Wednesday, November 2, 2011

လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေ႐ွာင္ေသြလႊဲလို႔ ၊ မမွီ၀ဲနဲ႔ကင္းေအာင္ေန


“အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။

လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေ႐ွာင္ေသြလႊဲလို႔၊
မမွီ၀ဲနဲ႔ကင္းေအာင္ေန။”

တစ္ခါတုန္းက ဗာရာဏသီျပည္မွာ သာမလို႔ အမည္ရတဲ့ မင္းတစ္ပါး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီသာမမင္းမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္လည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီျမင္းရဲ႕အမည္က ပ႑၀တဲ့။ ျမင္းက သိပ္ေတာ္ေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း မဂၤလာျမင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ မဂၤလာျမင္းဆိုေတာ့ သာမန္ျမင္းေတြထက္ အခြင့္အေရး ပိုရပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မသိဘူး၊ မဂၤလာျမင္းကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ျမင္းထိန္းရဲ႕အမည္က ဂိရိဒတၱတဲ့။ မဂၤလာျမင္းကို ထိန္းေက်ာင္းမယ့္ ဂိရိဒတၱဟာ ျမင္းထိန္းပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆိုတာ စာထဲမွာျပမထားလို႔ မသိရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဂိရိဒတၱမွာ လူအမ်ားျမင္သာတဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ေျခခြင္ေနတာပါပဲ။
ဂိရိဒတၱဟာ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြျဖစ္တဲ့ ျမင္းစာေကၽြးတာ၊ ျမင္းေရခ်ိဳးတာ၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ စသည္ျဖင့္ ျမင္းတစ္ေကာင္လံုးနဲ႔ဆက္စပ္သမွ်ကို တာ၀န္ေက်ေအာင္လုပ္ေပးပါတယ္။

ျမင္းထိန္းဂိရိဒတၱလုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြထဲမွာ မဂၤလာျမင္းကို ျမင္းစားက်က္သြားေက်ာင္းေပးရတဲ့ အလုပ္လည္း တစ္ခုပါပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂိရိဒတၱလည္း ျမင္းရဲ႕ႏွာ႐ႈပ္ႀကိဳးကိုကိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕ကေန သြားပါတယ္။ ျမင္းထိန္းဂိရိဒတၱဟာ ေျခခြင္ေနတဲ့သူဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ေပါ့။ ဒါကို မဂၤလာျမင္းက သူ႔ကို သင္တာပဲဆိုၿပီး ျမင္းထိန္းေလွ်ာက္တဲ့အတိုင္း ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ေနာက္က လိုက္ေလွ်ာက္တယ္။ ကာလတစ္ခုလည္းၾကာလာေရာ မဂၤလာျမင္းလည္း လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ သူ႔ထိန္းေက်ာင္းသူ ျမင္းထိန္းအတိုင္း ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္သြားပါေရာတဲ့။

တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္က မဂၤလာျမင္း ေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းကို မဂၤလာျမင္းေျခေထာက္ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း သြားေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ မင္းကလည္း ျမင္းေျခေထာက္မွာ အနာတစ္ခုခု ျဖစ္လို႔ေနမွာပဲ ဆိုၿပီး ေဆးဆရာေတြလႊတ္ၿပီး ေဆးကုခိုင္းလိုက္ပါတယ္။

ေဆးဆရာေတြက မဂၤလာျမင္းကို ေျခေထာက္မွာဘာေရာဂါျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္ၾကတယ္။ အစကတည္းက ဘာေရာဂါမွ မရွိတာဆိုေတာ့ ဘာေရာဂါမွလည္းမေတြ႕ပါဘူး။ ေဆးဆရာေတြက ျမင္းမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိတဲ့အေၾကာင္း မင္းကိုေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းက ဘုရားအေလာင္းပညာရွိအမတ္ကို တစ္ဖန္ထပ္ၾကည့္ခိုင္းျပန္ပါတယ္။

ဘုရားေလာင္းပညာရွိအမတ္ကေတာ့ စဥ္းစားပါၿပီ။ ျမင္းမွာ ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူးဆိုေတာ့ တျခားအာ႐ံုဘက္ကိုေတြးၿပီး ရွာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ေျခခြင္ေနတဲ့ျမင္းထိန္းကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ ျမင္းထိန္းကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ဘုရားအေလာင္းပညာရွိအမတ္က အေျဖကို ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မင္းဆီသြားၿပီး -

“ အရွင္မင္းႀကီး အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ မဂၤလာျမင္းေျခေထာက္ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္ရတာဟာ သူ႕ရဲ႕ျမင္းထိန္း ေျခေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္တာ ကို အတုလိုက္ၿပီး ျဖစ္သြားတာပါဘုရား”
“ဒါဆို ယခင္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
“ဒါကလြယ္ပါတယ္ဘုရား၊

ခႏၶာကိုယ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ျမင္းထိန္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ျမင္းရဲ႕ႏွာ႐ႈပ္ႀကိဳးကိုကိုင္ၿပီး ေ႐ွ႕ကေန သြားခိုင္းေပးပါဘုရား၊ ဒါဆို ယခင္အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္ဘုရား”
မင္းလည္း ဘုရားအေလာင္းေျပာတဲ့အတိုင္း ျပဳလိုက္တာ မဂၤလာျမင္းဟာ ယခင္အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါသတဲ့။
(ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ-ဂိရိဒတၱဇာတ္)

“ဓာတ္ဆိုတာကူးဆက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္” ဆိုတာ ဒီဓမၼ ပံု၀တၳဳေလးက အလြယ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ျပလိုက္တာပါပဲ။
ဗုဒၶေခတ္ကို အာ႐ံုျပဳၾကည့္လိုက္ပါ။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ပညာႀကီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း ပညာႀကီးၾကပါတယ္။ အရွင္ေမာဂၢလာန္က တန္ခိုးႀကီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း တန္ခိုးႀကီးၾကပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္က အလိုဆိုးရွိေတာ့ သူ႕ရဲ႕တပည့္ေတြကလည္း အလိုဆိုး ရွိၾကပါတယ္။ ဒါ ဓာတ္ကူးသြားတဲ့သေဘာပါ။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ပညာတတ္ေတြရွိေနရင္ ပညာတတ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ စီးပြားေရးသမားေတြရွိေနရင္ စီးပြားေရးသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ႏိုင္ငံေေရးသမားေတြရွိေနရင္ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ဂမ ၻီရသမားေတြရွိေနရင္ ဂမ ၻီရသမား ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ မသမာတဲ့နည္းနဲ႔စီးပြားရွာတဲ့သူေေတြရွိေနရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသမာတဲ့နည္းနဲ႔ စီးပြားရွာသူ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ဓာတ္ဆိုတာ ကူးဆက္တတ္တဲ့သေဘာရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဓာတ္ေကာင္းနဲ႔ဓာတ္ညံ့မွာ ဓာတ္ညံ့က ပိုၿပီး ကူးစက္ျမန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓာတ္ညံ့ရွိတဲ့သူကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ျခင္းဟာ မဂၤလာတရားနဲ႔ အညီ ေနထိုင္ေနတာပါပဲ။

စာမွာတိုက္႐ိုက္ျပတာကေတာ့ လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ပါနဲ႔တဲ့။
ဒီေတာ့လူမိုက္ဆိုတာဘာလဲ?
သူတစ္ပါး အသက္သတ္သူ၊ သူတစ္ပါးဥစၥာခိုးသူ၊ သူတစ္ပါး ပစၥည္းကို လုယက္ဓားျပတိုက္သူ စသည္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ၾကမွာပါ။
ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ လူမိုက္ဆိုတာကို ဒီလိုဖြင့္ျပထားပါတယ္။

၁။ မေကာင္းတာေတြးေနတဲ့သူ။
၂။ မေကာင္းတာေျပာေနတဲ့သူ။
၃။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ။

အဲဒီအဂၤါသံုးပါးနဲ႔ ညီေနရင္ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ၊ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲတတ္တတ္၊ အႏုပညာအရ ဘယ္ေလာက္ပဲေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိေနရွိေန၊ ရာထူး အာဏာ ဂုဏ္သိန္ တန္ခိုးသတၱိေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ရွိေနရွိေန၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အလိုအရေတာ့ လူမိုက္ပါပဲတဲ့။
မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔အညီ လူမိုက္လကၡဏာေတြ ရွိေနတဲ့သူကို မမွီ၀ဲမဆည္းကပ္ဘဲေတာ့ေနပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ မေကာင္းတာေတြးေနမယ္၊ မေကာင္းတာေျပာေနမယ္၊ မေကာင္းတာ ျပဳလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လူမိုက္ျဖစ္ေနၿပီး တကယ့္ အတြင္းလူမိုက္နဲ႔ေပါင္းေနတာပါပဲ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ လူမိုက္မျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႔က အဓိကပါ။

ဒီေတာ့ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး ဒီေန႔တစ္ေန႔တာရဲ႕ အေတြးအေခၚ အေျပာအဆို အျပဳအမူေတြကို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ။
“ငါ ဒီေန႔တစ္ေန႔တာ မေကာင္းတာေတြေတြးျဖစ္လား...? မေကာင္းတာေတြေျပာျဖစ္လား…? မေကာင္းတာေတြျပဳလုပ္ျဖစ္လား…?”

တကယ္လို႔မ်ား တစ္ေန႔တာရဲ႕အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာ မေကာင္းတာ တစ္ခုခု ေတြးမိေျပာမိျပဳမိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားနာမႈ ကင္းစြာနဲ႔ လူမိုက္လို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါေတာ့။ ။