တရားဘာဝနာအေပၚလြဲမွားေသာနားလည္မူမ်ား
Misconception #1လြဲမွားေသာအယူအဆ(၁)
Meditation is just a relaxation technique
တရားဘာဝနာကို အပန္းေၿပရုံ၊ အနားယူၿခင္းအၿဖစ္မွ်သာအားထုတ္ၿခင္း
တရားဘာဝနာကို အပန္းေၿပရုံ၊ အနားယူၿခင္းအၿဖစ္မွ်သာအားထုတ္ၿခင္း မ်ိဳးမလုပ္သင့္ပါ။ စိတ္ေရာကိုယ္ပါအနားရၿပီး အပန္းေၿပၿခင္းသည္
တရားအားထုတ္ၿခင္း၏အဓိကအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုၿဖစ္သည္။ ဝိပႆနာဘာဝနာ(Vipassana-style meditation)သည္ထိုမွ်မက
ေလးနက္ေသာပန္းတိုင္ကိုရည္ညြန္းေသာ္ၿငားလည္း အားထုတ္သူေယာဂီမ်ားစုက အပန္းေၿဖအနားယူၿခင္းနည္းလမ္းတစ္ခုမွ်သာယူဆေလ့က်င့္ၾကသည္။
တရားအားထုတ္နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို့သည္ စိတ္၏အာရုံစူးစိုက္ၿခင္း(သမာဓိ)ကိုအေလးအနက္ထားၾကသည္။ စိတ္ကိုအာရုံတစ္ခုခုေပၚ၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊အရူခံ(စိတ္၊ေဝဒနာ၊ဝင္သက္ထြက္သက္၊ကသုိဏ္းပရိကံ)တစ္ခုခုေပၚ၌ေသာ္လည္းေကာင္း
ၿငိမ္သက္စြာတင္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ အေလးအနက္အၿပင္းအထန္ေလ့က်င့္ႏုိင္လွ်င္ စ်ာန္ဟုေခၚေသာ၊ပီတိသုခခ်မ္းသာတိုၿဖင့္ၿပည့္ဝသည့္အဆင့္ၿမင့္သမာဓိကိုရရွိႏုိင္သည္။ စ်ာန္သည္အာရုံတစ္ခုတည္း၌အခ်ိန္ၾကာၿမင့္စြာတည္ၿငိမ္ေနေသာ(ဧကဂၢထာ)စိတ္မ်ိဳးၿဖစ္သည္။
သာမာန္စိတ္တုိ့ထက္သာလြန္ေသာ ပီတိခ်မ္းသာသုခၿဖင့္ၿပည့္ဝေနေသာခံစားမူတစ္မ်ိဳးၿဖစ္သည္။ အားလံုးေသာကမၼဌာန္းနည္း(၄၀)သည္ထုိအဆင့္တြင္လမ္းဆံုးၾကသည္။
ထိုအဆင့္သည္ပန္းတိုင္ၿဖစ္ၿပီး၊သင့္လည္းထိုအဆင့္သို့ေရာက္ရွိပါက ဘဝတစ္ခုလံုး၏က်န္အခ်ိန္အားလံုးကို ထပ္ခါထပ္ခါေလ့က်င့္ေနၿခင္းၿဖင့္ကုန္ေကာင္း
ကုန္လြန္ေစလိမ့္မည္။ စ်ာန္သည္ ဝိပႆနာဘာဝနာမဟုတ္ပါ။ ဝိပႆနာဘာဝနာ၌သတိတရားၿမဲမူလိုအပ္သည္။ သတိတရားၿဖစ္ရန္ သက္ေတာင့္သက္သာအာရုံစူးစုိက္စြမ္းရွိရမည္။
ပီတိ၊သုခႏွင့္အပန္းေၿပမူသည္ တရားအားထုတ္ၿခင္း၏ ေဘးထြက္ပစၥည္း(by products)၊ ပန္းတိုင္၏ေရွးေၿပး(precursors)
ႏွင့္မိမိတရားအားထုတ္နည္းမွန္မမွန္စစ္ေဆးႏုိင္သည့္ စံအရာမွ်သာၿဖစ္သင့္သည္။ သိုေသာ္ ပီတိ၊သုခႏွင့္အပန္းေၿပမူတို့ကုိပန္းတုိင္အၿဖစ္မသတ္မွတ္သင့္ပါ။
ဝိပႆနာဘာဝနာသည္ အလြန္ေလးနက္သိမ္ေမြ့ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏က်င့္စဥ္ၿဖစ္ၿပီး ကိေလသာတရားမ်ား
မွလြတ္ေၿမာက္ရန္၊ စင္ၾကယ္ရန္ ႏွင့္ စိတ္အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္ေၿပာင္းလဲရန္တို့ၿဖစ္သည္။
Misconception #2 လြဲမွားေသာအယူအဆ(၂)
Meditation means going into a trance
အသိတရားကင္းလြတ္၊ေမ့ေမ်ာနစ္ေမာေနရန္ လြဲမွားစြာတရားအားထုတ္ၿခင္း
အသိတရားမွကင္းလြတ္၊ေမ့ေမ်ာသြားေအာင္ၿပဳလုပ္ႏုိင္ေသာနည္းလမ္းမ်ားရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါသည္။ ဝိပႆနာဘာဝနာသည္
အသိတရားကင္းလြတ္၊ေမ့ေမ်ာနစ္ေမာသြားေအာင္ ေလ့က်င့္ၿခင္းမဟုတ္ပါ။ ဝိပႆနာဘာဝနာသည္ မိမိကိုယ္ကိုအိပ္ေမြ ့ခ်ၿခင့္၊စိတ္ညိဳ့ၿခင္း (hypnosis)
လည္းမဟုတ္ပါ။ မိမိစိတ္ကို အသိတရားကင္းလြတ္သြားေအာင္(Black out) အားထုတ္ၿခင္းလည္းမဟုတ္ပါ။ သင့္ကို
သင္ခံစားမူကင္းသည့့္ဟင္းသီးဟင္းရြက္အၿဖစ္ေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားေနတာမ်ိဳးမၿဖစ္သင့္ပါ။ ထုိသို့မၿဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားၿခင္းကသာနည္းမွန္ၿဖစ္သည္။
တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္ သင္ခံစားမွဳ၏ အေၿပာင္းအလဲၿခင္းမ်ားကို တစ္ထက္တစ္စပိုၿပီးနားလည္လက္ခံနိဳင္လိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။ သင့္ကုိသင္
ပို၍တိက်ရွင္းလင္းၿပတ္သားစြာလက္ခံနဳိင္ရန္သင္ယူအားထုတ္သင့္သည္။ တရားဘာဝနာအားထုတ္ရန္ၾကိဳးစားသင္ယူၿခင္းၿဖင့္ ကမၼဌာန္းအာရုံ၌နစ္ေမ်ာေနေသာ
စိတ္အဆင့္မ်ားၿဖစ္ေပၚလာမည္။ အသိတရားကင္းလြတ္ၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ အသိကင္းေန သည့္အခုိက္ (In hypnotic trance) တစ္စံုတစ္ေယာက္က
ေယာဂီ၏စိတ္ကိုလာေရာက္ထိန္းခ်ဳပ္ေနၿခင္းၿဖစ္ၿပီး၊ အဆင့္ၿမင့္သမာဓိရရွိ(စ်ာန္ဝင္စား) ေနသည့္ေယာဂီသည္ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္သတိရားေအာက္တြင္ရူမွတ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
အသိကင္းေနၿခင္းသည္ စိတ္၏အေပၚယံၿဖစ္စဥ္မွ်သာၿဖစ္ၿပီး ဝိပႆနာဘာဝနာမဟုတ္ပါ။ အဆင့္ၿမင့္သမာဓိ(စ်ာန္)သည္ သတိတရားၿမရန္အတြက္ အထူးလိုအပ္ေသာအဆင့္တစ္ခုၿဖစ္သည္။
ဝိပႆနာဘာဝနာ၏ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ သတိတရားၿမဲရန္ေလ့က်င္ပ်ိဳးေထာင္ၿခင္း(the cultivation of mindfulness or awareness)
ၿဖစ္သည္။သင္တရားအားထုတ္ေနစဥ္ ဘာကိုမွ် မသိ၊မၾကားဘဲ အသိကင္းမဲ့ေနခဲ့လွ်င္ သင္သည္ ဝိပႆနာဘာဝနာကိုပြားမ်ားေနၿခင္းမဟုတ္ပါ။
Misconception #3 လြဲမွားေသာအယူအဆ(၃)
Meditation is a mysterious practice which cannot be understood
တရားအားထုတ္ၿခင္းကို နားမလည္နဳိင္သည့္ ဂႏၶာရီဆန္ဆန္က်င့္စဥ္အၿဖစ္လြဲမွားစြာလက္ခံၿခင္း
တရားအားထုတ္ၿခင္းသည္ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သိစိတ္မ်ား(levels of consciousness)
ႏွင့္သက္ဆိုင္ၿပီး၊သရုပ္ေဖာ္ေၿပာဆိုႏုိင္ရန္အတြက္ အလြန္ခက္ခဲနက္နဲသည္။ အခ်ိ့ဳေသာအခ်က္အလက္မ်ားကိုစကားလံုးမ်ားၿဖင့္ေဖာ္ၿပေၿပာဆိုရန္ခက္ခဲသည္ဆိုေသာ္လည္း
လံုးဝနားမလည္ႏုိင္ေသာကိစၥမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါ။ စကားလံုးမ်ားၿဖင့္ေဖာ္ၿပမူကို ေက်ာ္လြန္၍ နားလည္ႏုိင္စြမ္းၿဖစ္သည္။ သင့္မည္ကဲ့သိုလမ္းေလွ်ာက္ရမည္ကိုနားလည္ေသာ္လည္း
သင့္၏နာဗ္ေၾကာမ်ားႏွင့္ၾကြက္သားမ်ားက မည္ကဲ့သိုလွဳပ္ရွားလုပ္ေဆာင္ေပးၾကသည္ကို အစီစဥ္တက် အတိအက်ေဖာ္ၿပရန္အတြက္မၿဖစ္နဳိင္ပါ။ သိုေသာ္ သင္လမ္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္ႏုိင္သည္။
ထိုအတူ ကိုယ္တုိင္လက္ေတြ ့တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္နားလည္ႏုိင္ပါသည္။ စိတၱဇဆန္သည္ေဝါဟာရမ်ားၿဖင့္ေလ့လာသင္ယူရန္မၿဖစ္နဳိင္သည့္အရာမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ လက္ေတြ ့ေလ့က်င့္ခံစားႏုိင္ပါသည္။
တရားဘာဝနာပြားမ်ားရုံၿဖင့္ ၾကိဳတင္တြက္ဆခန့္မွန္းထားေသာရလဒ္မ်ား အလုိေလွ်ာက္ရရွိလိမ့္မည္ဟု ေလွနံဓားထစ္မမွတ္သားသင့္ပါ။ ဘာဝနာလုပ္ငန္းသည္ လုပ္တုိင္းၿဖစ္သည့္ ပံုေသနည္း(formula)လည္းမဟုတ္ပါ။ဘယ္တရားထုိင္ခ်ိန္၌(session)မွာဘာေတြၿဖစ္လာလိမ့္မည္ဆိုေသာၾကိဳတင္ခန့္မွန္းခ်က္မ်ား မည္သည့္အခါမွ် မမွန္နဳိင္ပါ။ တရားထုိင္ခ်ိန္တိုင္း၌ စံုစမ္းမူမ်ား(investigation)၊လက္ေတြ ့စမ္းသပ္မူမ်ား(experiment)ႏွင့္စြန့္စားခန္းမ်ား(adventure)ၿဖစ္ေနလိမ့္မည္။ယခင္တရားအခ်ိန္မ်ားမွာရရွိခဲ့သည့္ခံစားခ်က္မ်ား၊ သင္ခန့္မွန္းထားသည့္အတိုင္း
ရရွိခဲ့ပါက သင့္တရားအလုပ္တြင္တိုးတက္မူရွိေၾကာင္း ေဖာ္ၿပခ်က္(indicator)ၿဖစ္သည္။ ထုိေဖာ္ၿပခ်က္အရ သင္သည္ ဘာဝနာပန္းတုိင္သို့သြားရာလမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚတြင္ေရာက္ရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။
Misconception #4 လြဲမွားေသာအယူအဆ(၄)
The purpose of meditation is to become a psychic superman
အဘိဥာဏ္ရ စူပါမန္းၿဖစ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ တရားအားထုတ္ၿခင္း
တရားအားထုတ္ၿခင္းရည္ရြယ္ခ်က္မွာ သတိတရားစြဲၿမဲမူ၌တိုးတက္ရန္(To Develop Awareness)ၿဖစ္သည္။
မိမိစိတ္ဘာၿဖစ္ေနသည္ကိုေစာင့္ဖတ္ၿခင္းသည္လည္းအဓိကမဟုတ္ပါ။ ေကာင္းကင္၌ပ်ံႏုိင္ၿခင္းသည္တရားအားထုတ္ၿခင္း၏ပန္းတိုင္မဟုတ္ပါ။ ပန္းတိုင္အစစ္မွာ ကိေလသာတို့မွ
လြတ္ေၿမာက္ရန္ၿဖစ္သည္။အဘိဥာဏ္စြမ္းအားႏွင့္တရားအားထုတ္ၿခင္းတို့မွာအၿပန္အလွန္ခက္ခဲနက္နဲစြာစပ္ဆက္ေနၾကသည္။
တရားအားထုတ္ခါစေယာဂီမ်ားသည္ အဘိဥာဏ္ကိစၥမ်ားကို ေတြးမိေကာင္း ေတြးမိေပလိမ့္မည္။ အခ်ိဳ့ေသာေယာဂီမ်ားလြန္ခဲ့သည့္ဘဝေဟာင္းမ်ားကိုမွတ္မိေကာင္းမွတ္မိေပလိမ့္မည္။
ထိုကဲ့သို့မွတ္မိၿခင္းမ်ိဳးကို ေကာင္းစြာဖြံၿဖိဳးၿပီး စိတ္ခ်ရေသာ အဘိဥာဏ္၏အစြမ္းဟုမေခၚဆိုႏုိင္ပါ။အလြန့္အလြန္ေရးပါေသာအရာအၿဖစ္လည္းမသတ္မွတ္သင့္ပါ။
ထုိအဘိဥာဏ္ကိစၥမ်ားေၾကာင့္ ၿငိကပ္တတ္ေသာတဏွာကို ၿဖစ္ေပၚေစတတ္ေသာေၾကာင့္အားထုတ္ခါစေယာဂီမ်ားအတြက္
အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္။လမ္းမွန္ေပၚမွလြင့္စင္သြားေအာင္ဖ်ားေယာင္းတတ္ေသာေထာင္ေခ်ာက္မ်ား (ဥပကၠိေလသာ ၁၁ပါး)
ၿဖစ္သည္။ အဘိဥာဏ္ကိစၥကို အေလးမၿပဳမိေအာင္ၾကိဳးစားၿခင္းသည္ နည္းေကာင္းတစ္ခုၿဖစ္သည္။အဘိဥာဏ္အစြမ္းမ်ားရသည္ၿဖစ္ေစ၊မရသည္ၿဖစ္ေစ မည္မွ်မထူးၿခားပါ။
ေယာဂီ၏တရားထုိင္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အဘိဥာဏ္အစြမ္းမ်ားရရန္ သီးသန့္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား အားထုတ္ေကာင္းအားထုတ္ခဲ့မည္။ အဘိဥာဏ္အစြမ္းရရန္
အလြန္ပင္ခဲယဥ္းသည္။အလြန္အဆင့္ၿမင့္သည့္၊စ်ာန္ဆိုက္ေသာသမာဓိကို ေလ့က်င့္ေအာင္ၿမင္ခဲ့ၿပီးသူ
(ကသိုဏ္၁၀ပါး၌ စတုတၳစ်ာန္ေရာက္ေအာင္ ဝသီေဘာ္၅တန္ၿဖင့္ကြ်မ္းက်င္စြာအားထုတ္နဳိင္သူ)သာ
အႏၱရာယ္နည္းပါးစြာ အလြန္ခက္ခဲေသာအဘိဥာဏ္အစြမ္းကိုရရွိရန္ ေလ့က်င့္နဳိင္သည္။ ေဝေနယ်သတၱဝါမ်ားေၿခခြ်တ္ရန္ရည္ရြယ္၍
အဘိဥာဏ္အစြမ္းမ်ားရရန္ အားထုတ္သင့္သည္။
ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဆက္မၿပတ္ အားထုတ္ရန္လုိအပ္သည္။ မိမိႏွင့္သင့္ေလွ်ာ္သည္လုပ္ငန္းခြင္ကို(သတိတရားစြဲၿမဲရန္) ေဇာက္ခ်ၿပီး
ဥပကၠိေလသာ ၁၁ပါး တို့မွလြန္ေၿမာက္ေအာင္ၾကိဳးစားပါေလ။
Misconception #5 လြဲမွားေသာအယူအဆ(၅)
Meditation is dangerous and a prudent person should avoid it
တရားအားထုတ္ၿခင္းအႏၱရာယ္မ်ားေသာေၾကာင့္ ဆင္ၿခင္ေတြးေခၚတတ္သူမ်ားေရွာင္ၾကဥ္သင့္သည္။
အရာရာတိုင္း၌ အႏၱရာယ္ရွိသည္။လမ္းၿဖစ္ကူးေနစဥ္ဘတ္စ္ကားဝင္တိုက္နဳိင္သည္။ ေရခ်ိဳးေနစဥ္အတြင္းလည္ပင္းရုိးက်ိဳးနဳိင္သည္။တရားထိုင္ေနစဥ္အတြင္းသင့္၏အတိတ္မွမွတ္ဥာဏ္မ်ားအားလံုးေမ့ေပ်ာက္သြားနဳိင္သည္။
ၾကိဳးစားၿပီးေမ့ၿဖစ္ထားေသာေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္အတိတ္ကအၿဖစ္အပ်က္မ်ား တရားအားထုတ္ေနစဥ္ ၿပန္လည္ေပၚလာနဳိင္သည္။
လံုးဝအႏၱရာယ္မရွိသည့္အရာဆိုတာ မရွိနဳိင္ပါ။အရာရာတိုင္းသည္အႏၱရာယ္ရွိသည့္အတြက္အခ်ိန္ၿပည့္ေခါင္းမူးၿခံဳ၍ေနရမည္ဟုလည္း မဆိုလိုပါ။ စစ္မွန္ေသာရွင္သန္ရပ္တည္ၿခင္းမဟုတ္ပါ။
အသက္မေသခင္ဘဝဆံုးေနၿခင္းသာၿဖစ္သည္။ ဘယ္အႏၱရာယ္ႏွင့္ေတြဘို့ ဘယ္ေလာက္ၿဖစ္နဳိင္ေၿခမ်ားသည္။ ဘယ္လုိအႏၱရာယ္မ်ိဳးႏွင့္ၾကံဳေတြ ့ႏုူိင္သည္။ၾကံဳေတြ ့ခဲ့ေသာ္ မည္သုိ့ရင္ဆုိင္ရမည္ဆိုတာၿပင္ဆင္ထားသင့္သည္။
လက္စြဲစာအုပ္မ်ား၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာထိုစိန္ေခၚမူမ်ားကို ေက်ာ္လႊားလြန္ေၿမာက္ရန္ၿဖစ္သည္။ ဝိပႆနာဘာဝနာ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ သတိတရားစြဲၿမဲမူတိုးတက္ရန္(develop awareness)ၿဖစ္သည္။
ဝိပႆနာဘာဝနာသည္အႏၱရယ္မရွိပါ။ ဝိပႆနာဘာဝနာသည္ အႏၱရယ္မ်ားကိုေက်ာ္လႊားရန္အတြက္သာၿဖစ္သည္။သတိတရားလက္ကိုင္ထားၿခင္းၿဖင့္အႏၱရယ္မ်ားမွလံုၿခံဳေစသည္။ တရားဘာဝနာကို စနစ္တက်ေလ့က်င့္အားထုတ္ၿခင္းၿဖင့္သိမ္ေမြ ့စြာတၿဖည္းၿဖည္းတိုးတက္လာေပလိမ့္မည္။ေၿဖးေၿဖးႏွင့္မွန္မွန္ေလ့က်င့္လွ်င္ သင့္၏တရားအားထုတ္မွဳသည္ သဘာဝအတိုင္းတိုးတက္လာပါလိမ့္မည္။ မည္သည့္အရာကိုမွ်အတင္းအၾကပ္အၿပဳလုပ္သင့္ပါ။
အခ်ိန္ၿပည့္တရားစခန္းတြင္ ကၽႊမ္းက်င္ေသာအရည္အၿခင္းရွိသည့္ကမၼဌာန္းဆရာေကာင္းႏွင့္ေလ့က်င့္သင္ၾကားပါက အလြန္လွ်င္ၿမန္စြာတိုးတက္ေအာင္ၿမင္လာလိမ့္မည္။ လြယ္ရာကစၿပီး ေၿဖးေၿဖးမွန္မွန္ေလ့က်င့္ပါကအားလံုးၿပီးေၿမာက္ေအာင္ၿမင္လိမ့္မည္။
Misconception #6 လြဲမွားေသာအယူအဆ (၆)
Meditation is for saints and holy men, not for regular people
တရားအားထုတ္ၿခင္း ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္သာၿဖစ္ၿပီး သာမာန္လူမ်ားႏွင့္မဆုိင္ပါ။
အေမရိကန္မွနာမည္ၾကီးရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ဘတ္စကက္ေဘာခ်န္ပီယံမ်ားကို သာမာန္လူတုိ့ထက္စြမ္းေဆာင္ရည္ၿမင့္မားသူမ်ားအၿဖစ္ လက္ခံထားသကဲ့သို့ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္
ရိုေသၿမတ္နဳိးဖြယ္ရာဂုဏ္တုိ့ၿဖင့္ၿပည္စံုေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာ ကမၼဌာန္းတရားႏွင့္ဝိပႆနာဘာဝနာတို့ကို အားထုတ္ရမည္ဟု အာရွေဒသ၌ က်ယ္က်ယ္ၿပန့္ၿပန့္လက္ခံယူဆထားၾကသည္။
ထုိသူမ်ားသည္ စြမ္းနဳိင္သူမ်ားၿဖစ္ၾကၿပီး ရွားပါးေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ ၿမင့္ၿမတ္ေသာရေသ့၊ရဟန္းမ်ားအားလံုးနီးပါး တရားဘာဝနာပြားၾကသည္။ သိုေသာ္ ထိုသူမ်ားသည္
ရေသ့၊ရဟန္းမ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္တရားအားထုတ္ၿခင္းမဟုတ္ၾကပါ။ သံသယာေဘးကိုေၾကာက္ရႊံ ့၍ တရားဘာဝနာ၌ ေမြေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္သာ ရေသ့၊ရဟန္းမ်ားအၿဖစ္သတ္မွတ္ေခၚဆိုခံရၿခင္းၿဖစ္သည္။
တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းကသာ စင္ၾကယ္ၿမင့္ၿမတ္သူ အၿဖစ္သို့ေရာက္ေစၿခင္းၿဖစ္သည္။ ရေသ့၊ရဟန္းမၿဖစ္ခင္ကတည္းက တရားအားထုတ္ၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္။
လံုးဝၿဖဴစင္သည့္ သီလအက်င့္ရွိသူသာတရားအားထုတ္သင့္သည္ဟု ေယာဂီအမ်ားစုက လြဲမွားစြာ နားလည္လက္ခံထားၾကသည္။ ထုိနည္းသည္ အလုပ္ၿဖစ္နုိင္ေသာနည္းတစ္ခုမဟုတ္ပါ။ သီလၿမဲရန္အတြက္
စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာထိန္းခ်ဳပ္မူ(mental control) သည္ အနိမ့္ဆံုးအေၿခခံလုိအပ္ခ်က္တစ္ခုၿဖစ္သည္။ အေၿခခံ ၅ပါးသီလ(သို့) ၈ပါးသီလ တုိ့ကို မေစာင့္စည္းနဳိင္၊
ၿဖဴစင္စြာမလုိက္နာႏုိင္လွ်င္ သမာဓိထူေထာင္ရန္မၿဖစ္ႏုိင္ပါ။ ဗုဒၶနည္းအရတရားဘာဝနာပြားမ်ားရန္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာသည္ အေၿခခံအုပ္ၿမစ္ၿဖစ္သည္။ က်င့္စဥ္နက္ရွဳိင္းလာေလေလ
ထုိသိကၡာသံုးပါးမွာပို၍ဖြံၿဖိဳးလာေလေလၿဖစ္သည္။ သိကၡာသံုးပါး(သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ)သည္ အၿပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္မွာတစ္ခုခ်င္းစီဖြံံ ့ၿဖိဳးရန္ေလ့က်င့္ၿခင္းထက္
တစ္ၿပိဳင္နက္ဖြံံ ့ၿဖိဳးရန္ေလ့က်င့္ၿခင္းကပို၍မွန္ကန္သည္။ သီလအက်င့္(လံုးဝ)ၿပည့္စံုေအာင္ၿမင္ေပါက္ေၿမာက္ေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာေယာဂီေလာင္းသည္ မည္သည့္အခါမွမွ်
စတင္တရားအားထုတ္ၿဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိေယာဂီေလာင္းသည္ ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ သမုဒၵရာၾကီးတစ္ခုလံုးၿငိမ္သက္လံုးဝၿငိမ္သက္သြားေအာင္ ေစာင့္ေနသူႏွင့္တူသည္။
သီလအဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါသည္။ အေၿခခံအဆင့္သီလမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကခ်မွတ္ေပးေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ဥပေဒ (rules and regulations )
ၿဖစ္သည္။ သင့္ႏုိင္ငံ၏ဥပေဒ(သို့)သင့္ေက်ာင္းစည္းကမ္း(သို့)သင့္ဖခင့္ခ်မွတ္ထားလုိက္နာရန္အခ်က္မ်ားၿဖစ္သည္။ မည္သူကခ်မွတ္သည္ၿဖစ္ေစ ထိုဥပေဒ၊စည္းကမ္းတို့ကိုသိနားလည္ၿပီးလုိက္နာရန္ၿဖစ္သည္။
ထိုဥပေဒ၊စည္းကမ္းတို့မွာ ရွင္းလင္းလြယ္ကူ၍ တိက်ၿပတ္သားၿပီး၊ စည္းကမ္းတစ္ခုခ်ိဳးေဖာက္တုိင္း တစ္ခ်က္အရုိက္ခံရလွ်င္ဆိုလွ်င္ ခ်န္ပင္ဇီေမ်ာက္တစ္ေကာင္ပင္လိုက္နာလိမ့္သည္။ ထုိအေၿခခံအဆင့္သီလ၌
တရားဘာဝနာအားထုတ္ၿခင္းမလိုအပ္ပါ။ ဥပေဒ၊စည္းကမ္းႏွင့္ ရိုက္မည့္ဒုတ္(အၿပစ္ဒဏ္)တုိ့သာလိုအပ္သည္။ ဒုတိယအဆင့္သီလမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္သူ၊ ရုိက္မည့္ဒုတ္မရွိပဲ အထက္ပါစည္းကမ္းအားလံုးကို
လိုလုိလားလားလုိက္နာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထိုစည့္ကမ္းမ်ားကိုသင့္၏အဇၥ်တသႏၱာန္မွ သိစိတ္ၿဖင့္ေကာ၊မသိစိတ္ၿဖင့္ပါ ပင္ကိုယ္သေဘာအတိုင္းလက္ခံလုိက္နာၿခင္းၿဖစ္သည္။
စည္းကမ္းတစ္ခုခ်ိဳးေဖာက္တုိင္းလည္းသင့္ကိုယ္သင္အၿပစ္ေပးပါလိမ့္မည္။ ထိုအဆင့္သို့ေရာက္ရန္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္မွဳလိုအပ္သည္။
သင္ပရမ္းပတာလုပ္ကိုင္တတ္လွ်င္၊ သင္၏အသြင္အၿပင္အမူအရာမွာလည္းပရမ္းပတာၿဖစ္ေနလိမ့္မည္။ စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္းၿမင့္မားလာၿခင္းသည္
စိတ္ပရမ္းပတာၿဖစ္မွဳကိုနည္းပါးေစသည္။
တတိယအဆင့္သီလကို ကိုယ္က်င့္တရား(ethics)လုိ ေခၚဆိုရမွာပါ။
အၿမင့္ဆံုးေသာအဆင့္ၿဖစ္ၿပီး လံုးဝကြာၿခားေသာအဆင့္တစ္ခုကိုေရာက္ရွိခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္။ ကိုယ္က်င့္တရားမည္သည္ အာဏာပိုင္(သို ့)ခိုင္းေစသူမွခ်မွတ္ေသာ စည္မ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား
မ်က္ေစ့ပိတ္၊နားပိတ္ကိုလုိက္နာၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ထိုအဆင့္၌ အေၿခအေန၊အခ်ိန္အခါႏွင့္ကိုက္ညီမည့္ အၿပဳအမူကို ကိုယ္တိုင္ေရႊးခ်ယ္နဳိင္စြမ္းရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။
အမွန္တကယ္ဥာဏ္ရည္ၿမင့္မားစြာၿဖင့္ အေၿခအေနအားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္အသင့္ေတာ္ဆံုး တံုု့ၿပန္မူတို့ကို ဖန္တီးနဳိင္ၿပဳမူနဳိင္ၿပီၿဖစ္သည္။ထုိအၿပင္
အတၱအက်ိဳးထက္အမ်ားအက်ိဳးကိုေပၚမွာအေၿခခံသည့္ဆံုးၿဖစ္ခ်က္ေတြကို ရဲဝံစြာခ်နဳိင္မည္ၿဖစ္သည္။ အေၿခအေနတစ္ရပ္လံုး၏အေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိုသိၿမင္နိဳင္စြမ္းရွိၿပီး
အတၱႏွင့္ပရကို ဟန္ညီညီထိန္းနဳိင္မည္ၿဖစ္သည္။
ေလာဘ၊ေဒါသႏွင့္ေမာဟတို့ကင္းလြတ္ၿပီး မိမိ၊သူတပါး အက်ိဳးမ်ားမည့္နည္းလမ္းမ်ားၿဖင့္သာ ေတြ ့ၾကံဳသမွ်ကိစၥတို့ကို
လြန္ေၿမာက္ေစလိမ့္မည္။ ထိုကဲ့သို့ စိတ္ထားမ်ိဳးကို တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္သာ ရရွိနိုင္သည္။ မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ိဳးႏွင့္မွ် ထိုကဲ့သို့ၿမင့္မားမြန္ၿမတ္ေသာ
စိတ္ထားမ်ိဳးကို မရရွိနိုင္ေပ။ၿပႆနာတိုင္းကိုရူေထာင့္တိုင္းမွ အဆင္ေၿပေအာင္ၾကိဳးစားၿခင္းသည္ ေဘာလံုးမ်ားစြာကိုေလထဲ၌ေၿမာက္ကစားၿခင္းနွင့္ဆင္တူၿပီး
မည္သည့္ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္မူကမစြမ္းနဳိင္ပါ။ အၿမဲတန္းအတြက္အလြန္ပင္ပန္းေသာကိစၥရပ္လည္းၿဖစ္သည္။ တရားဘာဝနာအားထုတ္ၿခင္းမွရရွိသည့္ အဆင့္ၿမင့္သမာဓိကသာ
အမွားအယြင္းမရွိၿပီးေၿမာက္ေအာင္ၿမင္နဳိင္သည္။
Misconception #7 လြဲမွားေသာအယူအဆ (၇)
Meditation is running away from reality
တရားအားထုတ္ၿခင္းအမွန္တရားမ်ားမွထြက္ေၿပးၿခင္း
တရားအားထုတ္ၿခင္းသည္အမွန္တရားႏွင့္ရင္ဆုိင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ တရားအားထုတ္ၿခင္းၿဖင့္လည္းဘဝ၏နာၾကည္းဖြယ္ရာမ်ားမွမလြတ္ေၿမာက္သြားပါ။
ဘဝကိုနက္ရွုိင္းစြာနားလည္ႏုိင္ၿပီး အမွန္တရားကိုရဲရဲရင္ဆိုင္နိဳင္ေသာခြန္အားကို ရရွိနိုင္သည္။
ဝိပႆနာဘာဝနာသည္ သင္ၿမင္ေတြ ့သည္အတိုင္း ဘဝကိုလက္ေတြ ့က်က် (ဓမၼဓိဌာန္က်က်) ေတြ ့ၾကံဳခံစားႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္သည့္ အေလ့အက်င့္တစ္ခုၿဖစ္သည္။
ထင္ေယာင္ထင္မွားမူမ်ားကိုေမာင္းထုတ္နဳိင္ၿပီး သင္ကိုသင္မသိမသာလိမ္ညာေနမူမ်ားမွလြတ္ေၿမာက္ေစနဳိင္သည္။ အရွိကိုအရွိအတိုင္း၊ (သဘာဝကို သဘာဝအတိုင္း၊ မၿမဲမူကို အၿမဲသည့္အတိုင္း)
သင္ကုိသင္ အမွန္အတိုင္း ေတြ ့ၿမင္ေစသည္။ သင္၏အားနည္းေပ်ာ့ညံ့မူမ်ားကို အရင္းခံကာ သင့္ကိုယ္သင္
ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာလွည့္ဖ်ားမူဝဲၾသဃ(wheel of illusion)ထဲက မလြတ္ေၿမာက္ေအာင္ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။
ဝိပႆနာဘာဝနာသည္ သင္၏ၿပႆနာမ်ားကိုဖံုးကြယ္ေမ့ေပ်ာက္ေအာင္မစြမ္းေဆာင္နဳိင္ပါ။
သင္ကုိသင္အမွန္အတိုင္း အတိအက် ေတြ ့ၿမင္နဳိင္ေအာင္သာေလ့က်င့္ယူၿခင္းၿဖစ္သည္။
အရွိကိုအရွိအတိုင္းလံုးဝ ရူၿမင္လက္ခံႏုိင္မွသာ တိုးတက္ေသာ ေၿပာင္းလဲမူကိုသင္ကိုယ္တိုင္ၿပဳလုပ္ႏုိင္မည္ၿဖစ္သည္။
Misconception #8 လြဲမွားေသာအယူအဆ (၈)
Meditation is a great way to get high
တရားအားထုတ္ၿခင္းသည္ ဘဝၿမင့္မ်ားရန္အတြက္ေကာင္းဆံုးလမ္း
တစ္ခါတစ္ရံ တရားအားထုတ္ၿခင္း ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေသာပီတီသုခၿပည့္ဝေသာခ်မ္းသာသည့္ခံစားမူမ်ားရရွိနဳိင္ပါသည္။ ထိုခံစားမူမ်ားသည္
တရားအားထုတ္ၿခင္း၏ပန္းတိုင္မဟုတ္သလို အၿမဲတန္းလည္းမရရွိနိုင္ပါ။ သမာဓိထူေထာင္ရန္၊သတိတရားၿမဲရန္စေသာ မွန္ကန္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားၿဖင့္အားမထုတ္ဘဲ
ထိုခ်မ္းသာသုခကိုေတာင့္တ၍တရားဘာဝနာကိုအားထုတ္ပါက ပို၍ပင္ထိုခံစားမူမ်ားကိုရရွိရန္ခက္ခဲေပလိမ့္မည္။
စိတ္တင္းက်ပ္မူမ်ားမွေၿပေလ်ာ့ၿခင္းၿဖင့္အနားယူအပန္ေၿပမူမ်ိဳးၿဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုအနားယူအပန္ေၿပမူမွတဆင့္ပီတိသုခမ်ားရရွိႏုိင္သည္။
တရားအားထုတ္ၿခင္းမွ ပီတိသုခကိုလိုက္လံရွာေဖြေနၿခင္းေၾကာင့္မြန္းၾကပ္ေသာစိတ္ထားမ်ဳိးၿဖစ္ေပၚလာကာ ဘာဝနာ၏ၿဖစ္စဥ္တစ္ခုလံုးကိုပ်က္စီးေစသည္။
ရႊင္လန္းဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ခ်မ္းသာသုခတို့သည္မေတာင့္တသည္အခိုက္အတန့္၌သာလြယ္ကူစြာရရွိႏုိင္သည္။ ထုိပီတိသုခသည္ပန္းတိုင္မဟုတ္၊တစ္ခါတစ္ရံမွရေလ့ရွိေသာ
တရားအားထုတ္ၿခင္း၏ ေဘးထြက္ပစၥည္းမွ်သာၿဖစ္သည္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာေနစဥ္ရက္ဆက္တရားအားထုတ္ၿခင္းၿဖင့္ရႊင္လန္းဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ခ်မ္းသာသုခတို့မၾကာခဏရရွိႏုိင္သည္။
ထိုပီတိသုခအေၾကာင္းကို အဆင့္ၿမင့္ေယာဂီမ်ားထံမွ တေလသံတည္း (ၿငင္းခ်က္မရွိ)ၾကားႏုိင္သည္။
Misconception #9 လြဲမွားေသာနားလည္မူ (၉)
Meditation is selfish
တရားအားထုတ္ၿခင္းသည္ တကုိယ္ေကာင္းဆန္၊အတၱၾကီးၿခင္းၿဖစ္သည္။
တရားအားထုတ္သည့္ေယာဂီမ်ားကို တကိုယ္ေကာင္းဆန္သူ၊ အတၱၾကီးသူမ်ားအၿဖစ္ သတ္မွတ္တတ္ၾကသည္။ ကူရွင္ေပၚ၌ၿငိမ္သက္စြာထုိင္ၿပီးတရားအားထုတ္ေနသည့္ေယာဂီမ်ားသည္
ေသြးလွဴရန္ေဆးရုံသို့သြားေနသူမ်ားလည္းမဟုတ္ပါ၊သဘာဝေဘးအႏၱရယ္ဒုကၡသည္မ်ားကိုအကူအညီေပးရန္ အလုပ္ရွဳပ္ေနသူမ်ားလည္းမဟုတ္ၾကပါ။ ဘာေၾကာင့္တရားအားထုတ္ေနသနည္း?
ေယာဂီ၏ဆႏၵကိုဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ ေယာဂီတစ္ေယာက္ တရားအားထုတ္ေနသနည္း?။ ထုိေယာဂီ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကိေလသာတရားမ်ားၿဖစ္သည့္ ေဒါသ၊ေလာဘႏွင့္ေမာဟတို့ကို
မိမိစိတ္အစဥ္မွေမာင္းထုပ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကိေလသာတရားကို အၿပီးသတ္ ေမာင္းထုပ္ရန္ အဖန္တလဲလဲၾကိဳးစားေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
ထိုကိေလသာတရားမ်ားသည္ အၿခားသူမ်ားေပၚတြင္ထားရွိရမည့္ ၿဗဟၼာစိုရ္(ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ဥေပကၡာ)တရားမ်ားမၿဖစ္ေပၚေအာင္ ေႏွာက္ယွက္ပိတ္ပင္တတ္ေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။
ထိုကိေလသာတရားမ်ားကို အၿပီးတိုင္မပယ္ရွားႏုိင္သ၍ ေယာဂီတစ္ေယာက္ၿပဳလုပ္သည့္အမ်ားေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးကိစၥမ်ားသည္ (သံသရာအတြက္)
မိမိေကာင္းစားေရးႏွင့္ မိမိ အတၱ၏အဆြယ္အပြားမွ်သာၿဖစ္သည္။ "ကူညီမူ" ဆိုသည့္ေခါင္းစဥ္တတ္ၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္(သို့) မိမိကိုယ္ကို
ထိခိုက္နစ္နာေစၿခင္းသည္ အလြဲမွားဆံုးကစားပြဲၿဖစ္သည္။ အဆင့္ၿမင့္ေယာဂီတစ္ေယာက္၏ဘဝကိုဆန္းစစ္လွ်င္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
ကုိယ့္အက်ိဳးစြန့္လႊတ္ရမည့္ လူမူေရးပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေလ့မရွိသည္ကိုေတြ ့ရွိနုိင္သည္။
အမွန္မွာကြ်န္ပ္တို့သည္ ကြ်န္ပ္တို့ထင္တာထက္ပို၍အတၱၾကီးၾကသည္။ အကန့္အသတ္မရွိလြတ္လပ္ခြင့္ရခဲ့လွ်င္ အတၱသည္ အႏွစ္သာရရွိေသာလုပ္ငန္းကိစၥမ်ားကို
ေၿမာင္းထဲသို့ေရာက္ေအာင္လုပ္ႏုိင္သည္။တရားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းၿဖင့္ ကြ်န္ပ္တုိ့သည္ မိမိအတၱ၏ခိုင္းေစမူမ်ား ႏွင့္ နုးညံေသာလွည့္ၿဖားမူမ်ားကို ထင္ရွားေအာင္
သတိထားလိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။ထိုအခါမွသာအမွန္တကယ္အတၱကင္းစင္လိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။မိမိ၏အတၱကိုသန့္စင္ေအာင္ၾကိဳးစားၿခင္းသည္ အတၱၾကီးသည္အလုပ္မဟုတ္ပါ။
Misconception #10 လြဲမွားေသာနားလည္မူ (၁၀)
When you meditate, you sit around thinking lofty thoughts
တရားအားထုတ္ၿခင္း ထိုင္၍စဥ္းစားေတြးေခၚေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
တရားေဘာကို ေလးေလးနက္နက္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရႈျခင္း နည္းမ်ားစြာရရွိပါသည္။ ထိုနည္းမ်ားသည္ ဝိပႆနာဘာဝနာမဟုတ္ပါ။
ဝိပႆနာသည္ သတိတရားၿမဲေအာင္ေလ့က်င့္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ အရွိအတိုင္းသိေအာင္လုပ္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ဝိပႆနာဘာဝနာ ရုိးရွင္းသည့္က်င့္စဥ္တစ္ခုၿဖစ္သည္။ ႏွစ္သက္မူ၊မနွစ္သက္မႏွင့္အေတြးပံုရိပ္တို့မပါဝင္ေသာ
ကိုယ္ေတြ ့တိုက္ရုိက္ရူပြားမူၿဖစ္သည္။ ဘဝ၏ ခဏတုိင္း၊ ခဏတုိင္းကို အရွိအတိုင္းဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ(ယထာဘူတက်)စြာ ေတြၿမင္ေအာင္အားထုတ္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
Misconception #11 လြဲမွားေသာနားလည္မူ (၁၁)
A couple of weeks of meditation and all my problems will go away
ႏွစ္ပတ္၊၁လ တရားစခန္းဝင္ရုံၿဖင့္ ၿပႆနာအားလံုးအဆင္ေၿပသြားလိမ့္မည္။
တရားအားဘာဝနာသည္ အခါတည္း၊ခ်က္ခ်င္း၊အၿပီးေပ်ာက္ကင္းေစသည့္ " အံုဖြ"မန္းေဆးတစ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ေၿပာင္းလဲမူကိုခ်က္ခ်င္းေတြ ့ေကာင္းေတြ ့ပါလိမ့္မည္။
အႏွစ္သာရရွိသည့္အက်ိဳးရလာဒ္ေကာင္းကိုေတာ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွရွိႏုိင္လိမ့္မည္။ ကြ်န္ပ္တို့၏စၾကာဝ႒ာၾကီးကို ဤကဲသို့ခက္ခဲမူမ်ားၿဖင့္
ဖြဲ ့စည္းတည္ေဆာက္ထားသည္။ တစ္ေန့တစ္ညႏွင့္ရရွိနိုင္ေသာအရာသည္ ဘာမွ်တန္ဘိုးရွိမည္မဟုတ္။ တရားအားဘာဝနာပြားမ်ားၿခင္းသည္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ
ခက္ခဲလမ့္မည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စည္းကမ္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စနစ္တက် အနစ္နာခံေလ့က်င့္ရသည့္ က်င့္စဥ္ၿဖစ္သည္။ တရားထိုင္တိုင္းရလာဒ္ေကာင္းေတြရရွိနိုင္သည္။
အခ်ိဳ့ေသာရလာဒ္မ်ားသည္ေဖာ္ၿပၿခင္းငွာမစြမ္းႏုိင္ေအာင္ သိမ့္ေမြ ့နက္နဲၾကသည္။ ထိုရလာဒ္မ်ားသည္ စိတ္၏အနက္ရွဳိ္င္းဆံုးေနရာ၌တည္ရွိေနၿပီး အခ်ိန္အတန္ၾကာမွာထြက္ေပၚလာသည္။
ေယာဂီတစ္ေယာက္သည္ သိသာထင္ရွားေသာေၿပာင္းလဲမူရလာဒ္ကို တရားထုိင္တိုင္း တစ္စိုက္မတ္မတ္လိုက္လံရွာေဖြေနခဲ့လွ်င္ ထိုေယာဂီသည္
သိမ့္ေမြ ့ နက္နဲေသာတုိးတက္ေၿပာင္းလဲမူကိုလက္လြက္ဆံုးရွုံးလိမ့္မည္။ ထုိအခါ သူမွာမည္သည့္ေၿပာင္းလဲမူ၊တိုးတက္မူမွ်မရရွိပါဆိုၿပီး
စိတ္ခြန္အားေတြေလ်ာ့က်လာၿပီးလက္ေၿမာက္အရွဳံေပးမွာေသခ်ာသည္။ သည္းခံၿခင္း(ခႏၱီပါရမီ)သည္ အဓိကက်သည္။ တရားအားထုတ္ၿခင္းမွ ဘာကိုမွ်သင္ခန္းစာအၿဖစ္မရရင္ေတာင္မွ
သည္းခံၿခင္းသေဘာကိုသင္ယူၿပီးၿဖစ္မွာေသခ်ာသည္။ သည္းခံၿခင္း ဘဝအတြက္ အဖိုးတန္ဆံုးေသာသင္ခန္းစာၿဖစ္သည္။
ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာၿပန္ဆိုသူ ေကာင္းထက္ညြန့္
http://www.urbandharma.org/udharma4/mpe.html
