.jpg)
ေအာင့္ၿမဲေအာင့္ေတာ့တယ္
ဘ၀ရဲ့ "မရွိမျဖစ္အရည္အေသြး"ေတြထဲမွာ
သတၱိဟာ ထိပ္ဆုံးက ပါပါတယ္။ သတိၱိထဲမွာလည္း ျပဳလုပ္ရဲတဲ့ သတၱိထက္ ခံႏုိင္ရည္ရွိမႈ
သတိၱက ပုိျပီးအဆင့္အတန္း ျမင့္တာပါ။ ျပဳရဲတဲ့သတၱိကုိ ပါဠိဘာသာနဲ႔ "၀ီရိယ"လုိ႔ေခၚျပီး၊
ခံယူရဲတဲ့ သတၱိကုိေတာ့ "ခႏၱီ"လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ (၂)ခုလုံးစာ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ေလွ်ာက္လွမ္းရာ
ပါရမီလမ္း ခရီးမွာေတာ့ မပါရင္မျပီးတဲ့ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။
"ခႏၱီပရမံ တေပါတိ တိကၡာ၊ = အထက္တန္းက်ျမင့္ျမတ္တဲ့ အက်င့္ေတြထဲမွာ ခႏၱီဟာ အသာလြန္ဆုံးလုိ႔ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ခႏၱီတရားဟာ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ရဲ့မဂၤလာပါ။ သူ႔မွာျမင့္မားတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ထည္၀ါတဲ့က်က္သေရရွိပါတယ္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ရဲ့ မူလေရေသာက္ျမစ္ဟာခႏၱီပါ။ ျမင့္ျမတ္မႈ အသီးအပြင့္ မွန္သမွ်ဟာ ခႏၱီေပၚမွာ မွီတည္ျပီးမွ ရွင္သန္ေပါက္ဖြား လာၾကရတာပါ။ သူေတာ္သူျမတ္တစ္ဦးရဲ့ ဂုဏ္ရည္ကုိ ဒီေပတံနဲ႔ တုိင္းတာသတ္မွတ္ ဆုံးျဖတ္ ႏုိင္ပါတယ္။
ခႏၱီကုိသည္းခံျခင္းလုိ႔ တုိတုိက်ဥ္းက်ဥ္း ျမန္မာျပန္ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ သူရဲ့ အနက္ အဓိပၸါယ္ဟာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ ပါဠိက်မ္းစာေတြကေတာ့ ခႏၱီရဲ့ ပင္ရင္းအနက္ အဓိပၸါယ္ကုိ "အေဒါသ= ေဒါသမရွိတဲ့ အေျခအေန"လုိ႔ ဖြင့္ဆုိေျပာဆုိေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မိမိကုိမိမိ ခ်စ္သူေတြကုိ၊ မိမိရဲ့ အခြင့္အေရး ေတြကုိ သူတစ္ပါးက မတရားေစာ္ကား လြန္က်ဴးလာရင္ ေဒါသနဲ႔လက္တုံ႔ျပန္တတ္ၾက ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွာေတာ့ အဲဒီလုိမ်ိဳး အေစာ္ကားခံရတဲ့အခါ ဘ၀နဲ႔ ေလာကရဲ့သဘာ၀ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကုိ ေနာေက်ေအာင္ သိထားၾကတာမုိ႔ “အရာအားလုံးကုိ ခြင့္လႊက္ျခင္းဟာ အရာအရားလုံးကို နားလည္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္" ဆုိတဲ့စကားပုံအတုိင္း အေျခအေန အရပ္ရပ္ကုိ ေဒါသမထြက္ ေမတၱာမပ်က္ဘဲ သည္းခံနားလည္ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခႏၱီစစ္စစ္ဟာ တန္ခုိးအလြန္ႀကီးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ေန သေဘာထား ႀကီးမားျခင္းကုိ အလယ္မွာထားျပီး ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္ ဉာဏ္ပညာတုိ႔ကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွ ျခံရံကာ ထြက္ေပၚလာတတ္တဲ့ ဒီ "ခႏၱီ နတ္မင္းႀကီး"ဟာ ေလာကပါလ- ေလာကကုိ ေစာင့္ နတ္မင္းႀကီး အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီနတ္မင္းႀကီးကပဲ ေလာကမွာ အဓမၼ၀ါဒေတြ မထြန္းကားေအာင္ အစြန္းမထြက္တဲ့ နည္းနဲ႔ တားဆီး ကာကြယ္ ေပးႏုိင္မွာပါ။ အဓမၼကုိ ဓမၼနဲ႔ပဲ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ မတရားမႈေတြကုိ သည္းခံမႈနဲ႔ပဲ သူေတာ္သူျမတ္ အစဥ္အဆက္တုိ႔ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြား ေစခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သည္းခံျခင္း-ခႏၱီတရားဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ အင္အားျဖစ္ေစျပီး ဘ၀ကုိ ခ်မ္းေျမ့ေစပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ဆက္သြယ္ကူးလူးမႈကုိ ေခ်ာေမြ႔ေစျပီး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အသိဉာဏ္ကုိလည္း လြတ္လပ္ပြင့္လင္း ၾကြယ္၀ျပည့္စုံေစပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ခႏၱီဆုိတာ ပါရမီစခန္း အက်င့္ လမ္းျဖစ္တာမုိ႔ အလြယ္တကူနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ေပၚရုိးထုံးစံမရွိပါ။ ပါရမီဆုိတာကလည္း အဆန ္သေဘာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူလုိငါလုိ လူေတြ အဖုိ႔ေတာ့ သည္းခံျခင္းဆုိတာ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔လုိက္နာဖုိ႔ မလြယ္ကူတဲ့က်င့္စဥ္ တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေတာ္ေကာင္း ရာဇ၀င္မွာ နာမည္တြင္က်န္ရစ္ ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ေတြကေတာ့ သည္းခံျခင္း တရားကုိ လက္ေတြ႔ က်င့္သုံး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ သြားၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ရင့္က်က္မႈအေနအထားအရ သည္းခံပုံအေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္။ အျပဳံးနဲ႔ သည္းခံျခင္း။ အမုန္းနဲ႔သည္းခံျခင္း၊ ခ်ဳပ္တည္း သည္းခံျခင္းလုိ႔ သည္းခံပုံ(၃)မ်ိဳးမွာ အျပဳံးနဲ႔ သည္းခံႏုိင္ျခင္းဟာ ခႏၱီအစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အမုန္းနဲ႔သည္းခံျခင္းကေတာ့ "မႏုိင္လုိ႔သာသည္း ခံလုိက္ရတယ္၊ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းမွ် မေက်နပ္ဘူး"ဆုိတဲ့ အျငိဳး အေတး၊ "အာဃာတ" အျမစ္တြယ္ေနတာမုိ႔ ခႏၱီအစစ္မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနကုိ စိတ္တုိင္းမက် မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေပမယ့္ "ပညာရွိအမ်က္ အျပင္မထြက္"ဆုိတာမ်ိဳးလုိ ေအာင့္အည္း သည္းခံ လုိက္ရတာလည္း ရွိတတ္ ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကုိလည္း ခႏၱီလုိ႔ မေခၚႏုိင္ပါ။ အေကၠာဓ= အမ်က္မထြက္ (စိတ္မဆုိးမႈ) လုိ႔သာပဲ ေခၚ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူလုိ ငါ့လုိ ပုဂၢဳိလ္မ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္လုိသူေတြကေတာ့ သည္းခံျခင္း ခႏၱီ တရားကုိ မလြဲမေသြ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ သည္းခံျခင္းနဲ႔ ျမင့္ျမတ္ျခင္းဟာ အက်ိဳး အေၾကာင္း နိယာမ အေနနဲ လည္ပတ္ေနတဲ့ စက္၀န္းျဖစ္ရပ္ တစ္ခုပါ။ သည္းခံျခင္းေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ျပီး၊ ျမင့္ျမတ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း သည္းခံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဘယ္သူမဆုိ မိမိတုိ႔ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကစျပီး ခႏၱီပါရမီ လမ္းမေပၚေရာက္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႀကိဳးစား ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
"ေစာင့္ဆုိင္းသည္းခံျခင္းကုိ နားလည္တာဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ့ အႀကီးမားဆုံး လွ်ိဳ၀ွက္ခ်က္ပါပဲ" လုိ႔လည္း ပညာရွင္တစ္ဦးက ဆုိမိန္႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး၊ အမရပူရ(ေတာင္ျမိဳ႔) မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)ေျပာ ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ သတိရမိပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ေနျပည္ေတာ္ႀကီးတစ္ခုရဲ့ ေရႊနန္းေတာ္ထဲမွာ ဇာတ္ပြဲသဘင္ တစ္ခု ခင္းက်င္း ကျပသတဲ့။ အဲဒီညီလာခံကပြဲကုိ ဘုရင္ မင္းျမတ္နဲ႔တကြ မိဖုရား၊ မင္းညီမင္းသား၊ နန္းတြင္းသူ၊ နန္းတြင္းသားေတြ အားလုံးစုံညီလာေရာက္ ၾကည့္ရႈ ၾကတာေပါ့။
ဇာတ္အဖြဲ့ဟာ တစ္ညလုံးႀကိဳးစားျပီး ကျပၾကေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ် ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ား မခ်ဘူးတဲ့။ သန္းေခါင္ေက်ာ္လုိ႔ မုိးကျဖင့္လင္းခါနီးေနျပီ၊ ဒီေတာ့မင္းသမီးလုပ္တဲ့သူက အျငိမ့္ကရာကေနျပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းတဲ့ေလသံကေလးနဲ႔ ေထ့စကား ေငါ့စကားမ်ား ေျပာၾကားပါတယ္။
ဒီအခါမွာ အျငိမ့္ပြဲထဲ မင္းသားလုပ္တဲ့သူက အားေပးတာေပါ့ေလ။ ဘယ့္ႏွယ္တုံးဆုိေတာ့"အုိ ကြာ….ပရိသတ္ေတြက ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ား မခ်လည္း ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔ ၊ တုိ႔မ်ား ႀကိဳးစားျပီး ကျပလာတာ ပြဲေပါင္းလည္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။ အခုပြဲလည္း မုိးလင္းခါနီး ေနပါျပီ။ အားေပးတာေပါ့။ အဲဒီအခါ မင္းသမီးက အသံကေလး စာစာစာစာနဲ႔ " ေအာင့္ျမဲဆက္ျပီး ေအာင့္ပါေတာ့မယ္"ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါတဲ့ သီခ်င္းကေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ဟစ္ျပီးေတာ့ ဆုိလုိက္ပါသတဲ့။
အဲဒီေတာ့မွ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ထဲက ရွင္ဘုရင္သားေတာ္က ထျပီးဆုတစ္ဆုခ်သတဲ့။ ဘာလုိ႔ဆုခ် ရတာလဲ ဆိုေတာ့ အေၾကာင္းရွိပါသတဲ့။ "သူဟာ ခမည္းေတာ္ ဘုရင္ႀကီးကို လုပ္ႀကံဖုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးပါဘူးလုိ႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက အဓိ႒ာန္လာခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ခမည္းေတာ္က အခုအခ်ိန္ထိ နန္းေတာ္ကုိ မလႊဲအပ္ေသးလုိ႔ ဒီညေတာ့လုပ္ႀကံမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေနျပီး။ ဒီလုိစိတ္ကူးေနဆဲမွာပဲ မင္းသမီးရဲ့ ဒီသီခ်င္းကုိ ၾကားဖူးလုိက္ရလုိ႔ ဖခင္ဘုရင္ႀကီးကုိ မလုပ္ႀကံေတာ့ပါဘူး။ ေရွးကလုိပဲ ဆက္လက္ျပီး ေအာင့္ျမဲ ေအာင့္ပါေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ျပီး ကုိယ့္အဓိ႒ာန္ကို ခုိင္ျမဲေစ တာေၾကာင့္ မင္းသမီးကုိ ဆုခ်ရတာပါ"တဲ့ အင္းေအာင့္ႏုိင္လုိ႔ ေတာ္သြားတာပဲ။ မေအာင့္ႏုိင္လုိ႔ လုပ္ႀကံမိသြားရင္ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး တက္သြားမယ္။ ေအာင့္ႏုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ။
တစ္ခါ ရွင္ဘုင္ရဲ့ သမီးေတာ္ကထျပီး ဆုခ်ျပန္ေရာတဲ့ ။ ဘာလုိ႔ဆုခ်တာလဲ ဆုိေတာ့ "ကြ်န္မဟာ တစ္သက္လုံး ေယာကၤ်ားမယူဘဲ အပ်ိဳစင္ဘ၀နဲ႔ ေနသြားေတာ့မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္လာခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ မေနႏုိင္လုိ႔ ဒီကေန႔ညေတာ့ အမတ္ႀကီးတစ္ဦးရဲ့ သားနဲ႔ ခုိးရာလုိက္ေျပးမယ္လုိ႔ အထုပ္ျပင္ထားျပီးျပီ၊ အခုေတာ့ ဒီသီခ်င္းသံၾကားရလုိ႔ သတိျပန္ေပၚလာျပီး ဆက္ျပီးေတာ့ပဲ ေအာင့္ျမဲေအာင့္ေတာ့မယ္။ ခုိးရာျဖင့္ မလုိက္ေတာ့ ပါဘူး"ဆုိျပီး မိမိရဲ့ အဓိ႒ာန္ျမဲသြားေစတဲ့အတြက္ မင္းသမီးကုိ ဆုခ်ရတာ ပါတဲ့။
အဲသည္ေနာက္ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ထဲက လူပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ကလည္း ထျပီးဆုခ်ျပန္ေရာတဲ့ ။ သူကေရာ ဘာလုိ႔ဆုခ်ရတာလဲဆုိေတာ့ သူကလည္း ဒီဘ၀အိမ္ ေထာင္မျပဳဘဲ လူပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ တစ္သက္လုံးေနေတာ့မယ္ ဆုံးျဖတ္ျပီး အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ ေစာင့္ထိန္းလာခဲ့တာ။ ဒီကေန႔ ေတာ့ အေျခအေနအရ က်ဴးလြန္မိေတာ့မလုိ႔ အခုမင္းသမီးရဲ့ သီခ်င္းသံၾကားရမွ သတိ၀င္လာတာနဲ႔ ဆက္ျပီးေတာ့ ေအာင့္ျမဲေအာင့္ပါ ေတာမယ္"လုိ႔စိတ္ကုိ ျပင္လုိက္ရတယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔ သိကၡာပုဒ္ မပ်က္တာကုိေတြးမိျပီး ၀မ္းသာလုိ႔ ဆုခ်ရတာပါတဲ့။ ပုံျပင္ကေတာ့ ဒီေနရာပဲ အဆုံးသတ္ သြားပါတယ္။
ဒီပုံျပင္ကေလးနဲ႔ စပ္ယွဥ္ျပီး ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ေလာကမွာ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္ လာရင္ ကေလးဘ၀ကတည္းကစျပီး ဖြားဖက္ေတာ္ ေလာကဓံနဲ႔ ကစားရေတာ့တာပါပဲ၊ ႏွိမ္ခ်ီတစ္ခါ ေျမွာက္ခွတစ္လွည့္၊ ေခ်ာ့လုိက္ ေျခာက္လုိက္နဲ႔ပဲ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဒီေလာကဓံေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ပဲ ေပါင္းရသင္းရ ခက္ခဲလွပါတယ္။ မလြဲသာမေရွာင္သာ ေတြ႔ႀကဳံ ရျမဲျဖစ္တဲ့ ဒီေလာကဓံေတြကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ သင့္တင့္ေအာင္ေပါင္းသင္းႏုိင္မွသာ ေလာဘ၊ ေဒါသတုိ႔ အျဖစ္နည္းျပီး မိမိတုိ႔ဘ၀ လည္း သာယာခ်မ္းေျမ့ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာေတြ႔ႀကဳံ လာတတ္တဲ့ ဒီေလာကဓံတရားေတြကုိ "မတည့္အတူေန" သေဘာမ်ိဳး၊ အရႈံးေပးအည့ံခံတဲ့ စိတ္သေဘာထား မ်ိဳးမထားဘဲ သေဘာထားမွန္မွန္နဲ႔ လက္ခံ ေပါင္းသင္းတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေကာင္းဆုိးနွစ္တန္ ေလာကဓံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာသည္းခံျခင္း ခႏၱီကအခရာက်ပါတယ္။ သည္းခံေလ့ မရွိသူေတြဟာ ေလာကဓံနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါမွာ အလြယ္တကူပဲ စိတ္ၾကြ၊ စိတ္က်ေလ့ ရွိပါတယ္။ သည္းမခံ စိတ္မရွည္ျခင္းဟာ မိမိရဲ့ႏွလုံးသားနဲ႔ အသိဉာဏ္ကုိ အက်ဥ္းက်ေစျပီး စိတ္ဓာတ္နဲ႔အသိဉဏ္ဖြဲ႔ျဖိဳးတုိးတက္မႈကုိ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈကုိလည္း ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္ေစပါတယ္။ သည္းခံျခင္း ခႏၱီကေတာ့ ႏွလုံးသားနဲ႔ အသိဉာဏ္ကုိ လြတ္လပ္ပြင့္လင္း ျဖဴစင္ေစျပီး ဘ၀ကုိ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ ၾကြယ္၀ ျပည့့္စုံေစပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈဆီကုိလည္း ေရွးရႈဦးတည္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပါရမီအျဖစ္ မရင့္က်က္ေသးရင္ေတာင္မွ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုံျပင္ထဲက လူေတြလုိ "ေအာင့္ျမဲေအာင့္နိုင္" တာဟာ မိမိတုိ႔အတြက္ ခႏၱီပါရမီရဲ့ အေျခခံျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ေတာ္၀င္ႏြယ္
"ခႏၱီပရမံ တေပါတိ တိကၡာ၊ = အထက္တန္းက်ျမင့္ျမတ္တဲ့ အက်င့္ေတြထဲမွာ ခႏၱီဟာ အသာလြန္ဆုံးလုိ႔ ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ခႏၱီတရားဟာ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ရဲ့မဂၤလာပါ။ သူ႔မွာျမင့္မားတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ထည္၀ါတဲ့က်က္သေရရွိပါတယ္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ရဲ့ မူလေရေသာက္ျမစ္ဟာခႏၱီပါ။ ျမင့္ျမတ္မႈ အသီးအပြင့္ မွန္သမွ်ဟာ ခႏၱီေပၚမွာ မွီတည္ျပီးမွ ရွင္သန္ေပါက္ဖြား လာၾကရတာပါ။ သူေတာ္သူျမတ္တစ္ဦးရဲ့ ဂုဏ္ရည္ကုိ ဒီေပတံနဲ႔ တုိင္းတာသတ္မွတ္ ဆုံးျဖတ္ ႏုိင္ပါတယ္။
ခႏၱီကုိသည္းခံျခင္းလုိ႔ တုိတုိက်ဥ္းက်ဥ္း ျမန္မာျပန္ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ သူရဲ့ အနက္ အဓိပၸါယ္ဟာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ ပါဠိက်မ္းစာေတြကေတာ့ ခႏၱီရဲ့ ပင္ရင္းအနက္ အဓိပၸါယ္ကုိ "အေဒါသ= ေဒါသမရွိတဲ့ အေျခအေန"လုိ႔ ဖြင့္ဆုိေျပာဆုိေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မိမိကုိမိမိ ခ်စ္သူေတြကုိ၊ မိမိရဲ့ အခြင့္အေရး ေတြကုိ သူတစ္ပါးက မတရားေစာ္ကား လြန္က်ဴးလာရင္ ေဒါသနဲ႔လက္တုံ႔ျပန္တတ္ၾက ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွာေတာ့ အဲဒီလုိမ်ိဳး အေစာ္ကားခံရတဲ့အခါ ဘ၀နဲ႔ ေလာကရဲ့သဘာ၀ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကုိ ေနာေက်ေအာင္ သိထားၾကတာမုိ႔ “အရာအားလုံးကုိ ခြင့္လႊက္ျခင္းဟာ အရာအရားလုံးကို နားလည္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္" ဆုိတဲ့စကားပုံအတုိင္း အေျခအေန အရပ္ရပ္ကုိ ေဒါသမထြက္ ေမတၱာမပ်က္ဘဲ သည္းခံနားလည္ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခႏၱီစစ္စစ္ဟာ တန္ခုိးအလြန္ႀကီးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ေန သေဘာထား ႀကီးမားျခင္းကုိ အလယ္မွာထားျပီး ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္ ဉာဏ္ပညာတုိ႔ကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွ ျခံရံကာ ထြက္ေပၚလာတတ္တဲ့ ဒီ "ခႏၱီ နတ္မင္းႀကီး"ဟာ ေလာကပါလ- ေလာကကုိ ေစာင့္ နတ္မင္းႀကီး အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီနတ္မင္းႀကီးကပဲ ေလာကမွာ အဓမၼ၀ါဒေတြ မထြန္းကားေအာင္ အစြန္းမထြက္တဲ့ နည္းနဲ႔ တားဆီး ကာကြယ္ ေပးႏုိင္မွာပါ။ အဓမၼကုိ ဓမၼနဲ႔ပဲ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ မတရားမႈေတြကုိ သည္းခံမႈနဲ႔ပဲ သူေတာ္သူျမတ္ အစဥ္အဆက္တုိ႔ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြား ေစခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သည္းခံျခင္း-ခႏၱီတရားဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ အင္အားျဖစ္ေစျပီး ဘ၀ကုိ ခ်မ္းေျမ့ေစပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ဆက္သြယ္ကူးလူးမႈကုိ ေခ်ာေမြ႔ေစျပီး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အသိဉာဏ္ကုိလည္း လြတ္လပ္ပြင့္လင္း ၾကြယ္၀ျပည့္စုံေစပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ခႏၱီဆုိတာ ပါရမီစခန္း အက်င့္ လမ္းျဖစ္တာမုိ႔ အလြယ္တကူနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ေပၚရုိးထုံးစံမရွိပါ။ ပါရမီဆုိတာကလည္း အဆန ္သေဘာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူလုိငါလုိ လူေတြ အဖုိ႔ေတာ့ သည္းခံျခင္းဆုိတာ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔လုိက္နာဖုိ႔ မလြယ္ကူတဲ့က်င့္စဥ္ တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေတာ္ေကာင္း ရာဇ၀င္မွာ နာမည္တြင္က်န္ရစ္ ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ေတြကေတာ့ သည္းခံျခင္း တရားကုိ လက္ေတြ႔ က်င့္သုံး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ သြားၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ရင့္က်က္မႈအေနအထားအရ သည္းခံပုံအေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္။ အျပဳံးနဲ႔ သည္းခံျခင္း။ အမုန္းနဲ႔သည္းခံျခင္း၊ ခ်ဳပ္တည္း သည္းခံျခင္းလုိ႔ သည္းခံပုံ(၃)မ်ိဳးမွာ အျပဳံးနဲ႔ သည္းခံႏုိင္ျခင္းဟာ ခႏၱီအစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အမုန္းနဲ႔သည္းခံျခင္းကေတာ့ "မႏုိင္လုိ႔သာသည္း ခံလုိက္ရတယ္၊ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းမွ် မေက်နပ္ဘူး"ဆုိတဲ့ အျငိဳး အေတး၊ "အာဃာတ" အျမစ္တြယ္ေနတာမုိ႔ ခႏၱီအစစ္မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနကုိ စိတ္တုိင္းမက် မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေပမယ့္ "ပညာရွိအမ်က္ အျပင္မထြက္"ဆုိတာမ်ိဳးလုိ ေအာင့္အည္း သည္းခံ လုိက္ရတာလည္း ရွိတတ္ ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးကုိလည္း ခႏၱီလုိ႔ မေခၚႏုိင္ပါ။ အေကၠာဓ= အမ်က္မထြက္ (စိတ္မဆုိးမႈ) လုိ႔သာပဲ ေခၚ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူလုိ ငါ့လုိ ပုဂၢဳိလ္မ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္လုိသူေတြကေတာ့ သည္းခံျခင္း ခႏၱီ တရားကုိ မလြဲမေသြ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ သည္းခံျခင္းနဲ႔ ျမင့္ျမတ္ျခင္းဟာ အက်ိဳး အေၾကာင္း နိယာမ အေနနဲ လည္ပတ္ေနတဲ့ စက္၀န္းျဖစ္ရပ္ တစ္ခုပါ။ သည္းခံျခင္းေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ျပီး၊ ျမင့္ျမတ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း သည္းခံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဘယ္သူမဆုိ မိမိတုိ႔ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကစျပီး ခႏၱီပါရမီ လမ္းမေပၚေရာက္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႀကိဳးစား ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
"ေစာင့္ဆုိင္းသည္းခံျခင္းကုိ နားလည္တာဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ့ အႀကီးမားဆုံး လွ်ိဳ၀ွက္ခ်က္ပါပဲ" လုိ႔လည္း ပညာရွင္တစ္ဦးက ဆုိမိန္႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး၊ အမရပူရ(ေတာင္ျမိဳ႔) မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္(အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)ေျပာ ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကုိ သတိရမိပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ေနျပည္ေတာ္ႀကီးတစ္ခုရဲ့ ေရႊနန္းေတာ္ထဲမွာ ဇာတ္ပြဲသဘင္ တစ္ခု ခင္းက်င္း ကျပသတဲ့။ အဲဒီညီလာခံကပြဲကုိ ဘုရင္ မင္းျမတ္နဲ႔တကြ မိဖုရား၊ မင္းညီမင္းသား၊ နန္းတြင္းသူ၊ နန္းတြင္းသားေတြ အားလုံးစုံညီလာေရာက္ ၾကည့္ရႈ ၾကတာေပါ့။
ဇာတ္အဖြဲ့ဟာ တစ္ညလုံးႀကိဳးစားျပီး ကျပၾကေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ် ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ား မခ်ဘူးတဲ့။ သန္းေခါင္ေက်ာ္လုိ႔ မုိးကျဖင့္လင္းခါနီးေနျပီ၊ ဒီေတာ့မင္းသမီးလုပ္တဲ့သူက အျငိမ့္ကရာကေနျပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းတဲ့ေလသံကေလးနဲ႔ ေထ့စကား ေငါ့စကားမ်ား ေျပာၾကားပါတယ္။
ဒီအခါမွာ အျငိမ့္ပြဲထဲ မင္းသားလုပ္တဲ့သူက အားေပးတာေပါ့ေလ။ ဘယ့္ႏွယ္တုံးဆုိေတာ့"အုိ ကြာ….ပရိသတ္ေတြက ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္မ်ား မခ်လည္း ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔ ၊ တုိ႔မ်ား ႀကိဳးစားျပီး ကျပလာတာ ပြဲေပါင္းလည္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။ အခုပြဲလည္း မုိးလင္းခါနီး ေနပါျပီ။ အားေပးတာေပါ့။ အဲဒီအခါ မင္းသမီးက အသံကေလး စာစာစာစာနဲ႔ " ေအာင့္ျမဲဆက္ျပီး ေအာင့္ပါေတာ့မယ္"ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါတဲ့ သီခ်င္းကေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ဟစ္ျပီးေတာ့ ဆုိလုိက္ပါသတဲ့။
အဲဒီေတာ့မွ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ထဲက ရွင္ဘုရင္သားေတာ္က ထျပီးဆုတစ္ဆုခ်သတဲ့။ ဘာလုိ႔ဆုခ် ရတာလဲ ဆိုေတာ့ အေၾကာင္းရွိပါသတဲ့။ "သူဟာ ခမည္းေတာ္ ဘုရင္ႀကီးကို လုပ္ႀကံဖုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးပါဘူးလုိ႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက အဓိ႒ာန္လာခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ခမည္းေတာ္က အခုအခ်ိန္ထိ နန္းေတာ္ကုိ မလႊဲအပ္ေသးလုိ႔ ဒီညေတာ့လုပ္ႀကံမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေနျပီး။ ဒီလုိစိတ္ကူးေနဆဲမွာပဲ မင္းသမီးရဲ့ ဒီသီခ်င္းကုိ ၾကားဖူးလုိက္ရလုိ႔ ဖခင္ဘုရင္ႀကီးကုိ မလုပ္ႀကံေတာ့ပါဘူး။ ေရွးကလုိပဲ ဆက္လက္ျပီး ေအာင့္ျမဲ ေအာင့္ပါေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ျပီး ကုိယ့္အဓိ႒ာန္ကို ခုိင္ျမဲေစ တာေၾကာင့္ မင္းသမီးကုိ ဆုခ်ရတာပါ"တဲ့ အင္းေအာင့္ႏုိင္လုိ႔ ေတာ္သြားတာပဲ။ မေအာင့္ႏုိင္လုိ႔ လုပ္ႀကံမိသြားရင္ ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး တက္သြားမယ္။ ေအာင့္ႏုိင္တာ အေကာင္းဆုံးပဲ။
တစ္ခါ ရွင္ဘုင္ရဲ့ သမီးေတာ္ကထျပီး ဆုခ်ျပန္ေရာတဲ့ ။ ဘာလုိ႔ဆုခ်တာလဲ ဆုိေတာ့ "ကြ်န္မဟာ တစ္သက္လုံး ေယာကၤ်ားမယူဘဲ အပ်ိဳစင္ဘ၀နဲ႔ ေနသြားေတာ့မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္လာခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ မေနႏုိင္လုိ႔ ဒီကေန႔ညေတာ့ အမတ္ႀကီးတစ္ဦးရဲ့ သားနဲ႔ ခုိးရာလုိက္ေျပးမယ္လုိ႔ အထုပ္ျပင္ထားျပီးျပီ၊ အခုေတာ့ ဒီသီခ်င္းသံၾကားရလုိ႔ သတိျပန္ေပၚလာျပီး ဆက္ျပီးေတာ့ပဲ ေအာင့္ျမဲေအာင့္ေတာ့မယ္။ ခုိးရာျဖင့္ မလုိက္ေတာ့ ပါဘူး"ဆုိျပီး မိမိရဲ့ အဓိ႒ာန္ျမဲသြားေစတဲ့အတြက္ မင္းသမီးကုိ ဆုခ်ရတာ ပါတဲ့။
အဲသည္ေနာက္ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ထဲက လူပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ကလည္း ထျပီးဆုခ်ျပန္ေရာတဲ့ ။ သူကေရာ ဘာလုိ႔ဆုခ်ရတာလဲဆုိေတာ့ သူကလည္း ဒီဘ၀အိမ္ ေထာင္မျပဳဘဲ လူပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ တစ္သက္လုံးေနေတာ့မယ္ ဆုံးျဖတ္ျပီး အျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ ေစာင့္ထိန္းလာခဲ့တာ။ ဒီကေန႔ ေတာ့ အေျခအေနအရ က်ဴးလြန္မိေတာ့မလုိ႔ အခုမင္းသမီးရဲ့ သီခ်င္းသံၾကားရမွ သတိ၀င္လာတာနဲ႔ ဆက္ျပီးေတာ့ ေအာင့္ျမဲေအာင့္ပါ ေတာမယ္"လုိ႔စိတ္ကုိ ျပင္လုိက္ရတယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔ သိကၡာပုဒ္ မပ်က္တာကုိေတြးမိျပီး ၀မ္းသာလုိ႔ ဆုခ်ရတာပါတဲ့။ ပုံျပင္ကေတာ့ ဒီေနရာပဲ အဆုံးသတ္ သြားပါတယ္။
ဒီပုံျပင္ကေလးနဲ႔ စပ္ယွဥ္ျပီး ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ေလာကမွာ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္ လာရင္ ကေလးဘ၀ကတည္းကစျပီး ဖြားဖက္ေတာ္ ေလာကဓံနဲ႔ ကစားရေတာ့တာပါပဲ၊ ႏွိမ္ခ်ီတစ္ခါ ေျမွာက္ခွတစ္လွည့္၊ ေခ်ာ့လုိက္ ေျခာက္လုိက္နဲ႔ပဲ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဒီေလာကဓံေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ပဲ ေပါင္းရသင္းရ ခက္ခဲလွပါတယ္။ မလြဲသာမေရွာင္သာ ေတြ႔ႀကဳံ ရျမဲျဖစ္တဲ့ ဒီေလာကဓံေတြကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ သင့္တင့္ေအာင္ေပါင္းသင္းႏုိင္မွသာ ေလာဘ၊ ေဒါသတုိ႔ အျဖစ္နည္းျပီး မိမိတုိ႔ဘ၀ လည္း သာယာခ်မ္းေျမ့ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာေတြ႔ႀကဳံ လာတတ္တဲ့ ဒီေလာကဓံတရားေတြကုိ "မတည့္အတူေန" သေဘာမ်ိဳး၊ အရႈံးေပးအည့ံခံတဲ့ စိတ္သေဘာထား မ်ိဳးမထားဘဲ သေဘာထားမွန္မွန္နဲ႔ လက္ခံ ေပါင္းသင္းတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ေကာင္းဆုိးနွစ္တန္ ေလာကဓံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာသည္းခံျခင္း ခႏၱီကအခရာက်ပါတယ္။ သည္းခံေလ့ မရွိသူေတြဟာ ေလာကဓံနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါမွာ အလြယ္တကူပဲ စိတ္ၾကြ၊ စိတ္က်ေလ့ ရွိပါတယ္။ သည္းမခံ စိတ္မရွည္ျခင္းဟာ မိမိရဲ့ႏွလုံးသားနဲ႔ အသိဉာဏ္ကုိ အက်ဥ္းက်ေစျပီး စိတ္ဓာတ္နဲ႔အသိဉဏ္ဖြဲ႔ျဖိဳးတုိးတက္မႈကုိ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈကုိလည္း ပ်က္စီး ေပ်ာက္ကြယ္ေစပါတယ္။ သည္းခံျခင္း ခႏၱီကေတာ့ ႏွလုံးသားနဲ႔ အသိဉာဏ္ကုိ လြတ္လပ္ပြင့္လင္း ျဖဴစင္ေစျပီး ဘ၀ကုိ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ ၾကြယ္၀ ျပည့့္စုံေစပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈဆီကုိလည္း ေရွးရႈဦးတည္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပါရမီအျဖစ္ မရင့္က်က္ေသးရင္ေတာင္မွ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုံျပင္ထဲက လူေတြလုိ "ေအာင့္ျမဲေအာင့္နိုင္" တာဟာ မိမိတုိ႔အတြက္ ခႏၱီပါရမီရဲ့ အေျခခံျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ေတာ္၀င္ႏြယ္
