အံ႔ဖြယ္ ေက်းဇူးသိသူ

အံ႔ဖြယ္ ေက်းဇူးသိသူ

သိဃႋဳကၽြန္း အႏုရာဓျပည္၌ သခၤေဗာဓိမင္း မင္းျပဳေသာအခါ သဃၤတိႆအမတ္သည္ မင္း၏စည္းစိမ္ကို လုမည္-ဟု စစ္အဂၤါေလးပါးျဖင့္ ဇနပုဒ္က ခ်ီလာသည္။
သခၤေဗာဓိမင္းသည္ စစ္ျပဳပါက လူအမ်ားေသေက် ပ်က္စီးမည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္ စစ္မျပဳဘဲ ညဥ့္အခါမွာ ျပည္ကခြါ၍ ေျပးေလသည္။ မိုးေသာက္လွ်င္ တခုေသာအရပ္သို႔ ေရာက္၍ ပင္ပန္းလွသျဖင့္ ေရဆိပ္တြင္ ထိုင္လ်က္ေန၏။

ထိုအခိုက္ လုလင္တေယာက္သည္ ထမင္းထုပ္ကို ေတာင္ေ၀ွးဖ်ားမွာ ဆြဲ၍ လယ္ျပင္မွ တက္လာသည္။ မင္းကို ျမင္လွ်င္ ထမင္းကို ဆက္ကပ္၏။
မင္းလည္း ထမင္းစားျပီးေသာ္ လုလင္အား” သင္ ငါ့ကို သိသေလာ” ဟုေမး၏။
ကၽြႏ္ုပ္မသိ ဆိုေသာ္ ငါသည္ သခၤေဗာဓိမင္း-ဟု  ျပန္ေျပာေလ၏။

လုလင္လည္း ”အရွင္မင္းႀကီး ထိုသို႔ျဖစ္ေသာ္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တကိုယ္တည္း ၾကြလာေတာ္မူသနည္း”ဟု ေမးျမန္း၏။
ထိုအခါ မင္းက ”အမတ္ သဃၤတိႆသည္ မင္းျပဳမည္ ဟူ၍ ငါ့ကို စစ္ျပိဳင္လာပါသည္၊ ငါသည္ လူအမ်ားေသေက်မည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္ စစ္မျပဳဘဲ ထြက္ခဲ့သည္-ဟူ၍ ဆို၏။

သခၤေဗာဓိမင္းက ”အေမာင္ လုလင္၊ ငါသည္ သင့္ထမင္းထုပ္ကို စားရေသာေၾကာင့္ သင့္ေက်းဇူးသည္ ငါ့အေပၚ တင္ရွိေနေပ၏။ ေက်းဇူးဆပ္လိုသည့္အတြက္ သင္သည္ ငါ့ဦးေခါင္းကိုျဖတ္၍ သဃၤတိႆအား ဆက္ေလ၊ ဆုလာဘ္မ်ားစြာ ရလိမ့္မည္”ဟူ၍ ဆို၏။

ထိုအခါ လုလင္က ”အရွင္မင္းႀကီး၊ ဤသို႔ျပဳမွ ရေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ဆုလာဘ္ကို မျမတ္ႏိုးပါ”ဟု ျငင္းဆိုသည္။
မင္းလည္း ”ထိုသို႔တျပီးကား ငါ့အလိုလိုပင္ ငါ ေသအံ႔”ဟု အဓိ႒ာန္ုျပဳလ်က္ ေရျဖင့္ သြန္းဖ်န္းေတာ္မူေသာ္ မင္း၏ ဦးေခါင္းသည္ အလိုလို ျပတ္ေလ၏။

လုလင္သည္လည္း မင္းခႏၶာစဲမွ ဦးေခါင္းကို ယူကာ သဃၤတိႆမင္းအား ဆက္ေလ၏။ အလံုးစံုေသာ စကားကိုလည္း ေလွ်ာက္ၾကား၏။ သဃၤတိႆမင္းသည္ ”ဤလုလင္အေနျဖင့္ ငါ၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ မင္းသည္ မိမိလက္တြင္းသို႔ ေရာက္လ်က္ မသတ္ဘဲ ေနသည္။ ထိုမင္း သူ႕႔အလိုလို အနိစၥေရာက္မွ ဦးေခါင္းကိုယူ၍ ငါ့ကို ဆက္သလာေပသည္။ ဤလုလင္သည္ အလြန္ပညာႀကီး၏။ စိတ္ႏွလံုးမြန္ျမတ္၏။

ငါ့ရန္သူကိုမွ်  မသတ္ဘဲ ေန၏။ ဤလုလင္အား သူေကာင္းျပဳေသာ္ ငါ့ေက်းဇူးကို အလြန္လွ်င္ သိမည္”ဟူ၍ ဆိုကာ မ်ားစြာ ဆုလာဘ္ေပးသည္။ ထို႔ျပင္ အမတ္ႀကီးအရာ ကိုလည္း ႏွင္းအပ္ေတာ္မူေလသည္။
အကိုး။ ။ မံုေရြးဆရာေတာ္-ရာေဇာ၀ါဒက်မ္း။

(၀င္းေမာင္-ျမိဳင္သာ)
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၀-ျပည့္ ဇန္န၀ါရီလ)