ခြဲခြာခ်ိန္ အစြမ္းကုန္ ျပံဳးထားၾကသည့္တိုင္ ေ၀ဒနာကၡႏၶာလႈိင္းတံပိုးမ်ားက တ၀ုန္း၀ုန္းတိုးေဆာင့္ေနၾကသည္။
' ဟဲ့ မိဒါရဲ႕ နင့္အကုိဦးဇင္းမွာ သံုးစရာပိုက္ဆံေရာ ရွိေသးရဲ႕လား လွဴခဲ့ဦးဟဲ့..'' မိခင္က သူ႕ႏွမငယ္ကို စကားတြန္႕ထပ္ေအာင္ ေျပာသည္။
'' လိုမွပဲ မွာတာေပါ့ ခု သံုးဖို႕ ရွိိပါေသးတယ္'' ..။ သူက ၀မ္းနည္းေနသည့္ၾကားကပင္ ဘုန္းၾကီးညာဥ္ေလးကို မေဖ်ာက္..။ မလိုဘူးဟု အျပတ္မေျပာဘဲ ေနာက္တစ္ခါ မွာစရာရွိရင္ အလြယ္တကူမွာရေအာင္ မယုတ္မလြန္ ေျပာထားလိုက္ေသးသည္။
ဒီလို ခြဲခြာရမယ့္ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူ႕ႏွမေလးက သူ႕အေပၚေစတနာပိုႏိုင္သည္မဟုတ္လား..။ (:D) ''တကယ္မွာေနာ္ ဦးဇင္း'' သူ႕ႏွမေလးက ကတိအထပ္ထပ္ေပးရွာသည္။
သူ႕ဖခင္ၾကီးက'' ေက်ာင္းၿပီးရင္ ျမန္ျမန္သာ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့ ေမာင္ပဇင္းရယ္..'' ဟု ေျပာရင္း တစ္ဘက္ကို လွည့္သြားသည္။ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မ်ားဖြင့္ေနၿပီ..။ ခရီးစဥ္ဦးေဆာင္သူ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ ရွင္ညာဏိန္က '' ကဲ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့.." ဟု တစ္ခြန္းတည္းေျပာကာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ဆီ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္..။ တူေတာ္ေမာင္ ထင္ညီမင္းစံက ''ဦးၾကီးေဇာ္ သြားၿပီေနာ္..' တဲ့..။
ဒီပုဂၢိဳလ္ေလးက သူ႕ကို အားက်ကာ သကၤန္းဆီးခ်င္ေနသည္..။ သူ႕တြင္ သူ႕ညီအကို အမႏွမမ်ားက ေမြးထားေသာ ေမ်ာက္ေလာင္းေလးေပါင္း (၁၁)ေယာက္တိတိရွိသည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္းမေအာင္မခ်င္း သကၤန္းမ၀တ္ရ ဟု သူက ဗီတိုသံုးထားသည္။
တကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္ျမင္ၿပီးလ်င္စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ၾကေစ..။ ေလာကီေဘာင္မွာ ေမြ႕မလား..။
ေလာကုတၱရာေခ်ာင္မွာ ေလ့မလား..။
(၁၆)ႏွစ္ အရြယ္သည္ ရွင္ရဟန္းေဘာင္သို႕ ၀င္၍ ပညာသင္လ်င္ ထက္ျမက္လ်င္ျမန္သည့္ ဥာဏ္အဟုန္စီးဆင္းမႈရွိေသာ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ဟုထင္သည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္းအဆင့္ထိ သင္ယူၿပီးေသာ ၀ိဇၨာသိပၸံအေတြးေခၚမ်ားက ဗုဒၶအရွင္၏ အဘိဓမၼာကို အလြယ္တကူ နားလည္ေစႏိုင္လိမ့္မည္..။ ျမန္မာႏိုင္ငံႏိုင္ငံ၏ ပါဠိပညာေရးတြင္ အေျခခံတန္း သံုးတန္းသာရွိေလရာ ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ျမင္သြားလ်င္ ရဟန္းမျဖစ္မီ ဓမၼာစရိယ(စာခ်)တန္းသို႕ တက္လွမ္းႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
အကယ္၍ ရဟန္းမခံမီသာသနာ့ေဘာင္တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္ေသာေၾကာင့္ လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀သို႕ ေရြ႕ေလ်ာမည္ဆိုလ်င္လည္း ၀ိဇၨာ သိပၸံတကၠသိုလ္တစ္ခုခုသို႕ အခ်ိန္မေရြးျပန္လည္တက္ေရာက္ႏိုင္သည္..။( ေလးႏွစ္ေလာက္ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနၾကည့္လ်င္ ကိုယ္ဘာေကာင္ဆိုတာ သိသြားႏိုင္သည္မဟုတ္လား...။ း) )
ငယ္စဥ္လူမမယ္ဘ၀က သာသနာ့ေဘာင္ထဲသို႕ ေရာက္လာေသာ သူ႕လို ရဟန္းတစ္ပါးအေနျဖင့္ေတာ့ သာသနာခ်စ္စိတ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းစြာ ေရးဆြဲထားေသာ ပါဠိပညာေရးစနစ္၏ ခြ်တ္ယြင္းပ်က္ကြက္မႈကို ျမင္ေနခဲ့ပါသည္။
ျမန္မာ့ရိုးရာဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ဗုဒၶဘာသာမိဘမ်ားက သာသနာ့အေမြခံၾကီးမ်ားျဖစ္ခ်င္ၾကသလို သားသမီးမ်ားကလည္း မိဘေက်းဇူးကို ဓမၼျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္လိုၾကသည္ (ဟု ထင္ရသည္။) ထို႕ထက္အလြန္ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ကြ်မ္းက်င္ေသာ သာသနာျပဳျခင္းကလည္း သာသနာ့အေမြခံစိတ္ဓါတ္ကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳခဲ့ပါေလသည္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသို႕ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမိ်ဳးျဖင့္ ေရာက္လာေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ေရႊေက်ာင္းေပ်ာ္ေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ စည္းရံုးႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကလည္း ''ကိုရင္ေလး'' လို႕ ေခၚရင္ '' ဒကာၾကီး'' လို႕ ထူးေနာ္ ဆိုတာမ်ိဳးျဖင့္ ကေလးငယ္၏ စိတ္ကို အေရာင္တင္ေပးသည္။ လက္အုပ္ခ်ီမိုးရွိခိုးခံရျခင္းႏွင့္ မုန္႕အမ်ိဳးမ်ိဳး ပိုစားရျခင္းကလည္း ကေလးငယ္၏ ဘ၀င္ကို ေလဟတ္ေစသည္။
မည္သုိ႕ျဖစ္ေစ သူကိုယ္တိုင္လည္း ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ သာသနာျပဳျခင္းကို ခံလိုက္ရပါသည္။ (ထိုသို႕ပင္ အစဥ္အဆက္သာသနာျပဳျခင္းကို ခံယူခဲ့ၾကရဟန္တူပါသည္။) ေလာကုတၱရာေဘာင္သို႕ ေစာစီးစြာ ၀င္ေရာက္ခဲ့ရျခင္းကို သူဂုဏ္ယူေသာ္လည္း ဘ၀တစ္ခုလံုးအတြက္ အာမခံခ်က္မရွိေသာ ပညာေရးကိုေတာ့ စိတ္ပ်က္မိေလသည္။ လူဆိုသည္က ဘာသာေရးသတၱ၀ါသက္သက္မဟုတ္ေပ..။ ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လံုး သာသနာ့ေဘာင္တြင္ ေနပါမည္ ဟု အာမခံ၍ မရႏိုင္ေပ..။
လူမမယ္ဘ၀ျဖင့္ ရွင္သာမေဏျဖစ္လာခ်ိ္န္မွစကာ ေလာကုတၱရာစာေပသက္သက္မွ်ကိုသာ သင္ယူခဲ့ၾကရသည္။ ၀ိဇၨာ သိပၸံ သမိုင္း ပထ၀ီ သခ်ၤာ အဂၤလိပ္စေသာ လူ႕အခြင့္အေရးရွိသူတစ္ဦးတတ္သင့္တတ္ထိုက္သည့္ ေခတ္ပညာရပ္တို႕တြင္ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
စင္ကာပူႏိုင္ငံသူအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကေတာ့ သူဘယ္အရြယ္မွာ သကၤန္း၀တ္သလဲ ဟုေမး၍ အတိအက်ေျဖလိုက္ေသာအခါ ''လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ခံရတာပဲ '' ဟု လုပ္ခ်လိုက္သျဖင့္ သူေခါင္းၾကီးသြားသည္။မိဘဆရာသမားမ်ား၏ ျဗဟၼစိုရ္တရားကို သူ နည္းနည္းေလးမွ သံသယမျဖစ္သလို ဘယ္တုန္းကမွလည္း မျပစ္မွားဖူးပါ။ သူ ေမွ်ာ္လင့္သည္က မူ၀ါဒျပဳျပင္ေရးသမားမ်ား၏ အေျမာ္အျမင္ၾကီးေသာ အေျပာင္းအလဲကို ျဖစ္သည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ (ဆိုပါစို႕ ၁၆ ႏွစ္)တြင္ ကိုရင္ငယ္ေလး၏ အေတြးအျမင္ခံစားမႈတို႕က ေလာကီကို ညြတ္လိုသည္။ ကဗ်ာကို ခံစားလိုသည္။ ဂီတကို ႏွစ္သက္သည္။ ဘာသာစကားအသစ္ေတြ သင္ယူခ်င္သည္။ လူငယ္ေလးတစ္ဦး၏ ေ၀ဒနာကၡႏၶာညြတ္ႏူးမႈမ်ိဳးက ဒဂုန္တာရာၾကီး၏ ေ၀ါဒစၥေနးအျပာျဖစ္လာသည္။
ကဲ လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀သို႕ ကူးေျပာင္းခ်င္လ်င္ ကိုရင္ေလးေအာင္ျမင္ထားေသာ ပထမငယ္၊ ပထမလတ္၊ ပထမၾကီးဟူေသာ အာေပါက္ေအာင္ ေအာ္ခဲ့ရသည့္ ပရိယတၱိစာေပမ်ားကို မည္သည့္ပညာေရးႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးမည္နည္း..။ ဓမၼာစရိယေအာင္ၿပီး လူထြက္လ်င္ပင္ '' ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ '' ထက္ မပိုေသာ အသိအမွတ္ျပဳမႈကိုသာ ခံယူရတတ္သည္ ဟုသိရသည္.။ စိတ္ေပ်ာင္းလြယ္သည့္ အရြယ္တြင္ မိဘမ်ားကလည္း ပညာေရးတစ္ပိုင္းတစ္စျဖင့္ ေယာင္ခ်ာခ်ာအိမ္ျပန္ေရာက္လာမည့္ သားကို မျမင္ရက္ၾကပါ...။
ထိုသို႕ျဖင့္ သာသနာ့ေဘာင္တြင္ သဒၶါတရားၾကဲၾကဲျဖင့္ ျမဲျမံေနၾကရေသာ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ားကို သူ သိလာရပါသည္။ သဒၶါတရားက ၾကဲရသည့္ၾကားထဲ ပညာအားကလည္း နည္းၾကဦးမည္ဆိုလ်င္ သာသနာအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးၾကီးလိုက္မလဲ..။
အကယ္၍ (ေလာကုတၱရာပညာမ်ားတတ္ပြန္ၿပီးကာမွ) လူထြက္သြားၾကမည္ဆိုလ်င္လည္း ႏိုင္ငံအတြက္ အသိပညာရွင္မ်ား ဆံုးရႈံးသြားရျပန္ေသးသည္။ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအတြက္ ဓမၼအသိပညာက အာမခံခ်က္မေပးႏိုင္ေတာ့ေသာအခါ ကာယလုပ္သားဘ၀ျဖင့္ ရပ္တည္ေနၾကရေသာမဟာဓမၼာစရိယႏွင့္ ပိဋကတ္တစ္ပံုေဆာင္ စသည့္ မိတ္ေဆြရဟန္းလူထြက္အခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရသည္။
သူကိုယ္တိုင္သည္ပင္လ်င္ ပညာတတ္ညာဥ္ေလးျဖင့္ သာသနာ့၀န္ကို တအိအိထမ္းေနရျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ျဖင့္ပင္ တူေတာ္ေမာင္မ်ား၏ သာသနာ့ေဘာင္ေစာေစာ၀င္ေရးကို (ေခတ္မီပါဠိပညာေရးစနစ္ျဖစ္မလာသမွ်) ခြင့္မျပဳရန္ ဗီတိုသံုးထားရျခင္းျဖစ္ေလသည္..။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ ရင္ခုန္ၾက..ဂီတအသစ္ေတြနဲ႕ စီးေမ်ာၾက....။
သဒၶါတရားက ႏွလံုးသားကို လူးလြန္႕ေစခ်ိန္မွာ ဓမၼကို ရွာမွီးၾကေစ..။ ေလာကီလည္း မဆံုးေစနဲ႕...။ ေလာကုတၱရာလည္း မရႈံးၾကေစနဲ႕...။
တူေတာ္ေမာင္ ထင္ညီမင္းစံ၏ ေခါင္းကို သာသာပုတ္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္.။ မင္းကို သာသနာျပဳဖို႕ ေစာပါေသးတယ္ကြယ္..။
မဃေဒ၀လကၤာသစ္ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ကို မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီး မၾကာခဏရြတ္ကာ သတိေပးသည္ကို အမွတ္ရမိသည္။
ကာမေဘာဂါ၊
လူ႕ခ်မ္းသာလည္း၊
ကင္းကြာေ၀းစြ၊
သမဏ၏၊
သုခလည္းဆံုး၊
ႏွစ္က်ိဳးဆံုးလ်က္၊
ေခါင္းတံုး(ကတုံုး)သာလ်င္၊
အဖတ္တင္ခဲ့။။။။
ဆူဘတ္ခ်ႏၵရာဘို႕စ္ေလဆိပ္ျပည္တြင္းထြက္ခြာေဆာင္တြင္ ျမန္မာဘေႏၱၾကီးတစ္ပါး ရုတ္တရက္ေခါင္း ပြတ္မိသြားသည္ကို ကြ်တ္စီစီ စကားေျပာေနၾကေသာ မဇၥ်ိမသားခရီးသြားတို႕ သတိျပဳမိလိမ့္မည္ဟု မထင္ပါေလ..။
ဓမၼဂဂၤါ
(၂၃-၁၀-၂၀၁၁)
