မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရာင့္ရဲတတ္ၾကပါမွ
အသက္ ၇၀-ဝန္းက်င္ရွိ ကၽြန္ေတာ့္
မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သို့ ေရာက္လာပါသည္။
သူသည္ ေက်ာင္းသားဘဝက စ၍ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္
ႏိုင္ငံေရး စာေပကိုသာ ထက္သန္သူ ျဖစ္ပါသည္။ သို့ေသာ္ ဗုုုုဒၶဘာသာ အယူဝါဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ကား
ေလ့လာမႈ အလြန္ အားနည္းပါသည္။ မိဘမ်ားက ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ႀက၍သာ မိရိုးဖလာ ဗုဒၵဘာသာဝင္
အမည္ ခံခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
ေထြရာေလးပါး ေျပာဆို ႀကရာတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ
တိုးတက္သင့္ သေလာက္ မတိုးတက္သည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ အယူဝါဒ ေႀကာင့္မ်ားလားဟု ေဝဖန္ပါသည္။ အဘယ္ေႀကာင့္
ဤသို့ ေျပာရသနည္းဟု ေမးႀကည့္ရာ “ေရာင့္ရဲရမည္”ဆိုသည့္ အယူအဆ ႀကီးက ဟန္ ့တားရာ ေရာက္ေနသလားဟု
ထင္ျမင္မိေႀကာင္း ေျပာျပ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က “ေရာင့္ရဲျခင္း”၏ အဓိပၸာယ္ကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ နားမလည္ႀကဘဲျဖစ္ေနႀကေႀကာင္း၊ ၃၈-ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္၏ နံပါတ္ ၂၀-ေျမာက္မွာ ပါေသာ“သႏၱဳ႒ိစ
ကတညဳ တာ”ဆိုေသာ “ရသမွ်ႏွင့္ မွ်တေရာင့္ရဲ လြယ္ႏိုင္ရမည္”ဆိုသည္ကို က်က်နန ရွင္းျပလုိက္သည့္
အခါမွ သူ မွားသြားေႀကာင္း ဝန္ခံသြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပလိုက္သည္မွာ ဤသို့ ျဖစ္ပါသည္။“ေရာင့္ရဲလြယ္ရမည္”ဆိုသည္မွာ
မိမိ လုပ္ကိုင္ေနေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား မတိုးခ်ဲ ့ရဘူးဟု ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္။ မိမိ
ေလ့လာ ဆည္းပူးေနေသာ ပညာေရးကို အဆင့္ျမင့္ ဆက္လက္ မေလ့လာ ရဘူးဟု ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္။ သင့္တင့္ရံုပဲ
ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ေႀကာင္း ေျပာျပ လိုက္ပါသည္။ အမွန္မွာ
အခ်ိဳ ့လူမ်ားသည္ သူ ့အိုး သူ ့ဆန္ တန္ရံု မလုပ္တတ္၍ ေငြတစ္ပဲႏွင့္ ေရႊလွည္းစီးခ်င္ေနသူေတြ
ကိုယ့္အထြာ ႏွင့္ကိုယ္ လွမ္းႀကဖို ့ဝင္ေငြ ထြက္ေငြ မွ်တေအာင္ သံုးတတ္ႀကဖို့ အထိ နားလည္ႀကဖို
့လိုအပ္ေႀကာင္း ေျပာျပပါသည္။
“အထူးသျဖင့္ အိမ္မွာ “အခ်ိဳ”ခ်က္ထားလွ်င္“အခ်ဥ္”စားခ်င္ေနတာ၊ အခ်ဥ္
ခ်က္ထားလွ်င္ အခ်ိဳ စားခ်င္ေနတာ၊ႀကက္သားဟင္း ခ်က္ထား ျပန္လွ်င္ ႀကက္ေႀကာ္မွ စားခ်င္တယ္လို
့ဆိုေနတာ၊ အစပ္ မပါလို့ ဆိုျပီး ျပႆနာ ရွာတာေတြဟာ မေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့ သေဘာေတြ ပါပဲ။”
ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစ္ခါက
အညာသား တစ္ေယာက္သည္ ထမင္းပြဲမွာ ငရုတ္သီးအစပ္ မပါ၍ ဆိုျပီး ငရုတ္သီး ရွာရန္ ထမင္းပြဲက
ထသြားလိုက္သည္မွာ ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာ အထိ ေရာက္သြားေႀကာင္း၊ အိမ္ေထာင္က်သြားသည့္ အျဖစ္မ်ိဳး အထိ ရွိခဲ့ဖူးေႀကာင္း ေျပာျပ လိုက္ပါသည္။
ထို ့ျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ ့ကိုလည္း
ေျပာျပလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ“ဂ်စ္ဂ်စ္”ဆိုေသာ ညီတစ္ေယာက္ႏွင့္“ေမာ္စီ ဆိုေသာ ညီတစ္ေယာက္
ရွိေႀကာင္း၊ ဂ်စ္ဂ်စ္ ဆိုေသာ ညီက “အညာမုန့္ပ်ားသလက္”စားခ်င္သည္ဆို၍ သူ ့မိန္းမက သြားဝယ္
ေပးေႀကာင္း၊ အညာ မုန္ ့ပ်ားသလက္၏ ထံုးစံမွာ အသားထူကာ အလယ္မွာ အနည္းငယ္ မို ့ေမာက္လ်က္
ရွိရာ ခပ္ျပားျပားမွသာ စားခ်င္သည္ ဆို၍ ထပ္မံ၍ ခပ္ျပားျပား လုပ္ေပးရေႀကာင္း၊ သို ့ေသာ္
မုန္ ့ပ်ားသလက္ ဖင္က ႀကြပ္ေနမွဟု ဆိုျပန္၍ သူ ့မိန္းမ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေပးရေႀကာင္း၊ တစ္ခါ
ေမာ္စီဆိုေသာ ညီက်ျပန္ေတာ့ အသားဟင္းခ်က္လွ်င္ ဆီျပန္မွ၊ အတံုး ႀကီးႀကီးလည္း မစား ခ်င္ဘူး၊ အေနေတာ္
အတံုးအရြယ္မွသာ စားခ်င္သည္ ဆို၍ အေမ့မွာ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ေကၽြးခဲ့ရေႀကာင္း၊ ထမင္းစားလွ်င္
ဘာပါမွ ညာပါမွ ဆိုသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ နိပါတ္ေတာ္မွာ ပါေသာ နိေျကဓသမင္မင္း ဇာတ္ေတာ္ကို
သတိရမိေႀကာင္း ေျပာျပ လိုက္ပါသည္။
သမင္သားကိုမွ မက္ေမာလွေသာ၊ သမင္သား မပါလွ်င္ ပြဲေတာ္မတည္ေသာ
ျဗဟၼဒတ္မင္းေႀကာင့္ သမင္မ်ား ေသေႀကရသည့္အျပင္ လူတို့၏ လုပ္ခင္းကိုင္းခင္းမ်ားပါ ပ်က္စီးရေသာေႀကာင့္
သမင္အားလံုး ဥယ်ာဥ္တြင္း သြင္းျပီး တစ္ေန ့လွ်င္ တစ္ေကာင္က်စီ လည္စင္းျပီး အသတ္ခံႀကရသည္။ တစ္ေန
့ေသာ္ ကိုယ္ဝန္ရွိေနသည့္ သမင္မမွာ ရင္ေသြးအတြက္ ေႀကကြဲရေသာ ေႀကာင့္ အေလာင္းေတာ္ သမင္မင္းထံ
အသနားခံသည္။ ထိုအခါ အေလာင္းေတာ္က သမင္မ၏ ကိုယ္စား စဥ္တီတံုးတြင္ လည္စင္းျပီး ေပးခဲ့သည္။ ထိုအခါတြင္မွ
ျဗဟၼဒတ္မင္းက အေလာင္းေတာ္၏ ပရဟိတစိတ္ကို ႀကည္ညိဳလွသျဖင့္ သမင္အားလံုး ေဘးမဲ့ ခ်မ္းသာ
ေပးခဲ့သည္။ အမွန္မွာ“ေရာင့္ရဲလြယ္ႏိုင္ရမည္”ဆိုသည္မွာ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈ
အလြန္အားနည္းႀကသူမ်ား ဆင္ျခင္တံုတရား ထားႏိုင္ၾကဖို့ ျဖစ္ပါသည္။ ေရာင့္ရဲလြယ္သည့္ ေနရာတြင္
စံျပဳေလာက္ေသာ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးရွိခဲ့ဘူးပါသည္။ မတၱရာ ဆရာေတာ္သည္ မည္သည့္ဟင္း၊ ထမင္းႏွင့္ဆြမ္းကပ္သည္
ျဖစ္ေစ၊ အစဥ္အျမဲ အေကာင္းဘက္ကသာ ေျပာေလ့ ရွိပါသည္။ အကယ္၍ ဟင္းက ငန္ ေနလွ်င္ အစာေႀကတာေပါ့ဟု
ေျပာတတ္၍ ဟင္းက ေပါ့ေနလွ်င္ ေရငတ္ေျပတာေပါ့ဟု ေျပာတတ္ပါသည္။
အကယ္၍ ထမင္းက ေပ်ာ့ေနလွ်င္
အစာေႀကတာေပါ့ဟု ေျပာတတ္၍ ထမင္းက မာေနလွ်င္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေလး စားရတာေပါ့ဟု ေျပာပါသည္။
ဆရာေတာ္သည္ ေကာင္းေသာဘက္မွ ေတြးေလ့ ရွိျပီး၊ ရွိတာႏွင့္ ေက်နပ္ေသာ သေဘာ ရွိပါသည္။ မေရာင့္ရဲ
ႏိုင္သူမ်ား အဖို ့ကိုယ္လည္း ဒုကၡေရာက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္လည္း ဒုကၡေရာက္ႀက ရပါသည္။
ထို ့ျပင္ ေရာင့္ရဲျခင္းတြင္ ေလးစားေလာက္ေသာ
အဘိုးႀကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ဖူးပါသည္။
ေတာင္ဥကၠ လာတြင္ ေဗဒင္ေဟာေသာ အဘိုးႀကီး တစ္ေယာက္ ရွိပါသည္။ သူ
့ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီး ေပၚတြင္ တစ္ဦးတည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ပါသည္။ သူ
ေစာင့္ေရွာက္ထားေသာ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္က ေအာက္ထပ္မွာ ေနပါသည္။ ယင္း လင္မယားက ထမင္း-ဟင္း
ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြးပါသည္။ အဘိုးႀကီးသည္ ထို လင္မယား ခ်က္ေကၽြးသည္ကိုသာ စားပါသည္။ အဘိုး ႀကီးက
“ဘာစားခ်င္သည္၊ ဘာခ်က္ေကၽြးပါ”ဟု မည္သည့္ အခါမွ် မေျပာပါ။
အကယ္၍ က်န္းမာေရးႏွင့္ မသင့္သည့္
ဟင္း ပါလာပါ က ထိုဟင္းကို မစားဘဲ သူ ့တြင္ အသင့္ေဆာင္ထားေသာ ႏွမ္းဆီကို ဆမ္းကာ ဆားျဖဴး၍သာ
စားပါသည္။ ယင္းသို့ ေရာင့္ရဲလြယ္သည့္အတြက္ ကိုယ္လည္း ဒုကၡ မမ်ားသည့္ အျပင္ သူတစ္ပါးလည္း
ဒုကၡ မမ်ားရေတာ့ပါ။ သို
့ေသာ္ ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ တင္ျပရပါလွ်င္ ေရာင့္ရဲျခင္း ဆိုသည္ကို ငါးပိခ်က္ႏွင့္ပင္ အျမဲ
စားေနရမည္။ ငါးပိခ်က္ႏွင့္ပင္ တင္းတိမ္ ေနရမည္။ အသားဟင္း စားႏိုင္ေအာင္ မႀကိဳးစားရဘူးဟု
တလြဲ အဓိပၸာယ္ အေကာက္မမွား ႀကရန္ အထူး လုိအပ္ပါ သည္။
“မိန္းကေလးပဲ…ေရးတတ္ဖတ္တတ္လွ်င္၊ ၄-တန္းေလာက္
ေအာင္လွ်င္ ေတာ္ေရာေပါ့၊ အဆင့္ျမင့္ ပညာသင္စရာ မလိုပါ ဘူး ”(ေရာင့္ရဲျခင္း ဆန္ဆန္)သေဘာထား
လြဲမွား ေနသည္တို့ကိုလည္း ေတြ ့ရတတ္ ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘဝႀကီးမား တိုးတက္ေရး အတြက္
၃၈-ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ပါ “ေရာင့္ရဲျခင္း”ဆိုသည္ကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ နားလည္ႀကပါမွ အက်ိဳးထင္
အရာေရာက္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ ရပါက ဗုဒၶတရားေတာ္၏ အဆီ အႏွစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ
သိရွိျပီး ၃၈-ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္ပါ “ ေရာင့္ရဲ ျခင္း”ဆိုသည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ႀကပါမွ
အက်ိဳးထင္အရာေရာက္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။
စိုးဝင္း(ေခ်ာက္)
ျမတ္မဂၤလာ-(၂၀၁၂-ခုႏွစ္၊ဧျပီလ)
