တုမဲ့ဟန္ႏွင့္ ရတနာစစ္
ရတနာ လုိ႔ ၾကားလိုက္ရင္ လူတုိင္း မ်က္လုံးေလးေတြ လဲ့သြားၾကတယ္။ ျမင္လုိက္ရတဲ့သူဆုိရင္ သူတုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ၾကည့္ႏူးသြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆုိ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသာနဲ႔ ခဏေလးေတာင္ ငိုင္သြား တတ္ၾကတယ္။ လူတုိင္းလဲ ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထား ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ရတနာကုိ လူတုိင္း ျမတ္နုိးၾကတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား မက္ေမာၾကတာလဲ။ ျမတ္ႏုိးစရာ ေကာင္းတဲ့ နွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ အေရာင္အေသြး ေတြရွိေနလို႔ပါပဲ။ လမ္းေဘးက အေလ့က် ေပၚလာတဲ့ေက်ာက္၊ လမ္းခင္းဖုိ႔ ခ်ထားတဲ့ေက်ာက္ ကုိေတာ့ လူတုိင္း အျမတ္တႏုိး တန္ဖိုးမထားပါဘူး။ သူမွာေတာ့ သူအရည္အေသြးက ဒီေနရာမွ သုံးသင့္တယ္ သုံးရမယ္ဆုိတဲ့ အရည္အခ်င္းပါၿပီးသားပါ။ အဲဒီလိုေက်ာက္မ်ိဳးကုိ ဘယ္သူပုဂိၢဳလ္ကမွ မိမိ လက္၀တ္တန္ဆာအျဖစ္ မပန္ဆင္ၾကပါဘူး။ ထပ္ၿပီး ေမးခြန္းတစ္ခုေပၚလာျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဘာေၾကာင့္ သုံးသင့္ မသင့္ ရတနာထုိက္မထုိက္ ခြဲျခားလိုက္တာလဲ။ အေျဖကေတာ့ ရတနာဂုဏ္ေတြေၾကာင့္ပါ။ ဟုတ္ပါၿပီး။ ေနာက္တစ္ခုေမးခြန္းတစ္ခုက အဲဒီ ဂုဏ္အင္ ေတြက လူတုိင္းေရာ သိၾကရဲ့လား။ ေလာကီရတနာ ေတြျဖစ္တဲ့ ပုလဲ၊ ျမ၊ စိန္၊ သႏၲာ၊ ပတၱျမား၊ ေငြ၊ ေရႊ စတဲ့ ဒီလုိ ရတနာေတြ လူတုိင္း တန္ဖုိးထားၾကပါတယ္။ တန္ဖုိးထားတတ္ရမွန္းသိတဲ့ အသိလဲ ရွိပါတယ္။ ရတနာကုိ တန္ုဖုိးထားထုိက္တယ္၊ ဆုိတဲ့အသိက အေရးၾကီးပါတယ္။
ဥပမာဆုိပါစုိ႔ သမင္ေလးတစ္ေကာင္ ျမက္ခင္းေပၚေလးမွာ ျမက္ႏုေလးေတြကုိ စိတ္တုိင္းက် စားေသာက္ေနတယ္။ အဲဒီျမတ္ႏုေလးေပၚမွာ နီရဲၿပီး နွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ပတၱျမားေလး တစ္လုံး ရွိမယ္ေပ့ါ။ သူေန႔အေနနဲ႔ေတာ့ ျမတ္ႏုေလးေတြကုိပဲ ေ၇ြးစားသြားမွာ။ ရတနာကုိ ရတနာမွန္းမသိလုိ႔ ျမတ္ႏုေလးကုိပဲ အာရုံစုိက္ နွစ္ျခိဳက္ၿပီး စားေသာက္သြားမွာ ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရတနာကို ရတနာမွန္းသိႏုိင္တဲ့ အသိက အလြန္ အင္မတန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ရတနာဂုဏ္အင္ေတြ သိဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ရတနာဂုဏ္အဂၤါေတြက၊
(၁) ရုိေသျမတ္ႏုိးထုိက္တယ္။
(၂) တန္ုဖုိးၾကီးတယ္။
(၃) အတုမရွိပါဘူး။
(၄) ျမင္ႏုိင္ခဲပါတယ္။
(၅) ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ အထက္တန္းစားေတြမွ သုံးထုိက္ပါတယ္။
ေလာကီရတနာ ကေတာ့ အသိၪာဏ္ရွိတဲ့ လူတုိင္း သိႏုိင္ၾကပါတယ္။ ေလကုတၱရာရတနာ ကုိေတာ့ လူတုိင္း သိဖုိ႔ မလြယ္ကူလွပါဘူး။
ရတနာကုိ ရတနာမွန္းသိၿပီးဆုိရင္ ရတနာ အစစ္ကုိ ထပ္ၿပီးစီစစ္သိဖုိ႔ လုိအပ္ေနျပန္ပါတယ္။ တကယ့္ ရတနာ အစစ္ကဘာလဲ။ ေလာကီရတနာေတြထက္ တန္ဖုိးၾကီးတဲ့ ရတနာေတြမ်ား ရွိေသးလား။ ရွိေသးတယ္ဆုိရင္ ဘာေတြလဲ။ ဘယ္လုိမ်ိဳးလဲဆုိတာ သိသင့္ေနပါၿပီး။ ေလာကီရတနာေတြထက္ တန္ဖုိးၾကီးတဲ့ ရတနာေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သာသနာေရာင္၀ါထြန္းလင္းလွတဲ့ ျမန္မာျပန္မွာ စိန္၊ ပတၱျမား စတဲ့ ေလာကီရတနာေတြထက္ တန္ဖုိးၾကီးတဲ့ ရတနာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒါကုိေတာ့ ေလာကုတၱရာ ရတနာ၊ ရတနာ အစစ္လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဗုဒၶသာသနာမွာ ရတနာသုံးပါးရယ္လုိ႔ အထင္အရွား၇ွိေနပါတယ္။
(၁) ဘုရားရတနာ
(၂) တရားရတနာ
(၃) သံဃာရတနာ
ဆုိၿပီး ရတနာသုံးပါးျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိ ဘယ္လိုရတနာနဲ႔ ခုိင္းႏိႈင္း တင္စားသလဲ ဆုိ၇င္။ ပတၱျမားရတနာနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းတင္စားထားပါတယ္။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးစပ္ထားတဲ့ ဘုရားရွိခုိးတစ္ခုရွိပါတယ္။
“ေသာဘဂ၀ါ - ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ါ အသဘိႏၷ ခတၱိယဟု၊ သမၼတမင္းရုိး၊ အမ်ိဳးသာကီ၊ ျပည္ကပၸီမွ၊ ေလးလီနိမိတ္၊ သံေ၀စိတ္ေၾကာင့္၊ ေတာရိပ္ခုိစံ၊ က်င့္ျခိဳးျခံလ်က္၊ ျမလွ်င္ရြက္စိပ္၊ ေရႊေညာင္ရိပ္၀ယ္၊ ဖိတ္ဖိတ္ေရာင္ရႊင္၊ ေရႊပလႅင္ထက္၊ ငါးအင္မာန္အညစ္၊ ရန္အစစ္ကုိ ၊ ေခတ္ဇာတိလုံးပဲ့တင္းခ်ဳန္းလ်က္၊ ဘုန္းျဖင့္လြယ္ကူ ေအာင္ေတာ္မႈ၍၊ လူမင္းတကာတုိ႔၏ ဥကၠဌ္၊ နတ္မင္းတကာတုိ႔၏ ရာဇာ၊ ျဗဟၼာမင္းတကာာ တုိ႔၏မကုိဋ္၊ အျမိဳက္ေခါင္းဖ်ား ေသာင္းထုိက္သားတုိ႔၏ ပတၱျမား မ်က္ရွင္ၾကီး တစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာ ” ဒီဘုရားရွိခုိးေလးကုိ ႏွလုံးသြင္းလုိက္မိျခင္းအားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ တကယ္ပဲ ပတၱျမား ရတနာပါ့လားလုိ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။
(၂) တရား(ဓမၼ)ရတနာကုိေတာ့ ရတနာေတြထဲက စိန္ ရတနာနဲ႔ တင္စားထားပါတယ္။ စိန္ဆုိတဲ့သေဘာက Pure Carbon ပါ။ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိဒ္ကင္းစင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိဒ္အညစ္အေၾကးနဲ႔ တူတဲ့ (၁၀) ပါးေသာ ကိေလသာတုိ႔ အၿပီးသတ္ကင္းစင္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းအားေတြ သတၱိေတြဟာ တရားဓမၼ ေတြထဲမွာ ရွိပါတယ္။
(၃) သံဃာရတနာကုိေတာ့ ရတနာေတြက ပုလဲ ရတနာနဲ႔ ပမာျပဳ တင္စားထားပါတယ္။ ျဖဴစင္ျခင္း ေအးျမတဲ့ သေဘာေတြ အျပည့္အ၀ ရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ ျမတ္ၾကီးေတြရဲ့ သီလတရား၊ သမာဓိတရား၊ ပညာတရား ေတြဟာ တကယ္ပဲ ပုလဲလုံးေလးေတြလုိိပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္
ဘုရားရတနာသည္ ပတၱျမား၊ တရားရတနာသည္ စိန္၊ သံဃာရတနာသည္ ပုလဲ စတဲ့ ေလာကီရတနာေလးေတြနဲ႔ သိသာေအာင္ နားလည္လြယ္ေအာင္ ပမာျပဳ တင္စားထားပါတယ္။
ဗဟုသုတေပါ့၊ ပတၱျမားတဲ့ ခံႏုိင္ရည္စံႏူန္း၊ မာေက်ာျခင္းအဆင့္က ၉ ပါ၊ စိန္က ေတာ့ ၁၀ ပါ၊ ပုလဲကေတာ့ (၈) ပါ၊ စိန္ကေတာ့ ဒီအထဲမွာ စံႏူန္းအျမင့္ဆုံးပါ။
ေလာကီရတနာေတြအတိုင္းပဲ..
ရတနာအရည္အေသြးေလးက..
၁။ စိတ္၌စြဲကပ္၍ အေလးအျမတ္ ျပဳအပ္ေသာေၾကာင့္ ရတနာမည္၏။
ေလာက၌ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾကရာ ဘုရားတည္းဟူေသာ ရတနာကား လူသတၱ၀ါသာမက နတ္မ်ား၊ ျဗဟၼာမ်ားကပင္ ေလးစား ပူေဇာ္ၾကရသည္။
၂။ အဖိုးမ်ားစြာ ထိုက္တန္၏။
ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္အခါက ေဇာတိက ဇဋိလ စေသာ ကုေဋကုဋာၾကြယ္၀ေသာ သူေ႒းႀကီးမ်ား၌ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေလာကီရတနာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾက၏၊ ထိုရတနာမ်ားကို ဖယ္ခြါ၍ ဘုရားရွင္ထံ လာေရာက္ဆည္းကပ္ၾကရသည္မွာ ဘုရားရွင္၏ တန္ဖိုးအနဂၣကို သိရွိၾက၍ ျဖစ္၏။
၃။ အတုမရွိေသာဂုဏ္ ရွိ၏။
ဘုရားရွင္၌ ဘ၀ေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ သူတကာတို႔ထက္ပို၍ ကုသိုလ္ပါရမီမ်ား ဆည္းပူးခဲ့ရ၊ သူမတူေအာင္ ျဖည့္ခဲ့ရ၍ အက်ိဳးဂုဏ္အင္လည္း သူတပါးထက္ သာလြန္ မ်ားျပားလွေပသည္၊ အရာရာတြင္ ယွဥ္ျပိဳင္ႏိုင္သူ မရွိ၍ အႏုတၱရပုဂၢိဳလ္ထူး ျဖစ္ေလသည္။
၄။ ျမင္ေတြ႔ရခဲသည္။
ျမတ္ဗုဒၶကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးသည္ ကမၻာမ်ားစြာၾကာမွ တခါတရံ ေပၚေပါက္သျဖင့္ ျမင္ရခဲသည္၊ တခါလြဲေခ်ာ္သြားလွ်င္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ အေတာမသတ္ ေမ်ာၾကရေပလိမ့္မည္။
၅။ သူျမတ္တို႔သာ သံုးေဆာင္ရာ ျဖစ္၏။
သံုးေဆာင္သည္ဆိုရာ၌ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္း၊ အဆံုးအမကို နာယူျခင္း၊ ဆံုးမခ်က္အတိုင္း လိုက္နာ က်င့္ၾကံျခင္းျဖင့္ မဂ္ဖိုလ္ကို ရယူျခင္းမ်ားကို ဆိုလိုသည္၊ ေလာကီရတနာမ်ားကို လူသာမန္မ်ားပင္ သံုးေဆာင္ႏိုင္ၾကသည္ကို အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ရ၏၊
ဘုရားရတနာကား ေရွးေကာင္းမႈ ရွိၾကေသာသူ၊ ဘုန္းကံရွိသူ လူမြန္လူျမတ္မ်ားသာ သံုးေဆာင္ရာ ျဖစ္၏။
ဤအဓိပၸါယ္ကို ပညာရွိႀကီးမ်ားက လကၤာျဖင့္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္မွာ-
ေလးစားျမတ္ႏိုး၊ အဖိုးထိုက္တန္၊ တုမဲ့ဟန္ႏွင့္၊ ျမင္ရန္ခဲကတ္၊
သူျမတ္တို႔သာ၊ သံုးေဆာင္ရာသည္၊ မွတ္ပါ ရတနာအနက္တည္း။ဟူ၍ ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့သာသနာမွာ ရတနာသုံးပါးအျပင္၊ ေနာက္ထပ္ ရတနာ(ရ)ပါးလဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီရတနာ (ရ) ပါးကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္ဥစၥာ ခုနွစ္ျဖာဆုိၿပီး ထင္ရွားတဲ့
သဒၵါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟီရိ၊ ၾသတၱပ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သဒၵါ- ယုံၾကည္မႈရွိျခင္း၊ သီလ-ကုိယ္၊ ႏုတ္၊ ႏွလုံး ေစာင့္ထိန္းျခင္၊ သုတ-အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတမ်ားျခင္း၊ စာဂ- ေပးကန္းစြန္႔ၾကဲျခင္း၊ ဟီရိ- မေကာင္းမႈျပဳရာသည္ကို ရွက္ျခင္း၊ ၾသတၱပ- မေကာင္းမႈျပဳရသည္ကုိ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ရတနာ (ရ) ပါးကုိ ေလာကီရတနာ ေတြနဲ႔ ပမာျပ တင္စားထားပုံကေတာ့
ဟီရိ ေက်ာ့ေငြ၊ ၾသတၱေရႊႏွင့္၊ န႔ံေမႊးၾကားပုံ ခတ္ရုံသႏၲာ၊ သဒၵါ ျမင့္ျမ၊ သီလပုလဲ၊ စြန္႔ၾကဲ မဏိ၊ ဗုဒၶိ ၀ရဇိန္ ေတာက္ထိန္ခုနွစ္ပါး ဥစၥာမ်ားကုိ ဆုိၿပီး ရတနာ ခုႏွစ္ပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဟီရိ ဆုိတဲ့ မေကာင္းမႈ ျပဳဖုိ႔မ်ား အရွက္တရား ၇ွိမယ္ဆုိရင္ မိမိလက္ထဲမွာ ေငြ ၅၀၀၀ တန္ေတြ အထုပ္လိုက္ မကုိင္ ႏုိင္ရင္ေနပါေစ။ မိမိႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ မေဟာင္းႏြမ္းႏုိင္မယ့္ ကုသိုလ္ေငြေလးေတြ ႏွလုံးသား ဘဏ္တုိက္ထဲမွာ အထပ္လုိက္သိမ္းဆည္းၿပီးသား ၿပီးေနပါၿပီ။ ထုိအတူပဲ မေကာင္းမႈျပဳရမွာ ေၾကာက္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ေလးမ်ားရွိရင္ ေရႊေတြရပါၿပီး။ နံေမႊးၾကားပုံ ခတ္ရုံသႏၲာ - သူေတာ္ေကာင္းတရာေတြ နားၾကမယ္၊ ေလာကီေလာကုတၱတရား ႏွစ္ပါးလုံး အက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ ပညာရပ္ေတြေလ့လာမယ္ သင္ယူမယ္ဆုိရင္ မိမိမွာ သႏၲာ ေတြ စုရုံးေရာက္ေနပါၿပီး။ သဒၵါျမင့္ျမ - မိမိကုိယ္ကုိယ္ ယုံၾကည္မႈ၊ ဘုရား၊ တရား သံဃာ အေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈေတြ ရွိေနမယ္၊ ေပးကမ္းလုိတဲ့ သဒၵါတရား ရွိမယ္ဆုိရင္ ျမ ရတနာေတြ အျပည့္ရွိေနပါၿပီ။ သီလ ပုလဲ - မိမိမွာ ကုိယ့္ႏုတ္ႏွလုံးကုိ ေစာင့္ထိန္းတတ္တဲ့ သီလတရား ရွိေနမယ္ဆုိရင္ ပုလဲေတြ ရေနပါၿပီ၊ စြန္႔ၾကဲ မဏီ - စြန္႔ၾကဲေမးကမ္းမႈ စာဂ တရားရွိမယ္ဆုိရင္ မိမိမွာ ပတၱျမားေတြ အလုံးလိုက္ ရမွာ ေသခ်ာေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခု ဗုဒၶိ ၀ရဇိန္ - အရာရာကုိ နားလည္တတ္ျခင္း၊ နားလည္ေပးတတ္ေသာ ပညာတရားသာ ရွိမယ္ဆုိရင္ စိန္ေတြ မိမိမွာ ရွိေနပါၿပီ။
အခုေလာက္ဆုိရင္ အဖုိးျဖတ္မရတဲ့ ရတနာေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ ရတနာေတြ ကုိ ဘယ္လုိစုရမလဲဆုိတာလဲ နားလည္ပါၿပီ။ တန္ဖုိးလဲ ထားတတ္ပါၿပီး၊ ရင္ထဲ ႏွလုံးသားထဲကုိ ေရာက္လာတဲ့ ရတနာကုိ ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းမလဲ ဆုိတာလဲ အေရးၾကီးျပန္ေရာ။
ရရွိထားတဲ့ ရတနာကုိ မမွိန္ေအာင္ အျမဲတမ္းေသြးေနရပါမယ္။ ရတနာ ဆုိတာ အေရာင္အေသြး ရယ္၊ အေရာင္အလဲ့ရယ္ ေပါင္းစပ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာဆုိပါစုိ႔ သဒၵါတရား ဆုိတဲ့ ျမ ရတနာ ေလး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွလုံးသားထဲေရာက္လာၿပီး ဆုိပါေတာ့ ဒီရတနာေလး မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသလို႔ သဒၵါတရားေလး မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ မိမိမွ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြနဲ႔ ေသြးေနဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေသြးေလေလ၊ သဒၵါဆုိတဲ့ ျမရတနာေလးက အေရာင္ တက္ေလေလ၊ အေရာင္ တက္ေလေလ ပုိၿပီးေတာ့ တန္ဖုိးၾကီးေလေလ ပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆုိရင္ အေရာင္အေသြးရွိၿပီး အေရာင္မလဲ့တဲ့ ရတနာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ မေသြးေသးလုိ႔ အေပၚက အညစ္အေၾကးေတြ ဖုံးေနတာ။ ဒီလုိဖုံးေနလုိ႔လဲ အေရာင္မလဲ့တာေပါ့။ အရည္အေသြးလဲ ရွိ ေသြးထားလုိ႔ အေရာင္လဲ လဲ့ေနမယ္ဆုိရင္ သိပ္တန္ဖုိးၾကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကေတာ့ အရည္အေသြးလဲ ရွိတယ္။ အေရာင္အေသြးလဲ လဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ သုံးလူ႔ထြဋ္ထား ျမတ္ဘုရားဆုိၿပီး ထင္ရွားေက်ာ္ေစာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူတုိင္း လူတုိင္းမွာေတာ့ ကုိယ္စြမ္းနုိင္တဲ့ အရည္အေသြးေတြ ကုိယ္စီရွိၾကပါတယ္။ မေသြးလုိ႔သာ အေရာင္မလဲ့ၾကတာပါ။ ေသြးလိုက္ရင္ တန္ဖုိးတက္ အေရာင္လဲ့လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အေရာင္လဲ့ဖုိ႔ထက္ ေသြးဖုိ႔က အဓိက ပုိက်ပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အေရာင္လဲ့မွာပါ။ အားသြန္ခြန္စုိက္ ၾကိဳးစားၿပီးသာေသြးပါ။ ေသြးတယ္ဆုိတာ မိမိအရည္အခ်င္း မိမိ ျမွင့္ေအာင္ ၾကိဳးစားျခင္း ကုိဆုိလုိတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ ေတာ္ျမတ္ၾကီးဆုိလဲ ေလးအသၤေခ်နဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္ျခင္းနဲ႔ ေသြးလာခဲ့တာပါ။ ဘယ္လုိေသြးခဲ့တာလဲ ေမးရင္ ပညာနဲ႔ေသြးခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘုရားရတနာ ရယ္လုိ႔ အရည္အေသြးလည္းရွိ၊ အေရာင္အလဲ့ လည္းရွိ အားလုံးျပည့္စုံေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံးအေန႔နဲ႔ ရတနာကုိ တန္ဖုိးထားႏုိင္ေစခ်င္ပါတယ္၊ တန္ဖုိးထားတတ္တဲ့ အသိလဲ ရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ေလာကီရတနာေတြထက္ တန္ဖုိးၾကီးလွတဲ့ ရတနာေတြ ထာ၀ရ ပုိင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ပိုင္ဆုိင္လ်က္ရွိတဲ့ ရတနာေတြကုိလဲ ပုိပုိ ၿပီး တန္ဖုိးတက္ေအာင္၊ အေရာင္လဲ့ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္သလုိ၊ ေသြးေနသလုိ၊ မိမိမွာရွိတဲ့ ကုိယ့္စီ ေကာင္းမြန္တဲ့ စိတ္ေကာင္းေလးေတြကုိ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ တန္ဖုိးတက္ေအာင္ ေသြးၾကပါလို႔….တုိက္တြန္းရင္း……………………….
စုိးစံေမာင္
www.dhammathukha.com
