ဘာသာအယူ၀ါဒ လက္ခံ က်င့္သံုးမႈသည္ ႐ုိး႐ုိးသားသား အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ ေမြးရာပါ (မိ႐ုိးဖလာ) လက္ခံက်င့္သံုးမႈက မ်ားသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္တတ္ၿပီး၊ ခရစ္ယာန္
ဘာသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလွ်င္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ဘာသာေရး အျမင္တြင္ ယံုၾကည္မႈကုိ
အေျခခံေလ့ရွိၾကၿပီး အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္႐ႈျမင္သည့္ အေလ့ အလြန္နည္းသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ခဲြျခား သိျမင္ရန္ ဆုိသည္မွာလည္း ေမြးရာပါ ပဋိသေႏၶ ပညာပါရွိမႈႏွင့္
ေလ့လာဆည္းပူး အပ္ေသာ ပ၀တၱိပညာ ရွိမႈလုိအပ္ပါသည္။ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ရ အရွင္ သာရိပုတၱရာ အေလာင္း
ဥပတိႆ ကဲ့သုိ႔ အထြတ္အထိပ္ ပဋိသေႏၶ ပညာအခံရွိၿပီး ပစၦိမ ဘ၀ိက (ေနာက္ဆံုးဘ၀ရွိသူ၊ ဘ၀ဇာတ္
ျပတ္စဲမည့္သူ) ဥာဏ္ပညာ ႀကီးမားသူည္ပင္ မိ႐ုိးဖလာ ေမြးရာပါ ကုိးကြယ္မႈအရ သိဥၥည္း ဆရာႀကီး၏
အယူ၀ါဒ အမွားေနာက္သုိ႔ လုိက္ပါမိေသးရကား အစဲြအလန္းကုိ လြယ္လြယ္ကူကူျဖင့္ စြန္႔လႊတ္႐ုိး
ထံုးစံမရွိ ဆုိေသာ အခ်က္ကုိ အထူး သတိမူအပ္ပါသည္။
ေမြးရာပါ ပဋိသေႏၶပညာ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ရွိသူ၊ အစဥ္မျပတ္ အသိပညာ ရွာမွီးေနသူ၊ ဘာသာေရး ေလ့လာလုိုက္စားသူ
အခ်ိဳ႕သာ မိမိ ေလ့လာ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိမႈအေပၚ အေျခခံ၍ အမွားအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ၿပီး
မိမိယူထားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ အမွားကုိ စြန္႔လႊတ္ကာ ဘာသာအယူ၀ါဒ အမွန္ကုိ လက္ခံ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုး
တတ္ပါသည္။ စား၀တ္ေနေရး ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဒသ အေျခအေနႏွင့္ လူမႈေရး သိမ္းသြင္းမႈ
အရ မလြန္ဆန္ ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း လက္ရွိ
ခံယူရရွိထားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ၌ ရပ္တည္ေနၾကသူမ်ား၊ အျခားဘာသာ အယူ၀ါဒသုိ႔ ကူးေျပာင္း သြားၾကသူမ်ားလည္း
မျဖစ္မေန ရွိတတ္ၾကပါသည္။
စာေရးသူ (ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္) အေနျဖင့္ မည္သည့္ဘာသာကုိမွ် မွားသည္ မွန္သည္ ေ၀ဖန္
ေျပာဆုိျခင္း မျပဳလုိပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လက္ရွိ က်င့္သံုးေနေသာ ဘာသာေရးလြတ္လပ္စြာ
ကုိးကြယ္ႏုိင္မႈ မူ၀ါဒအရ ေျပာလည္း မေျပာအပ္ပါ။ လူသားတုိ႔ကုိ ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႕ ေစေသာ
သြန္သင္ ဆံုးမခ်က္မ်ား ဘာသာတုိင္းတြင္ ရွိသည္ ဆုိေသာ အခ်က္ကုိကား ပညာရွင္မ်ား လက္ခံ
ထားၾကပါသည္။ စာေရးသူ (ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္) ေျပာဆုိသည္ကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦးသည္
မိမိခံယူထားသည့္ ဘာသာတရား၏ အဆံုးအမ အႏွစ္သာရကုိ သိရွိ လုိက္နာဖုိ႔ လုိအပ္သည္ ဆုိေသာ
အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ ေယာင္ အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္း မသိ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း
အထူး သတိေပးလို ပါသည္။ မိမိခံယူထားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒ အေပၚ ခုိင္မာစြာရပ္တည္ၿပီး ဘာသာေရး
အသိအျမင္ အစဥ္ရွင္သန္ ႏုိးၾကား တုိးတက္ေနေအာင္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ကာ မိမိဘာသာကုိ ထိန္းသိမ္း
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ႏုိင္သူ၊ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိ ခ်စ္စိတ္ရွိသူ ျဖစ္သင့္ပါသည္။
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ
ဗုဒၶဘာသာဟု ဆုိေသာ္လည္း ဘာသာ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဗုဒၶတရားေတာ္၏ အဆံုးအမ အဓိက ပဓာန
အႏွစ္သာရတုိ႔ မသိရွိ ၾကပါ။ သိရွိေအာင္ ေလ့လာရေကာင္းမွန္း ပင္ မသိၾကပါ ေလာက၌ အမွားသည္
႐ႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးအရ မ်ားစြာရွိပါသည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊
ဘာသာေရး စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အမွားသည္ အေၾကာင္းအရာ အလုိက္ ရက္လ
ႏွစ္ကာလ တစ္ဘ၀ စသည္ျဖင့္ ဆုိးက်ိဳးကို ေပးတတ္သည့္ သေဘာရွိေသာ္လည္း ဘာသာေရးအမွားကား
သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္ လုိက္၍ မဆံုးႏိုင္ေအာင္၊ ကာလသတ္၍ မရေလာက္ေအာင္ ဆုိးက်ဳိးေပးတတ္သည့္
သေဘာရွိပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာန ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိရာ ယေန႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ လက္ခံက်င့္သံုးေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ သည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတုိ႔ လက္ထက္မွ ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ ယံၾကည္ လက္ခံ ကုိးကြယ္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သဂၤါယနာ (၆)တန္အနက္ ေနာက္ဆံုး ဆ႒သဂၤါယနာ တင္ပဲြႀကီးကုိ ေကာဇာႏွစ္ ၁၃၁၆ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္
မွစ၍ ေကာဇာႏွစ္ ၁၃၁၈ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ သီရိမဂၤလာ ကမၻာေအး ကုန္းေျမတြင္
ျမန္မာ၊ ထုိင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအုိ၊ သီရိလကၤာ ဟူေသာ ေထရ၀ါဒ (၅)ႏုိင္ငံ ပူးေပါင္း ညီညြတ္မႈျဖင့္
ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾက ပါသည္။
ထုိဆ႒မသဂၤါယနာ ပဲြႀကီးက အညီအညြတ္ သေဘာတူ အတည္ျပဳခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ က်မ္းစာမ်ားအရ လက္ခံက်င့္သံုးေသာ
ဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ထက္ က်ယ္ျပန္႔စြာ ဆုိရေသာ ပထမသဂၤါယနာ တြင္
အရွင္မဟာကႆပ အစရွိေသာ ေထရ္အရွင္မ်ားမွ ဆ႒သဂၤါယနာတြင္ အရွင္ ေရ၀တ (ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္)
အစရွိေသာ ေထရ္ရွင္ အဆက္ဆက္ တုိ႔ မပ်က္ ထာ၀ရလက္ဆင့္ကမ္း လာၾက၍ လက္ခံ က်င့္သံုးလ်က္ရွိေသာ
ဘာသာသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ပရိယတၱိ စာသင္တုိက္ႀကီးမ်ား၊
ပဋိပတၱိ ရိပ္သာႀကီးမ်ား ေရွ႕တန္းမွေန၍ တရားဓမၼမ်ား ပုိ႔ခ် သင္ယူျခင္း၊ ေဟာေျပာ ျပသျခင္း၊
က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း တုိ႔သည္ ထုိမေထရ္ အဆက္ဆက္တုိ႔ လက္ခံ က်င့္သံုးလာေသာ မူအတုိင္း
ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံ၍ ထုိမူႏွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိေသာ ထုိမူမွ ေသြဖီေသာ ေဆာင္ရြက္မႈ မွန္သမွ်ကုိ
သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္က လက္မခံပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္
သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္ စတင္ေပၚေပါက္ လာခဲ့သည့္ ကာလ၀န္းက်င္က ေက်ာက္သေဘၤာ၀ါဒ၊ ေက်ာက္ပံု၀ါဒ၊
သမၼာဒိ႒ိ သုေသန၀ါဒ၊ ရွင္ဥကၠ႒ ၏ လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒ စေသာ ေထရ၀ါဒႏွင့္ ကိုက္ညီမႈ မရွိသည့္
ေထရ၀ါဒမွ ေသြဖီေသာ ၀ါဒမ်ားကုိ အဓမၼ၀ါဒမ်ား အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သုတ္သင္ ရွင္းလင္း ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ၾက
ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မမွားသင့္ေသာ အမွားမ်ား
ေမာဟ မကင္းသူတုိင္း မွားေလ့ရွိေသာ အမွားမ်ားတြင္ ဘာသာေရးအမွားသည္ မွားယြင္းသူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊
တစ္ခဏကာလသာ ဆုိးက်ိဳးေပးသည္ မဟုတ္ဘဲ ထုိဘာသာႏွင့္ သက္ဆုိင္သူတုိင္း ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး
ဆုိးက်ိဳးေပးတတ္ၿပီး ထုိဘာသာမ်ားကုိ ညစ္ႏြမ္းေအာင္၊ ပ်က္စီးေအာင္၊ ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္
ျပဳရာလည္း ေရာက္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အမွားသည္ အလြန္အေရး မႀကီးလွဟု ဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕မွာမူကား
အလြန္အေရးႀကီး သျဖင့္ မမွားသင့္ေသာ အမွားဟု ဆုိရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိမမွားသင့္ေသာ အမွားအခ်ိဳ႕ကုိ
ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပရလွ်င္ -
- ဗုဒၶါဘိေသက ဘုရားအေနကဇာ တင္ျခင္းကုိ ဘုရား အသက္သြင္းသည္ဟု ဆုိျခင္း။
- ေက်ာက္ဆင္းတုကုိ အိမ္မွာ ကုိးကြယ္လွ်င္ ထိခိုက္သည္ဟု ဆုိျခင္း။
- ေဟတုပစၥေယာ - အကုသုိလ္ကင္း၍ ကုသုိလ္ႏွင့္ ယွဥ္တဲြရပါေစသား၊
အာရမၼဏ ပစၥေယာ - မ်က္စိႏွင့္ နားသည္ နိဗၺာန္သုိ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ရပါေစသား၊ အဓိပတိ ပစၥေယာ - ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း ႏုိင္ရပါေစသား စသည္ျဖင့္ ပ႒ာန္း (၂၄)ပစၥည္း အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိျခင္း။
- လူေသလွ်င္ အိမ္မွာ (၇)ရက္ ေနသည္ဟု ယူဆ ေျပာဆုိ သပိတ္သြတ္ျခင္း ။
အေနကဇာ တင္ျခင္းဆုိသည္မွာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္မည့္ ႐ုပ္ပြားဆင္းတု ေစတီပုထုိးမ်ားကုိ ဗုဒၶတရားေတာ္ မ်ားမွ အမြန္အစ အထြတ္အျမတ္ တရားေတာ္ အခ်ိဳ႕ကုိ ထုတ္ႏုတ္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္က စတင္ကုိးကြယ္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳ မွတ္တမ္းသေဘာ ဘာသာေရး အထိမ္းအမွတ္ အခမ္အနား
တစ္ခုအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ ၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားက ရြတ္ဆုိ ေပးလုိက္သည့္အတြက္
ဘုရား ျဖစ္သြားသည္။ သိဒၶိ တက္သြားသည္ဟု မယူဆသင့္ပါ။ ထုိသုိ႔ ယူဆပါက ဘုရားေအာက္ နိမ့္က်ေသာ
သံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားကုိ ျမႇင့္တင္ေပးသည္၊ ဘုရား ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသည္ဟု အဓိပၸာယ္
ရသျဖင့္ ယုတိၱရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ အသက္သြင္းသည္ဟု ယူဆလွ်င္ကား ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶတရားေတာ္ အရ တကယ္မရွိေသာ
အသက္၊ အတၱ၊ လိပ္ျပာ၊ ၀ိညာဥ္ ေကာင္ကုိ လက္ခံသျဖင့္ အလြန္အဆင့္နိမ့္ေသာ ဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္၊
မိစၦာဒိ႒ိနယ္သုိ႔ ခ်င္းနင္း ၀င္ေရာက္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ က်ေရာက္သြား ေပလိမ့္မည္။ အေနကဇာတင္
ကိစၥတြင္ စြမ္းႏုိင္လွ်င္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားပင္ ရြတ္ဆုိ ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားအား
ပင့္ဖိတ္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း အားျဖင့္ ဒါနမႈ၊ သီလမႈ၊ ဘာ၀နာမႈ၊ ဗုဒၶပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာ၊ သံဃပူဇာ
စံုေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္သျဖင့္ ပုိ၍ အက်ိဳးႀကီးႏုိင္ေၾကာင္း လက္ခံၾကရပါမည္။
ေက်ာက္ဆင္းတုကုိ အိမ္မွာ ကုိးကြယ္လွ်င္ ထိခုိက္တတ္သည္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္မွာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တုိ႔၏
ဘာသာေရး ကုိးကြယ္မႈ အေပၚ ယုန္ထင္ ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္ ဘာသာေရး တစ္ပုိင္းေၾကာင္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏
တတ္ေရာက္ကား ဆရာႀကီး လုပ္ရာမွ ေပၚေပါက္လာေသာ
အယူအဆ ျဖစ္ပါသည္။ ကုိးကြယ္မႈသည္ ေကာင္းက်ိဳးရသည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္ရကား မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္သည့္
ေက်ာက္ဆင္းတုက မိမိတုိ႔ကုိ ဆုိးက်ိဳး ေပးသည္ဆုိလွ်င္ ယုတိၱမတန္ရာ၊ ေက်ာက္ဆင္းတု ျဖစ္ေစ၊
ေၾကးဆင္းတု ျဖစ္ေစ၊ သစ္သား ဆင္းတုျဖစ္ေစ ကုိးကြယ္သူ၏ အာ႐ံုျပဳႏုိင္မႈ ပံုေဖာ္ႏုိင္မႈ
ပညာအဆင့္အတန္းအေပၚ မူတည္၍ ေကာင္းက်ိဳးရမႈ ကြာျခားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရား၌ လည္းေကာင္း၊ ပရိနိဗၺာန္စံ ၀င္ၿပီး ဘုရား (႐ုပ္ပြားဆင္းတု
ေစတီပုထုိး) ၌ စိတ္ထားတူလွ်င္ အက်ိဳးေပး တူသည္ ဟူ၍သာ က်န္းဂန္၌ ဆုိပါသည္။ ဘုရားကုိးကြယ္ရာ၌
ပံုေတာ္သည္ အဓိကမဟုတ္ဘဲ ေက်းဇူးေတာ္၊ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကသာ အဓိက ျဖစ္ပါသည္။ ထုလုပ္သူမ်ားက
နည္းစနစ္တက်၊ ပံုစံတက်ျဖစ္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ကုိးကြယ္သူမ်ားမွာ အၾကည္ညိဳ
ပ်က္ဖြယ္၊ အျပစ္ရဖြယ္ ရွိပါသည္။ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ကုိ
႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားက ကြယ္ေနေၾကာင္း၊ တရားစစ္ တရားမွန္ကုိ က်မ္းစာအုပ္မ်ားက ကြယ္ေနေၾကာင္း၊
သံဃာစစ္ သံဃာမွန္မ်ားကုိ ဘုန္းႀကီးမ်ားက ကြယ္ေနေၾကာင္း အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ဆရာေတာ္ႀကီး
ေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္မ်ားကုိ ၾကားနာ မွတ္သား ရဖူးပါသည္။ လူအမ်ားစုသည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ
ရတနာျမတ္ သံုးပါး၊ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ အာ႐ံုမျပဳႏုိင္ဘဲ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတု ေစတီပုထုိး၊ က်မ္းစာအုပ္၊
ဘုန္ႀကီးမ်ားေလာက္သာ အာ႐ံုေရာက္ တတ္သျဖင့္ ဂုဏ္ေတာ္အထိ အာ႐ံုျပဳဖုိ႔ လုိေၾကာင္း သြန္သင္ဆံုးမ
လုိရင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အမရပူရ မဟာဂႏၶာ႐ံု ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ေက်ာင္းအေဆာက္အအံု
မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေစတီေတာ္ တစ္ဆူႏွင့္ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ရာ ဂႏၶကုဋိတိုက္
တစ္လံုးသာ ဘုရားပူေဇာ္ရာ အျဖစ္ ထားရွိပါသည္။ အျခား မည္သည့္ အေဆာက္အအံု၌မွ် ရုပ္ပြား
ဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္ထားျခင္း မရွိပါ။ ထုိသုိ႔ ပူေဇာ္ျခင္းမ်ိဳးကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္
တားျမစ္ ထားပါသည္။ ေနရာတကာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ မ်ားထားရွိၿပီး ထင္သလုိ ေနပါက အဂါရ၀
ျဖစ္ေစသည္ဟု ဆုိပါသည္။
ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္သည္ ၿပီးခဲ့သည့္ အခမ္းအနား တစ္ခု၏ ဖိတ္စာေနာက္ေက်ာတြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မွ ထုတ္ႏုတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ အဆုိပါ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ားသည္ ေဖာ္ျပပါ ပ႒ာန္းပစၥည္းမ်ားက ထုိအဓိပၸာယ္မ်ားကုိ
မျပဆုိႏုိင္သျဖင့္ လံုး၀ မွားယြင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းမွားယြင္းမႈသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္၏
အထြတ္အထိပ္ ပ႒ာန္း တရားေတာ္ႀကီးကုိ ေစာ္ကားရာ ေရာက္သည့္အျပင္ ဘာသာေရး သေရာ္မႈအျဖစ္
မွတ္ယူသြား ႏုိင္ပါသည္။ အဓမၼကုိ ဓမၼအျဖစ္ ဖန္တီးထားသျဖင့္ ႀကီးေလးေသာ ဘာသာေရးျပစ္မႈကုိ
က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ပါသည္။ ထုိအဓိပၸာယ္မ်ားကုိ အမွန္ဟု လက္ခံထားသူမ်ား ရွိပါက ၄င္းတုိ႔၏
ဘာသာေရး အသိအျမင္ကုိ အမွားနယ္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးရာ ေရာက္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ အမွားသံသရာလည္ကာ
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အစစ္အမွန္ကုိ ညစ္ႏြမ္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ ေစႏုိင္သျဖင့္ အထူး သတိမူ
အပ္ပါသည္။ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ေရွာင္ရွားသင့္သည့္ အမွားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
လူေသလွ်င္ အိမ္မွာ (၇)ရက္ ေနသည္ဟူေသာ ယူဆခ်က္ကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ (၉၀)ရာခုိင္ႏႈန္းက လက္ခံထားေသာ
ယူဆခ်က္ျဖစ္သည္ ဆုိလွ်င္ မွားအံ့မထင္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ (၉၀)ရာခိုင္ႏႈန္း တုိ႔သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္၏
အဆံုးအမ၊ အႏွစ္သာရကုိ နားမလည္ ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ဆုိလွ်င္လည္း လြန္အံ့မယ္မထင္ပါ။ လူေသလွ်င္
(၀ါ) သတၱ၀ါေသလွ်င္ ေသာတာပန္ (အရိယာ) အဆင့္ မေရာက္ေသးေသာ ဘ၀အျပည့္ရွိသူ ျဖစ္ပါက ေဒ၀
(နတ္ျဗဟၼာ) ဘ၀၊ မႏုႆ (လူ) ဘ၀၊ နိရယ (ငရဲ) ဘ၀၊ ေပတ (ၿပိတၱာသရဲ တေစၦ) ဘ၀၊ တိရစၦာန (တိရစၦာန္)ဘ၀
ဟူေသာ ဘ၀(၅)မ်ိဳးတြင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးသုိ႔ ေသၿပီးခ်က္ခ်င္း နာရီ မိနစ္ စကၠန္႔ မျခား ေရာက္ရွိသြားပါသည္။
ေပတ (ၿပိတၱာ သရဲတေစၦ) ျဖစ္ပါမူ အိမ္ႏွင့္ အိမ္၀န္းက်င္တြင္ က်င္လည္ႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္
(၇)ရက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ တစ္လ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မည္။ တစ္မိနစ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဤသည္မွာ
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶတရားေတာ္၏ သြန္သင္ ညႊန္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍
လူေသတုိင္း အိမ္မွာ (၇)ရက္ေနသည္ ဟုယူဆလွ်င္ လူေသတုိင္း ေပတ (ၿပိတၱာ သရဲတေစၦ) ျဖစ္သည္ဟု
လက္ခံရာ ေရာက္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ လက္ခံလွ်င္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္
ဆန္႔က်င္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အစစ္မဟုတ္ပါ။ (၀ါ) ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ စစ္စစ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
သာသနာျပဳၾကစုိ႔
စာဖတ္သူသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္လုိပါက ေဖာ္ျပပါ ေထရ၀ါဒ၏ သြန္သင္ ညႊန္ျပခ်က္မ်ားကုိ
ကိုယ္တုိင္ လက္ခံ က်င့္သံုးလုိက္နာၿပီး အျခားေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ားကုိလည္း လက္ခံ
က်င့္သံုး လုိက္နာေစရန္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ သာသနာျပဳ သင့္ပါေၾကာင္း တုိက္တြန္းလုိက္
ရပါသည္။
- (၁) ေထရ၀ါဒသည္ အရွင္မဟာကႆပ အစရွိေသာ ပထမ သဂၤါယနာတင္ ေထရ္ အရွင္မ်ားမွ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ ေထရ္အရွင္မ်ားအထိ မေထရ္ အဆက္ဆက္တုိ႔ လက္ခံက်င့္သံုးလာေသာ ၀ါဒျဖစ္သည္။
- (၂) ေထရ၀ါဒသည္ ထြက္ရပ္ေပါက္၊ သိဒၶိေပါက္၊ တန္ခုိးရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္၊ အင္းအုိင္ ဓားလွံလက္ဖဲြ႕၊ ဓာတ္႐ုိက္ ဓာတ္ဆင္၊ ေဆး၀ါး၊ ယၾတာ၊ ဂါထာမႏၱာန္မ်ားျဖင့္ အေျချပဳေသာ တႏၱရမႏၱရ၀ါဒ တုိ႔ကုိ အားမေပး။
- (၃) ေထရ၀ါဒသည္ သတၱ၀ါတုိင္း မိမိတုိ႔ ရရွိခံစားေသာ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးျပစ္မ်ားကုိ မိမိတို႔ကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ေသာ ကံတရားမ်ား၏ စီမံမႈ အက်ိဳးရလဒ္ မ်ားရရွိရန္ ဘုရားရွင္ က ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ တာ၀န္ယူျခင္း
မရွိဘဲ ေကာင္းက်ိဳး ရရွိႏုိင္ေစရန္ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ဒုကၡခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းရာ
အထိ ခ်မ္းသာသုခ ရရွိရန္ နည္းေပးလမ္းျပသာ ျပဳေပးသည္။
- (၄) ေထရ၀ါဒသည္ ရုပ္နာမ္ႏွင့္ ခႏၶာတုိ႔၏ ေၾကာင္းက်ိဳးျဖစ္စဥ္ကုိ ေဖာ္ျပေသာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အၿမဲ မွန္ကန္ တိက်ေသာ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ျဖင့္ ရပ္တည္သည္။
- (၅) ေထရ၀ါဒသည္ ၾသကာသ ေလာကျဖစ္ေသာ ၃၁ ဘံုတည္ရွိသည္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထုိ ၃၁ ဘံု၌ ျဖစ္ရန္ အေၾကာင္းတရားမ်ား၊ ၃၁ ဘံုမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ နည္းလမ္းမ်ား ကုိ ညႊန္ျပသည္။
- (၆) ေထရ၀ါဒသည္ ၀ိပႆနာ၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ သမထလမ္းစဥ္ႏွင့္ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ေရး ၀ိပႆနာ လမ္းစဥ္တုိ႔ကုိ အခုိင္အမာ ခ်မွတ္၍ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါတုိ႔အား ဘ၀သံသရာ မွ လြတ္ေျမာက္ေရး ဦးတည္သည္။
- (၇) ေထရ၀ါဒသည္ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္၊ ေစတီပုထုိး၊ ရုပ္ပြားဆင္းတု ေတာ္မ်ားကုိ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အာရံုျပဳ၍ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ အျဖစ္ ခြင့္ျပဳသည္။
- (၈) ေထရ၀ါဒသည္ ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း ေဟာၾကား၍ သတၱ၀ါတုိင္း မိမိတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ဘုရားအျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း ဘုရား ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း
အခြင့္အေရးေပးသည္။
ပထမေက်ာ္ ဦးစံသင္းလႈိင္
( ဓမၼ၀ီရဂ်ာနယ္၊ အတဲြ(၁၃)၊ အမွတ္(၅)၊ )
