ပညာ လုံးလ အသုံးခ်တတ္ေသာ သူေဌးႀကီး ရဲ႕ဘဝ
“ခ်စ္ေသာ
လူေလး - အဘ စကားကုိ မေမ႔ေသာသတိျဖင္႔ မွတ္သားေပေလာ႔ ၊ ဤကပ္ ေရာဂါဆုိး ႀကီးသည္ကား အလြန္တရာမွ
ျပင္းထန္လြန္းလွေပသည္ ”
“ ၿမိဳ႕လုံးကၽြတ္ေလာက္ေအာင္ ေသေၾကၾကေပမည္ ၊ လ်င္ျမန္ေသာ အဟုန္ျဖင္႔ အိမ္နံရံကုိ ေဖါက္ထြက္ႏုိင္မွသာ ေတာ္ရုံက် ေပမည္ ”
“ ဤေနရာ ဤအမွတ္အသားအား ေသခ်ာစြာ မွတ္သားေပေလာ၊ ဒီၿမိဳ႕မွာ ကပ္ေရာဂါဆုိးႀကီး ၿပီးဆုံးလုိ႔ ေအးၿငိမ္းတဲ႔ ေနာင္တခ်ိန္က်မွ ဒီေနရာမွာ ဥစၥာေတြ တူးေဖၚလုိ႕ အသက္ေမြး ျပဳေပေလာ႔ ”
မွာတမ္းရွည္ႀကီး ေခၽြလုိ႔ ၊ ၿမိဳ႕အျပင္ ထြက္ေျပးခုိင္းခဲ႔တဲ႔ အဘ (ဖခင္) ရဲ႕ အသံကုိ ယခုထိ
ၾကားေယာင္ေနပါေတာ႔တယ္ ။
မိမိ ေနာက္မွ ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ေျပးလာခဲ႔ေသာ အိမ္နီးခ်င္းတုိ႕ အေျပာ ကေတာ႔ ... “ လူေလး
ေဃာသက - လူေလးအဘ နဲ႔ တစ္အိမ္သားလုံး ေရာဂါကပ္လုိ႕ ဆုံးၿပီ ” တဲ႔ေလ ။
“ ၿမိဳ႕ထဲမွာလဲ ေရာဂါကပ္လုိ႕ေသတဲ႔သူူူူူူကေသ ၊ ေျပးတဲ႔သူကေျပး နဲ႔ ေပါ႔ ”
အဲဒီအခ်ိန္ကဆုိ ၀မ္းနဲလုိ႕မဆုံး၊ ငုိေကၽြးလုိ႕မဆုံး ျဖစ္ခဲ႔ရတာပါ ။ ဒီအျဖစ္သနစ္ဆုိးႀကီးကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ႏုိင္မယ္ မထင္ေတာ႔ ။
ႏုနယ္ ဖြင္႔ထြား ၁၇ -ႏွစ္သားအရြယ္ ၊ ဆံႏြယ္ စုတ္ဖြားနဲ႔ လုလင္ပ်ဳိေလး ကုမ ၻေဃာသက မွာ ငါးႏွစ္သားအရြယ္က မိဘတုိ႕အေၾကာင္း ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိေနပါေတာ႔တယ္ ။ သင္႔သလုိေန ၊ သင္႔သလုိစား ၊ ရွိတဲ႔ စုတ္စုတ္ ႏြမ္းႏြမ္း အ၀တ္ကုိ ဆင္ၿပီး ၊ ရရာ အလုပ္ အသက္ေမြး ျပဳလုိ႕ ေနလာခဲ႔တာ ၁၂ - ႏွစ္တင္းတင္းေတာင္ ျပည္႕ခဲ႔ပါၿပီ ။ ခုဆုိ တစ္ၿမိဳ႕လုံးလဲ ကပ္ေရာဂါေတြကင္းလုိ႕ ၊ ေတာ္ေတာ္ေလး စည္ပင္ ၀ေျပာေနပါၿပီ ။
ဒါနဲ႔ ၿမိဳ႕တြင္း ၀င္ၿပီး တိတ္တဆိတ္ ဖခင္ ျပခဲ႔တဲ႔ ေနရာရွာေဖြလုိ႕ တူးေဖၚမိတယ္ ဆုိရင္ပဲ
“ ငါကုိ - ၿမိဳ႕တြင္းမွသူသူငါငါတုိ႕ မမွတ္မိၾကေတာ႕ ၊ မသိၾကေတာ႔ ၊ ခုခ်ိန္မွ ဒီေလာက္မ်ားျပားလွတဲ႔
ဥစၥာေတြ ယူလုိ႕ သုံးစြဲရင္ျဖစ္ အမ်ားသူငါ အထင္လြဲစရာ ျဖစ္ေပလိမ္႔မယ္ ”
“ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွပဲ တူးေဖၚ သုံးစြဲရမယ္ ” လုိ႕ ေတြးမိတယ္ ။
ဥစၥာေတြျပန္ျမဳပ္လုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္းကုိ ေလ်ာက္ၾကည္႕မိပါတယ္ ။ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ႀကီး သည္ကား
စည္ပင္ သာယာလွေပတယ္ ။ က်ယ္၀န္းလွေပတယ္ ။ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးမွာလဲ က်က္သေရ ရွိလွေပတယ္ ။
“ ငါသည္ ဤၿမိဳ႕၌ သင္႔ရာအလုပ္ အသက္ေမြးေနမွ ” ဟု ႀကံစီကာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားအေပါင္းကုိ မနက္
ေစာေစာ ႏုိးထလုိ႕ ႏုိးေဆာ္ရတဲ႔ အလုပ္ကုိ ေရြးလုိက္ပါတယ္ ။
ထုိအလုပ္ျဖင္႔ စားစရာ လစာရိကၡာ ႏွင္႔ ေနစရာ အိမ္ေလးကုိပါ ရလုိက္ပါတယ္ ။
“ အုိ - ဖခင္တုိ႕ ႏုိးထၾကကုန္ေလာ႔ ၊ မ်က္ႏွာ သစ္လုိ႔မုိ႔ လွည္းတုိ႔ကုိ ဆင္ၾကကုန္ေလာ႔ ။
ႏြားတုိ႔ကုိ ကၾကေစေလာ႔ ၊ ဆင္ ျမင္းတုိ႔ကုိ ေကၽြးဖုိ႕ ျမက္ရိတ္ရန္ ျပင္ၾက ကုန္ေလာ႔ ”
“ အုိ - မိခင္တုိ႕ ႏုိးထၾကကုန္ေလာ႔ ၊ မ်က္ႏွာသစ္လုိ႔မုိ႔ ယာဂုကုိ က်ဳိၾကကုန္ေလာ႔ ။
ဆြမ္း အဖုိ႔ရာ ခ်က္ၾကကုန္ေလာ႔ ”
ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ႀကီး တစ္ခုလုံး အာရုံတက္ခ်ိန္ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မွဳကုိ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ
အသံႏွင္႔ ထုိးေဖါက္ခဲ႔မိတာ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ပါ ။
ဒီလုိနဲ႔ ရက္ေတြ လေတြ ေျပာင္းလုိ႔ တစ္ခုေသာ ေန႔တေန႔တြင္ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးေပၚက
ဗိမၼိသာရ မင္းႀကီး မွာ ... “ ဟဲ႔ .. ဟဲ႔ မင္းခ်င္း - ခုနက ႏုိးေဆာ္တဲ႔ေအာ္သံ ၾကားလုိက္လား ”
“ မွန္လွပါ - ၾကားမိေၾကာင္းပါဘုရား ”
“ ဤ ေအာင္ျမင္ ခန္႔ညားလွတဲ႔ အသံရွင္သည္ကား လြန္စြာ ခ်မ္းသာေသာသူရဲ႕ အသံပင္တည္း ၊
ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ အေၾကာင္းစုံ စုံစမ္းေစ ”
မင္းခ်င္းမွာ ဘုရင္႔အမိန္႔ေတာ္ႏွင္႔ ေမာင္းမကုိေစလႊတ္ၿပီး ေဃာသကလုလင္အား စုံစမ္းေစတယ္ ။
“ အရွင္မင္းႀကီး - ႏုိးေဆာ္သံေပးေသာ လုလင္ပ်ဳိကား ကုမ ၻေဃာသက မည္ေပ၏ ။
အလြန္မွ ဆင္းရဲ ပါေပ၏ ။ ေဆြမ်ဳိး ကင္းမဲ႕ပါေပ၏ ။ ႏူိးေဆာ္သမွဳျပဳရေသာ အခစား လုပ္သူ
တစ္ဦးပါ ဘုရား ”
“ ဟဲ႔ .. ဟဲ႔ မင္းခ်င္း - ငါ႔မွန္းတာ မလြဲႏုိင္ေပဘူး ။ သူခ်မ္းသာရဲ႕ အသံပါေပတည္း ”
သူခ်မ္းသာ၏အသံ ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ခါတလဲလဲ မိန္႔ေနျပန္သျဖင္႔ ထပ္ခါစုံစမ္းေသာ္လဲ သူဆင္းရဲ
သာ ေတြ႕ေနရပါသည္္ ။
“ ၿမိဳ႕လုံးကၽြတ္ေလာက္ေအာင္ ေသေၾကၾကေပမည္ ၊ လ်င္ျမန္ေသာ အဟုန္ျဖင္႔ အိမ္နံရံကုိ ေဖါက္ထြက္ႏုိင္မွသာ ေတာ္ရုံက် ေပမည္ ”
“ ဤေနရာ ဤအမွတ္အသားအား ေသခ်ာစြာ မွတ္သားေပေလာ၊ ဒီၿမိဳ႕မွာ ကပ္ေရာဂါဆုိးႀကီး ၿပီးဆုံးလုိ႔ ေအးၿငိမ္းတဲ႔ ေနာင္တခ်ိန္က်မွ ဒီေနရာမွာ ဥစၥာေတြ တူးေဖၚလုိ႕ အသက္ေမြး ျပဳေပေလာ႔ ”
မွာတမ္းရွည္ႀကီး ေခၽြလုိ႔ ၊ ၿမိဳ႕အျပင္ ထြက္ေျပးခုိင္းခဲ႔တဲ႔ အဘ (ဖခင္) ရဲ႕ အသံကုိ ယခုထိ
ၾကားေယာင္ေနပါေတာ႔တယ္ ။
မိမိ ေနာက္မွ ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ေျပးလာခဲ႔ေသာ အိမ္နီးခ်င္းတုိ႕ အေျပာ ကေတာ႔ ... “ လူေလး
ေဃာသက - လူေလးအဘ နဲ႔ တစ္အိမ္သားလုံး ေရာဂါကပ္လုိ႕ ဆုံးၿပီ ” တဲ႔ေလ ။
“ ၿမိဳ႕ထဲမွာလဲ ေရာဂါကပ္လုိ႕ေသတဲ႔သူူူူူူကေသ ၊ ေျပးတဲ႔သူကေျပး နဲ႔ ေပါ႔ ”
အဲဒီအခ်ိန္ကဆုိ ၀မ္းနဲလုိ႕မဆုံး၊ ငုိေကၽြးလုိ႕မဆုံး ျဖစ္ခဲ႔ရတာပါ ။ ဒီအျဖစ္သနစ္ဆုိးႀကီးကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ႏုိင္မယ္ မထင္ေတာ႔ ။
ႏုနယ္ ဖြင္႔ထြား ၁၇ -ႏွစ္သားအရြယ္ ၊ ဆံႏြယ္ စုတ္ဖြားနဲ႔ လုလင္ပ်ဳိေလး ကုမ ၻေဃာသက မွာ ငါးႏွစ္သားအရြယ္က မိဘတုိ႕အေၾကာင္း ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိေနပါေတာ႔တယ္ ။ သင္႔သလုိေန ၊ သင္႔သလုိစား ၊ ရွိတဲ႔ စုတ္စုတ္ ႏြမ္းႏြမ္း အ၀တ္ကုိ ဆင္ၿပီး ၊ ရရာ အလုပ္ အသက္ေမြး ျပဳလုိ႕ ေနလာခဲ႔တာ ၁၂ - ႏွစ္တင္းတင္းေတာင္ ျပည္႕ခဲ႔ပါၿပီ ။ ခုဆုိ တစ္ၿမိဳ႕လုံးလဲ ကပ္ေရာဂါေတြကင္းလုိ႕ ၊ ေတာ္ေတာ္ေလး စည္ပင္ ၀ေျပာေနပါၿပီ ။
ဒါနဲ႔ ၿမိဳ႕တြင္း ၀င္ၿပီး တိတ္တဆိတ္ ဖခင္ ျပခဲ႔တဲ႔ ေနရာရွာေဖြလုိ႕ တူးေဖၚမိတယ္ ဆုိရင္ပဲ
“ ငါကုိ - ၿမိဳ႕တြင္းမွသူသူငါငါတုိ႕ မမွတ္မိၾကေတာ႕ ၊ မသိၾကေတာ႔ ၊ ခုခ်ိန္မွ ဒီေလာက္မ်ားျပားလွတဲ႔
ဥစၥာေတြ ယူလုိ႕ သုံးစြဲရင္ျဖစ္ အမ်ားသူငါ အထင္လြဲစရာ ျဖစ္ေပလိမ္႔မယ္ ”
“ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွပဲ တူးေဖၚ သုံးစြဲရမယ္ ” လုိ႕ ေတြးမိတယ္ ။
ဥစၥာေတြျပန္ျမဳပ္လုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္းကုိ ေလ်ာက္ၾကည္႕မိပါတယ္ ။ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ႀကီး သည္ကား
စည္ပင္ သာယာလွေပတယ္ ။ က်ယ္၀န္းလွေပတယ္ ။ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးမွာလဲ က်က္သေရ ရွိလွေပတယ္ ။
“ ငါသည္ ဤၿမိဳ႕၌ သင္႔ရာအလုပ္ အသက္ေမြးေနမွ ” ဟု ႀကံစီကာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားအေပါင္းကုိ မနက္
ေစာေစာ ႏုိးထလုိ႕ ႏုိးေဆာ္ရတဲ႔ အလုပ္ကုိ ေရြးလုိက္ပါတယ္ ။
ထုိအလုပ္ျဖင္႔ စားစရာ လစာရိကၡာ ႏွင္႔ ေနစရာ အိမ္ေလးကုိပါ ရလုိက္ပါတယ္ ။
“ အုိ - ဖခင္တုိ႕ ႏုိးထၾကကုန္ေလာ႔ ၊ မ်က္ႏွာ သစ္လုိ႔မုိ႔ လွည္းတုိ႔ကုိ ဆင္ၾကကုန္ေလာ႔ ။
ႏြားတုိ႔ကုိ ကၾကေစေလာ႔ ၊ ဆင္ ျမင္းတုိ႔ကုိ ေကၽြးဖုိ႕ ျမက္ရိတ္ရန္ ျပင္ၾက ကုန္ေလာ႔ ”
“ အုိ - မိခင္တုိ႕ ႏုိးထၾကကုန္ေလာ႔ ၊ မ်က္ႏွာသစ္လုိ႔မုိ႔ ယာဂုကုိ က်ဳိၾကကုန္ေလာ႔ ။
ဆြမ္း အဖုိ႔ရာ ခ်က္ၾကကုန္ေလာ႔ ”
ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ႀကီး တစ္ခုလုံး အာရုံတက္ခ်ိန္ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မွဳကုိ တည္ၾကည္ခန္႔ညားေသာ
အသံႏွင္႔ ထုိးေဖါက္ခဲ႔မိတာ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ပါ ။
ဒီလုိနဲ႔ ရက္ေတြ လေတြ ေျပာင္းလုိ႔ တစ္ခုေသာ ေန႔တေန႔တြင္ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးေပၚက
ဗိမၼိသာရ မင္းႀကီး မွာ ... “ ဟဲ႔ .. ဟဲ႔ မင္းခ်င္း - ခုနက ႏုိးေဆာ္တဲ႔ေအာ္သံ ၾကားလုိက္လား ”
“ မွန္လွပါ - ၾကားမိေၾကာင္းပါဘုရား ”
“ ဤ ေအာင္ျမင္ ခန္႔ညားလွတဲ႔ အသံရွင္သည္ကား လြန္စြာ ခ်မ္းသာေသာသူရဲ႕ အသံပင္တည္း ၊
ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ အေၾကာင္းစုံ စုံစမ္းေစ ”
မင္းခ်င္းမွာ ဘုရင္႔အမိန္႔ေတာ္ႏွင္႔ ေမာင္းမကုိေစလႊတ္ၿပီး ေဃာသကလုလင္အား စုံစမ္းေစတယ္ ။
“ အရွင္မင္းႀကီး - ႏုိးေဆာ္သံေပးေသာ လုလင္ပ်ဳိကား ကုမ ၻေဃာသက မည္ေပ၏ ။
အလြန္မွ ဆင္းရဲ ပါေပ၏ ။ ေဆြမ်ဳိး ကင္းမဲ႕ပါေပ၏ ။ ႏူိးေဆာ္သမွဳျပဳရေသာ အခစား လုပ္သူ
တစ္ဦးပါ ဘုရား ”
“ ဟဲ႔ .. ဟဲ႔ မင္းခ်င္း - ငါ႔မွန္းတာ မလြဲႏုိင္ေပဘူး ။ သူခ်မ္းသာရဲ႕ အသံပါေပတည္း ”
သူခ်မ္းသာ၏အသံ ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ခါတလဲလဲ မိန္႔ေနျပန္သျဖင္႔ ထပ္ခါစုံစမ္းေသာ္လဲ သူဆင္းရဲ
သာ ေတြ႕ေနရပါသည္္ ။
“ မင္းႀကီးရဲ႕
ထပ္ခါတလဲ ေျပာဆုိမွဳသည္ကား အေၾကာင္းရွိတန္ရာ ၏ ။ အျဖစ္မွန္ကုိ စုံစမ္းမွ သင္႔ေပလိမ္႔မည္
” ဟု စဥ္းစားကာ မင္းႀကီးကုိ ေလ်ာက္တင္ ေလ၏ ။
“ အရွင္မင္းႀကီး - ဤ ေဃာသကလုလင္သည္ကား အမွန္ပင္ ခ်မ္းသာသည္ ဆုိအံ႔ ။
ဤ လုလင္၏ ပုိင္ဆုိင္မွဳ ဥစၥာ အားလုံးတုိ႕ကုိ ေရႊနန္းေတာ္သုိ႕ ယူေဆာင္ေပးပါမည္ ။
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးမအား အသျပာ (၁၀၀၀)ကုိ ေပးသနားေတာ္မူပါ ။ မင္းသမီးကုိလဲ ေခၚေဆာင္ခြင္႔
ေပးေတာ္မူပါ ဘုရား ”
မင္းႀကီးခြင္႔ျပဳတယ္ဆုိရင္ပဲ အ၀တ္သန္႔သန္႔ ႏြမ္းႏြမ္းကုိ ရွာေဖြလွ်က္ လူလတ္တန္း
ခရီးသြား သမီးနဲ႔ မိခင္ပမာ စီရင္ကာ ေဃာသကလုလင္ ေနထုိင္ရာ လမ္းအတြင္းကုိ ထြက္လာခဲ႔ပါ
ေတာ႔တယ္ ။
ေဃာသကလုလင္အိမ္အနီးမွ အိမ္တစ္အိမ္ကို ၀င္လွ်က္
“ အရွင္မင္းႀကီး - ဤ ေဃာသကလုလင္သည္ကား အမွန္ပင္ ခ်မ္းသာသည္ ဆုိအံ႔ ။
ဤ လုလင္၏ ပုိင္ဆုိင္မွဳ ဥစၥာ အားလုံးတုိ႕ကုိ ေရႊနန္းေတာ္သုိ႕ ယူေဆာင္ေပးပါမည္ ။
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးမအား အသျပာ (၁၀၀၀)ကုိ ေပးသနားေတာ္မူပါ ။ မင္းသမီးကုိလဲ ေခၚေဆာင္ခြင္႔
ေပးေတာ္မူပါ ဘုရား ”
မင္းႀကီးခြင္႔ျပဳတယ္ဆုိရင္ပဲ အ၀တ္သန္႔သန္႔ ႏြမ္းႏြမ္းကုိ ရွာေဖြလွ်က္ လူလတ္တန္း
ခရီးသြား သမီးနဲ႔ မိခင္ပမာ စီရင္ကာ ေဃာသကလုလင္ ေနထုိင္ရာ လမ္းအတြင္းကုိ ထြက္လာခဲ႔ပါ
ေတာ႔တယ္ ။
ေဃာသကလုလင္အိမ္အနီးမွ အိမ္တစ္အိမ္ကို ၀င္လွ်က္
“ အုိ
- အိမ္ႀကီးရွင္အေပါင္းတုိ႕ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ခရီးသြား သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ တေန႔တာ တည္းခုိဖုိ႕ရာ
ျဖစ္ႏုိင္ပါ၏ေလာ ။ အကယ္၍ မျဖစ္ႏုိင္ပါအံ႔မူ အဘယ္မွာ ရႏုိင္ပါအံ႔နည္း ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျပာၾကပါ
”
ဒီလုိနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြရဲ႕ ညႊန္ျပမွဳျဖင္႔ ေဃာသကလုလင္ရဲ႕ အိမ္ကုိ ေရာက္လာပါေတာ႔တယ္ ။
“ အသင္ လုံမငယ္ႏွင္႔ မိခင္ - ဤအိမ္သည္ကား ေယာကၤ်ားသား တစ္ဦးထဲေနထုိင္တဲ႔အိမ္
ျဖစ္ရကား တည္းခုိဖုိ႔ရာ မျဖစ္ႏုိင္ေပ ။ အျခားအိမ္ကုိ ရွာၾကကုန္ေလာ႔ ”
“ သားေမာင္ - လမ္းထဲ၌ အိမ္အမ်ားအျပား ႏွံေလၿပီ ။ ေနထုိင္ရာ ဦးေရမ်ားလွ၍ တည္းလုိ႔
မရကုန္ ။ အခ်ိန္လဲ လင္႔ေနပါ၍ ဒီတညေတာ႔ တည္းခြင္႔ေပးပါ ”
အေျပာေကာင္းလွတဲ႔ လုံမပ်ဳိ ရဲ႕ မိခင္စကားေၾကာင္႔ ဘာမွမတတ္သာပဲ တည္းခြင္႔ေပးလုိက္
ပါေတာ႔တယ္ ။ “ သားေမာင္ - သြားစရာရွိတာ စိတ္ခ်လက္ခ် သြားပါ ။ ဆန္ ၊ ဆီ ၊ ခ်က္စရာတုိ႔ကုိ
သာ ေပးခဲ႔ပါေလ ။ တေန႔တာ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးခဲ႔ပါမယ္ ”
“ ေနပါေစ - မိခင္ ၊ ကုိယ္႔ဖါသာ စီရင္ပါ႔မယ္ ”
“ သားေမာင္ - အားမနာပါနဲ႔ေလ ၊ ခ်က္ခြင္႔ေပးပါ ”
လုံမပ်ဳိရဲ႕ မိခင္မွာ ေဃာသကလုလင္အား အျပင္သုိ႔ ႏွင္ေလ၍ ဆန္ဆီတုိ႔ကုိ ယူ၍၄င္း ၊
လုိအပ္သည္ကုိ ေစ်းမွ ၀ယ္ယူ၍၄င္း စားေသာက္ဖြယ္မ်ားကုိ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီမံေလေတာ႔သည္ ။
ေနာက္တေန႔ ေဃာသကလုလင္ ႏုိးေဆာ္အမွဳ ျပဳေနစဥ္ ေရွးနည္းအတုိင္း ခ်က္ျပဳတ္စီမံ
ပါတယ္။ ႏုိးေဆာ္အမွဳ ျပဳၿပီးျပန္ေရာက္ကာမွ်ပင္ မိခင္ဆုိသူမွာ “ သားေမာင္ - ဤသည္ကား ယခုပင္
ေသာက္ရန္ ယာဂု ၊ ဤသည္ကား မနက္စာ ၊ ဤသည္ကား ... .. .. စသည္ျဖင္႔ စားေသာက္ဖြယ္ႏွင္႔
သာ ၿပီး၍ ျပန္ဖုိ႔ရာ မေျပာေတာ႔ၿပီ ။
မိန္းမ မာယာ သဲကုိးျဖာ မက .....
ဒီလုိနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြရဲ႕ ညႊန္ျပမွဳျဖင္႔ ေဃာသကလုလင္ရဲ႕ အိမ္ကုိ ေရာက္လာပါေတာ႔တယ္ ။
“ အသင္ လုံမငယ္ႏွင္႔ မိခင္ - ဤအိမ္သည္ကား ေယာကၤ်ားသား တစ္ဦးထဲေနထုိင္တဲ႔အိမ္
ျဖစ္ရကား တည္းခုိဖုိ႔ရာ မျဖစ္ႏုိင္ေပ ။ အျခားအိမ္ကုိ ရွာၾကကုန္ေလာ႔ ”
“ သားေမာင္ - လမ္းထဲ၌ အိမ္အမ်ားအျပား ႏွံေလၿပီ ။ ေနထုိင္ရာ ဦးေရမ်ားလွ၍ တည္းလုိ႔
မရကုန္ ။ အခ်ိန္လဲ လင္႔ေနပါ၍ ဒီတညေတာ႔ တည္းခြင္႔ေပးပါ ”
အေျပာေကာင္းလွတဲ႔ လုံမပ်ဳိ ရဲ႕ မိခင္စကားေၾကာင္႔ ဘာမွမတတ္သာပဲ တည္းခြင္႔ေပးလုိက္
ပါေတာ႔တယ္ ။ “ သားေမာင္ - သြားစရာရွိတာ စိတ္ခ်လက္ခ် သြားပါ ။ ဆန္ ၊ ဆီ ၊ ခ်က္စရာတုိ႔ကုိ
သာ ေပးခဲ႔ပါေလ ။ တေန႔တာ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးခဲ႔ပါမယ္ ”
“ ေနပါေစ - မိခင္ ၊ ကုိယ္႔ဖါသာ စီရင္ပါ႔မယ္ ”
“ သားေမာင္ - အားမနာပါနဲ႔ေလ ၊ ခ်က္ခြင္႔ေပးပါ ”
လုံမပ်ဳိရဲ႕ မိခင္မွာ ေဃာသကလုလင္အား အျပင္သုိ႔ ႏွင္ေလ၍ ဆန္ဆီတုိ႔ကုိ ယူ၍၄င္း ၊
လုိအပ္သည္ကုိ ေစ်းမွ ၀ယ္ယူ၍၄င္း စားေသာက္ဖြယ္မ်ားကုိ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီမံေလေတာ႔သည္ ။
ေနာက္တေန႔ ေဃာသကလုလင္ ႏုိးေဆာ္အမွဳ ျပဳေနစဥ္ ေရွးနည္းအတုိင္း ခ်က္ျပဳတ္စီမံ
ပါတယ္။ ႏုိးေဆာ္အမွဳ ျပဳၿပီးျပန္ေရာက္ကာမွ်ပင္ မိခင္ဆုိသူမွာ “ သားေမာင္ - ဤသည္ကား ယခုပင္
ေသာက္ရန္ ယာဂု ၊ ဤသည္ကား မနက္စာ ၊ ဤသည္ကား ... .. .. စသည္ျဖင္႔ စားေသာက္ဖြယ္ႏွင္႔
သာ ၿပီး၍ ျပန္ဖုိ႔ရာ မေျပာေတာ႔ၿပီ ။
မိန္းမ မာယာ သဲကုိးျဖာ မက .....
ေဃာသကလုလင္ အိမ္တြင္မရွိခုိက္ မိခင္အေယာင္ေဆာင္ ေမာင္းမက လုလင္ရဲ႕ ေညာင္ေစာင္း ( ကုတင္ )ကုိ ေျခတဖက္အား တဲတဲေလးျဖစ္ေအာင္ လွီးျဖတ္ထားေလသည္ ။ ညေန - ေဃာသကလုလင္ ျပန္ေရာက္သည္ဆုိရင္ပဲ ထုိင္မိကာမွ်ျဖင္႔ ကုတင္က်ဳိးကာ ေလ်ာက်ေလေတာ႔သည္ ။
“ အိမ္နီးခ်င္းက ကေလးတုိ႔ဟာ အင္မတန္ ေျပာရခက္ေလတယ္ ၊ ေညာင္းေစာင္း ေပ်ာက္ေလာက္
ေအာင္ ေဆာ႔ေလတယ္ေပါ႔ ”
ထုိညက ျပန္လည္ျပဳျပင္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေနာက္တေန႔ ျပဳျပန္ရာ ညနက္လွၿပီ ျဖစ္၍ ...
“ သားငယ္ - ဒီညအဖုိ႔ကား အေမာင္အိပ္ရန္ခက္ေခ်ၿပီ ”
“ ခ်စ္သမီး - ဒီညဖုိ႔ အေမာင္အိပ္ရန္ ခြင္႔ေပးေလေတာ႔ ” ဟုဆုိကာ ႀကိဳတင္ စည္း၀ါး ကုိက္ထားသည္႕ အတုိင္း လုံမပ်ဳိရဲ႕ ကုတင္တြင္ အစြန္းတဖက္၌ လုံမပ်ဳိအား တဖက္လွည္႕ကာ အိပ္ဆက္ေစပါတယ္ ။
“ သားငယ္ - ကုတင္တဖက္စြန္း၌ ႏွမငယ္ႏွင္႔ ဒီတည အိပ္ဆက္ေပေတာ႔ ” ဟုဆုိကာ မ်က္စပစ္ျပ
ေလသည္ ။
ေနာက္တေန႔ မနက္တြင္ ကုတင္၌ လုံမပ်ဳိ ငုိေနသည္ကုိ မိခင္ဆုိသူေတြ႕ေသာအခါ ..
“ သားငယ္ - သားေမာင္ကုိ ခ်စ္ခင္လွပါတယ္ ၊ ႏွမငယ္ကုိ ေသတပန္ သက္တဆုံး ေစာင္႔ေရွာက္
ပါေလာ႔ ”
မင္းႀကီးက ဆင္႔ေခၚေစၿပီ
ရက္အနီးငယ္ရရင္ပဲ ေဃာသကလုလင္ေနေသာလမ္းတြင္ ပြဲလမ္းသဘင္ က်င္းပေစပါတယ္ ။ မင္းအမိန္႔နဲ႔ေပါ႔ ။ မက်င္းပႏုိင္သူ မင္းဒဏ္သင္႔ေစတဲ႔ေလ ။
“ ခ်စ္ႏွမ - အေမာင္တုိ႔ေတာ႔ ခက္ေခ်ၿပီ ။ အခစားဘ၀ျဖင္႔ အဘယ္မွာ ပြဲသဘင္ က်င္းပႏုိင္ေပလိမ္႔ ”
“ အေမာင္ - ပြဲသဘင္ မက်င္းပရင္ျဖင္႔ မင္းဒဏ္သင္႔ေပလိမ္႔မည္ ။ ေခ်းဌား ရွာက်န္၍ အသျပာရေအာင္ရွာပါေလ ”
ေဃာသကလုလင္မွာ တိတ္တဆိတ္ ဥစၥာကုိေဖၚ၍ အသျပာ တစ္ျပားယူေဆာင္ကာ ႏွမငယ္ကုိအပ္ၿပီး ပြဲေတာ္က်င္းပေစပါတယ္ ။ ေနာက္ ၂ - ရက္လြန္လွ်င္ပင္ တဖန္ မင္းအမိန္႔ျဖင္႔ ပြဲသဘင္ ထပ္မံ က်င္းပေစျပန္ပါတယ္ ။ ေရွးနည္းအတုိင္း အသျပာသုံးျပား ယူကာ ႏွမငယ္ကုိ ပြဲသဘင္ က်င္းပေစျပန္တယ္ ။
ေနာက္တေန႔ေရာက္ျပန္ေသာ္ ....
“ ႏွမငယ္ - ၾကည္႕ေလာ႔ ၊ အိမ္ေရွ႕မွာ မင္းမွဳထမ္းတုိ႕ေရာက္ေခ်ၿပီ ” ဘာအေၾကာင္းရွိ သည္လဲေပါ႔ ။
ပြဲေတာ္လဲ က်င္းပပါလ်က္ မင္းႀကီးအေခၚခံရေသာ ေဃာသကလုလင္မွာ စုိးရိမ္မွဳ မ်ားစြာနဲ႔ ေရႊနန္းေတာ္သုိ႔ ေရာက္လာပါေတာ႔တယ္ ။
“ ေဃာသကလုလင္ ျဖစ္ပါသေလာ ”
“ မွန္လွပါ - ကုမၻေဃာသက မည္ပါေပသည္ ဘုရား ”
“ ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားစြာရွိပါလွ်က္ ဘာေၾကာင္႔ မသုံးစြဲဘဲ ေနပါသလဲ ”
“ မွန္လွပါ - သူဆင္းရဲ အခစားဘ၀မုိ႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မသုံးစြဲ ႏုိင္ပါဘူးဘုရား ”
“ ဟဲ႔ - ေဃာသက ဘာေၾကာင္႔ လိမ္လည္မွဳ ျပဳေနပါသလဲ ”
“ မွန္လွပါ - မလိမ္၀ံ႔ေၾကာင္းပါ ဘုရား ”
“ ကဲ ဒါဆုိ ဒီအသျပာေတြကုိ မွတ္မိပါ၏ေလာ ”
ေဃာသကလုလင္ ခမ်ာ ခက္ေခ်ၿပီ ၊ အသျပာေတြျမင္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ ေ၀႔ၾကည္႕မိသည္ ဆုိရင္ပဲ
နန္း၀တ္တန္ဆာ လွပစြာျဖင္႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ျမင္လုိက္ေသာအခါ ..
“ ဤ သားအမိသည္ကား မိမိဥစၥာရွိမွဳ စုံစမ္းရန္ ေစလႊတ္ခံရေသာသူမ်ားပင္ ျဖစ္ေခ်မည္ ”
အမွန္အတုိင္းသာ ေလ်ာက္တင္ရေပေတာ႔မည္ ။
“ မွန္လွပါ ျပည္႕ရွင္ မင္းႀကီးဘုရား - မ်ားစြာေသာ ဥစၥာရွိသည္မွာ မွန္ပါတယ္ ဘုရား ”
“ အားကုိးရာ မရွိသည္ေၾကာင္႔ သူဆင္းရဲအသြင္ အခစားဘ၀နဲ႔သာ ေနရပါတယ္ ဘုရား ”
“ ငါ မင္းႀကီးသည္ အားကုိးရာ မဟုတ္ေပေလာ ”
“ မင္းႀကီး ခ်ီးေျမာက္ပါလွ်င္ မင္းႀကီးသည္ အားကုိးရာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား ”
“ ေဃာသကလုလင္ - အသင္႔မွာ ဥစၥာ အဘယ္ေလာက္ ရွိပါအံ႔နည္း ”
“ ကုေဋ ၄၀ - ေသာ အသျပာ ရွိပါတယ္ ဘုရား ”
ဒါနဲ႔ အသျပာ ကုေဋ ၄၀ - ကုိ နန္းရင္ျပင္သုိ႕ တုိက္ေစ၍ စုပုံကာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အေပါင္းတုိ႔
“ ဤေလာက္မ်ားစြာေသာ ဥစၥာ ပုိင္ဆုိင္သူ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕၌ အဘယ္သူ ရွိပါေသးသလဲ ”
“ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘုရား ”
“ အင္း - ေဃာသကလုလင္ကုိ ဘာလုပ္ ထုိက္ပါသနည္း ”
“ ခ်ီးေျမာက္ထုိက္ပါသည္ ဘုရား ”
“ ေဃာသကလုလင္အား သူေဌးအရာ ဘြဲ႕အပ္ႏွင္း၍ သမီးေတာ္ႏွင္႔ စုလ်ားထိမ္းျမား ေပးေတာ္မူမယ္ ”
“ ယေန႔မွ စ၍ သူေဌးႀကီး ကုမ ၻေဃာသက ဟုေခၚတြင္ ေစ ”
ဒီလုိနဲ႔ တေန႔ေသာအခါ မင္းႀကီး ဗိမၼိသာရ ၊ သူေဌးႀကီး ကုမ ၻေဃာသက နဲ႔ ၾကင္ယာ ေတာ္ မင္းသမီး တုိ႔ဟာ ျမတ္စြာဘုရား သတင္းသုံးရာ ေ၀ဠဳ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႕ သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္၍ သူေဌးႀကီး ကုမ ၻ ေဃာသက၏ ဥစၥာမ်ားစြာ ရွိပါေသာ္လဲ မၾကြား၀ါပဲ ရုိးသားစြာ အခစား ဘ၀နဲ႔ ေနထုိင္ပုံ ၊ သတိ ဥာဏ္အျပတ္ပဲ အားကုိးရာ ရွာပုံတုိ႔ကုိ ေလ်ာက္ထားေလရာ .. ျမတ္စြာဘုရားက သူေဌးႀကီး ကုမ ၻေဃာသက ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ “ ထၾကြလုံးလရွိသူ ၊ သတိရွိသူ ၊ စင္ၾကယ္ေသာကံ သုံးပါးရွိသူ ၊ စူးစမ္းဆင္ျခင္မွဳ ျပဳသူ ၊ ကၠုေျႏၵကုိေစာင္႔စည္းေသာသူ ၊ တရားသျဖင္႔ အသက္ေမြးေသာသူ ၊ မေမ႔မေလ်ာ႔ေသာသူတုိ႔အား အေျခြအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ တုိးပြားရာ ၏ ” ဟူေသာ ေအာက္ပါ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္ ။
တရားေတာ္အဆုံး၌ သူေဌးႀကီး ကုမ ၻေဃာသက ႏွင္႔တကြ တရားနာ ပရိသတ္အေပါင္းတုိ႔ ေသာတပန္တည္ ကုန္ၾကပါတယ္ ။
ျမတ္ဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္ - ( ဓမၼပဒ ) အပၸမာဒ၀ဂၢ
ဥ႒ာန၀ေတာ သတီမေတာ၊ သုစိကမၼႆ နိသမၼကာရိေနာ။
သညတႆ ဓမၼဇီ၀ိေနာ၊ အပၸမတၱႆ ယေသာဘိ၀ၯုတိ။
ထႂကြလံု႔လရွိသူ၊ သတိရွိသူ၊ စင္ၾကယ္ေသာကံ သံုးပါး႐ွိသူ၊ စူးစမ္း၍ျပဳေလ့႐ွိသူ (ဣေႁႏၵကို) ေစာင့္စည္းသူ၊ တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးသူ၊ မေမ့ေလ်ာ့သူအား အေႁခြအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ တိုးပြား၏။
Energetic, alert, ever mindful, pure in deed, careful in action, self-controlled, living in
accordance with truth (right livelihood), that person will arise in glory.
စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းတုိ႔ လဲ ကုမ ၻေဃာသကလုလင္ ထုံး ႏွလုံးမူလ်က္ ...
ဥစၥာ ၊ ပညာ မည္မွ် ရွိေစကာမူ မၾကြား၀ါဘဲ ၊ သတိမပ်က္ အသိကပ္ၿပီး ေကာင္းမြန္ လုိက္ဖက္ေသာ အေျခြအရံ တုိးပြါး ၾကကုန္သည္ထိ က်င္႔ႀကံ အားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္း လုိက္ပါေတာ႔တယ္ ။
ႏွလုံး စိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္း ၾကပါေစ ... ။
By အာဒံ
