ျမင့္မုိရ္ဦးရဲ့မေသပန္း
သင့္ကုိ ရုိက္ပုတ္ ႏွင့္ထုတ္ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိ မေသေစလုိဘူးဆုိရင္ သင့္ႏွလုံးသားမွာ “ေမတၱာတရား” မေသပါကလား။
( ဘုရားေလာင္း သိၾကားမင္း )
ဒီသတင္းကုိၾကားလုိက္စက အဘြားအုိ“ကစၥာနီ”မွာ မယုံၾကည္ႏုိင္သလုိ
တအံ့တၾသျဖစ္သြားေသးတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္ကုိ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔လည္း
ဇေ၀ဇ၀ါးေတြးလုိက္ မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားတယ္ဆုိတဲ့ကိစၥဟာ
အႀကံအဖန္ လုပ္လုိ႔ရႏုိင္တာ မ်ိဳးမဟုတ္္သလုိ တစ္ရပ္လုံး အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း
ေျပာဆုိေနၾကတာျဖစ္လုိ႔ ဘာမွ် သံသယျဖစ္စရာ မလုိေတာ့ဘူး။ တကယ့္အျဖစ္မွန္ပဲ။
ဒီလုိဆုိရင္….
အဘြားအုိ
“ကစၥာနီ”ဟာ သူေခ်ြးမ သားဖြားတဲ့သတင္းက သံသယျဖစ္စရာမရွိတဲ့
အျဖစ္မွန္ပဲဆုိတာ အတိအက် သိလာရခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ႀကီးရြယ္အုိတုိ႔ကုိ အရုိအေသ
လုပ္ေကြ်းရမယ့္ “ ေဇ႒ပစာယနတရားနဲ႔ သုစရုိက္တရားမ်ား” အေပၚမွာ သံသယ
ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒီတရားေတြ
မရွိေတာ့ဘူး။ ဟုတ္တယ္။ ဒီတရားေတြ မရွိၾကေတာ့တာ ေသခ်ာျပီး။
တရားသာအသက္ရွင္ေနရုိးမွန္ခဲ့ရင္ အမိကုိ အိပ္ေပၚမွာ ရုိေသလုပ္ေကြ်းေနစဥ္က
ေခ်ြးမမွာ သားရတနာ မထြန္းကားပဲ အမိကုိ ရုိက္ပုတ္ ႏွင္ထုတ္လုိက္ခါမွ သားရတနာ
ထြန္းကားျပီး က်န္းမာခ်မ္းသာေနၾကရတယ္လုိ႔ ဘယ္မွာျဖစ္ႏုိင္မလဲ။ ခုေတာ့
ဒီအတုိင္း ျဖစ္တာက အမွန္ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါဆုိ တရားေသသြားတာလည္း မုခ်ပဲေပါ့။
ဘာလုပ္ရမလဲ။
“အမွန္တရားမ်ားဟာ
တစ္ခ်ိန္က သူတုိ႔ သက္ရွင္ ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ငါ့မွာ
အရြယ္အုိမုဆုိးမျဖစ္ရေပမယ့္ ဘာမွ မခ်ိဳ့တဲ့ခဲ့ဘူး၊ အမိကုိ
အိမ္ဦးနတ္လုိကုိးကြယ္ လုပ္ေက်ြးတတ္တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သားလိမ္မာေလး၊
ေရပူေရခ်မ္း၊ ယာဂုထမင္းက စျပီး အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖြပ္သည့္အထိ အစစ တာ၀န္ေက်တဲ့
သားလိမၼာရဲ့ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေၾကာင့္ အရာရာ ဘာမွ်မခ်ိဳ႔တဲ့၊ မေတာင့္မတ
မေၾကာင္းမၾက လုိအပ္သမွ် အရန္သင့္၊ ဒါေတြဟာ ဒီသုစရုိက္တရားေတြရဲ့
ေက်းဇူးေတြပဲမဟုတ္လား၊
ခုေတာ့ ေက်းဇူးရွင္ေတြ ေသၾကျပီး၊
တုိ႔ျဗဟၼဏနြယ္ေတြရဲ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာအတုိင္း ေက်းဇူးရွင္ေသခဲ့ရင္..
သူတုိ႔ကို
ေနာက္ဆုံးေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔“ပိ႑ပ္ေကြ်း”(ဆြမ္းလြတ္)ေပးရမွာေပါ့”
အဘြားအုိ“ကစၥာနီ” စိတ္ကုိ ဒုန္းဒုန္းခ်ဆုံးျဖတ္ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့
ျဗဟၡဏ လူမ်ိဳးတုိ႔ ထုံးစံအတုိင္း ပိ႑ပ္ေကြ်းရာမွာ ခ်က္ျပဳတ္ရမယ့္
နွမ္းမႈန္း၊ ဆန္ နဲ႔ အုိး၊ ထင္း၊ ေယာက္မ တုိ႔ကုိယူျပီး သုႆာန္သခၤ်ိဳင္းဆီ
ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
သူက
သုႆာန္ဆီ သြားေနေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ အတိက္ဆီ ျပန္ေတြးေနမိတယ္။
အသက္အရြယ္ႀကီးလုိ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေယာကၤ်ားသားခမ်ာ “ အေမေျပာေတာ့ တစ္လ၊
မယားေျပာေတာ့ တစ္ခဏ” ဆုိတဲ့ အစားထဲ ေရာက္သြားရရွာျပီး မယား သေဘာ အတုိင္း
လုိက္ ေလ်ာခြင့္ျပဳလုိက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေခ်ြးမရဲ့ ႀကိမ္းေမာင္းနွင္ထုတ္တာ
ခံရျပီး အဘြားအုိ“ ကစၥာနီ” ခမ်ာ အုိႀကီး အုိမ သူတစ္ပါးအိမ္မွာ အိမ္ေစအျဖစ္
ကပ္ရပ္ မွီခုိရင္း အထီးအက်န္ ဒုကၡသည္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တယ္။
တုိက္ဆုိင္ခ်င္ေတာ့ အဘြားအုိ အိမ္မွာရွိစဥ္က အျမဳံမ
ျဖစ္ေနတဲ့ေခ်ြးမက အဘြား အုိလည္းမရွိေရာ သေႏၶရျပီး သားေယာကၤ်ားေလး
ဖြားျမင္လာတယ္။ ျဗဟၼဏ အနြယ္တုိ႔ရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း အႏြယ္ကုိ ဆက္ခံမည့္
သားေကာင္း မိခင္ျဖစ္ျပီဆုိေတာ့ သူဟာ အမ်ိဳး ရဲ့ သခင္အျဖစ္ အစစ
စုိးပုိင္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ လင္ေယာကၤ်ားအေပၚမွာ လည္း ေျပာ အား ပုိရွိလာတာေပါ့။
“
အရင္က ယုတ္မာတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အုိမႀကီးေၾကာင့္ အျမဳံ ျဖစ္ေနတာ၊ အခု
သူလည္းမရွိေရာ အမ်ိဳးကုိဆက္ခံမည့္ သားရတာရျပီ” ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ အဘြားအုိ “ကစၥာနီ”က တရားကုိ ေသျပီလုိ႔ ယတိျပတ္
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီး ေက်းဇူးရွင္ တရားအေသအတြက္ ပိ႑ပ္ေက်ြး(ဆြမ္းသြပ္) ဖုိ႔
သုသာန္ဘက္ ထြက္လာခဲ့တာ။
သုသာန္ေပၚေရာက္တဲ့အခါ လူေသရဲ႔ ဦးေခါင္းခြံသုံးခုကုိ ဖုိခုံေလာက္လုပ္ျပီး
မီးပ်ိဳးတယ္။ ျပီးေတာ့ ျဗဟၼဏတုိ႔ထုံးစံအတုိင္း ေခ်ာင္းထဲသြားျပီး
ဆံပင္ကုိေလွ်ာ္၊ အ၀တ္ျဖဴကုိရုံျပီးမွ ဆံပင္ကုိ ေျခာက္ေအာင္ခါျပီး
ေက်ာဘက္မွာ ဖားလားခ်ထားရင္း ႏွမ္းထမင္းခ်က္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီတုန္းက ဘုရားေလာင္းက သိၾကာင္းမင္းဘ၀မွာ ျဖစ္ေနခုိက္ဆုိေတာ့
ေလာကႀကီးကုိ မေမ့မေလ်ာ့ ၾကည့္ေလ့ရွိတဲ့အခ်ိန္။ သုႆာန္ေပၚမွာ ထမင္းခ်က္ဖုိ႔
ႀကိဳးစားေနတဲ့ အဘြားအုိကုိေတြ႔တဲ့အခါ အေၾကာင္းစုံကုိ ေမးျမန္းဖုိ႔
ခရီးသြားပုဏၰား အဘုိးအုိးအသြင္နဲ႔ အဘြားအုိနား ခ်ဥ္းကပ္ျပီး….
“အုိ ကစၥည္းႏြယ္ဖြား အရွင္မ၊ ဘာကိစၥအတြက္ သုႆာန္ေပၚမွာ နွမ္းထမင္းကုိ ခ်က္ေနရပါသလဲ”
“အုိ ပုဏၰား၊ တရားေသတဲ့အတြက္ ဆြမ္းသြပ္မလုိပါ”
“ကစၥာနီအရွင္မ ႏိႈင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ေျပာပါ၊ တရားမင္းတရားျဖစ္တဲ့
သိၾကားမင္း ဆုိတာ မေသေသးပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ တရားကုိ ေသျပီဆုိ ေျပာႏုိင္ရတာလဲ”
“ပုဏၰားႀကီး၊ ဒီကိစၥမွာ က်ြႏု္ပ္ ဘာမွ်သံသယျဖစ္စရာ မလုိေတာ့ဘူး၊
အေသအခ်ာ ဆုံးျဖတ္ျပီးျပီ။ အက်ြႏု္ပ္ကုိ အိမ္ေပၚမွာတင္ထားျပီး
လုပ္ေက်ြးေနစဥ္က ေခ်ြးမဟာ သားသမီးမထြန္းကားတဲ့ အျမဳံမ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္၊
ကြ်ႏု္ပ္ကုိ ရုိက္ပုတ္ႏွင္ထုတ္လုိက္ ျပီးေတာ့မွ သားကုိ ဖြားျဖစ္ခဲ့တယ္၊
ဒီလုိ ယုတ္မာတဲ့ မိန္းမက အမ်ိဳးကုိ အစိုးရသူ ျဖစ္ သြားျပီး မိခင္ျဖစ္တဲ့
ကြ်ႏု္ပ္က အႏွင္ခံဘ၀ နဲ႔ အထီးက်န္ျဖစ္ရတယ္၊ ဒါဟာ တရား ေသလုိ႔ပဲ မဟုတ္ပါလား”
“အုိ ကစၥာနီအရွင္မ၊ ကြ်ႏုိပ္ သုစရုိက္တရာေတြေၾကာင့္
သိၾကားမင္းျဖစ္လာရသူပါ၊ ကြ်ႏု္ပ္မေသေသးပါဘူး၊ အခုလာခဲ့တာဟာ သင့္ကုိ
အက်ိဳးေဆာင္ေပးဖုိ႔ပါပဲ၊ သင့္ေခ်ြးမဟာ သင့္ကုိ ရုိက္ပုတ္ႏွင္ထုတ္ျပီးမွ
သားကုိ ဖြားျမင္ျပီး အိမ္ကုိ စုိးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရသြားတာ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္
သူသားနွင့္အတူ ျပာက်သြားေအာင္ ကြ်ႏု္ပ္ ျပဳေပးပါမယ္။”
“အုိ သိၾကားမင္း၊ ဘယ္လုိေျပာလုိက္တာလဲ၊ ဒီအႀကံဟာ အလြန္စက္ဆုတ္စရာ
ေကာင္းပါတယ္၊ ကြ်ႏု္ပ္ေျမး မေသေအာင္ ျပဳရမယ္၊ အသင္ သိၾကားမင္းဟာ ကြ်ႏု္ပ္
အက်ိဳးအတြက္ ဒီကုိေရာက္လာခဲ့တာမွန္ရင္ ကြ်ႏု္ပ္နဲ႔အတူ သား၊ ေခ်ြးမ၊
ေျမးတုိ႔ အားလုံး အတူတကြ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အိမ္မွာအတူေနရေအာင္သာျပဳပါ”
“အုိ ကစၥာနီရွင္မ၊ သင့္ကုိ ရုိက္ပုတ္ႏွင္ထုတ္ခဲ့ေပမယ့္
ငယ္ရြယ္သူေတြကုိ မေသေစလုိဘူးဆုိတဲ့ သင့္ရဲ့ ေမတၱာတရားကုိ
မစြန္႔လႊတ္ဘူးဆုိရင္ သင့္နွလုံးသားမွာ ေမတၱာတရားဟာ မေသေသးပါကလား၊
ဒီလုိျဖစ္ရင္ တရားေသကုိ ရည္မွန္းျပီး ဆြမ္းသြတ္ဖုိ႔လုပ္ေနတဲ့
သင့္အစီအစဥ္ကုိ ဖ်က္လုိက္ပါေတာ့၊ သင့္ဆႏၵျပည့္၀ေအာင္ ကြ်ႏု္ပ္
ေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္၊ မိသား စုေတြ ျပန္လည္ ေပါင္းဆုံၾကဖုိ႔သာ ျပင္ပါေတာ့”
သိၾကားမင္းက သူ႔ကတိအတုိင္း သားနဲ႔ေခ်ြးမတုိ႔ကုိ သံေ၀ဂရေအာင္
ေျပာဆုိ ဆုံးမလုိက္တာေၾကာင့္ မိခင္ရဲ့ ေက်းဇူးေတြကုိ ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ျပီး
ကေလးငယ္ကုိ ေပြ႔ခ်ီရင္း မိခင္အရွာထြက္ၾကတယ္။
ရြာသားမ်ားရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ
သုႆန္ဘက္ ထြက္သြားတာသိရလုိ႔ လုိက္လာၾကျပီး မိခင္ရဲ့ေျခရင္းကုိဖက္ရင္း
အျပစ္ကုိ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔နဲ႔ ေရွးကအတုိင္း အိမ္မွာတင္
ျပဳစုလုပ္ေက်ြးခြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ အဘြားအုိ“ကစၥာနီ” ဟာ
ပီတိေၾကာင့္က်တဲ့ မ်က္ရည္စမ်ားကုိ ဖယ္ရွားျပီး ေျမးငယ္ကုိ ေပြ႔ခ်ီ
လုိက္ေတာ့တယ္။
(ဇာတက-အ႒ကနိပါတ္-ကစၥာနီဇာတ္)
သားသမီးတုိင္း “ျမင္းမုိရ္ဦးရဲ့မေသပန္း”ကုိ သိျမင္ ပန္ဆင္ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။
ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)
