ေလ်ာ္ညီစြာနဲ႔
အဲဒီေန႔က စကား၀ုိင္းမွာ သူ႔အသံက အက်ယ္ေလာင္ဆံုးျဖစ္ေနပါတယ္။
က်ယ္ေလာင္မွာေပါ့၊ အာေပါင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ အားပါးတရ သူက ေျပာေနတာကုိး။
သူေျပာေနတာက “ပံု” Form နဲ႔ “လုပ္ရပ္” Function ဆက္စပ္ ျဖစ္ေပၚမႈ
အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေနတာ...
ေကသရာဇာျခသၤ့ႀကီးနဲ႔
ဒီျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ လုပ္ရပ္အေၾကာင္းကုိ သူကေျပာေနျပန္ပါတယ္။ ေတာသံုးေတာင္ကုိ
အုပ္စုိးတဲ့ ေကသရာဇာျခေသၤ့ႀကီးျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ၾကြက္ဂယ္ေလာင္းကေလး
(ၾကြက္ငယ္ကေလး)ကုိ စားဖုိ႔ ဒီျခေသၤ့ႀကီး ၾကြက္တြင္းယက္ေနတယ္ ဆုိရင္... ဒါ
Form နဲ႔ Function မညီတာပဲ။ ေကသရာဇာဆုိတဲ့ “ပံု”နဲ႔ ၾကြက္ကေလးလို အေကာင္ကုိ
စားမယ္ဆုိၿပီး ၾကြက္ရွိေနတဲ့ ၾကြက္တြင္းကုိ ယက္ေနျခင္းဆုိတဲ့ “လုပ္ရပ္”
မညီတာပဲ။ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား၊ ေကသရာဇာ ျခေသၤ့မင္းတုိ႔ မည္သည္ အခုလို
ၾကြက္ငယ္ကေလး အေကာင္မ်ိဳး၊ သူတစ္ပါးစားၿပီးလို႔ ထားခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
စားၾကြင္းစားက်န္၊ အသားၾကြင္း အသားက်န္ကုိ စားရုိးထံုးစံ မရွိဘူး။
ေကသရာဇာပီပီ ကုိယ့္ခြန္ကုိယ္အားနဲ႔ စားလိုတဲ့ သားေကာင္ ႀကီးေတြကုိ ေရြးၿပီး
ဖမ္းယူစားေသာက္ရုိးပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါမွ ေကသရာဇာ ျခေသၤ့ဆုိတဲ့ပံုနဲ႔
ျခေသၤ့ရဲ႕ လုပ္ရပ္ ကုိက္ညီမယ္...တဲ့။
သူက ဆက္ၿပီး... သူ႔ဦးေလး အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပပါတယ္။
နယ္ၿမိဳ႕ကေလးမွာတဲ့ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ လွည့္လည္ အပူေဇာ္ခံပဲြ က်င္းပတဲ့
အခမ္းအနား တစ္ခုမွ သူ႔ဦးေလးကျဗဟၼာအျဖစ္နဲ႔ ၀တ္စားဆင္ယင္ၿပီး
လိုက္ပါ လွည့္လည္ရတယ္။ ေနကလည္းပူ ျဗဟၼာ အ၀တ္အစားကလည္း ထူထဲေတာ့ သူ႔ဦးေလးမွာ
ေခၽြးေတြ တစ္ျဖိဳင္ျဖိဳင္ က်ေနတယ္။ ေခၽြးေတြကုိ သုတ္ေတာ့ မ်က္ႏွာမွာ ျခယ္သ
လိမ္းက်ံထားတဲ့ မိတ္ကပ္ေတြက ပ်က္ကုန္တယ္။ သူ႔ဦးေလး ျဗဟၼာဟာ ေရငတ္လြန္းတဲ့
ေ၀ဒနာကုိ ခံစားလာရျပန္တယ္။ ေရငတ္လြန္းမက ငတ္ေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ
အနီးအနားက လူေတြဆီ ေရေပးၾကပါလို႔ ေအာ္ၿပီး ေရေတာင္းတယ္။
ေရယူလာတဲ့ အခါမွာ
အားရပါးရ ေသာက္လိုက္တာ သူ႔ေရွ႕ဘက္ကျဗဟၼာ အ၀တ္အစားေတြေရေတြ ရြဲစုိကုန္တယ္။
ပုိဆုိးတာက...ေရေသာက္ရင္းေရသီးသြားရာကေခ်ာင္းေတြ တဟြတ္ဟြတ္ ဆုိးေတာ့
ေဆာင္းထားတဲ့ ျဗဟၼာဦးထုပ္ခၽြန္ႀကီးက ေအာက္ကလူေတြထဲ ျပဳတ္က်သြားတယ္...
တကယ့္ ျဗဟၼာဆုိတာကေတာ့ ေခၽြးလည္းမထြက္ဘူး။ ေရလည္း မငတ္ဘူး၊
ေခ်ာင္းလည္းမဆုိးဘူး၊ ျဗဟၼာဦးထုပ္ခၽြန္လည္း ျပဳတ္က်စရာ မရွိဘူး။
အခုေတာ့... သူ႔ဦးေလးရဲ႕ ပံုက ျဗဟၼာျဖစ္ေပမယ့္ ဦးေလးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ၊
ျဖစ္ရပ္ေတြက တကယ့္ျဗဟၼာရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ၊ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ မညီညြတ္ဘူး
ျဖစ္ေနတယ္။ ကြာျခားလြန္းေနတယ္... လို႔ ေျပာနပါတယ္။ နားေထာင္ေနတဲ့
မိတ္ေဆြေတြက သူေျပာျပေနတာကုိ သေဘာက်ေနပံု ေပၚပါတယ္။ သူက ဆက္ၿပီးေတာ့...
တရုတ္ေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီး ကြန္ျဖဴးစီးယပ္ရဲ႕ “အမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္
က်င့္သံုးေနထုိင္မႈ အယူအဆ” The Ractification of Names အေၾကာင္းကုိ
ေျပာျပန္ ပါတယ္။
ကြန္ျဖဴးစီးယပ္က “မင္းသည္ မင္းပီသပါေစ၊ မွဴးမတ္သည္ မွဴးမတ္ပီသပါေစ၊
ဖခင္သည္ ဖခင္ပီသပါေစ၊ သားသည္ သားပီသပါေစ” လို႔ ဆုိတယ္။ “အမည္”နဲ႔
လိုက္ေအာင္ က်င့္ေဆာင္သင့္တဲ့ သေဘာကုိ ကြန္ျဖဴးစီးယပ္ရဲ႕ စကားက
ဆုိလိုေၾကာင္း၊ ဤစကားရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြဟာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ သူက
ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားေျပာပါတယ္။။ ဒီလိုေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူက...
ဖုိးသူေတာ္တစ္ဦး ေျပာင္းဖူးခိုးစားတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ဆက္ေျပာပါတယ္။
သူေျပာျပတဲ့ ဖုိးသူေတာ္အေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကားေနက် အေၾကာင္းအရာနဲ႔
နည္းနည္းေတာ့ ျခားနားေနတယ္။ သူေျပာတဲ့ ဖုိးသူေတာ္အေၾကာင္းက ဒီလိုပါ...
တစ္ေန႔မွာ ဖုိးသူေတာ္ တစ္ဦးဟာ ေျပာင္းခင္းတစ္ခုထဲ၀င္ၿပီး
ပုိင္ရွင္မသိေအာင္ ေျပာင္းဖူးခိုးတယ္။ ဒီလို ခိုးယူလာၿပီးျပဳတ္ဖုိ႔၊
ဖုတ္ဖုိ႔ေျပာင္းဖူးေတြကုိ အခြ႔ံသင္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အေစ့မပါတဲ့၊ အေစ့မတည္
တဲ့ေျပာင္းဖူးေတြခ်ည္းျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဒီဖုိးသူေတာ္ဟာ
ေျပာင္းခင္းပုိင္ရွင္ဆီသြားၿပီး “ဟဲ့...
ဒါယကာ...ေျပာင္းခင္းထဲကေျပာင္းဖူးေတြ အေစ့ေကာင္းေကာင္း မတည္ဘူး။
သင္က...ေျပာင္းေစ့ႀကဲတာေလာက္ပဲ လုပ္တတ္တဲ့ သူကုိး၊ တကယ္
ဆုိေပါင္းသင္တာ၊ေျမတာင္ေျမွာက္တာ၊ အပင္ခ်ဲတာေတြကုိ မလုပ္ခ်င္တဲ့ သူပဲ၊
သင္ဟာ ယာသမား၊ ေျပာင္းခင္းသမား မပီသဘူး” လို႔ ေျပာတယ္။ သူခိုးလာတဲ့
ေျပာင္းဖူးေတြ အေစ့မပါလို႔ မေက်မနပ္နဲ႔ ဖုိးသူေတာ္က ေျပာင္းခင္းသမားကုိ
အျပစ္ေတြ တင္ေနတာ...
ဒီလိုအျပစ္တင္စကားေျပာေတာ့ ေျပာင္းခင္းပုိင္ရွင္က...
“သူေတာ္... က်ဳပ္လည္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ စုိုက္ခဲ့ ပ်ိဳးခဲ့တာပဲ၊ ေျမကုိက
မေကာင္းေတာ့ ဘယ္မွာ အေစ့ေကာင္းေကာင္း တည္ပါ့မလဲ” လို႔ေျမႀကီးကုိ
အျပစ္တင္စကားဆုိတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ အိမ္နီးနားခ်င္း တုိင္းျပည္က ပံုျပင္ေတြထဲက
စကားနဲ႔ဆုိရင္...ေျမနတ္မင္းကုိေျပာင္းခင္ပုိင္းရွင္က အျပစ္တင္စကား ဆုိတယ္
ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလို အျပစ္ဆုိသံ အျပစ္တင္သံကုိ ၾကားသြားတဲ့ ေျမႀကီးက၊ အဲဒီ
ေျမနတ္မင္းက ျပန္ေျပာတယ္။ “ေျမႀကီးကုိ လာၿပီး အျပစ္တင္မေနဲ႔ မုိးရြာပံုကမွ
အဟုတ္မဟုတ္၊ မုိးမွန္မွန္မရြာေတာ့ ေျမႀကီးက ဘယ္လိုေကာင္းႏုိင္ပါ့မလဲ” လို႔
မုိးကုိ အျပစ္တင္တယ္။ မုိးနတ္မင္းကုိ အျပစ္တင္စကား ဆုိတယ္ေပါ့။ မုိးနတ္
မင္းကလည္း အျပစ္တင္ ဘယ္ခံပါ့မလဲ၊ မုိးနတ္မင္းက ဘာျပန္ေျပာသလဲ ဆုိေတာ့
“တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ရွင္ဘုရင္က မင္းက်င့္မွ မေကာင္းဘဲ၊ မုိးကုိ ဘယ္လို
မွန္မွန္ ရြာေပးႏုိင္ပါ့မလဲ” လို႔ ေျပာတယ္။
ဒီလို မုိးနတ္မင္း ကလည္း
ေျပာေရာ ဖုိးသူေတာ္ဟာ ရွင္ဘုရင္ရွိရာ နန္းေတာ္ကုိ သြားတယ္။ ဘုရင္ဆီ
၀င္ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ဘုရင္က ဒီဖုိးသူေတာ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါနဲ႔ေတြ႔ဖုိ႔
၀င္ခြင့္ေတာင္းတာလဲဆုိတာ စံုစမ္းၾကစမ္းလို႔ မင္းခ်င္းေတြကုိ ခိုင္းတယ္။
ဖုိးသူေတာ္ ခိုးယူလာတဲ့ေျပာင္းဖူးမွာျပည့္ျပည့္စံုစံု
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္အေစ့မတည္ တာဟာ ေျပာင္းခင္ယူသမားရဲ႕
လုပ္ရပ္ညံ့ဖ်င္းျခင္းေၾကာင္း ျဖစ္တယ္လို႔ အျပစ္ရွာရာကေနၿပီး အခုလို
ရွင္ဘုရင္ ထဲေမွာက္ ေရာက္ဖုိ႔ ခြင့္ေတာင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း
ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။ ရွင္ဘုရင္က ဖုိးသူေတာ္ကုိ သူ႔ထံေမွာက္
၀င္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ရွင္ဘုရင့္ေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္တဲ့ အခါမွာ ဖိုးသူေတာ္က “အုိ... ေရေျမ႕သခင္
အရွင္ဘုရင္ မင္းျမတ္၊ ေရေျမ႕ရွင္ဆုိသည္မွာ ေလာကပါလတရား ႏွစ္ပါး၊
သတၱိသံုးပါး၊ သဂၤဟတရားေလးပါး၊ ဗလငါးပါး၊ နာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါး၊ အပရိဟာနိယတရား
ခုႏွစ္ပါး၊ ရာဇဂုဏ္ရွစ္ပါး၊ န၀ရတ္ကုိးပါး၊ ရာဇဓမၼ ဆယ္ပါး
ဤတရားတုိ႔ႏွင့္ျပည့္စံုရပါသည္။ အသင္မင္းျမတ္သည္
ဤတရားတုိ႔ႏွင့္ျပည့္စံုေအာင္ မက်င့္ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္သာ မုိးေကာင္းစြာ
မရြာျခင္း ျဖစ္ရပါသည္” လို႔ ဆုိတယ္။ မုိးေကာင္းစြာ မရြာတာဟာ ရွင္ဘုရင္ရဲ႕
အျပစ္ျဖစ္တယ္လို႔ အျပစ္လာတာပါပဲ။ ဒီအခါမွာ ဖုိးသူေတာ္အေၾကာင္း သိႏွင့္ေနတဲ့
ရွင္ဘုရင္က...
“သူေတာ္...
က်ဳပ္ဘုရင္မင္းျမတ္ကုိခ်ည္း အျပစ္မဆုိပါႏွင့္ အသင္... ဖုိးသူေတာ္ဟာ
ဖုိးသူေတာ္ဆုိပါလ်က္နဲ႔ ဖုိးသူေတာ္နဲ႔ ညီညြတ္တဲ့ အလုပ္ကုိ သင္ကေကာ
လုပ္လို႔လား၊ ကုိယ့္ကုိလည္း ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါဦး” လို႔ ဆုိတယ္။
ဖုိးသူေတာ္ဟာ ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ စကားကုိလည္း ၾကားေရာ နန္းတြင္းကေနၿပီး
အလွ်င္အျမန္ထြက္ သြားတယ္တဲ့။ ေျပာင္းဖူး၀င္ခုိးတဲ့ သူ႔အျပစ္ကုိ သူျမင္ၿပီး
ရွက္စြာနဲ႔ အျမန္သုတ္ေခ်တင္ၿပီး နန္းေတာ္ကေန ထြက္သြားတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဖုိးသူေတာ္ဆုိတာ ခုိးတာ၊ လိမ္တာ၊ သတ္တာ... စတဲ့ ကံငါးပါးကုိ
မက်ဴးလြန္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းသူမုိ႔လို႔ “ဖုိးသူေတာ္” လို႔ ေခၚတာ၊
ဒီကံငါးပါးကို ထိန္းရမည့္ ဖုိးသူေတာ္က ခိုးၿပီဆုိမွေတာ့ တျခားသူေတြ
ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ၊ ဖုိးသူေတာ္ ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ လုပ္ရပ္က တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္ေနရင္
တျခားသူေတြ ဘယ္ေလာက္ လြဲေခ်ာ္ေနမွာလဲ ဆုိတာကုိ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့။
လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္မွာ ပံုနဲ႔ လုပ္ရပ္ ေတြ အမည္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ
လြဲေခ်ာ္ေနတာ အမ်ားႀကီး ရွိေနရင္ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ တုိးတက္ဖုိ႔
ခဲယဥ္းမွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ သူက ေျပာေနပါတယ္။ သာဓကေတြကုိလည္း တစ္ခုၿပီး တစ္ခု
သူက ထုတ္ျပပါတယ္။ သူေျပာတာေတြကုိ အားလံုးက စိတ္၀င္စားပံု ရပါတယ္။
အထက္မွာ သူေျပာျပတာေတြကုိ နားေထာင္ရင္း “သူတစ္ပါးကုိ ဆံုးမေသာ နည္းအတုိင္း
မိမိကုိယ္တုိင္ လိုက္နာျပဳက်င့္ရာ၏။ မိမိကိုယ္တုိင္ ယဥ္ေက်းၿပီးေသာ္မွသာ
သူတစ္ပါးကုိ ဆံုးမရာ၏။ မိမိကိုယ္ကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမရျခင္းသည္
ခဲယဥ္းလွစြာတကား” ဆုိတဲ့ ဓမၼပဒမွာ ရွိတဲ့ စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္ရလာပါတယ္။
သူတစ္ပါးကုိ ၾသ၀ါဒေပးတဲ့အတုိင္း မိမိကိုယ္တုိင္ကလည္း လိုက္နာ
က်င့္သံုးဖုိ႔ ခက္တာကုိလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။
အထက္ပါပုဂၢိဳလ္ေျပာဆုိေနတာကုိ နားေထာင္ရင္းနဲ႔... ပံု Form နဲ႔ လုပ္ရပ္
Function တကယ္ညီညြတ္ေအာင္ ဘ၀မွာ ေနဖုိ႔ဆုိတာ ခက္ခဲလွပါလားလို႔ စိတ္ထဲက
ညည္းညဴခဲ့မိတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
နႏၵာသိန္းဇံ
