တဦးမွ မခင္တြယ္ေပါင္၊
ဆယ့္ေလးႏွစ္ ဖူးစေတာင္၊
ဘီလူးမ ထင္တယ္၊
တဦးမွ မခင္တြယ္ေပါင္၊
စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ေဇာ၊
မိန္းမက လက္ကုတ္လာေတာင္၊
စက္ဆုပ္တာ မ်ားတဲ့သေဘာ။
ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ေတာင္ဖီလာလို၊
ေခ်ာင္မွီကာ စံုေတာ၊
ေမာင္သည္ခါ ဘံုေလွ်ာလို႔၊
တံုဏွေဘာ ေနခ်င္၊
နတ္ကညာ လာ၍စီးေသာ္လည္း၊
သဘက္ႀကီး ေမာင့္စိတ္ကထင္။
မ တလို႔ ဘဝကိုခင္ေပါင္၊
မ ဆိုလွ်င္ ေ႐ႊဓါးမႏွင့္၊
ေျခမ လက္မ ကိုပယ္၊
သိမ္းျဖတ္ေတာ့မယ္၊
ပိန္းေကာမ ေလွငယ္ကိုေတာင္
ေဖတကယ္ စီးခ်င္ဘူးပေလး။ ။
(ဦးပုည)
ပန္းေဟဝန္႔ဗိမာန္ မွာ
နန္းသေျပပင္ၫြန္႔၊
စမ္းေရကြန္႔ရိပ္ပ်ံ၊
ပန္းေဟဝန္႔ဗိမာန္ ‘မွာ’၊
အဓိ႒ာန္တင္ျမန္း၊
ပင္လံုးကြ်တ္ပြင့္ေဝျဖာ ‘တယ္’၊
ဧကစာသံုးတဲ့သခၤမ္း။ ။
ျမတ္ႏြယ္ၫြန္႔တည္ရာ ‘မွာ’၊
လည္လက်ာ္ေခြျမန္း၊
စည္မ်က္ႏွာ ေျမၾကငွန္း ‘ငယ္သို႔’၊
ေခြ်ျမန္းလို႔ဆိတ္သာ၊
တင္စလြယ္ ဆင္ျခယ္သ ‘ပါလို႔’၊
အ႒မဂ္သံုးေဆာက္တည္ကာ။ ။
တကိုယ္တည္းဆိတ္ၿငိမ္ရာ ‘ဝယ္’၊
နိဗၺိႏၵာၾကည္ေဇာ ‘ႏွင့္’၊
သည္ေတာဝၿမိဳင္ေဝဘူ၊
ပန္းစံုကၾကဴ၊
ကမၼ႒ာန္းရ အုဌ္ဂူ ‘မွာ’၊
႐ုကၡမူ ေပ်ာ္ဆံုးပ ေလး။ ။
(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)
