"The Quality Sleep"
ဒီရက္ပိုင္းမွာ ရထားစီးျဖစ္တိုင္း
ရထားနံရံေပၚက ေမြ႔ရာေၾကာ္ျငာတစ္ခုရဲ ႔စာတမ္းက ကၽြန္ေတာ့္အာရံုကို ဖမ္းစားပါတယ္။ နာမည္ၾကီးအားကစားမယ္ေလးရဲ
႔ဓါတ္ပံုႏွင့္ ဂ်ပန္လိုေရးထားတဲ့ စာသားေတြရဲ ႔အေပၚမွာ အဂၤလိပ္လို ထင္ထင္ရွားရွားေရးထားတဲ့
စာေၾကာင္းက "The Quality Sleep" တဲ့။ ဒီစာေၾကာင္းကို ျမင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ ႔မိတယ္။ ေမြ႔ယာေကာင္းေကာင္း၊ ေခါင္းအံုးေကာင္းေကာင္းေပၚမွာ အိပ္လိုက္ရံုႏွင့္ေတာ့
လူေတြရဲ ႔ အိပ္စက္မႈဟာ အရည္အေသြးျမင့္သြားႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါဆို ဘယ္လိုမ်ိဳးအိပ္ရင္
အရည္အေသြးရွိရွိ အိပ္စက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္မလဲလို႔ အေျဖေတြထုတ္ၾကည့္မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြအားလံုး ေန႔တိုင္းလို အိပ္စက္ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေနေတြ႔ေနရတဲ့ တိရစၧာန္ေတြလည္း သူတို႔သက္တမ္းႏွင့္ေလ်ာ္ညီတဲ့ အိပ္ခ်ိန္ေတြႏွင့္
အိပ္ေနၾကပါတယ္။ လူေတြမွာေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကေလးအရြယ္ေတြမွာ တစ္ေန႔တာရဲ ႔ နာရီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
အိပ္ခ်ိန္အျဖစ္လိုအပ္ျပီး အသက္ၾကီးလာတာႏွင့္အမွ် အိပ္ခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့သြားပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ တခ်ိဳ ႔ (၈)နာရီ ဒါမွမဟုတ္ (၆)နာရီေလာက္ အိပ္ရရင္ အိပ္ေရး၀တတ္ၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ ႔လည္း (၄)နာရီ (၅)နာရီေလာက္ အိပ္ျပီး တစ္ေနကုန္ ေနႏိုင္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနတာပါဘဲ။
တကယ္ကေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းဟာ လူသားေတြအတြက္ အကုန္အက်အသက္သာဆံုး အပန္းေျဖစရာတစ္ခုလို႔ေျပာမယ္ဆိုလည္း
မမွားႏိုင္ပါဘူး။
“အိပ္၊ စား၊ ေပ်ာ္ပါး” ဒီသံုးပါးဟာ လူႏွင့္တိရစၦာန္ေတြမွာ
အားလံုး အတူတူလို႔ ဆိုထားေတာ့ လူေတြ အိပ္တာႏွင့္ တိရစၦာန္ေတြအိပ္တာ ဘယ္လို ကြာျခားမႈ
ရွိႏိုင္မလဲလို႔ ႏိႈင္းယွဥ္စဥ္းစားခ်င္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိေနတတ္တဲ့
ေခြးေလး ေၾကာင္ေလးေတြ၊ ငွက္ေလးေတြ၊ ၾကက္ေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ သူတို႔ေတြ တစ္ေန႔လံုး
ကစားခ်င္ရင္ ကစား၊ ဗိုက္ဆာတဲ့အခ်ိန္ အစာရွာ၊ စားစရာေတြ႔ရင္ စား၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ရန္သူႏွင့္ေတြ႔ရင္
ရန္မူ၊ မ်ိဳးပြားမယ့္ ရာသီမ်ိဳးမွာဆို တစ္ေနကုန္ အဲဒီကိစၥေတြႏွင့္ အလုပ္ေတြရႈပ္၊ ေနာက္ဆံုးဘာမွ
လုပ္စရာမရွိရင္ ထိုးအိပ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ေျမြလိုအေကာင္မ်ိဳးေတြဆို သူအစာစားျပီးလို႔ ဗိုက္တင္းသြားတာႏွင့္
တျခားဘာမွကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေခြျပီးအိပ္ၾကေတာ့တာပါဘဲ။
တခ်ိဳ ႔ လူေတြထဲမွာလည္း တစ္ေန႔လံုးနီးပါး အိပ္ေနတတ္ၾကတဲ့ သူေတြကို သတိထားမိဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ ႔လည္း အသက္အရြယ္ အိုးမင္းရင့္ေရာ္လာၾကလို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခုခုေၾကာင့္ဘဲျဖစ္ျဖစ္
အိပ္ယာေပၚမွာ မွိန္းျပီးေနၾကရတဲ့အခ်ိန္က တစ္ေန႔တာမွာ ပိုမ်ားေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔ကေတာ့
စိတ္က်ေရာဂါလိုမ်ိဳး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်ိဳ ႔ယြင္းမႈတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ေနကုန္အိပ္တတ္ၾကပါေသးတယ္။
တခ်ိဳ ႔လည္း သြားရင္းလာရင္း တျခားေထြေထြထူးထူးလုပ္စရာမရွိတဲ့အခါမွာ ရထားစီးရင္း၊ ကားစီးရင္း
ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရသေလာက္ အိပ္တတ္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခမ္း အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ့သူေတြက်ေတာ့ အလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ခဲ့ၾကရလို႔
ညဘက္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ အိပ္ဖို႔ ကိုဘဲ သူတို႔ ေခါင္းထဲရွိၾကေတာ့တယ္။ ေရမိုးခ်ိဳး၊
ညစာကို ျမန္ျမန္သြက္သြက္စားျပီး တန္းအိပ္ၾကေတာ့တာဘဲ။ တခ်ိဳ ႔ ေသာက္တတ္၊ စားတတ္တဲ့သူေတြက်ျပန္ေတာ့
ညဘက္မွာ ေသာက္ထား၊ စားထားတဲ့ အရွိန္ေလးေတြႏွင့္ ယစ္ယစ္မူးမူး အိပ္ယာထဲ တန္း၀င္ အိပ္တတ္ၾကျပန္ပါတယ္။
တခ်ိဳ ႔ တီဗြီ၊ ဗြီဒီယိုဇာတ္လမ္းေတြကို ႏွစ္ျခိဳက္စြဲလန္းၾကတဲ့သူေတြ၊ စာအုပ္ဖတ္တာ စြဲတဲ့သူေတြ၊
အင္တာနက္စြဲတဲ့သူေတြ၊ ကာရာအိုေကသီခ်င္းဆိုတာ ၀ါသနာပါတဲ့သူေတြဆိုရင္လည္း ေနာက္ဆံုးအိပ္မေပ်ာ္ခင္အခ်ိန္အထိ
သူတို႔စြဲလန္းတဲ့ အာရံုကို အပန္းေျဖတဲ့အေနႏွင့္ ခံစားရင္း အိပ္တတ္ၾကပါတယ္။
တခ်ိဳ ႔က်ေတာ့ ဒီေန႔တစ္ေန႔စာ ၾကံဳဆံုခဲ့ရတာေတြထဲက စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ၊ တစ္ဦးဦးအေပၚ
မေက်မနပ္ျဖစ္ရတာေတြကို အိပ္ယာထဲေရာက္တဲ့အထိ တႏု႔ံႏုံ ့ေတြးရင္း၊ စိတ္ဆိုးေဒါသျဖစ္ရင္း
ေနာက္ဆံုး အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ၾကတယ္။ အလုပ္ကိုအလြန္အကၽြံလုပ္တဲ့သူေတြ၊ ေက်ာင္းစာကို အလြန္အက်ဴးၾကိဳးစားသူေတြကလည္း
ေနာက္ဆံုးအိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္အထိကို သူတို႔ အလုပ္ေတြ၊ စာေတြႏွင့္ လံုးလည္ခ်ာလည္လိုက္ရင္းက
အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္ကိုလိုက္စားေပ်ာ္ပါးသူအခ်ိဳ ႔က်ျပန္ေတာ့လည္း မအိပ္ခင္ေလးမွာ
မိမိတို႔ အေဖာ္ႏွင့္ ကာမႏွင့္ စပ္ႏႊယ္တဲ့ အာရံုေတြမွာ နစ္ေျမာစီး၀င္ရင္း အိပ္စက္တတ္ၾကျပန္ပါတယ္။
တခ်ိဳ ႔လူေတြက်ေတာ့ လြယ္လြယ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္တတ္ၾကျပန္ဘူး။ သူတို႔ေတြက်ေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ခင္အခ်ိန္မွာ
အိပ္ယာေပၚလွဲေနရင္းက ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ ေလွ်ာက္ေတြးရင္း၊ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ ေနာက္ဆံုး
ခႏၶာကိုယ္ တအားပင္ပန္းလာေတာ့မွဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ၾကတယ္။
အခုေျပာခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ ႔ အိပ္စက္ပံုေတြကို စိစစ္ၾကည့္လိုက္ရင္ စြဲလန္းမႈေတြ၊
ယစ္မူးမႈေတြ၊ ေလာဘေတြ၊ တဏွာရမၼက္ေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ စိတ္ပ်ံ ႔လြင့္မႈေတြ၊ ေမာဟေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနရင္းကေန
အိပ္စက္လိုက္ၾကတာမို႔ သူတို႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ေမြ႔ယာေပၚမွာဘဲ အိပ္ၾကပါေစ၊ သူတို႔ရဲ
႔ အိပ္စက္ျခင္းဟာ အရည္အေသြးရွိရွိ အိပ္တာပါလို႔ ေျပာဖို႔ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ အားမနာတမ္းသာေျပာရရင္
တိရစၦာန္ေတြအိပ္တာမ်ိဳးထက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပိုသာႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
ကဲ... ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အေသြးျမင့္ျမင့္ အိပ္တတ္ၾကတဲ့သူေတြအေၾကာင္းကို
ထပ္ျပီး ေလ့လာၾကည့္ၾကပါအံုးစို႔။
ဘာသာေရးစာေပေတြမွာ ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့ ပထမဆံုး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး
က်ိန္းစက္ေတာ္မူပံုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ ညဥ့္သံုးယံမွာ
အလယ္မဇၥ်ိမယံကို သံုးပံုပံုျပီး ပထမႏွစ္နာရီမွာ ေရာက္လာၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာေတြကို တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဒုတိယႏွစ္နာရီမွာေတာ့ က်ိန္းစက္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီလို က်ိန္းစက္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ ထမယ္ဆိုတဲ့
အမွတ္သညာကိုျပဳျပီးေတာ့ စတုတၳစ်ာန္ (သို႔) ဖလသမာပတ္ကို၀င္စားျပီး က်ိန္းစက္ေတာ္မူပါတယ္တဲ့။
ႏွစ္နာရီက်ိန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်ိန္းစက္ေနရာကေန ျပန္လည္ထေတာ္မူျပီး ကိုယ္လက္သုတ္သင္၊
စၾကႍေလွ်ာက္၊ ဒီေန႔အတြက္ ေလာကမွာ ဘယ္သူေတြကို ေျခြခၽြတ္ရမလဲလို႔ ၾကည့္ေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဟာ တစ္ေန႔တာလံုးမွာ ႏွစ္နာရီဘဲ က်ိန္းေတာ္မူျပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ေလာကသားေတြအတြက္
အသံုးခ်ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အရွင္မဟာကႆပမေထရ္၊ စကၡဳပါလမေထရ္ အစရွိတဲ့
ေနသဇၹိဓုတင္ကိုေဆာင္ထားၾကတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးေတြကေတာ့ ေက်ာခင္းျပီးအိပ္စက္တာကိုပယ္ေတာ္မူၾကျပီး
ထိုင္လ်က္သာ အသက္ထက္ဆံုး က်ိန္းစက္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္မွာထင္ရွားတဲ့ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႔၊ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႔လည္း
ေနသဇၹိဓုတင္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကိုရည္မွန္းျပီး ၀ီရိယထန္ထန္ႏွင့္
အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းေနေနၾကတဲ့ ရဟန္းပုဂၢိဳလ္ေတြႏွင့္ ေယာဂီသူေတာ္စင္ေတြဆိုရင္လည္း ေန႔စဥ္အခ်ိန္တိုင္းနီးပါး
သတိပ႒ာန္တရားကို အပတ္တကုတ္ပြားမ်ား ေနၾကတာမို႔ အိပ္ခ်ိန္အင္မတန္မွကို နည္းပါးၾကပါတယ္။
ဒီလို တစိုက္မတ္မတ္အားထုတ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဆရာသမားမ်ားက အိပ္တာႏွင့္ပတ္သကျ္ပီး
ၾသ၀ါဒေပးဆံုးမတာေတြကလည္း စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းသလို၊ လိုက္နာက်င့္သံုးဖြယ္ရာလည္းေကာင္းပါတယ္။
ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ၾကီးက ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက စတင္တရားအားထုတ္စဥ္
အခ်ိန္ေတြတုန္းက တရားတိုးတက္မႈႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းက “အိပ္မက္ထဲမွာ
တရားအားထုတ္ဖူးျပီလား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ပထမေတာ့ အိပ္မက္ထဲအထိ
ဘာ၀နာမေရာက္ႏိုင္ခဲ့ေသးေပမယ့္ ေနာင္ေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ တရားအားထုတ္ျဖစ္လာတယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။ ပဲခူးေအာင္သုခဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္အားထုတ္ေနတဲ့
ေယာဂီမ်ားကို အိပ္မေပ်ာ္မီအခ်ိန္ေလးမွာ မိမိသိထားျပီးသား တရား (သို႔) သမာပတ္တစ္ခုခုကို
အဓိ႒ာန္ျပဳ၀င္စားျပီး အိပ္ၾကဖို႔ ညႊန္းၾကားပါတယ္။ အိပ္တာဟာ အခ်ိန္ပိုင္းေသလိုက္တာဘဲမို႔
ေသခါနီးေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္လည္း ေန ႔စဥ္ျပင္ဆင္ျပီးသားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ခိုင္းတဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္။
တရားကို ေဇာက္ခ်လုပ္ေနတာမဟုတ္ေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ရိုးရိုးလူသာမန္ေတြေရာ
ဘယ္လိုနည္းေတြႏွင့္ အရည္အေသြးရွိရွိ အိပ္စက္ႏိုင္မလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသေလာက္
ခ်ေရးၾကည့္ပါမယ္။ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြေတြကလည္း မိမိတို႔သိထားတာေလးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္လည္ေ၀ငွေပးေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
အလြယ္ကူဆံုးစလုပ္လို႔ရတာကေတာ့ အိပ္ခါနီး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီးတာႏွင့္ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းယူျပီး
ဘုရားရွိခိုး၊ သီလယူ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ ေမတၱာပို႔၊ ပုတီးစိပ္၊ အမွ်ေ၀ စသျဖင့္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး
မအိပ္ခင္ ကုသိုလ္ယူျပီးမွ အိပ္မယ္ဆိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအတိုင္းၾကီး လွဲအိပ္ပစ္လိုက္တာထက္စာရင္
အရည္အေသြးတက္လာမွာ အမွန္ပါဘဲ။
ဒီေနရာမွ ဘုန္းဘုန္းရေ၀ႏြယ္(အင္းမ) ေျပာဖူးတာေလးကို
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တုန္း မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီး အဆံုးအမဆိုျပီး
ေျပာျပတာပါ။ အိပ္ခါနီးသီလယူတဲ့အခါမွာ ရိုးရိုးငါးပါးသီလကို မယူပဲ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါးစတဲ့
ဥပုသ္သီလတစ္ခုခုကို ေျပာင္းယူလိုက္ျခင္းျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ
ကိုယ္က ဥပုသ္ေစာင့္ျပီးသား ျဖစ္သြားသလို ကိုယ္ယူထားတဲ့သီလကလည္း က်ိဳးပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိတဲ့အတြက္
သီလလည္း စင္ၾကယ္ပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ျပီး ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းလည္း ဥပုသ္ေစာင့္ခြင့္ရသြားပါတယ္။
(အိမ္ေထာင္သည္မ်ားကေတာ့ မိမိေစာင့္ထိန္းႏိုင္သေလာက္သာ သင့္ေလွ်ာ္သလို ေဆာက္တည္ၾကပါရန္။)
အိပ္ခါနီးအခ်ိန္ေလးမွာ ငါဟာ ဥပုသ္သည္တစ္ေယာက္ပါလား ဆိုတဲ့ ၾကည္လင္၀မ္းေျမာက္တဲ့ စိတ္ေလးႏွင့္
အိပ္လိုက္ရေတာ့ မိမိရဲ ႔အိပ္စက္ျခင္းဟာ သာမန္အိပ္စက္ျခင္းထက္ ပိုျပီး အရည္အေသြးျမင့္တက္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ပိုျပီးအရည္အေသြးတက္ေအာင္ဆိုရင္ေတာ့ ဘုရားရွိခိုး၊ သီလယူတာေတြ
အားလံုးလုပ္ျပီးလို႔ လွဲအိပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္အထိ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုခုကို
ပြားတာျဖစ္ျဖစ္၊ ေမတၱာပို႔ေနတာ ျဖစ္ျဖစ္လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ျဖစ္တာပါဘဲ။ တရားအားထုတ္ဖူးတဲ့
အေလ့အက်င့္ရွိထားတဲ့သူေတြဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ခါနီး ဘုရားရွိခိုးတာ၊ သီလေစာင့္တာ၊ စတာေတြလုပ္ျပီးရင္
တကယ္လို႔ အခ်ိန္လည္းေပးႏိုင္ဦးမယ္ဆိုရင္ တရားကို မိနစ္ပိုင္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ထိုင္အားထုတ္ျပီးမွ
အိပ္မယ္ဆိုရင္ စိတ္ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းျပီးေတာ့ အိပ္စက္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္လုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့
အိပ္ယာေပၚလွဲေနရင္းက အိပ္မေပ်ာ္ခင္အထိ ဆက္ျပီး တရားအာရံုျပဳေနလိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း ျဖစ္တာပါဘဲ။
ဒီေနရာမွာ လွဲအိပ္ရင္းတရားမွတ္ဖို႔အတြက္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အားထုတ္နည္းတစ္ခုက Body
Sweeping Meditation (Body Scan Meditation) နည္းပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အလုပ္ကို
မလုပ္ဖူးေသးတဲ့သူေတြအေနႏွင့္လည္း စမ္းျပီးလုပ္ၾကည့္ဖို႔ရာ လြယ္ကူပါတယ္။ အားထုတ္နည္းကေတာ့
အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲအိပ္လိုက္ျပီး ခႏၶာကိုယ္ကို သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ထားလိုက္ပါ။ အသက္ကို
မွန္မွန္ေလးဘဲ ရွဴသြင္းရွဴထုတ္လုပ္ေနလိုက္ပါ။ ျပီးရင္ ဦးေခါင္းငယ္ထိပ္ကို သိစိတ္ကေလးကိုပို႔လိုက္ပါ။
ငယ္ထိပ္ေနရာမွာ ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတဲ့ တင္းမႈေတာင့္မႈ၊ ပူမႈေအးမႈ စတာ တစ္ခုခုႏွင့္ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔
တုန္ခါေနမႈမ်ိဳးေလးေတြကို သတိထားမိလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါေလးေတြထဲက ထင္ရွားတာတစ္ခုခုကို
သိျပီးေနလိုက္ပါ။ အဲဒီငယ္ထိပ္ေနရာကေန ဦးေခါင္းရဲ ႔ ေအာက္ဘက္ပိုင္းဆီ သိစိတ္ကေလးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပို႔ေပးပါ။
စိတ္ကေလးေရာက္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတိုင္းမွာ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲေနတဲ့ ထင္ရွားတဲ့အေျခအေနတိုင္းကို
သိသိေပးပါ။ ဦးေခါင္း၊ မ်က္ႏွာ၊ လည္ပင္း၊ ဂုတ္၊ ပခံုး၊ လက္ႏွစ္ဘက္၊ ရင္ဘတ္၊ ၀မ္းဗိုက္၊
ေက်ာ၊ ဆီးခံု၊ တင္ပါး၊ ေျခေထာက္ေတြအထိ အဆင့္ဆင့္ဆင္းလာျပီး ေနာက္ဆံုး ေျခေခ်ာင္းေလးေတြဆီေရာက္တဲ့အထိ
စိတ္ကေလးႏွင့္ ၾကည့္ေပးပါ။ ေခါင္းကေန ေျခေထာက္အထိေရာက္ဖို႔အတြက္ အနည္းဆံုး (၁၅)မိနစ္ေလာက္
အခ်ိန္ၾကာတတ္ပါတယ္။ ပိုအေသးစိတ္ႏိုင္ေလ ပိုၾကာေလပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးမွာ ျပဳလုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္
ေျခေထာက္ေရာက္တဲ့အထိကို ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါမွာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သလို၊
ႏိုးလာတဲ့အခါမွာလည္း ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ စိတ္ေရာ လန္းဆန္းေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား ေျခေခ်ာင္းေတြအထိေရာက္ျပီး
ဆံုးသြားတဲ့တိုင္ေအာင္မွ အိပ္မေပ်ာ္ေသးဘူးဆိုရင္ ငယ္ထိပ္ကေန တစ္ခါျပန္စျပီး ခုနကအတိုင္း
ခႏၶာကိုယ္ကို အစကေနအဆံုး ျပန္ၾကည့္ေပးရံုပါဘဲ။
အိပ္ခါနီး ပြားမ်ားဖို႔သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ တျခားကမၼ႒ာန္းေတြကေတာ့ အသုဘကမၼ႒ာန္းႏွင့္
မရဏာႏုႆတိကမၼ႒ာန္းေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိပ္တယ္ဆိုတာ နာရီပိုင္းေသတာမို႔ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို
လူေသေကာင္အျဖစ္ ႏွလံုးသြင္းသေဘာထားျပီး အသုဘဘာ၀နာစီးျဖန္း အိပ္မယ္ဆိုလည္း ရတာပါဘဲ။
ဒီလိုမွမဟုတ္လည္း မိမိကိုယ္ကို ဒါငါေသရေတာ့မယ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ပါလားလို႔ ႏွလံုးသြင္းျပီး
ငါအခုေသရင္ ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးႏွင့္ ေသမွာလဲဆိုတာကို ကိုယ့္ဖာသာဆင္ျခင္သတိေပးရင္း ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္ရာ
ႏွစ္သက္ရာ ဘာ၀နာတစ္ခုခုကို ႏွလံုးသြင္းအိပ္စက္မယ္ဆိုလည္း အိပ္စက္ျခင္းဟာ ပံုမွန္ထက္ေတာ့
အရည္အေသြးျမင့္သြားမွာ အမွန္ပါဘဲ။
အဘိဓမၼာထဲက စကားႏွင့္ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဘ၀င္စိတ္ေတြ
ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဘ၀င္စိတ္ဆိုတာ ဘယ္အာရံုကိုမွ မယူ၊ မသိတဲ့ စိတ္တစ္မ်ိဳးပါဘဲ။ တစ္ေန႔တာမွာ
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ျမင္ၾကားနံသိစတဲ့ အာရံုငါးပါးႏွင့္ဆိုင္တဲ့ ၀ိညာဥ္အသိစိတ္ေတြေပၚလာတဲ့အခိုက္ေလးေတြမွာ
ဘ၀င္စိတ္က ခဏျပတ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ အသိစိတ္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုၾကားမွာ ဘ၀င္စိတ္ေတြက
ခိုေနတတ္ပါေသးတယ္။ ခႏၶာကိုယ္မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြေၾကာင့္ ထိနမိဒၶေတြ အားၾကီးသြားတဲ့အခိုက္မွာ
သိစိတ္ေတြျပတ္ျပီး ဘ၀င္စိတ္ေတြဆက္တိုက္ျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ကိုဘဲ အိပ္တယ္လို႔ေခၚရတာပါ။
တကယ္ေတာ့ ဘ၀င္စိတ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ သတိကင္းမဲ့တဲ့အခ်ိန္ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ သတိအားေကာင္းလာတဲ့သူမွာ
ဘ၀င္စိတ္ျဖစ္တဲ့အၾကိမ္ေရက နည္းနည္းလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တရားႏွလံုးသြင္းေနၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္မ်ား
အိပ္ခ်ိန္နည္းပါးသြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ ႔ လိုအပ္ခ်က္အတြက္သာ မျဖစ္မေနအိပ္လိုက္ၾကရေပမယ့္
ျပန္ထမယ္ဆိုတဲ့ အမွတ္သညာကို စိတ္ကညႊတ္ထားတဲ့အတြက္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ အိပ္ေနရာကေန ၾကည္ၾကည္လင္လင္
လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏွင့္ ျပန္လည္ႏိုးထလာတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုေျပာသြားတာေတြကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္လည္ စိစစ္ျပီး အေျဖထုတ္ၾကည့္ႏိုင္ေလာက္မယ္
ထင္ပါတယ္။ ငါတို႔ေတြ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အိပ္ေနၾကတာ အရည္အေသြးမီအိပ္စက္ျခင္းမွ ဟုတ္ပါရဲ
႔လားဆိုတာ။ ဒီအေျဖကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဘဲ ျပန္ေျဖႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ အိပ္စက္ၾကပံုကို အတုယူအားက်ျပီး
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ အရည္အေသြးမီအိပ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။
ကဲ...စာဖတ္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအားလံုး Quality Sleep ႏွင့္
ေန႔စဥ္ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။
ေလးစားစြာျဖင့္
၀ိမုတၱိသုခ
၁၄၊ ၁၂၊
၂၀၁၂။
