အလုိလုိက္သည္ဆုိသည္မွာ

လူ႔ေလာကတြင္ ''အလုိလုိက္တယ္"ဆုိတဲ့ စကားလံုးကုိ သူသူငါငါ ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိေျပာဆုိေနၾကေပမဲ့ အလုိလုိက္တာနဲ႔ အလုိက္သိတာ ဘယ္ဟာကုိ က်င့္သံုးသင့္သလဲ ဆုိတာကုိေတာ့ ေသခ်ာမသိၾကတာက မ်ားပါတယ္။ ''အလုိလုိက္တယ္"ဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ ''အလုိက္သိတယ္"စကားလံုးနဲ႔ စာသားခ်င္းဆင္ေပမဲ့ အဓိပၸါယ္ခ်င္း မတူညီပါ။ အလုိလုိက္တယ္ ဆုိတဲ့စကားကုိ မိဘႏွင့္သားသမီး၊ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ လင္ႏွင့္မယား စသူတုိ႔ၾကားတြင္ သံုးႏႈန္း ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုိလုိက္ရမလား၊ အလုိက္သိရမလား။ ဘယ္ဟာကုိ လုိက္နာက်င့္သံုး ရမလဲဆုိတာကုိေတာ့ မသိၾကေပ။

အလုိလုိက္တယ္ဆုိတာ သားသမီး၊ တပည့္မ်ားရဲ႕ အလုိကုိလုိက္ၿပီး သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာကုိ ခြင့္ျပဳေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာကုိ ခြင့္ျပဳေပးလုိက္ရင္ သားသမီး၊ တပည့္မ်ားဟာ မေကာင္းတဲ့ဘက္သုိ႔ အလုိက္မွားသြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိမိက သူတုိ႔အလုိမလုိက္ဘဲ သူတုိ႔လုိအပ္တာလုပ္ေပးျခင္း၊ သူတုိ႔လုိအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္မ်ားကုိ မိမိကေလ့လာစဥ္းစားၿပီး ၀ယ္ေပးျခင္းစတဲ့ ျပဳလုပ္ေပးသင့္တဲ့အရာမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးရမွာပါ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိဘမ်ားက သားသမီးမ်ား စိတ္အလုိလုိက္ကာ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္တာကုိ ခြင့္ျပဳေပးမွသာ မိဘေကာင္းျဖစ္မဲ့ဟုယူဆၿပီး အလုိလုိက္ေပးမယ္ဆုိရင္ သားသမီးမ်ား လမ္းမွားေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါတင္မကဘဲ သားသမီးမ်ားရဲ႕အလုိကုိ လုိက္ေပးတာမ်ားပါက ေနာက္ပုိင္းမွာ သားသမီးမ်ားဟာ မိဘမ်ားအား မထိမဲ့ျမင္ အေလးမထား ဂရုမစုိက္ ခပ္ေပါ့ေပါ့တြက္ကာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကေတာ့မွာပါ။ ''မိဘေတြက တုိ႔ကုိဘာမွမေျပာ အလုိလုိက္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါတုိ႔ဘာလုပ္လုပ္ အျပစ္မေျပာ"ဟု ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ သားသမီးမ်ားဟာ မိဘမ်ားရဲ႕ သြန္သင္ဆံုးမႈမရွိေတာ့ဘဲ မိဘၾသဇာအားနည္းလာရင္ သူတုိ႔စိတ္ကုိ သူတုိ႔ပုိင္တယ္ဟုထင္လာကာ ထင္ရာဆုိင္းၿပီး မိဘမ်ား အရႈံးေပးရတဲ့ သားသမီးမ်ားျဖစ္သြားပါက လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔ မလြယ္ေတာ့ေပ။

ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာကုိ အလုိမလုိက္ဘဲ သူတုိ႔ လုိအပ္ခ်က္ကုိ အလုိက္သိစြာ သူတုိ႔လုိအပ္တာမ်ား ၀ယ္ေပးျခင္းမ်ိဳး ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ကလည္း မိမိကုိေလးစား ခ်စ္ခင္ၾကမွာျဖစ္သလုိ သူတုိ႔လုိအပ္တာကုိ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ မိမိမွာလည္း တာ၀န္၀တၱရား ေက်မြန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အလုိလုိက္ရင္ ခ်စ္ရာမေရာက္ဘဲ နစ္ရာေရာက္တတ္တဲ့အတြက္ မိမိအလုိက္လုိက္တဲ့ သားသမီး၊ တပည့္၊ ဇနီးလင္တုိ႔ဟာ ပ်က္စီးတာမ်ားပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးတုိ႔ရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူမုိ႔ မိဘစကားကုိ သားသမီးက တေသြမတိမ္ လုိက္နာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရန္ လုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သားသမီးမ်ား လုိက္နာဖုိ႔ရန္မွာလည္း မိဘမ်ားမွာ ၾသဇာအာဏာရွိဖုိ႔ လုိ္ပါတယ္။ မိဘမ်ားၾသဇာအာဏာရွိဖုိ႔က လည္း သားသမီးရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကုိ အလုိက္သိစြာ ျပဳလုပ္ေပးသင့္တာမွတစ္ပါး က်န္တဲ့သားသမီးပ်က္စီးမဲ့ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကုိ အလုိမလုိက္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးကုိ အလုိလုိက္မယ္ဆုိရင္ မိဘမ်ားရဲ႕ ၾသဇာအာဏာကုိ သားသမီးမ်ားက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဂရုမစုိက္ဘဲျဖစ္ကာ ေနာက္ပုိင္းတြင္ မိဘစကားကုိ နားမေထာင္ေတာ့လုိ႔ သားသမီးမ်ားဒုကၡေတြ႕တဲ့အခါ မိဘမ်ားမွာ ပူေဆြးမႈေသာကျဖစ္လာရပါတယ္။

အဲဒီလုိပါပဲ ဆရာႏွင့္တပည့္မွာလည္း ဆရာက တပည့္အလုိကုိလုိက္ကာ ေနထုိင္က်င့္သံုး ေပးမယ္ဆုိရင္ တပည့္မ်ားဟာ ဆရာကုိ မေၾကာက္မေလးစားေတာ့ဘဲ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဆုိးသြမ္းမႈမ်ား ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆရာ့စကားကုိ တပည့္က နားေထာင္မွသာ ထုိတပည့္ဟာ လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီလုိ တပည့္က ဆရာ့စကားကုိ နားေထာင္ရန္ အတြက္ ဆရာဟာ မွန္ကန္တိက်တဲ့ ဆရာျဖစ္ရပါမယ္။ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ဆုိတာ တပည့္အလုိမလုိက္ဘဲ အလုိက္သိစြာ ေျပာဆုိဆက္ဆံ က်င့္သံုးေနထုိင္တက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရမွာပါ။ အဲဒါမွလည္း ဆရာတပည့္ေကာင္းပီသၿပီး ဆရာေရာတပည့္ပါ နာမည္ရ ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ေလာကတြင္ သူ႔စည္းနဲ႔သူ လုိက္နာက်င့္သံုးေနထုိင္တက္ရန္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ေပးသူရွိရန္လုိအပ္သလုိ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ေပးသူရဲ႕ ၾသဇာအာဏာရွိရန္ လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ေကာင္းမြန္တဲ့ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ား လူသားတိုင္းမွာ ရွိေနလုိ႔ ေလာကႀကီး သာယာလွပေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူသားအားလံုး မိမိခ်စ္တဲ့သူမ်ားအား အလုိမလုိက္ဘဲ အလုိက္သိစြာ က်င့္သံုးဆက္ဆံတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။


ခုေခတ္ မိဘမ်ားဟာ မိမိတုိ႔သားသမီးမ်ားကုိ အလုိက္သိစြာက်င့္သံုးမေပးဘဲနဲ႔ အလုိလုိက္မႈေတြမ်ားေနတဲ့အတြက္ သားသမီးမ်ား ပ်က္စီးေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ တကယ္ဆုိ မိဘမ်ားဟာ မိမိျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း သားသမီးမ်ားကုိ သြန္သင္ေပးႏုိင္ရမွာပါ။ ဥပမာ-မိမိသားကုိ ရွင္ျပဳေပးခ်င္တဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ သားမ်ား ရွင္ဘ၀ကုိေရာက္သြားေသာ္လည္း ရဟန္းေဘာင္ ေရာက္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ သားမ်ားက သာသနာေဘာင္မွာ မေပ်ာ္ဘူးဆုိရင္ မိဘမ်ားက အလုိလုိက္ၿပီး မေပ်ာ္လည္းထြက္ေပါ့လုိ႔ ေျပာၾကပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ကိေလသာမကုန္ေသးရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိ ေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေလာကီေပ်ာ္စရာမ်ား မရွိလုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနထုိင္ေပ်ာ္ရႊင္လာေအာင္ အက်င့္လုပ္ယူရမွာပါ။ အေလ့အက်င့္ဆုိတာ ဒီတုိင္းျဖစ္လာတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်င့္ယူရမွာပါ။ ဘယ္အေလ့အက်င့္ ဘယ္အလုပ္မဆုိ ေမြးကတည္းက တတ္မလာပါဘူး။ ၀ါသနာသာ ေမြးကတည္းကပါလာတယ္ဆုိတာ ရွိပါတယ္။ အေလ့အက်င့္ဆုိတာ နီးစပ္မႈေတြ၊ ပတ္၀န္းက်င္ေတြေၾကာင့္သာ ဆုိင္ရာအက်င့္မ်ားျဖစ္လာၾကတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ သာသနာ့ေဘာင္ေပ်ာ္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္း အက်င့္မရွိလုိ႔ မေပ်ာ္လုိ႔ မေနဘူးဆုိရင္ ဘယ္သူမွ ေနႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိပဲ ျဖစ္သင့္တာကုိျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆုိၿပီး အက်င့္ျဖစ္ေအာင္ေနရင္းမွ သာသနာ့ေဘာင္မွာၿမဲလာတာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၿမိဳ႕ေပၚေန မိသားစုအသုိင္း၀ုိင္းမ်ားရဲ႕ သားမ်ားဟာ ရွင္ျဖစ္ဖူးခဲ့ဦးေတာင္မွ ရဟန္းေဘာင္ေရာက္ေအာင္ မေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါဘူး။ ယခုေခတ္ၿမိဳ႕ေန မိသားစုမ်ားရဲ႕သားမ်ားဟာ ရွင္ျဖစ္ဖူးတဲ့လူေတာင္ အနည္းအက်ဥ္းပဲရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိဘမ်ားရဲ႕ အလုိလုိက္မႈမွားတာေရာ၊ မိဘမ်ားရဲ႕အေတြး၊ သားမ်ားရဲ႕အေတြးမွားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

မိဘမ်ားက သားမ်ားကုိ ဘယ္လုိအလုိလုိက္ထားသလဲဆုိရင္ သားက ဒါမလုပ္ခ်င္ဘူးဆုိ မလုပ္နဲ႔ေပါ့ဆုိတာမ်ိဳးထိ အလုိလုိက္ထားပါတယ္။ မိမိသားအား မိမိျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵျဖစ္ေျမာက္ ေအာင္ တုိက္တြန္းေပးမယ္ဆုိတဲ့ အသိဉာဏ္မရွိၾကပါဘူး။ မိမိသားက သာသနာ့ေဘာင္ေရာက္ ေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးၿပီးမွ သားျဖစ္သူက လူထြက္ခ်င္တယ္ေျပာရင္ ထြက္ေပါ့ဆုိၿပီး အလုိလုိက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒါျပင္ မိဘမ်ားရဲ႕အေတြးမွာ မိမိတို႔သား ရဟန္းေဘာင္ ေရာက္သြားရင္ စားခ်င္တာမစားရတဲ့အခါ စိတ္ဆင္းရဲကုိယ္ဆင္းရဲျဖစ္မယ္။ သားမ်ားမေပ်ာ္ပုိက္လုိ႔ လူထြက္လာတဲ့အခါ ေလာကီပညာမတတ္သျဖင့္ မ်က္ႏွာငယ္ရမယ္။ သားအားရဟန္းေဘာင္ ေနခြင့္ေပးလုိက္ရင္ ငါတုိ႔နဲ႔ခြဲေနရမယ္၊ ငါတုိ႔ကုိ လုပ္မေကၽြးဘဲေနေတာ့မယ္စတဲ့အေတြးမွားေတြျဖင့္ ၿမိဳ႕ေနမိဘမ်ားနဲ႔ေတာေနမိဘအခ်ိဳ႕တုိ႔ဟာ မိမိသားမ်ား အား ရခဲလွတဲ့ သာသနာေဘာင္မွာ ေရာက္ေအာင္ တုိက္တြန္းေပးျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ မိမိသား သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနခြင့္ေပးလုိက္ရင္ မိဘမ်ားမွာလည္း သာသနာ့ဒါယကာမ်ားျဖစ္လုိ႔ အတုိင္းမသိ ၀မ္းသာရမဲ့အျပင္ အက်ိဳးမ်ားလည္း ရရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ မိဘကုိ ေက်းဇူးဆပ္တာ၊ မိဘကုိလုပ္ေကၽြးတာဟာ လူ႕ေဘာင္မွလုပ္ေပးလုိ႔ ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာ့ေဘာင္ကေနလည္း မိဘေက်းဇူးဆပ္ျခင္း၊ လုပ္ေကၽြးျခင္းမ်ား ကုိ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္က ခ်ီးက်ဳးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ယခုေခတ္ ၿမိဳ႕ေနသားျဖစ္သူမ်ားကလည္း ရဟန္းေဘာင္ဟာ ေပ်ာ္စရာမရွိ၊ ပ်င္းစရာႀကီး၊ စတုိင္ေတြဟန္ေတြနဲ႔မေနရ၊ စားခ်င္တာမစားရ၊ ေပ်ာ္ခ်င္တာ မေပ်ာ္ရနဲ႔ဆုိၿပီး အေတြးမွားကာ ရဟန္းေဘာင္ကုိ မေနခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီလုိသာ မိဘမ်ားသားမ်ားခ်ည္းရွိမယ္ဆုိရင္ အနာဂတ္သာသနာဟာ ရင္ေမာဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။ မိဘမ်ားကလည္း သားမ်ားကုိ ရဟန္းေဘာင္ေရာက္ေအာင္ တုိက္တြန္း ေပးရမွာပါ။ တုိက္တြန္းတဲ့အခါမွာလည္း သား ရဟန္းဘ၀က ခ်မ္းသာတယ္၊ ဇိမ္နဲ႔ေနရတယ္၊ အပူပင္မရွိဘူးစတာေတြနဲ႔ သိမ္းသြင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရဟန္းဘ၀ဟာ ေပ်ာ္ခ်င္တုိင္းမေပ်ာ္ရ၊ ဟန္ပန္စတုိင္နဲ႔မေနရ၊ စားခ်င္တာမစားရ၊ လူငယ္ပီပီလြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ မေနရ၊ ဒီေလာက္တုိးတတ္တဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ရဟန္းဘ၀ဟာ ဘယ္မွာမ်ားေပ်ာ္စရာေကာင္းမလဲဆုိတာ ခုေခတ္လူငယ္ေတြ သိေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိနည္းႏွင့္ မိမိသားမ်ား ရဟန္းေဘာင္ေရာက္ေအာင္ ၿမဲေအာင္ သိမ္းသြင္းလုိ႔ေတာ့ မရႏုိင္ပါ။

ဒီေနရာမွာ စာေရးသူအေမက စာေရးသူအား သာသနာေဘာင္ၿမဲေအာင္ ကုိရင္ဘ၀က ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ စာေရးသူ အသက္(၁၇)ႏွစ္၊ ပထမႀကီးတန္းေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စာေမးပြဲက်လုိ႔ လူထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စာေရးသူလည္း သူငယ္ခ်င္းလုိပဲ လူထြက္မယ္ဆုိၿပီး အေမ့ကုိ လူထြက္ဖုိ႔ တစ္ခါေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခါ အေမက စာေရးသူကုိ ‘’သားက စာေမးပြဲေအာင္တယ္ေလ။ သားသူငယ္ခ်င္းက စာေမးပြဲက်လုိ႔ စိတ္ညစ္ၿပီးလူထြက္တာ”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ စာေရးသူကလည္း စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ သားလည္းထြက္ခ်င္တယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာတဲ့အခါမွာ အေမက ဘာျပန္ေျပာတယ္ မွတ္တုန္း။ ‘’ငါ့သား မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္ခ်င္လားတဲ့။ ေအာ္ အေမရယ္ မိဘေက်းဇူးကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္း ဆပ္ခ်င္တဲ့လူေတြခ်ည္း ပါပဲ။ ေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္တာပဲ ရွိၾကမွာပါ”လုိ႔ စာေရးသူကေျပာေတာ့ ‘’အေမက မိဘေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ရင္ သားသာသနာေဘာင္မွာ ၿမဲေအာင္ေနပါတဲ့။ က်န္တဲ့နည္းနဲ႔ မိဘေက်းဇူးဆပ္တာကုိ အေမလက္မခံဘူးတဲ့။ တကယ္လုိ႔ သားလူထြက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေမ့ကုိ အရင္သတ္ၿပီးမွ လူထြက္ပါ”တဲ့။ ကုိင္းဗ်ာ။ မွတ္ကေရာ။ အေမပညာသားပါပါေျပာလုိက္တဲ့စကား ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလုိက္သလဲေနာ္။ ဒီစကားကုိ မိဘတုိင္းကသာ မိမိသားသမီးမ်ားအား မိမိျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပာဆုိခုိင္းမယ္ဆုိရင္ သားသမီးေကာင္းပီသပါက မလုပ္ေပးဘဲ ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။

စာေရးသူလည္း ငယ္စဥ္က အေမ့ရဲ႕ေက်းဇူးကို မသိခဲ့ပါဘူး။ လူငယ္မုိ႔ ေပ်ာ္ပါးခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ လူထြက္ခ်င္တာပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သာသနာေဘာင္ေနရတဲ့အက်ိဳးတရားေတြကုိ မသိခဲ့ပါ။ ေနာက္ပုိင္း ပညာေတြသင္၊ တရားေတြေလ့လာမွတ္သား၊ စာေတြဖတ္ပါမ်ားလာမွ ‘’ေအာ္-သာသနာေဘာင္ေနတာဟာ အမ်ားအက်ိဳးကုိလည္း ဒီဘ၀မွာလုပ္ေပးႏုိင္တယ္၊ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းက်ိဳးလည္း လုပ္ေပးႏုိင္တယ္။ ေလာကီ လူေတြရဲ႕ဒုကၡမ်ားမွလည္း လြတ္ကင္းတယ္၊ မိဘမ်ားကုိလည္း သာသနာအေမြခံမ်ားအျဖစ္ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္၊ ေလာကီအာရံုကာမဂုဏ္ေတြ ဆုိတာ အရင္ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကလည္း မုိက္မဲစြာနဲ႔ သံုးေဆာင္ခံစားခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ဒီလုိသာ ေလာကီကာမဂုဏ္ေတြနဲ႔သာ ေပ်ာ္ေနမယ္ဆုိရင္ ငါ ဒီသံသရာဒုကၡႀကီးက လြတ္မွာမဟုတ္ဘူးစတဲ့ အက်ိဳးရွိတာေတြကုိ ေတြးမိၿပီး သာသနာေဘာင္ကုိ မၿမဲ၊ ၿမဲေအာင္ ေနလာတာပါ”။

ဒါေၾကာင့္ လူငယ္တုိင္းရဲ႕အေတြးမွား၊ တခ်ိဳ႕မိဘမ်ားရဲ႕ အေတြးမွားေတြကုိ စာေရးသူဘ၀ႏွင့္ႏိႈင္းယဥ္ၿပီး ေထာက္ျပတာပါ။ တခ်ိဳ႕လူငယ္မ်ားက ေလာကီပညာမတတ္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးေတြ၀တ္ၾကတာ၊ လူ႔ေဘာင္မွာလုပ္မစားရဲလုိ႔ ဘုန္းႀကီး၀တ္ၾကတာလုိ႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ စာေရးသူလည္း ေလာကီပညာမ်ားကုိ အကုန္သင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ တက္သင့္သေလာက္တက္ပါ တယ္။ လူ႕ဘ၀မွာလုပ္စားဖုိ႔လည္း သတၱိရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီထက္ အက်ိဳးမ်ားတဲ့အရာေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး သာသနာေဘာင္မွာေနေနတာပါ။ လူ႔ေဘာင္မွာေနရင္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရး ေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လူ႕ေဘာင္မွာေနတဲ့လူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အေပါင္းသင္းမွားၿပီး ေနာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရးမ်ားကုိ လုပ္ဖုိ႔ေမ့ေနၾကကာ မ်က္ေမွာက္ေပ်ာ္ပါးေရးပဲ ဦးစားေပးလုပ္ေနၾကလုိ႔ပါ။ လူ႔ေဘာင္က လူသားေတြဟာ အမ်ားအက်ိဳးကုိ သာသနာေဘာင္က သံဃာေတြေလာက္ လုပ္မေပးႏုိင္သလုိ တမလြန္ေကာင္းစားေရးကုိလည္း သံဃာေတြေလာက္ မလုပ္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ သာသနာေဘာင္မွာ စာသင္ျခင္း၊ တရားေဟာျခင္း၊ စာေရးျခင္းစတာေတြလုပ္ေနတာဟာ အမ်ားအက်ိဳးျဖစ္သလုိ အဲဒီအလုပ္ေတြဟာလည္း တမလြန္ဘ၀ေကာင္းစားေရးေတြပါ။ ဒါျပင္ ၀ိပႆနာတရား ကုိ မိမိေလ့လာထားသမွ် လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံမယ္ဆုိရင္ ဒီဘ၀တရားထူးမရေတာင္ ေနာက္ဘ၀မွာေတာ့ ရေအာင္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ လူ႔ေဘာင္မွာရေအာင္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ လြယ္ကူလွတဲ့အလုပ္မဟုတ္ သလုိ လုပ္ဖုိ႔လည္းအသိတရားရွိတဲ့လူ နည္းပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခုေခတ္လူငယ္ေတြဟာ တုိးတတ္လာတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ေပ်ာ္ပါးစရာေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး မေကာင္းမႈေတြပဲ လုိက္စား ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူသားအားလံုးဟာ မိမိတုိ႔ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူမ်ားရဲ႕ မ်က္ေမွာက္တမလြန္ ေကာင္းစားေရးမ်ားကုိ ေရွးရႈးေတြးေတာဆင္ျခင္ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔အတြက္ အဓိကအသံုး၀င္မဲ့ လုိအပ္တာမ်ား ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ျပဳလုပ္ေပးကာ မိမိခ်စ္ခင္သူမ်ားအား ခ်စ္ရာမေရာက္ဘဲ နစ္ရာေရာက္ေစတတ္တဲ့ အလုိလုိက္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္မိၾကေစဘဲ အလုိက္လုိျခင္းနဲ႔အလုိက္သိျခင္းမ်ားကုိ ခြဲျခားျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္…….။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com
http://www.sanninaymin.com
Colombo, Sri lanka