စာေပအသိႏွင့္ ဘ၀အသိ

(ပညာဒါန ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေျဖဆိုရန္ စာက်က္ေနေသာ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးအား ေတြ႕ရစဥ္)

   စာေပအသိႏွင့္ ဘ၀အသိ

အသိဟူသည္ ဆင္ျခင္တတ္မႈ နားလည္အမႈ ျဖစ္သည္။ သတိဟူသည္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အာ႐ုံကို အစဥ္မျပတ္ သိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အသိဟူေသာ ဆင္ျခင္တတ္မႈ၊ နားလည္မႈတို႔ကို ဥာဏ္ဟူေသာ သိျမင္တတ္ေသာ တရား၊ အသိတရား၊ ပညာတို႔ျဖင့္ ေပါင္းစည္းလွ်င္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တတ္ေသာ လူငယ္၊ ဆင္ျခင္တတ္ေသာ အသိဥာဏ္ကို လည္းေကာင္း၊ သိတတ္မႈ လိမၼာမႈဟူေသာ အသိတရားကို လည္းေကာင္း၊ အၾကားအျမင္၊ အေတြ႕အၾကံဳ အဖတ္အ႐ႈမ်ားမွတစ္ဆင့္ ရရွိေသာ အသိပညာကို လည္းေကာင္း ရရွိေစႏိုင္သည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ အသိကုိ အေၾကာင္းရင္းခံျပဳလ်က္ အသိဥာဏ္၊ အသိတရား၊ အသိပညာတို႔ကို ရရွိေစႏိုင္သည္။ လူတို႔၏ အသိကို ကံသုံးပါး အမူအရာျဖစ္ေသာ ကိုယ္အမူအရာ (ကာယကံ)၊ ႏႈတ္အမူအရာ (၀စီကံ)၊ စိတ္အမူအရာ (မေနာကံ) တို႔ျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ နယ္ပယ္တြင္ အလိမၼာ စာမွာရွိဟူေသာ ဆုံးမစကားသည္ လူတို႔၏ အသိဥာဏ္ကို ကံသုံးပါး အမူအရာျဖင့္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း ရွိေစရန္ စာေပအသိဟူေသာ အာနိသင္ျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းရမည္ဟု ရည္ၫႊန္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

စာေပ အသိဟူသည္ လူတို႔အတြက္ လမ္းညႊန္ဆုံးမေသာ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ားကို စာေပက်မ္းဂန္မ်ားမွ ရရွိနည္းယူေစမႈ ျဖစ္သည္။ က်မ္းဂန္ဟူသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါမ်ားအတြက္ ေလာကီႏွင့္ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိးႏွစ္ျဖာကို ရရွိခံစားႏိုင္ေစရန္ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကား လမ္းညႊန္ဆုံးမခ်က္ ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ေသာ က်မ္းဂန္မ်ားမွ လည္းေကာင္း၊ မ်က္ျမင္လက္ေတြ႔ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ားမွ လည္းေကာင္း၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ရာဇ၀င္ႏွင့္ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားမွ လည္းေကာင္း စိစစ္ေထာက္႐ႈ႕ေလ့လာ မွတ္သားနည္းယူ လက္ခံ၍ ယင္းအကိုးအကား အေထာက္မ်ားကို သက္ေသျပဳ၍ စာေပပညာရွင္မ်ားသည္ စာေပအသိမ်ားကို ဘ၀အသိ အျဖစ္သို႔ လမ္းညႊန္ခဲ့သည္။

စာေပအသိကို အေျခခံလ်က္ ဘ၀အသိေကာင္းမ်ား ရရွိလက္ခံ က်င့္သုံးႏိုင္ေစရန္ ရည္စူး၍ ေလာကနီတိ ဆရာႀကီးမ်ားကလည္း ပညာရွိတို႔သည္ က်မ္းဂန္ႏွင့္ကင္း၍ စကားမဆိုေကာင္း" ဟူ၍ မိန္႔ဆိုခဲ့ၾကသည္။ နီတိက်မ္းမ်ားကို က်မ္းဂန္ေတာ္လာ ၾသ၀ါဒကထာတို႔ျဖင့္ အရာရာကို ေထာက္ထားစိစစ္၍ အဆီအႏွစ္ေဖာ္ထုတ္ စာေပလမ္းညႊန္မႈ ျပဳခဲ့ၾကသည္။ က်မ္းဂန္မ်ား၊ နီတိက်မ္းလာ ဆုံးမလမ္းညႊန္မႈမ်ားကို အေျခခံလ်က္ ျမန္မာ့သမိုင္း၏ ေခတ္အဆက္ဆက္ စာေပလမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္၌ နားလည္သေဘာေပါက္ လက္ခံလြယ္ေစေသာ ေခတ္စကား၊ ေခတ္အသုံးအႏႈန္းတို႔ျဖင့္ စာေပအသြင္သစ္ ျပဳျပင္ဖန္တီး၍ စာေပအသိမွ ဘ၀အသိမ်ား တိုးပြားဖြံ႕ၿဖိဳး ေစရန္အတြက္ ဆုံးမစာမ်ားျဖင့္ လမ္းညႊန္ဆုံးမခဲ့ၾကသည္။ 

 သာဓကအားျဖင့္-

"သားသမီးငယ္က၊ မဆုံးမေသာ္၊ မိဘတစ္လည္၊ ရန္သူမည္၏" ဟူေသာ ဆုိး႐ုိး၊ ဆုံးမစကားသည္ လက္ဦးဆရာျဖစ္သည့္ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးတုိ႔အား ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာညႊန္ၾကားရမည္။ ဆုံးမသြန္သင္မႈ ျပဳရမည္။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ႀကီးျပင္းလာေသာ အရြယ္တြင္မူ ျပဳျပင္သြန္သင္ ဆုံးမရန္ ခက္ခဲမည္ဟူ၍ လမ္းညႊန္ခဲ့သည္။

စာေပမွ ရရွိေသာ အသိဥာဏ္၊ အသိတရားမ်ားကို အရင္းတည္လ်က္ ဘ၀၏ အသိတရားမ်ား တုိးပြားေစရန္အတြက္ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ႏွလံုးဟူေသာ ကံသံုးပါးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းျဖင့္ ဘ၀၏ အဆုိးႏွင့္အေကာင္း၊ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ဳိးမ်ားကို ဆင္ျခင္တံုတရား အေျခခံလ်က္ ဘ၀၏သတိကို ရေစႏုိင္သည္ . . . . .

လူတုိ႔၏ အသိစိတ္ အစဥ္သည္ အရြယ္မေရြးဘဲ မေကာင္းမႈမ်ား၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏွစ္သက္ တတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကုိ အသိပညာဟူေသာ ခြၽန္းျဖင့္ထိန္းသိမ္း ဆုံးမသင့္သည္။ စာေပအသိ အရင္းတည္၍ ဘ၀အသိ ရင့္က်က္ေစမႈ ရရွိေစေရးတြင္ ဆုံးမစာမ်ား၏ အာနိသင္သည္ ထိေရာက္ထက္ျမက္မႈ ရွိခဲ့သည္။

စာေပအသိမွထပ္ဆင့္ လူတုိ႔၏ ဘ၀အသိကုိ ရရွိႏုိင္စြမ္း ရွိေစမႈႏွင့္အတူ စာေပမွ ရရွိေသာ ဘ၀အသိမွ တစ္ဆင့္လည္း ဘ၀သတိကုိလည္း ျဖစ္ေစႏုိင္စြမ္း ရွိသည္။ စာေပအသိမွ ဘ၀အသိသုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ဘ၀အသိမွ ဘ၀သတိသုိ႔ လည္းေကာင္း တက္လွမ္းႏိုင္မႈ အာနိသင္အစြမ္းကုိ အမ်ဳိးသားေရး စာဆုိေတာ္ႀကီး ဆရာေဇာ္ဂ်ီက

"စာေပေကာင္းကို ဖတ္ရလွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္ ဘ၀ကုိလည္း သတိျပဳမိလာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ဘ၀ကုိ သတိျပဳမိသူသည္ မိမိ၏ ကုိယ္စိတ္ႏွလုံးကုိ သုံးသည့္အခါတုိင္း ဆင္ျခင္တတ္ျခင္း ရွိလာ၍ မိမိတစ္ဦးတည္း၏ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္သာမက ပတ္၀န္းက်င္ဘ၀၌ မိမိကဲ့သုိ႔ပင္ သုခ၊ ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ က်င္လည္ေနၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါခပ္သိမ္း၏ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္လည္း ၾကည့္တတ္၊ ျမင္တတ္၊ က႐ုဏာ ျဖစ္တတ္လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္ဟု ထင္ပါသည္" ဟူ၍ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပခဲ့သည္။

စာေပအသိမွ ဘ၀အသိသုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ဘ၀အသိမွ ဘ၀သတိသို႔ လည္းေကာင္း တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တက္လွမ္း၍ ဘ၀၏ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္မႈကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေစေရးအတြက္ စာေပသမိုင္းေၾကာင္း ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ စာေပပညာရွင္မ်ားသည္ စာေပအဖြဲ႕ အႏြဲ႕မ်ဳိးစံုျဖင့္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕လမ္းညႊန္ ဆံုးမမႈျဖင့္ အမ်ဳိးသားေရး အႏွစ္သာရကို ဤသို႔ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ေစခဲ့သည္။

အင္း၀ေခတ္စာဆို ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္၏ ေလာကသာရ ဆံုးမစာတြင္

"မိဘဆရာ၊ စကားနာ၍၊ က်မ္းစာသိျမင္၊ တတ္ေအာင္သင္ေလာ့၊ ေပၚလြင္မျပဳ၊ ေကာင္းရာတုလ်က္၊ ေကာင္းမႈျမတ္ႏိုး၊ ေကာင္းေအာင္က်ဳိး၍၊ ေကာင္းက်ဳိးကိုယ္၌ တည္ေစမင္း" ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊

ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာဆို ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္၏ လူ႔က်င့္၀တ္ဆုိင္ရာ ဂီဟိ၀ိနယ ဆံုးမစာတြင္

"ဥစၥာယုတ္ျခင္း၊ ျငင္းခုံမ်ားစြာ၊ ေရာဂါထူေျပာ၊ ေက်ာ္ေစာမဲ့တုံ၊ မလံုအဂၤါ၊ ပညာနည္းရွား၊ ဤေျခာက္ပါးကား ေသာက္စားေသစာ အျပစ္တည္း"

"အစြမ္းျပည့္ခြန္၊ အလြန္မူစိုး မိုးခ်ဳပ္လွေသာ၊ ေစာလြန္းလွေယာင္၊ ဆာေလာင္ျပင္းလွ၊ ၀မ္း၀လြန္ေထြ၊ ေနကဥစၥာ၊ မျဖစ္ရာသည္၊ ေျခာက္ျဖာပ်င္းသူ အျပစ္တည္း" ဟူ၍လည္းေကာင္း

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္း စာဆိုႀကီး ေညာင္ပင္သာ ဦးပုည၏ သုတရတနာ က်မ္းတြင္လည္း

    

"မိတ္ေဆြတို႔မွာ ေျဖာင့္မွန္စြာ သစၥာမေဖာက္ႏွင့္။ လြန္ၿပီးဥစၥာ ေပးၿပီးခါ၊ သဒၶါမပ်က္ႏွင့္။ ဥစၥာကိုရွာ၊ လံု႕လရာ၊ မ၀ါမၾကြားႏွင့္၊ ပညာထိုးထြင္း၊ တတ္လိုလွ်င္း၊ မပ်င္းမရိႏွင့္။ မတည္မၾကည္ သူဆုိသည္ အရွည္မယံုႏွင့္။ ခ်စ္လြယ္မုန္းလြယ္ ျပဳသူ၀ယ္၊ အကယ္မေပါင္းႏွင့္။ ကိုယ္ႏွင့္မစာ လူတကာ ေမတၱာမတံုးႏွင့္" ဟူ၍လည္းေကာင္း လမ္းၫႊန္ဆံုးမခဲ့သည္။

လူတို႔၏ အသိကို ဆင္ျခင္တတ္မႈ၊ နားလည္သိတတ္မႈဟူေသာ ဥာဏ္ပညာအသိ အျမင္ဟူသည္ အသိဥာဏ္ ရင့္က်က္လာေစရန္ စာေပေကာင္းတို႔ကို ေလ့လာဖတ္႐ႈ လိုက္နာက်င့္သံုး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရမည္။ စာေပမွ ရရွိေသာ အသိဥာဏ္၊ အသိတရားမ်ားကို အရင္းတည္လ်က္ ဘ၀၏ အသိတရားမ်ား တုိးပြားေစရန္အတြက္ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ႏွလံုးဟူေသာ ကံသံုးပါးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းျဖင့္ ဘ၀၏ အဆုိးႏွင့္အေကာင္း၊ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ဳိးမ်ားကို ဆင္ျခင္တံုတရား အေျခခံလ်က္ ဘ၀၏သတိကို ရေစႏုိင္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ "အလိမၼာ စာမွာရွိ" ဟူေသာ စာေပအသိကို စုေဆာင္း၍ ဘ၀အသိႏွင့္ ဘ၀သတိတို႔ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳး လာေစရန္ ကန္ေတာ္မင္း ေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ လမ္းညႊန္မိန္႔ဆိုခဲ့ေသာ

မိဘဆရာ၊ စကားနာ၍၊ က်မ္းစာသိျမင္၊ တတ္ေအာင္သင္ေလာ့၊ ေပၚလြင္မျပဳ၊ ေကာင္းရာတုလ်က္၊ ေကာင္းမႈျမတ္ႏိုး၊ ေကာင္းေအာင္ႀကိဳး၍၊ ေကာင္းက်ဳိးကိုယ္၌ တည္ေစမင္း" ဟူေသာ ၾသ၀ါဒႏွင့္အညီ လက္ေတြ႔က်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္ျပဳမူ ေနထိုင္ျခင္းသည္ ေလာက၏ မဂၤလာပင္ ျဖစ္ေပသည္။

Written by လွျမင့္ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)

က်မ္းကိုး

၁။ ဟံသာ၀တီ ဆံုးမစာေပါင္းခ်ဳပ္ (ဟံသာ၀ တီပံုႏွိပ္တိုက္)

၂။ စာအုပ္စင္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္(ေဇာ္ဂ်ီ)

http://www.first-11.com