သူေတာ္စင္တုိ႔၏ စိတ္ဓာတ္

သူေတာ္စင္တုိ႔၏ စိတ္ဓာတ္ 

“သဒၶါဓာတ္ႀကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ လွဴခ်င္စရာပစၥည္းေတြဟာ အၿမဲပိုေန တက္တယ္၊ ေလာဘဓာတ္ႀကီးမားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ယူခ်င္စရာပစၥည္းေတြဟာ အၿမဲလိုေနတက္တယ္” -- အရွင္ဇ၀န(ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ)

           သူေတာ္စင္ဟူသည္ မိမိကိုယ္က်ိဳးထက္ အမ်ားအကိိ်ဳး၊ သာသနာအက်ိဳးကို အားမာန္အျပည့္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္သူ၊ မိမိ၏ စိတ္သ႑ာန္တြင္လည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ တည္းဟူေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၏ ျပည့္စံုေသာ သူကိုေခၚဆုိထိုက္ပါတယ္။ “သူေတာ္ေကာင္းမွန္ ေကာင္းမႈကံျပဳရန္လြယ္ေပသည္” ဆုိသည့္ အေလွ်ာက္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရန္သာ အၿမဲၾကံစည္ ေနၾကပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ သဒၶါ၊ သီလ အစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား မ်ားကို မေဖာက္မျပန္ေစာင့္ထိန္းေနပါလိမ့္မယ္။

သဒၶါတရား (ယံုၾကည္မႈ) တရားသည္ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ မရွိေသာသူသည္ မည္သည့္အေၾကာင့္းႏွင့္မွ် ေအာင္ျမင္မႈရႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ထို႔အတူ ေထရ၀ါဒသာ သနာျပဳမည္ဆုိရင္ “သဒၶါတရားကို အေဖာ္ျပဳ၍ ပညာကုိဆရာတင္” ရပါမယ္။ သဒၶါႏွင့္ပညာသည္ အတြဲညီေနရပါမယ္။  ပညာမရွိပါက အလြဲယံုၾကည္မႈမ်ားျဖစ္ လာပါတယ္္။ “ကံသာလွ်င္အမိ၊ ကံသာလွ်င္အဖ ဆုိတာကေတာ့ေလာကစကား” မွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ “ဥာဏ္သာလွ်င္အမိ၊ ဥာဏ္သာလွ်င္အဖ ဆုိတာကေတာ့ ေဂါတမဘုရားရွင္၏တရား” ပင္ျဖစ္ပါတယ္။

        ဒုလႅဘတရား(၅)ပါး၌ မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ ဆိုသည့္အတိုင္း လူဘ၀ ရရန္အလြန္ပင္ခက္ခဲလွပါတယ္္။ ထိုၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ ရခဲလွေသာ ဘ၀၌ သူေတာ္ ေကာင္းပီသစြာ ေနထိုင္က်င့္ၾကံရန္ သာ၍ပင္ ခက္ခဲပါတယ္။ “သူေတာ္ေကာင္းကို ၾကည္ညိဳတက္မွ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ပါမယ္”။ ဤေနရာ၌လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘု ရားႀကီး၏ အတုယူဖြယ္ အက်င့္ကိုေျပာျပလိုပါတယ္။ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးသည္ စာေရး၊ စာခ်၊ တရားေဟာအလုပ္မ်ားျဖင့္ မနားမေန သာသနာျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ (စာဖတ္သူမ်ားသိႏွင့္ ၿပီးျဖစ္ပါလိိမ့္မည္)။ 

သာသနာေတာ္အတြက္ အလုပ္ေတြ လုပ္ ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းမွာ စာသင္ေနတဲ့ စာသင္သား သံဃာေတာ္ မ်ားသံုးရန္အတြက္ ခ်ိဳေရ၊ ေသာက္ေရ၊ ကုဋီ(အိမ္သာ) သံုးေရမ်ားကို ညပိုင္မွာေရးခပ္၍ ျဖည့္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားက ဆရာေတာ္ႀကီး ေရေတြထမ္းျဖည့္ေနတာကို မသိပါဘူး။ တစ္ညမွာ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးက အေပါ့အပါးထသြားမွ ဆရာေတာ္ႀကီး ေရထမ္းျဖည့္ေနတာကို ေတြ႔ပါတယ္။

ထို႔အျပင္ မံုရြာၿမိဳ႕ေပၚက ဘုန္ႀကီးေက်ာင္း(၂၀)မွာ ေသာက္ေရအခက္အခဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ ေသာက္ေရအုိးထမ္းၿပီး တစ္ေက်ာင္းကို တစ္အိုး ေန႔စဥ္လွဴခဲ့ပါတယ္။ ထိုသို႔ သံဃာေတာ္မ်ား သံုးရန္ေရထမ္းမႈ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ေသာက္ေရထမ္းလွဴတာဟာ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္၊ တစ္ႏွစ္၊  မဟုတ္ပါဘူး။ အႏွစ္(၂၀)လံုး တစ္ရက္မွ်မပ်က္ဘဲ ေရးထမ္းလွဴခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္မ်ားက လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးအား “သက္ေတာ္၊ ၀ါေတာ္ႀကီးၿပီျဖစ္လို႔ တပည့္ေတာ္တို႔ကို ေရထမ္းၿပီးမလွဴပါန႔ဲေတာ့ အရွင္ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ပါတယ္။

           ထိုအခါ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက “အရွင္ဘုရားတုိ႔… တပည့္ေတာ္က ခႏၶာကိုယ္ကို အငွား ႏြားလိုသေဘာထားတာပါ၊ ႏြားပိုင္မရွ္ိတဲ့ လယ္သမားေတြဟာ သူမ်ားႏြားကို အခေၾကးေငြေပးငွားၿပီး လယ္ထြန္ရပါတယ္၊ အဲလို အခေၾကးေငြ ေပးငွားၿပီး ခိုင္းရရင္ ကိုယ္ေပးတဲ့ ေငြန႔ဲတန္ေအာင္ ခိုင္းရပါတယ္၊ တန္ေအာင္မခိုင္းရင္ ကိုယ္႐ံႈးပါတယ္၊ ထိုနည္းတူ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ယခုရေနတဲ့ ခႏၶာႀကီးဟာ ကုသိုလ္ဆုိတဲ့ ေငြနဲ႔ေသမင္းဆီက ခဏငွားထားရတာပါ၊ ေသမင္းကုိ ျပန္မအပ္ ခင္မွာ တပည့္ေတာ္သည္ ဒီခႏၶာႀကီးကို တန္ေအာင္ခိုင္းရပါလိမ့္မယ္၊ 

တပည့္ေတာ္သည္ ဘ၀အဆက္ဆက္က သားကၽြန္၊ မယားကၽြန္ အျဖစ္နဲ႔ေသခဲ့တာ မ်ားပါၿပီဘုရား၊ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ဘုရားကၽြန္၊ တရားကၽြန္၊ သံဃာကၽြန္၊ သာသနာ့ကၽြန္ အျဖစ္နဲ႔ေသပါရေစ” ဟုျပန္လည္မိန္႔ၾကားကာ အႏွစ္(၂၀)ကာလပတ္လံုး လွဴဒါန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထုိသို႔ေရလွဴခဲ့ေသာ အက်ိဳးသည္ ယခုဘ၀မွာပင္ရရွိပါတယ္။ ဟသာၤတၿမိဳ႕မွာ မိုးေခါင္ေသာအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးကို တရားေဟာဖိတ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ဟသာၤတေျမေပၚ ေျခတစ္လွမ္းခ်လိုက္တာႏွင့္ မုိးရြာခ်ပါေတာ့တယ္။

           စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ ၀က္ခ်ပ္မင္းေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးသည္လည္း လယ္တီဆရာ ေတာ္ႀကီးကဲ့သို႔ပင္ သာသနာအက်ိဳး ေဆာင္ရြတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ဧရာ၀တီ ျမစ္ထဲေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္လာေသာအခါ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ပါက ျမစ္ထဲကေမ်ာ ပါလာတဲ့ သစ္ကိုင္းမ်ား၊ ထင္မ်ားကို သံဃာေတာ္ေတြ မီးလွႈံဖိုို႔ ယူလာပါတယ္။ ေႏြအခါျဖစ္ပါက သဲေတြကို ထုပ္ၿပီး ထမ္းလာပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြ သဲႏုႏု ေလးေပၚမွာ ေျခနင္းရင္ ေကာင္းပါေစဆုိကာ ေက်ာင္း၀န္းအတြင္း သဲေတြျဖန္႔ျဖဴး ေပးပါတယ္။ 

ဆရာေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ရဟန္းတပါး ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ေသာအခါ ေဘးမွ ရဟန္းမ်ားက မျပဳစုရဲပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ငါျပဳစုမယ္ ဟုဆုိကာ ျပဳစုေသာ္လည္း ထိုရဟန္းမွာ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက တျခားသံဃာေတြေျပာရင္ အအိပ္ပ်က္၊ စာေပ၊ တရား အလုပ္ပ်က္ ျဖစ္မယ္၊ အဲဒီေတာ့ ငါတစ္ ေယာက္ဘဲ အလုပ္ပ်က္ခံမည္ဟုဆုိကာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားေသာ ရဟန္းကို သူပခံုးမွာ ထမ္းၿပီး သခ်ၤိဳင္းသြား သၿဂိဳလ္ခဲ့ပါတယ္။

သူေတာ္စင္တုိ႔၏ စိတ္ဓာတ္ မည္မွ်ျမင့္ျမတ္ ပါသလဲဆုိတာ သိရွိႏိုင္ပါတယ္။ သူမ်ားမလုပ္ ခ်င္တဲ့ကုသိုလ္လုပ္မွ သူမ်ားမရတဲ့ေကာင္း က်ိဳးကိုရတက္ပါတယ္။ လူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမ်ားမရႏုိင္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ၾကပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူမ်ားမလုပ္ခ်င္တဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ အလုပ္က်ေတာ့ မလုပ္ၾကပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ မာနကိေလသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ငါက ရာထူးရွိတယ္၊ ငါက ပိုက္ဆံရွိတယ္၊ ငါက နာမည္ေက်ာ္ ဒီအလုပ္ ငါမလုပ္သင့္ဘူး ဆုိၿပီး မာနစိတ္ေတြ မထားသင့္ပါဘူး။ 

မိမိသည္ ကုိယ္က်ိဳး မဖက္ဘဲ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာဟာ မာနကိေလသာ ကိုသတ္ေနတာပါပဲ။ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ရွိႏွင့္ၿပီးေသာ သဒၶါတရားကို ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေအာင္က်င့္ၾကံ အားထုတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘ၀အဆက္ဆက္က ေလာဘရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျဖစ္လာခဲ့တာ ၾကပါၿပီ။ ေလာဘရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေနသ၍ သံသရာက မလြတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီဘ၀မွာ ေတာ့ ေလာဘကိုကိုယ့္ရဲ႕ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။

           မိမိတုိ႔ရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့ စိတ္အစဥ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားၾကရပါမယ္။ စာဖတ္သူတုိ႔ရဲ႕ရင္ထဲက သဒၶါပန္းေတြကို မညႈိးႏြမ္းပါေစနဲ႔လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။ ယခုအခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနေသာ အရာမ်ားစြာရွိပါတယ္။ မုန္တုိင္းဒဏ္ကို ခံလိုက္ ရေသာ ေနရာမ်ားကို အဖြဲ႔အစည္းလိုက္၊ ေနရာေဒသ အလိုက္စုေဆာင္း လွဴဒါန္း ေနတာဟာ အင္မတန္ မြန္ျမတ္လွတဲ့ ပရဟိတ လုပ္ငန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ထိုသို႔ လွဴဒါန္းရာတြင္လည္း အထက္တြင္ေရးသားခဲ့ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အတုယူေစခ်င္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔လွဴဒါန္းေသာ ေငြေၾကး၊ ပစၥည္းေတြသည္ စင္ၾကယ္ပါတယ္။ ေစတနာအျပည့္ရွိၾကပါတယ္။ ေကာင္းမႈလုပ္တဲ့အခါ အကုသိုလ္ မ၀င္ရေအာင္ သတိတရားရွိၾကပါေစ။ မိမိတုိ႔လွဴလိုက္တာကို အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ထံေရာက္ေစခ်င္တာ မလွဴခင္ေစတနာပါ။ ထိုေစတနာသည္ပင္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေနပါ ၿပီ။ လွဴၿပီးေသာ မိမိရဲ႕အလွဴဒါန ကိုလည္းမေမ့သင့္ပါဘူး။ မိမိအလွဴ အေပၚမွာ လိုခ်င္တမ္းမတ္မႈ (တဏွာ)ႏွင့္ယွဥ္ေသာစိတ္ နဲ႔မဟုတ္ဘဲ ေမတၱာ၊ ေစတနာနဲ႔ ယွဥ္ေသာစိတ္ျဖင့္ျပန္လည္ သတိရေနၾကပါ။ ထိုေစတနာသည္ လွဴၿပီးေနာက္ ျဖစ္ေသာ ေစတနာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေစတနာသည္လည္း ကုသိုလ္စိတ္ပင္ျဖစ္ပါ တယ္။ လွဴဒါန္းမႈျပဳ ၾကရာတြင္လည္း ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႔အေရးၾကီးပါတယ္။

မိမိသည္ ဘာ့ေၾကာင့္ လွဴရသလဲဆုိေသာ ရည္မွန္းခ်က္လည္းရွိရပါမယ္။ မိမိသည္ ေမြးဖြား ျခင္း၊ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း စတဲ့ဒုကၡအားလံုးမွ လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကိုသာ ရည္မွန္း၍လွဴဒါန္းသင့္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔မရ ဘူးေသးသည္မွာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ သာ က်န္ရွိပါေတာ့တယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ လွဴဒါန္းမႈ သည္လည္း ဒုကၡသစၥာ (ဆင္းရဲျခင္းအမွန္) ကိုသိ၍ ထိုဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းၾကေစခ်င္ပါသည္။ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေသာ ကုသိုလ္သာ လူအမ်ားလုပ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ မရွိ၊ ႏြမ္းပါး သူတုိ႔ကိုေပးကမ္းေသာ ကုသိုလ္အလုပ္ ကိုလုပ္ေသာသူကနဲပါတယ္။ တကယ့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ မိမိအက်ိဳး၊ မိမိရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို မငဲ့ပဲ အမ်ားအက်ိဳးကိုသာ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ကို အတုယူသင့္ပါ တယ္။

           စားဖတ္သူမ်ားလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား က်င့္ၾကံပြားမ်ား၍ သူေတာ္ ေကာင္းတုိ႔သြားရာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ။…။

 “သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ တရားျမတ္ လႊမ္းပတ္ကမာၻတည္ေစေသာ္…”

ေအာင္ဦး