ဧည့္သည္ခန္း … တဲ့။
ဆရာမ ေဒၚတူးတူးျမင့္သိန္းက မည္သို႔အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိ၍ နာမည္ေပးထားသည္မသိ။ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကမူ ထုိေ၀ါဟာရ စကားလံုး သံုးခုတြဲ၏ ေနာက္ကြယ္၌ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ပထမဦးစြာ ေလာကအ ေၾကာင္းအရာဘက္မွ၊ ေလာကီလူမႈ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္မွ ၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ ဧည့္သည္ႏွင့္ အိမ္ရွင္။ အိမ္ရွင္ရွိ၍ ဧည့္သည္ ရွိရသည္။ တစ္ဖန္ဧည့္သည္ရွိ၍ အိမ္ရွင္ဆုိတာလည္း သတ္မွတ္ထားရသည္။ ဧည့္သည္ဟူသည္ အိမ္ရွင္တစ္ဦးပုိင္ ဆုိင္ေသာ နယ္ေျမ၊ ၀င္းၿခံ၊ အိမ္အတြင္းသုိ႔ အိမ္ရွင္၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္သာ ၀င္ရမည္။
ထုိ႔အျပင္ ဧည့္သည္ဘက္က ဧည့္သည္ စည္းကမ္းေတြ လုိက္နာရမည္။ ဧည့္သည္သည္ အိမ္ရွင္ကုိ မေစာ္ကားရ။ အိမ္တြင္းကိစၥေတြ ၀င္ေရာက္မစြက္ဖက္ရ။ ယုတ္စြအဆံုးအိမ္ထဲ၀င္၍ ၾကည့္႐ႈလုိပါလွ်င္ အိမ္ရွင္ကုိ ခြင့္ေတာင္းရမည္။ အိမ္ရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ သုိ႔မဟုတ္ အိမ္ရွင္ ကုိယ္တုိင္ လုိက္လံျပသျခင္းျဖင့္သာ်ာအိမ္တြင္းကိစၥအခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကုိ သိခြင့္ရမည္။ ဒါေတာင္မွ အိမ္ရွင္ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာ ရင္းႏွီးခင္မင္ခြင့္ရပါမွ။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ဧည့္သည္သည္ အိမ္တစ္အိမ္၏ သတ္မွတ္ထားေသာ ဧည့္ခန္း သုိ႔မဟုတ္ ဧည့္သည္ခန္း၌သာ ထုိင္ေနေပေရာ့။
အိမ္ရွင္က ဧည့္သည္ခန္း၌ ထုိင္ေနေသာ ဧည့္သည္ကုိ ထြက္ေတြ႕မည္။ လာရင္းအေၾကာင္း ကိစၥကို ေမးျမန္းမည္။ လုပ္ငန္းကိစၥေတြ ေဆြးေႏြးမည္။ ၀တၱရားေက်ပြန္ေသာ အိမ္ရွင္ဆုိပါက ဧည့္သည္ သည္ အိမ္ရွင္ဧည့္ခံေကြၽးေမြးသမွ်ကုိလည္း ဧည့္သည္ခန္း အတြင္း၌ စားေသာက္ႏုိင္သည္။ အိမ္ရွင့္ဘက္ ကလည္း အိမ္ရွင့္စည္းကမ္းေတြ ရွိရမည္။ဧည့္သည္ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ဧည့္ခံမည္၊ ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းစြာ ဆက္ဆံမည္၊ တစ္ႀကိမ္မွ် မထိေတြ႕ေသးေသာ ဧည့္စိမ္းျဖစ္ေနလွ်င္ လာရင္းကိစၥအက်ိဳးအေၾကာင္းကုိ စိတ္ပါ၀င္ စားစြာေမးျမန္းမည္။ မရွိဘူး၊ မသိဘူး၊ ေနာက္မွလာဟု ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ႏွင္ထုတ္ျခင္းမ်ဳိး မရွိေစရ။ ယုတ္စြအဆံုး ဧည့္သည္ဘက္မွေရာ၊ အိမ္ရွင္ဘက္မွေရာ အျပန္အလွန္ ေမတၱာေတြထား၊ ေမတၱာေတြ ပြားေလလွ်င္ အိမ္ရွင္ႏွင့္ဧည့္သည္ ဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္သည္ ညီၫြတ္လွပေသာ သေကၤတကေလးတစ္ခု ျဖစ္ထြန္းလာေပမည္။
ဤသည္မွာ လူမႈပတ္၀န္းက်င္သုိ႔ လွမ္းၾကည့္ျဖစ္ေသာ ဧည့္သည္ႏွင့္အိမ္ရွင္တုိ႔၏ အေန အထား။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ၊ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ကိစၥ။ ဓမၼဘက္မွ လွမ္းၾကည့္ ေသာအခါ သဘာ၀တရားႀကီးသည္ အိမ္ရွင္ျဖစ္သည္။သံုးဆယ့္တစ္ဘံုသား သတၱ၀ါ အနႏၲတုိ႔ကား ဧည့္သည္ေတြ ျဖစ္သည္။ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု သားတုိ႔တြင္ လူသည္ အသိဉာဏ္အရွိဆံုး၊ စြမ္းရည္ အထက္ျမက္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ လက္ခံထားခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ လူ႔ဘ၀ကို အရင္းတည္၍သာလွ်င္ စၾက၀ဠာအနႏၲ၏ အႏႈိင္းမဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ႏုိင္သည္။ ဤသည့္အႏႈိင္းအဆမွာ က်ယ္ျပန္႔လြန္းလွသျဖင့္ ျမင္ကြင္းကို အနည္း ငယ္ခ်ံဳ႕ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။
ကမၻာေျမႀကီးႏွင့္ လူသား။
ကမၻာေျမႀကီးကား အိမ္ရွင္၊ လူသားမ်ားကား ဧည့္သည္။လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ား စြာကပင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေနထုိင္ရာ ကမၻာႀကီးသည္ ေရ၊ ေျမ၊ေလ၊ မီး၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါး ေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းမႈျဖင့္ စၾက၀ဠာအတြင္း၌ ၿဂိဳဟ္တစ္ခုအျဖစ္ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤကမၻာကုိ ဘုရားငါးဆူပြင့္မည့္ ဘဒၵကမၻာဟု သဗၺညဳတဘုရားရွင္တုိ႔က သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္စြမ္းအားျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆုိခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ကကုသႏၶ၊ ေကာဏာဂမန၊ ကႆပ၊ ေဂါတမတည္းဟူေသာ ဘုရားရွင္ေလးဆူတုိ႔သည္ ဤကမၻာေျမႀကီးေပၚ၌ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္ဘုရားတစ္ဆူပြင့္ရန္ က်န္ရွိေနေသးသည္။ အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရား။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀) ေက်ာ္က ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ဓမၼအေမြအျဖစ္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ေသာ ဓမၼကၡႏၶာ(၈၄၀၀၀) မွတစ္ဆင့္ သဘာ၀ဓမၼမ်ားကုိ သိခြင့္ရေနသည္။ သည့္မတုိင္မီ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးခဲ့ေသာ ဘုရားသံုးဆူတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်မွာမူ အလွမ္း ေ၀းခဲ့ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အေသးစိတ္သိခြင့္ မရႏုိင္ေတာ့။
သာသာနာႏွစ္ (၅၀၀၀)ကုန္ဆံုး၍ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္လြန္ေလလွ်င္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မည္ကုိ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ႏႈတ္ထြက္စကားမ်ားအရ သိထား ရၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀)ေက်ာ္၏ အနာဂတ္ အေရးသည္ ...။ ထားေတာ့။ ေနာင္အေရးသည္ ေနာင္ကာလတြင္ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးေပၚ၌ ျဖစ္ေပၚလာၾကဦးမည့္ ဧည့္သည္ ပုဂၢိဳလ္အသီးသီး၏ အေရးကိစၥ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ အေရးကိစၥကား ယခုပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ႏွင့္သာ တုိက္႐ိုက္တုိက္ဆုိင္ေနျခင္းကိစၥ။ ဤေနရာတြင္ ေမြးခြန္းတစ္ခု ေမးလုိစိတ္ ျဖစ္လာမိသည္။ ဘ၀သံသရာ ေရယဥ္ေၾကာ၌ ခႏၶာပံုစံ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးရယူ လ်က္ေပၚ ခ်ည္ျမဳပ္ခ်ည္ျဖင့္ တေမ်ာတည္း ေမ်ာခဲ့ၾကေသာ ဧည့္သည္ပုဂၢိဳလ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးအေပၚ၌ ဧည့္သည္၀တၱရားေတြ ေက်ပြန္ခဲ့ၾကၿပီေလာ ...။
ဦးစြာ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးဘက္သို႔ ၾကည့္-ၾကည့္မည္။ သူကား သဘာ၀တရားသက္သက္ ျဖစ္၍ သူ႔ဘက္၌ ေျပာစရာစကား ဘာဆုိဘာမွ်မရွိ၊ ဘာသာစကားမရွိ၊ စကားလံုးမရွိ၊ ႏုိင္ငံမရွိ၊လူမ်ဳိးမရွိ၊ အယူ၀ါဒမရွိ၊ သူကား အေကာင္အထည္ျဒပ္အျဖစ္ ကုိင္တြယ္၍ရေသာ ပထ၀ီ၊ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ ေထာက္ကန္တတ္ေသာ ၀ါေယာ၊ ယိုစီးဖြဲ႕စည္းတတ္ေသာအာေပါ၊ ပူတတ္ေအးတတ္ေသာ ေတေဇာတုိ႔ျဖင့္ အဓိက ေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းေပးထားျခင္းမွ်သာ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျမဓာတ္၊ ေလဓာတ္၊ ေရဓာတ္၊ မီးဓာတ္စေသာ ဦးေဆာင္ဓာတ္ႀကီး ေလးပါးတုိ႔၏ အစုအေ၀းမွ်သာ။ သူတုိ႔ေလးခုအနက္ တစ္ခုခုလြန္ကဲလွ်င္ ကမၻာေျမႀကီး၌ တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး ေဖာက္ျပန္လာမည္။ ေလဓာတ္လြန္ကဲလာလွ်င္ မုန္တုိင္းမ်ား၊ ေရဓာတ္လြန္ကဲလာလွ်င္ လႈိင္းလံုးမ်ား၊ မုိးသီးမုိးေပါက္မ်ား၊ မီးဓာတ္လြန္ကဲလာလွ်င္ မီးေတာင္ ေခ်ာ္ရည္မ်ား စသည္ျဖင့္ ဗဟိဒၶ႐ုပ္အစုအဖြဲ႕တုိ႔၏ ေဖာက္ျပန္မႈျပယုဂ္ေတြကို ေတြ႕ရ မည္။ ဒါကလည္း သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနျခင္းမွ်သာ။ ထုိဓာတ္တုိ႔၏ သဘာ၀ကား အာကာသထဲတြင္ အရွိတရားအျဖစ္ တည္ရွိေနသကဲ့သုိ႔ ခႏၶာရ ထားေသာ သံသရာသားေကာင္ (ကမၻာေျမႀကီး၏ဧည့္သည္ ပုဂၢိဳလ္) တုိ႔၏ ခႏၶာအတြင္း၌လည္း သဘာ၀တရားအျဖစ္ ကိန္း၀ပ္ေနသည္။တစ္နည္းအားျဖင့္ ခႏၶာပုိင္ရွင္ ဧည့္သည္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္လည္း ဓာတ္ႀကီး ေလးပါးဦး ေဆာင္၍ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ သဘာ၀အစုအဖြဲ႕မွ်သာ ...။
သို႔ဆုိလွ်င္ ဘယ္က ဘယ္လုိလုပ္၍ ငါ ေတြ ေရာက္လာရပါသနည္း။ မရွိကုိ အရွိလုပ္၍ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးကုိ က်ဴးက်ဴး ေက်ာ္ေက်ာ္ ေစာ္ေစာ္ကားကားလုပ္ကာ အဘယ့္ေၾကာင့္ အစိတ္စိတ္ပုိင္းလုပ္ေနၾကပါသနည္း။ ဒါ ငါ့ေနရာ၊ ဒါ ငါ့နယ္ နိမိတ္၊ ဒါ ငါ့ရဲ႕တံတုိင္းအကာအရံ၊ ဒါ ငါ့ရဲ႕ေျမ။ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးကား ဧည့္သည္စည္းနားမလည္ေသာ ဧည့္သည္ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကုိ ေမာ့ၾကည့္ သက္ျပင္းခ်႐ံုမွတစ္ပါး ဘာမွ်မတတ္ႏုိင္ေတာ့ၿပီ။
မရွိကုိ အရွိဟု ထင္မွားကာ ထုိအထင္မွားကုိပင္ မ်က္ကန္းေတြျဖစ္သျဖင့္ မရွိ ငါ ကုိ အရွိ ငါ လုပ္ကာ အရာရာ၌ စြဲလမ္းတပ္မက္ တြယ္တာ မက္ေမာလုိခ်င္ျခင္းတည္းဟူေသာ တဏွာ။ ေဟာ-မူလႏွစ္ျဖာ အ၀ိဇၨာ တဏွာ တုိ႔ကား သံသရာသားေကာင္တုိ႔၏ ထာ၀ရမိတ္ေဆြအျဖစ္ ေနရာယူလ်က္သံသရာစက္၀ိုင္းကုိ လည္ပတ္ ေစေလၿပီ။ မိတ္ေဆြအျဖစ္ အေယာင္ေဆာင္ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ တဏွာႏွင့္ အ၀ိဇၨာကုိ ေနရာေပးမိေသာအခါ သံသရာသားေကာင္ တုိ႔သည္ကား ေျမႀကီးေပၚ ေရာက္လာလိုက္ ေျမႀကီးထဲျပန္ေရာက္သြားလုိက္ႏွင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ေျမႀကီးေပၚ ေရာက္လာသည့္အခုိက္ ကုိယ္ရပ္တည္ ေနထုိင္အသက္ရွင္သန္ရာ ကမၻာေျမႀကီးအေပၚ ေကာင္းက်ဳိးျပဳသူ အေရအတြက္ကား တစ္ေန႔တျခား နည္းပါးလာသည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ဧည့္သည္ခန္း အတြင္း၌ လာေရာက္ထုိင္နားစဥ္ ဧည့္သည္၀တၱရားကုိ မသိ။ ဧည့္သည္စည္းကမ္းကုိ နားမလည္၊ အိမ္ရွင္ခြင့္မေပးဘဲ အိမ္ထဲအတင္း၀င္သည္။ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ၀င္ခ်င္၀င္သည္။ ထမင္းႏႈိက္စားခ်င္စားသည္။ အိမ္ထဲက ပစၥည္းေတြကုိ အိမ္ရွင္ခြင့္ ျပဳခ်က္မရဘဲကုိင္သည္။ ႀကိဳက္လွ်င္ယူသည္။ မႀကိဳက္လွ်င္ ဖ်က္ဆီးသည္။ တစ္အိမ္လံုး မြမြေျခပစ္သည္။ တစ္အိမ္လံုး ေၾကမြပ်က္စီးသြားေသာအခါ အိမ္ထဲမွ ျပန္ထြက္သြားသည္။ အိမ္ရွင္ကား ဘာမွ်မေျပာႏုိင္ဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ သည္လုိဧည့္သည္မ်ဳိးေတြမ်ား လာေသာအခါ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးသည္ ခ်ဳိင့္ခြက္ အေပါက္ရာဗရပြႏွင့္ ထံုးေဂၚလီ ေလးတစ္လံုးလုိ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သည္လုိပံုစံႏွင့္ ဆုိလွ်င္ ပြင့္ရန္က်န္ရွိေနေသးေသာ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ၿပီးပါက ဘုရားငါးဆူ ပြင့္ထြန္းေပၚ ေပါက္ခဲ့ဖူးသည္ဟူေသာ ဤဘဒၵကမၻာႀကီးသည္ စၾက၀ဠာႀကီးအတြင္းမွ အၿပီးတုိင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည့္ အလားအလာမွာ ေသခ်ာေနေတာ့သည္။ သဗၺညဳတဘုရားရွင္တုိ႔၏ ႏႈတ္ထြက္စကား ေဟာတရားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္လည္း မည္သည့္အခါမွ် ယြင္းမွားတိမ္းေခ်ာ္ျခင္း မရွိႏုိင္ေပ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် ျပစ္မႈတုိ႔ကို ျပန္ၾကည့္ၾကဦးစုိ႔။ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္ခႏၶာ အသီးသီးမွထြက္ေသာ အညစ္အေၾကးမွန္သမွ်ကို ဤေျမႀကီးေပၚမွာ စြန္႔ပစ္သည္။ ကမၻာေျမႀကီးကား ဘာမွ်မေျပာ။ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ မစင္၊ ဆီး၊ ေနာက္ဆံုး အေလာင္းေကာင္၊ အပုပ္ ေကာင္စသည္ျဖင့္ စြန္႔ပစ္သမွ်အားလံုးကုိ ကမၻာေျမႀကီးက လက္ခံခဲ့သည္သာ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေသေၾကပ်က္စီးေစႏုိင္မည့္ ေရျမဳပ္ဗံုး၊အဏုျမဴဗံုး စသည္တုိ႔ကုိ လူေနနည္းပါးရာ ေဒသမ်ား၌ စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲၾကသည္။ ကမၻာေျမႀကီးကား ဘာမွ်မေျပာ။ သူ႔အိမ္၊ ကုိယ့္အိမ္၊ သူ႔ၿခံ၊ ကုိယ့္ၿခံမွသည္ သူ႔အုပ္စု၊ သူ႔အဖြဲ႕အစည္းျဖင့္ ကမၻာေျမႀကီးကုိ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းသဖြယ္ အသံုးခ်၍ အခ်င္းမ်ားရန္ျဖစ္ စကားမ်ားေန သမွ်တုိ႔ကုိလည္း ကမၻာေျမႀကီးကား ဘာမွ်မေျပာ။
ကမၻာေျမႀကီးဘက္မွ အိမ္ရွင္၀တၱရားေက်ပြန္သေလာက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကား ကမၻာေျမႀကီးေပၚ၌ မထီမဲ့ျမင္ျပဳႏုိင္လြန္း လွသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဧည့္သည္၀တၱရားကုိ က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္ အိမ္ရွင္ကမၻာေျမႀကီးအေပၚ ရက္စက္ႏုိင္လြန္း လွသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဧည့္သည္အခ်င္းခ်င္း ဧည့္သည္ခန္း အတြင္း ေခတၱခဏ ေရာက္လာခုိက္ အရွက္ အေၾကာက္ကင္းမဲ့စြာ ရန္ျဖစ္ေနသည္ႏွင့္ တူလွသည္။ သူမ်ားအိမ္ထဲအားမနာ လွ်ာမက်ိဳး ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ျပဳမူသူ ေတြႏွင့္ တူလွသည္။ ဧည့္သည္ဟူသည့္ အဓိပၸါယ္ကုိက ေခတၱခဏသာ လာေရာက္နားေနခြင့္ရသည္ဟူသည့္ အဓိပၸါယ္ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကုိ နားမလည္။ ဧည့္သည္သည္ အိမ္ရွင္ကုိ မေစာ္ကားရဆုိေသာ သဘာ၀စည္းကမ္းကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မလုိက္နာ။ ဧည့္သည္အခ်င္းခ်င္းကုိလည္း သူလည္း ဧည့္သည္၊ ကိုယ္လည္း ဧည့္သည္ပါလားဟု မျမင္။ အိမ္ရွင္ကုိ အားနာရမွန္း၊ အိမ္ရွင္အေပၚ အလုိက္သိတတ္ဖုိ႔လုိမွန္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မဆင္ျခင္၊ ဧည့္သည္ ခန္းအတြင္း၌ ဧည့္သည္အခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ေနေသာရန္ပြဲသည္ အိမ္ရွင္ကုိ မည္မွ်အထိ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းေစသည္ကုိလည္း ထည့္မတြက္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဧည့္သည္ခန္းအတြင္း၌ ဧည့္သည္ေကာင္း တစ္ေယာက္လုိ ေနတတ္ထုိင္တတ္ဖုိ႔ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ရဦးမည္။သဘာ၀တရားႀကီးထဲမွ သင္ယူစရာရွိသည္မ်ားကုိ အမ်ားႀကီးသင္ယူရ ဦးမည္။ မိတ္ေဆြ ေယာင္ေဆာင္၍ အနားကပ္ ႏွိပ္စက္ေနေသာ အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာကုိ အျမစ္ျပဳတ္ေအာင္ ဉာဏ္စြမ္းျဖင့္ ဖယ္ရွား ဆြဲႏုတ္ရဦးမည္။ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနသည္။ ယူတတ္လွ်င္ တာ၀န္ေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တာ၀န္ယူ တတ္ဖုိ႔ လုိသလုိ အိမ္ရွင္ကမၻာ ေျမႀကီး လွပသာယာဖုိ႔ အမ်ားႀကီးတာ၀န္ယူ စြမ္းေဆာင္ရဦးမည္။ ကမၻာေျမႀကီးအတြက္ တာ၀န္ယူျခင္း၊ ဧည့္သည္အခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္ျခင္းျဖင့္ ကမၻာေျမႀကီးကုိ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ရဦးမည္။
တစ္ခ်ိန္က ရယူလုိျခင္းတည္းဟူေသာ တစ္ဖက္သတ္သေဘာထားမ်ားျဖင့္ ကမၻာေျမႀကီး အေပၚ၌ အေႂကြးတင္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ ကမၻာေျမႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေရးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ကူညီလုိေသာ ေပးဆပ္ျခင္း စိတ္အသစ္မ်ားျဖင့္ ျပန္၍ေက်းဇူးဆပ္ရေပဦးမည္။ သဗၺညဳတဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားတုိ႔၏ သဘာ၀ဓမၼ အဆံုးအမ မ်ားအားခႏၶာဉာဏ္ေရာက္ ေလ့လာမွတ္သား၊ သင္ၾကားနာယူ၊ ဆည္းပူးအားထုတ္ခဲ့ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ႀကီးစြာေသာအက်ိဳး ေက်းဇူးရခဲ့ေပၿပီ။
၎မွာသည္ဘ၀၊ သည္ခႏၶာျဖင့္ သည္တစ္ေခါက္ ဧည့္သည္ ခန္းအတြင္းသုိ႔ လူသားတစ္ဦး အျဖစ္ ေရာက္ခဲ့ရသည့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ကမၻာေျမႀကီးအတြက္လာျခင္း ေကာင္းေသာဧည့္သည္ တစ္ဦးအျဖစ္ ႀကိဳးစားေနထုိင္လုိစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာ ျခင္းတည္းဟူေသာ အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
၁၄-၁-၂၀၀၂
(ဆရာျမသန္းစံ၏ ဧည့္သည္ခန္းေရာက္ ဧည့္သည္တစ္ဦးဆိုသည္ကို ျပန္လည္တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။)
