊ ပြတ္တုိက္ျခင္း၊ ေဆးေၾကာ သန္႔စင္ျခင္း စသည္တုိ႔ကုိ မလစ္ဟင္းရေလေအာင္ အစဥ္အတုိင္းမွတ္ယူ ရသည္မွာ ေယာဂီသက္တမ္းႏုလွေသာ ကြၽန္မအတြက္ ကနဦးမွာ လြန္စြာခက္ခဲလွေပသည္။

ထုိ႔ေနာက္ေယာဂီအဝတ္ကုိ ျပင္ဆင္ကာဝတ္မႈ၊ အဝတ္အထည္ကုိ မွန္ကန္စြာၿခံဳမႈ၊ အခန္းတံခါးကုိဖြင့္မႈ၊ ျပန္ပိတ္မႈ၊ အခန္းေသာ့ကုိ အေဆာင္မွဴး သတ္မွတ္ထားေသာ Box အတြင္း စနစ္တက်ထည့္မႈ စသည္တုိ႔ကုိလည္း မလစ္လပ္ရ ေအာင္ မွတ္ယူ၍ ဖလ္ယာဥ္ဓမၼာ႐ံုရွိရာသုိ႔ 'ညာလွမ္းတယ္၊ ဘယ္လွမ္းတယ္'၊ 'ၾကြတယ္၊ ခ်တယ္'ေျခလွမ္းသတိျဖင့္ ေရွ႕ေလးေတာင္ခန္႔ျမင္ေအာင္ မ်က္လႊာခ်ၿပီး စိတ္က ေျခေထာက္ကုိအာ႐ံုျပဳထားကာ ေလွ်ာက္လွမ္းရျပန္သည္။ ရံဖန္ရံခါ လြတ္ထြက္သြားေသာစိတ္ကုိ အမိအရ ျပန္လည္ဖမ္းဆုပ္ရင္း ကြၽန္မ၏အေတြးမ်ားက ျပန္လည္ၿငိမ္သက္ သြားျပန္၏။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒါသည္လည္း မိနစ္ပုိင္းအတြင္းသာ ေတာင့္ခံႏုိင္၍ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထပ္မံလြတ္ထြက္သြားေသာ စိတ္ေနာက္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ စြာလုိက္ပါသြားမိျပန္သည္။

ကြၽန္မ၏ စိတ္အာ႐ံု မ်ားက ႐ံုးသုိ႔ေရာက္သြားလုိက္၊ အိမ္ျပန္ပါသြား လုိက္၊ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားဆီ အလည္သြားလုိက္ စိတ္အာ႐ံုျဖင့္ Face Book မွ Comment မ်ားကုိဝင္ဖတ္လိုက္၊ ဓာတ္ပံုေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္၊ ႏွစ္သစ္ကူး အစမွာ ေပ်ာက္ ဆံုးသြားခဲ့ရသည့္လက္ကုိင္ဖုန္းေလးဆီသုိ႔ ႏွေျမာ တသအေတြးမ်ားျဖင့္ ျဖန္႔ၾကက္သြားလိုက္၊ ေနမြန္း လြဲခ်ိန္ကတည္းက အစားအေသာက္ စားသံုးျခင္း ကုိ(၈)ပါးသီလျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရသျဖင့္ ဝမ္းဗုိက္ အတြင္းမွ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္သံမ်ားကို သတိရ သြားလိုက္၊ ငိုက္ေမွးအိပ္ခ်င္စိတ္ကုိ အလိုလိုက္မိ လိုက္စသျဖင့္ တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသုိ႔ စကၠန္႔တုိင္း၊ မိနစ္တုိင္းမွာ ေရြ႕လ်ားသြားလာလႈပ္ရွားေနခဲ့၏။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ ၾသဝါဒစရိယႏွင့္ နာယက ကမၼ႒ာ နာစရိယမ်ား၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္သတ္မွတ္ထားေသာ ႐ႈမွတ္ နည္းမ်ားအတုိင္း ေန႔စဥ္(၈)ႀကိမ္၊(၈)နာရီထုိင္ မွတ္သလုိ စႀကႍ(၇)ႀကိမ္၊ (၇)နာရီ ေလွ်ာက္ကာ တရားအားထုတ္ရ၊ လွမ္းရသည္မွာ ေန႔စဥ္ စုစုေပါင္း(၁၅)နာရီတိတိပင္ျဖစ္သည္။ 

 

မဟာ စည္သုိ႔ေရာက္ခါစက 'မဟာစည္မွာ တရား ထုိင္ ခိုင္းတာ အရမ္းၾကမ္းတယ္' ္'ဟူေသာ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းစကားသံမ်ားကုိ ၾကားသိခဲ့ ရၿပီးသည့္ ကြၽန္မမွာ လက္ေတြ႕ထုိင္ မွတ္ခ်ိန္တြင္ မ်က္စိကုိမွိတ္၊ စိတ္ကုိ ဝမ္းဗုိက္မွာ အာ႐ံုျပဳ၍ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္'ႏွစ္ခ်က္၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္ တယ္၊ ထုိင္တယ္(ထိုင္ပံု) သံုးခ်က္'၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ ထိတယ္ (ထိတဲ့ ေနရာ)ေလးခ်က္'၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ ညာတင္ပါးထိတယ္'၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္ တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ ဘယ္တင္ပါးထိတယ္ အထိ(၃)ခ်က္'၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ လက္ခ်င္းထိတယ္'၊ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ ညာတင္ပါးထိတယ္'၊'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ ဘယ္တင္ပါး ထိတယ္'၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ ညာေျခမ်က္စိထိတယ္ အထိ(၅)ခ်က္'မွတ္ယူကာ'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထိုင္တယ္၊ ဘယ္ေျခမ်က္စိထိတယ္'၊ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္၊ လက္ခ်င္းထိတယ္'စသျဖင့္ အမွတ္သတိ မျပတ္တမ္း ႐ႈမွတ္ႏုိင္ရန္ လက္ေတြ႕သေဘာတရားကုိ တန္ဖုိးရွိစြာ ခက္ခဲနက္နဲစြာ သိရွိခဲ့ရေပသည္။

 

ထုိသုိ႔႐ႈမွတ္ရာတြင္လည္း ပဆစ္တုပ္ထုိင္၊ တစ္ဖက္ေခြထုိင္တုိ႔၌ အထိကုိ ထိခ်က္၊ နာေသာေနရာမ်ားကုိ သင့္ေတာ္သလို မွတ္ခိုင္းႏုိင္ေၾကာင္း ဒြါရ (၆)ပါးအာ႐ံုထင္ရွားရာလည္း မွတ္ယူႏုိင္ေၾကာင္း လမ္းၫႊန္ျပသထားျခင္း ေၾကာင့္ တရားအားထုတ္စ၊ ေယာဂီအသစ္ ကြၽန္မအတြက္ မွတ္သားနာယူစရာမ်ားပင္။ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္'စသျဖင့္ ကုိယ္တြင္းအမူအရာမ်ားကုိ ဂ႐ုစိုက္၍မွတ္ေနဆဲမွာပင္ ဇြတ္တုိးဝင္ေရာက္ လာသည့္ အိပ္ခ်င္စိတ္ကုိ ပင္ပန္းခက္ခဲစြာ ပယ္ဖ်က္ရင္း'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ အိပ္ခ်င္တယ္'ဟု ထပ္မံမွတ္ ယူခဲ့ရျခင္းမွာ ႏွစ္ညခန္႔၊ သံုးညခန္႔ရွိလာေသာအခ်ိန္အထိ ႐ႈမွတ္ရန္ မလြယ္ကူခဲ့ေသးေပ။ ထုိသည္မွာလည္း 'အိပ္ ေပ်ာ္ျခင္း'ဟူေသာ ဘဝင္စိတ္သက္သက္မွ် ၾကာျမင့္စြာျဖစ္ေပၚေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။

'ဘဝင္စိတ္'ဟူသည္မွာ ဘဝ၏အစ မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာစိတ္၊ ေနာက္ဆံုးေသေသာ'စုတိစိတ္'တုိ႔ႏွင့္ အလားတူေနေသာ စိတ္ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ သာယာစြာေရွ႕တုိးမိသည့္ ကြၽန္မအတြက္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာအတိပင္။ 'အိပ္ခ်င္တယ္၊ အိပ္ခ်င္တယ္'ဟု မွတ္ေနစဥ္အတြင္း မ်က္လံုးကငိုက္ေမွး လာသျဖင့္ 'ေမွးတယ္၊ ေမွးတယ္' ဟုမွတ္ယူျပန္သည္။ ဘာဝနာရင့္သန္သူ မ်ားအတြက္မူ ထုိကဲ့သုိ႔မွတ္ယူလိုက္သည့္အခါ အိပ္ခ်င္စိတ္ကင္းလ်က္ တစ္ဖန္ စိတ္အာ႐ံုက ၾကည္လင္လာတတ္ေၾကာင္း၊ ထုိအခါမ်ားတြင္'ၾကည္တယ္၊ ၾကည္တယ္'ဟုမွတ္ယူၿပီး'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္'ဟူ၍မွတ္ယူေနက်ကုိသာ ျပန္၍မွတ္ယူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေန႔စဥ္အခ်ိန္မွန္နံနက္(၇)နာရီတြင္ တရား စစ္ေဆးေမးျမန္းေလ့ရွိေသာ ဆရာေတာ္မွ မိန္႔ၾကားသြန္သင္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

ကြၽန္မကေတာ့ ႐ႈမွတ္ေနစဥ္အတြင္း အိပ္ခ်င္စိတ္မေျပေၾကာင္း၊ အမွတ္ သတိျဖင့္ မအိပ္ေတာ့ေသာ္လည္း 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္'မွတ္ေနက် ျပတ္သြားတတ္ေၾကာင္း ႐ႈမွတ္ေနစဥ္အတြင္းမွာလည္း ေညာင္းမႈ၊ ပူမႈ၊ နာက်င္ မႈ၊ ယားယံမႈအစရွိေသာ ေဝဒနာအထူးမ်ားကုိ စူးစိုက္ကာ ၾကည့္႐ႈမွတ္သားၿပီး အစမွတစ္ဖန္ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္' မွတ္ယူႏုိင္ရန္မွာ လြန္စြာခဲယဥ္းေနေသးေၾကာင္း ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားရေပသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် စႀကႍ(၇)နာရီေလွ်ာက္ရ၊ တရားထုိင္ ခ်ိန္(၈)နာရီအမီ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းရသည္မ်ားအတြက္ ၾကာျမင့္လာေသာေန႔ရက္မ်ားသုိ႔အေရာက္တြင္ 'မတုိးဘူး' ဟုထင္ရသည့္အခါ 'ပ်င္းရိမႈ'ကတြယ္ကပ္လာျပန္ေသး၏။

 

ထုိ႔ေၾကာင့္'ပ်င္းတယ္၊ ပ်င္းတယ္'ဟု ႐ႈမွတ္ေနရင္းမွာပင္ သတိ၊ သမာဓိ၊ ဉာဏ္အထူးမ်ား မျဖစ္ေသးသည့္ ကြၽန္မမွာ 'မွတ္ေနရတာ ရက္ၾကာလာၿပီ၊ ဘာမွလည္း မထူးဘူး၊ စိတ္ညစ္လိုက္တာ၊ ငါျဖစ္မွျဖစ္ပါေတာ့မလား၊ ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား' ဲ႕လား'ဟူေသာ ယံုမွားမႈမ်ားက ေနရာယူႀကီးစုိးလာျပန္သည္။ တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး ¤င္းစိတ္အေတြးကုိ 'ယံုမွား တယ္၊ ယံုမွားတယ္'ဟု မွတ္ယူလုိက္သျဖင့္ 'တရားထူးျဖစ္ေပၚလာမည္၊ ႐ႈမွတ္ေကာင္းရမည္'ဟု ေမွ်ာင္လင့္ ခ်က္ေရာင္ျခည္တန္းသြားျပန္ရ၏။

အဆုိပါ စိတ္အေတြးကုိ 'ေမွ်ာ္တယ္၊ ေတာင့္တတယ္၊ လုိခ်င္တယ္'ဟု မွတ္သားၿပီး ဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားကာ၊ မွတ္ရေသာအာ႐ံုကုိ ႐ုပ္လား နာမ္လားစသျဖင့္ ဆင္ျခင္မိတတ္၍ 'ဆင္ျခင္တယ္၊ ဆင္ျခင္တယ္'ဟု မွတ္သားခဲ့ရျပန္သည္။ ကြၽန္မ၏စိတ္အာ႐ံု၌ အမွတ္မေကာင္းဘဲ အာ႐ံုလြင့္ပ်ံ႕ေနသည့္အခ်ိန္က ပုိမ်ားေနေလ၏။ ထုိသည္မွာ လည္း ေသာကပရိေဒဝအပူမီးမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္လည္း ေမႊးယူတတ္သလုိ သူတစ္ပါးအပူမီးကုိလည္း လက္ဆင့္ ကမ္းသယ္ေဆာင္တတ္ေလ့ရွိေသာ ကြၽန္မအတြက္ စိတ္ပ်က္ျခင္းကေရာက္ရွိလာျပန္သျဖင့္'စိတ္ပ်က္တယ္၊ စိတ္ ပ်က္တယ္'ဟုသာမွတ္သားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဝိပႆနာ ႐ႈမွတ္ နည္းစနစ္အရ ေလ့လာသိရွိခဲ့ရသည္။

တရားအားထုတ္ခါစအခ်ိန္အခါ၌ 'အိပ္စက္နားေနခ်ိန္(၄)နာရီ'တည္းဟူေသာ တုိေတာင္းလွသည့္ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ေၾကာင့္ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကံဳေတြ႕ရေသာ္လည္း အခ်ိန္ပုိမအိပ္ေတာ့ဘဲ 'တစ္မွတ္တည္းသာ ႐ႈမွတ္ေနရမည္'ဟူ၍ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ပါက ဉာဏ္ရင့္က်က္လာေသာအခါ အလုိလုိမအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ အၿမဲၾကည္လင္ေနေပလိမ့္မည္ဟု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လမ္းၫႊန္ျပသသြားခဲ့ေပသည္မွာ ဝိပႆနာဉာဏ္ထူးမ်ား၏ အက်ဳိးရလဒ္ေကာင္းပင္ ျဖစ္ေပမည္။ 

 

မုိးကုတ္ေယာဂီအေဟာင္း မဟာစည္ေယာဂီအသစ္ကြၽန္မ၏ ဝိပႆနာ႐ႈမွတ္ခဲ့ေသာ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ စိတ္ကူးႀကံစည္တုိင္း၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္တုိင္း စိတ္အမူအရာကုိ အမွတ္ သတိျဖင့္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းမွတ္သားခဲ့ရသလုိ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစျပဳျပင္ လႈပ္ရွားတုိင္း၊ ကုိယ္အမူအရာကုိမွတ္သားရသည္မွာလည္း တခဏတာမွ်ပင္မွတ္သားႏုိင္ခဲ့၏။ 

 

တစ္ဖန္မွတ္ဖြယ္ အထူးမ်ားမရွိသည့္ စိတ္အေတြးကုိ ရက္သတၲပတ္၊ တစ္ပတ္ၾကာျမင့္ၿပီးခ်ိန္၌ ေပၚထြက္ရရွိ သြားေသာအခါ 'ေဖာင္းတယ္၊ ပိန္တယ္၊ ထုိင္တယ္'ဟူေသာ မူလအစမွတ္ေနက်ကုိသာ မျပတ္တမ္းမွတ္သားေနမိျပန္သည္။

 

စႀကၤန္လမ္းေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္လည္း ၾ<ြကတယ္၊ လွမ္းတယ္၊ ခ်တယ္ စသျဖင့္သာ မျပတ္မွတ္ယူရင္း မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ ႀကီးတြင္ ေယာဂီျဖစ္ခြင့္ရခဲ့သည့္ (၁ဝ)ရက္တာမွ်ေသာ အခ်ိန္ကာလအတြက္ ကြၽန္မမွာပီတိျဖစ္၍ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ပင္။ ဆက္လက္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္တုိင္းေသာ ႐ုပ္၊ နာမ္အလံုးစံုကုိ ပစၥဳပၸန္က်ေအာင္ မွတ္သိႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သြားသင့္သည္ဟု ခံယူထားသလုိ ဥဒယဗၺယဉာဏ္စေသာ ဝိပႆနာဉာဏ္ထူးမ်ား အစဥ္အတုိင္း ျဖစ္ေပၚလာသည္ကုိ ဒိ႒ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မအတြက္ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ မေသခ်ာေသးေသာ္လည္း တရားႀကိဳးစားအားထုတ္၍ ဝိပႆနာ႐ႈမွတ္ နည္းလမ္းမွန္ကုိ ေရာက္ရွိေအာင္ လမ္းျပႏုိင္ခဲ့ ေသာ 'ဆ႒သဂႌတိပုစၧက၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး'၏ေက်းဇူးဂုဏ္ကုိ အစဥ္အၿမဲဦးထိပ္ထားကာ လုိက္နာက်င့္သံုးႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားရေပဦးမည္။ 

 

ကြၽန္မတုိ႔ေယာဂီမ်ားအတြက္ ေန႔စဥ္ေန႔လယ္(၂)နာရီမွ(၃)နာရီအခ်ိန္အထိ တရားထူး၊ တရားျမတ္မ်ားကုိနာၾကားခြင့္ ရခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ 'ဆင္းရဲကုိအရင္းခံၿပီးမွ ခ်မ္းသာရာရေၾကာင္း' အေျခခံသေဘာတရားကုိ 'နိဗၺာန္တံခါးႀကီး ဖြင့္ေတာ္ မူပါ'တရားေတာ္၌ ၾကားနာသိရွိခဲ့ရသည္။ မဟာစည္တရားရိပ္သာသုိ႔ ဝိပႆနာ႐ႈမွတ္ရန္ စတင္ေရာက္ရွိလာခဲ့စဥ္က သုည၏သေဘာတရားကုိ တန္ဖုိးထားမႈနည္းပါးခဲ့ၿပီး ေန႔လယ္(၁၂)နာရီေက်ာ္သည္ႏွင့္ အစာမစားရန္၊ သီလ ေစာင့္ထိန္း ထားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အစားအေသာက္ဆင္းရဲမည္ကုိ လြန္စြာေတြးပူ မိခဲ့၏။ 

 

ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ေကာ္ဖီထုပ္၊ အခ်ဳိရည္ဘူးမ်ားမွသည္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ႏွင့္ ပန္းသီး၊ လိေမၼာ္သီးအဆံုး ရိကၡာမ်ဳိးစံုကုိ ရိပ္သာသုိ႔ အလွ်ံအပယ္ သယ္ေဆာင္လာခဲ့မိသည့္ ကြၽန္မအတြက္ တရားေတာ္ေကာင္းမ်ားကုိ နာၾကားၿပီးသည့္အခါ ရွက္ဖြယ္တည္းတည္းပင္။ 

 

''အိုးကေလးလုိ၊တုိ႔ရဲ႕ကုိယ္'' တရားေတာ္ထဲကအတုိင္း ဆံပင္မွစ၍ ခႏၶာကုိယ္မွ (၃၂)စုေသာအပုပ္ေကာင္ ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအျပင္၊ ေန႔စဥ္စားသံုးေနေသာ အစာအာဟာရမ်ားမွာ ဝမ္းဗုိက္အတြင္းေရာက္ရွိသြားသည့္အခါ ကြၽန္မတုိ႔ျမင္ေတြ႕ဖူးေနေသာ ေခြးအန္ဖ အန္ဖတ္ထက္ ္ထက္ သံုးဆဆုိးရြားလွသည့္ ဥပမာျဖင့္ တရားေဟာဆရာေတာ္က ေဟာၾကားသြားရာ ရိပ္သာသုိ႔ သယ္ေဆာင္လာသည့္ ကြၽန္မ၏ရိကၡာထုပ္မ်ားက ကြၽန္မအား ေလွာင္ေျပာင္ဟားတုိက္ေနသည့္အလား . .. 

 

မိမိေသဆံုးသြားသည့္အခါ ပင္ပန္းႀကီးစြာရွာေဖြဖန္တီးထားရေသာ ရာထူ၊ စည္းစိမ္၊ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ရိကၡာ မ်ားက ကုိယ့္ေနာက္မပါႏုိင္ဘဲ မိမိျပဳလုပ္ထားေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကံမ်ားႏွင့္ ဝိပႆနာတရားမ်ားကုိသာ 'မြန္ျမတ္ ေသာရိကၡာ'အျဖစ္အပါရယူသြားႏုိင္ၾကမည္သာျဖစ္ၿပီး 'တစ္ေန႔ေတာ့ေရာက္လာမည္မလြဲသည့္ အုိျခင္းဒုကၡ၊ နာျခင္းဒုကၡ၊ ေသျခင္းဒုကၡမ်ားအတြက္ ရိကၡာထုပ္ထမ္း၍ေစာင့္ႀကိဳရမည္ဆုိပါက မည္သည့္ရိကၡာကုိသင္တုိ႔ထုပ္ပုိးသယ္ေဆာင္ထား ၾကပါမည္နည္း။ 

 

ကြၽန္မကေတာ့ ရိပ္သာ၌သင့္ေတာ္မည့္ရိကၡာရွာေဖြခြင့္ကုိအခြင့္သာတုိင္းႀကိဳးစားသြားမည္ျဖစ္သည္။

 

ဆုကဗ်ာ