"ေျခေဆးေရ
ဥပမာ"
တစ္ခ်ိန္က ျမတ္စြာဘုရား ရာဇၿဂိဳဟ္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း သီတင္းသံုးခိုက္၊ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတိုက္ အထဲမွာ ရွင္ရာဟုလာသာမေဏ ၇-ႏွစ္အရြယ္ သာမေဏငယ္သည္ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းရဲ႕ေရွ႕ သရက္ပင္ပ်ိဳေလးေအာက္မွာ ညေနခ်မ္း တရားႏွလံုး က်င့္သံုးေနၿပီးေတာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား ဂႏၶကုဋိ တိုက္ေတာ္က ေက်ာင္းတိုက္ထဲ လွည့္ၾကည့္သလို ၾကြလာေတာ့ ဘုရားရဲ႕ေျခလွမ္းကို ျမင္သျဖင့္ ေျခလွမ္းထဲမွာ ကာယ၀ိညတ္ ပါတယ္။ ထိုကာယ၀ိညတ္က ၀ိညတ္ရွင္ရဲ႕အလိုကို ျမင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား သိေစတယ္။ ဒီသေဘာအတိုင္း ျမတ္စြာဘုရား လွမ္းလာတဲ့ ေျခလွမ္းကို ၾကည့္သျဖင့္ ရွင္ရာဟုလာ အေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ကာယ၀ိညတ္က ေဖာ္ျပတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဟာ ငါ့ဆီတိုက္႐ိုက္လာတာပဲလို႔ အဲဒီလို သူသိတယ္။ မေျပာပဲနဲ႔ သိၿပီးေတာ့ တစ္ခါတည္း ဘုရားဖို႔ေနရာခင္း၊ တစ္ခါ ေျခေဆးေရ ေျခေဆးအင္းျပင္ အဲဒီလို အသင့္ျပင္ထား။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၾကြလာ၊ ေျခေတာ္ေဆး၊ ၿပီးေတာ့ ရွင္ရာဟုလာခင္းထားတဲ့ ဗုဒၶေနရာ ထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေျခေဆးအင္တံုထဲက ေျခေဆးတဲ့ခြက္ ကေလးကို နမူနာျပဳၿပီးေတာ့ မုသားမေျပာဖို႔ ၾသ၀ါဒေလးခ်က္ ေပးပါတယ္။
ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ အဲဒီေျခေဆးတဲ့ခြက္ကေလးထဲ ေရေလးနည္းနည္း ခ်န္ၿပီးေတာ့ -
၁။ ခ်စ္သား - ေဟာဒီေျခေဆးတဲ့ခြက္ကေလးထဲမွ
"ျမင္ပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရား"
"ခ်စ္သားရာဟုလာ - မုသားေျပာရမွာ မရွက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕သႏၲာန္မွာ ကိေလသာၿငိမ္းေၾကာင္း ရဟန္းတရားေကာင္းဟာ ေဟာဒီေရခြက္ထဲ ေရကေလး နည္းနည္းရွိသလို အဲ- ရဟန္းတရားဟာ နည္းနည္းပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ျပဳတ္လုၿပီ။ ကုန္လုၿပီ" ဒါက ၾသ၀ါဒတစ္ခု။
၂။ တစ္ခါ ဒီေရနည္းနည္းကေလးကိုပဲ တစ္ခါ သြန္ပစ္လိုက္၊ ရွင္ရာဟုလာ ျမင္ေအာင္ျပၿပီး - ရာဟုလာ ၾကည့္၊ ဒီေရေလးသြန္ပစ္လိုက္၊ သြန္ပစ္တဲ့ ေရေလးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ -
"ခ်စ္သားရာဟုလာ - ခုနကက်န္ေနတဲ့ ေရကေလးကို ငါဘုရား စြန္႔ပစ္လိုက္တာ ျမင္ရဲ႕လား ရာဟုလာ"
"ျမင္ပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရား"
"ခ်စ္သား - မုသားေျပာရမွာ မရွက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕သႏၲာန္မွာ ကိေလသာၿငိမ္းေၾကာင္း ရဟန္းရဲ႕ တရားေကာင္းဟာ စြန္႔ပစ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္" ေအး- မုသားမေျပာနဲ႔လို႔ ဆိုလိုတယ္ေပါ့။
၃။ တစ္ခါ ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီေရခြက္ကေလး ေမွာက္လိုက္။ ေမွာက္ၿပီးေတာ့ ဒီေရခြက္ကေလးကို လက္ညွိးထိုးျပၿပီးေတာ့ -
"ခ်စ္သားရာဟုလာ - ဒီေျခေဆးေရခြက္ကေလးကို ေမွာက္ထားတာ ျမင္ရဲ႕လား"
"ျမင္ပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရား"
"ခ်စ္သား ရာဟုလာ - မုသားေျပာရမွာ မရွက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕သႏၲာန္မွာ ကိေလသာၿငိမ္းေၾကာင္း တရားေကာင္းေတြဟာ အကုန္လံုး ေမွာက္ေနတယ္" သပိတ္ေမွာက္ခံေနရတယ္ေပါ့။ အဲဒီလို ဆိုလိုတယ္။
၄။ တစ္ခါ အဲဒီေရခြက္ကေလးကို တစ္ခါ လွန္လိုက္တယ္။ လွန္လိုက္ေတာ့ ေရဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ဟုိေစာေစာကေတာ့ နည္းနည္းရွိတယ္။ အဲ- အခုေမွာက္ထားလိုက္တာျပ၊ ေမွာက္ၿပီးေတာ့ လွန္လိုက္ေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲဒီမရွိတဲ့ ေရခြက္ကေလး ျပၿပီးေတာ့ -
"ခ်စ္သားရာဟုလာ - ဒီေရခြက္ကေလးထဲမွာ လံုးလံုးေရတစ္စက္မွ မရွိတာ ခ်စ္သားျမင္ရဲ႕လား၊ မရွိတဲ့ေရခြက္ကို ျမင္ရဲ႕လား"
"ျမင္ပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရား"
"ခ်စ္သား ရာဟုလာ - မုသားေျပာရမွာ မရွက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕သႏၲာန္မွာဆိုရင္ ကိေလသာၿငိမ္းေၾကာင္း တရားေကာင္းေတြဟာ အကုန္လံုး ဆိတ္သုဥ္းေနတယ္"တဲ့။ ဘာမွ မရွိဘူး။
ေဟာဒီလို ေျခေဆးခြက္ကေလးနဲ႔ ဥပမာျပၿပီး မုသားမေျပာဖို႔ ၾသ၀ါဒ ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
( တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး )
by Treasures: Buddha, Dhamma & Sangha
