ရဟန္းေတာ္မ်ား၏အေမြအႏွစ္

ရဟန္းေတာ္မ်ား၏အေမြအႏွစ္

ရဟန္းေတာ္မ်ား၏အေမြအႏွစ္ အခန္း (၁)(တကယ္ေတာ့ မိတ္ဆက္အမွာကို ခပ္ရွည္ရွည္ ေရးသင့္တာပါ။ဒါေပမယ့္ မေရးေတာ့ပါဘူး။ အခု..Dr. Wapola Rahula မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ TheHeritage of Bikkhu ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကုိ ၈၀%ရာခိုင္ႏႈန္း ျမန္မာျပန္ၿပီးက်န္တဲ့ ၂၀%ရာခိုင္ႏႈန္းကို ဦးဇင္းရဲ႕ အိုင္ဒီယာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး"ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အေမြအႏွစ္"ဆိုၿပီး အခန္းဆက္ တင္ဆက္ပါေတာ့မယ္။ အေျခအေနအရတစ္ခန္းနဲ႔တစ္ခန္း ၾကန္႔ၾကာေနတာမ်ားလဲ ရွိလာမယ့္အေနအထားရွိပါတယ္။အရမ္းေကာင္းတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အဓိကအားျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြသိသင့္သိထိုက္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ၀ါပိုလ္လာရာဟုလာမေထရ္ဟာသီရိလကၤာသမိုင္းမွာေတာ့ အင္မတန္ကို ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ယေန႔ သီရိလကၤာဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပညာေရးအခင္းအက်င္းဟာ ေဒါက္တာ၀ါပိုလ္လာရာဟုလာနဲ႔ဘယ္လိုမွ ခဲြျခားလို႔ မရစေကာင္းပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ကို မေရးခင္အခ်ိန္ကသီရိလကၤာဗုဒၶဘာသာေတြဟာလဲ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြရွိေနၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ဒီစာအုပ္ကို ျပဳစုၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာက်မွသီရိလကၤာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ဗုဒၶေဟာၾကားေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္အညီ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာ ေနရာကို သတ္မွတ္ေပးလိုက္သလိုလဲျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူတို႔ ဒီစာအုပ္ကေန တစ္စံုတစ္ရာ ရရွိၾကမယ္ဆိုရင္ဒီစာအုပ္ကို ျမန္မာျပန္ရက်ိဳး နပ္ပါၿပီ။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)

ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား
ဗုဒၶဘာသာသည္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းအေပၚတြင္ အေျခခံထားေသာဘာသာတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓရေသ့ဟာဒီပကၤရာျမတ္စြာလက္ထက္က သူကိုယ္တိုင္ လက္လွမ္းမီတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာျမတ္ကိုရရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ေလာကေကာင္းက်ိဳး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ခ်င္ေသာေၾကာင့္သံသရာမွာ ဆက္လက္က်င္လည္ၿပီး ပါရမီမ်ား ျဖည့္ဆီးခဲ့ပါသည္။ စစ္မွန္ေသာဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟု မိမိကိုယ္ကို လက္ခံယံုၾကည္ထားလွ်င္သတၱ၀ါအမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ မိမိ၏ အၿမိဳက္နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုစြန္႔လႊတ္ႏိုင္စြမ္းရွိသင့္ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သူ၏ တပည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုတစ္ေနရာတည္းတြင္ မေနၾကဖို႔ တစ္ရြာမွ တစ္ရြာ၊ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာလွည့္လည္ၿပီး ေလာကလူသားတို႔ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တရားေတာ္မ်ားကိုေဟာၾကားေပးဖို႔ တိုက္တြန္းေဟာၾကားခဲ့၏။ အေျခအေနႏွင့္အခ်ိန္အခါအားေလွ်ာ္စြာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားသည္၀ါတြင္းကာလမွတစ္ပါး ခရီးလွည့္လည္ခဲ့ၾကပါသည္။ ေလာကလူသားတို႔၏ပစၥဳပၸန္ဘ၀ေကာင္းက်ိဳး၊ တမလြန္ဘ၀ေကာင္းက်ိဳးမ်ားျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ေစႏိုင္ေသာ အေတြးအျမင္မ်ား ရရွိၾကေစရန္ တရားဓမၼမ်ားေဟာၾကားျဖန္႔ျဖဴးခဲ့ၾကသည္။

အိႏၵိယရဟန္းေတာ္မ်ား လွည့္လည္ေဟာၾကားခဲ့ေသာအေတြးအျမင္မ်ားကို ေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ အလြန္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ရြာသူရြာသားမ်ား၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းမွာနိမ့္က်လွပါသည္။ စည္းစိမ္ဥစၥာလည္း မရွိ၊ စာကလည္း မတတ္၊ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈကမရွိ၊ က်န္းမာေရးကလည္း ခ်ဴျခာလွၾကပါသည္။ သူတို႔အတြက္ အဘိဓမၼာတြင္ေဟာၾကားထားေသာ နက္နဲၿပီး ထူးျခားေလးနက္ေသာ ဒႆနသေဘာတရားမ်ား၊ရုပ္လြန္တရားမ်ား၊ စိတ္ပညာဆိုင္ရာ တရားမ်ားပါ၀င္ေသာ တရားဓမၼမ်ားကိုေဟာၾကားေလ့မရွိခဲ့ေပ။ သူတို႔ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ လက္လွမ္းမီႏိုင္ေသာရိုးရွင္းေသာ တရားေတာ္မ်ားကိုသာ ေကာင္းက်ိဳးရည္ေျမာ္၍ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။အဆိုပါ ရုိးရိုးရွင္းရွင္း ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကိုပိဋကတ္ေတာ္ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ ေတြ႕ျမင္သိရွိႏုိင္ပါသည္။

ဒီဃနိကာယ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ စကၠ၀တၱိသီဟနာဒသုတ္သည္တိုင္းသူျပည္သားမ်ား ဆင္းရဲ႕ရျခင္းအေၾကာင္းတရားႏွင့္ တိုင္းျပည္တြင္းရာဇ၀တ္မႈထူေျပာရျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းထုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤအေၾကာင္းတရားမ်ားကိုသိျမင္သေဘာေပါက္ထားသည့္အတိုင္း သူကိုယ္တိုင္ ေဟာေျပာျပရံုသာမက သူ၏သာ၀ကမ်ားကိုလည္း လူသားတို႔၏ ေကာင္းက်ိဳးႏွင့္ခ်မ္းသာသုခရရွိေရးအတြက္စီးပြားဥစၥာရွာျခင္း၏ တန္ဖိုးႏွင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ၏ အေရးပါမႈတို႔ကိုေဟာေျပာေစခဲ့ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ကူဋဒႏၱသုတ္တြင္လည္း `ခိုးဆိုးလုယက္မႈစေသာရာဇ၀တ္မႈမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းအားျဖင့္ ရပ္တန္႔ေအာင္လုပ္၍ မရႏိုင္။ထိုကဲ့သို႔ေသာ ရာဇ၀တ္မႈမ်ားကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာအျပည့္အ၀ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ ရပ္တန္႔ေစဖို႔အတြက္ဆိုလွ်င္ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာ ဘ၀မ်ားကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ေသာေပ်ာ္ရႊင္စြာလုပ္ကိုင္ႏုိင္ေသာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြကိုဖန္တီးေပးရပါမည္´ဟု အတိအလင္း မိန္႔ေတာ္မူထားပါသည္။

`စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၾကီးပြားတိုးတက္လိုေသာကုန္သည္သည္ တစ္ေန႔လံုး အဆက္မျပတ္ လံု႔လ၀ီရိယ ထားရွိရပါမည္။အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္မည့္ ကုန္ပစၥည္းေတြကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ႏိုင္စြမ္း ရွိရပါမည္။မိမိ ၀ယ္ယူရသည့္ေစ်းႏႈန္းႏွင့္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရမည့္ ေစ်းႏႈန္းတို႔ကိုခ်င့္ခ်ိန္ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ရပါမည္။ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ေပါမ်ားသည့္ေဒသတြင္၀ယ္ယူၿပီး ရွားပါးေသာေဒသတြင္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရန္ စီမံႏိုင္ရမည္။အေလးခိုးျခင္းစေသာ မသမာမႈမ်ားျဖင့္လည္း မိမိ၏ ေဖာက္သည္ကို မလိမ္ညာသင့္ပါ။မိမိကိုယ္ကို မမွ်တေသာ ကုန္သည္အျဖစ္ မခံသင့္…´စေသာစိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတြးေခၚညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားမွာ အဂၤုတၱရနိကာယ္တြင္ပါ၀င္ေသာ သုတ္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

စီးပြားေရးကံုလံုၾကြယ္၀မႈ (အတၳိသုခ)၊ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ(ေဘာဂသုခ)၊ ေၾကြးၿမီကင္းရွင္းျခင္း (အနဏသုခ)ႏွင့္ အျပစ္ကင္းေသာဘ၀မွာေနထိုင္ျခင္း (အန၀ဇၨသုခ)တို႔သည္ လူသားမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္နည္းေလးမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားတြင္ ထၾကြလံု႔လ၀ီရိယရွိျခင္း(ဥ႒ာနသမၸဒါ၊ ရရွိထားေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း(အာရကၡသမၸဒါ)၊ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းရွိျခင္း (ကလ်ာဏမိတၱသမၸဒါ)ႏွင့္၀င္ေငြအားေလ်ာ္စြာ သံုးစဲြျခင္း (သမၼာဇီ၀ိတာ)တို႔သည္ေလာကလူသားမ်ားအားလံုး၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ျဖစ္ေစႏိုင္သည္ဟုဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
ေန႔စဥ္အသံုးစရိတ္အတြက္ မိမိတို႔ရရွိလာေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာ၏ ေလးပံုတစ္ပံုကိုသာ အသံုးျပဳဖို႔ ျမတ္ဗုဒၶသည္လူသားမ်ားကို ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။ က်န္သံုးပံုတြင္ ႏွစ္ပံုကို အရင္းအႏွီးအျဖစ္သံုးစဲြရျခင္း၊ တစ္ပံုကို ေရးေပၚကိစၥအတြက္ သိမ္းထားရျခင္းအားျဖင့္ေလးပံုထားရွိၿပီး စီမံသံုးစဲြဖို႔ ရွင္းလင္းတိက်စြာ ညႊန္ၾကားထားသည္။

ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လာေသာ မိသားစုတစ္စုအေနျဖင့္လက္ရွိအေျခအေနမွ ျပန္လည္ေလွ်ာက်မသြားဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ေသာမိသားစုဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္လိုလွ်င္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကိုျပန္လည္ရရွိေအာင္ ၾကိဳးစားျခင္း၊ ပ်က္စီးေနေသာပစၥည္းဥစၥာမ်ားကိုျပန္လည္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ အစားအေသာက္ကိစၥမ်ားတြင္ အလြန္အကၽြံမျဖစ္ေစျခင္းဟူေသာအခ်က္တို႔ကို ျဖည့္ဆီးေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္မိသားစုအၾကီးအကဲျဖစ္ေသာပုဂၢိဳလ္ သို႔မဟုတ္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအေနျဖင့္အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမ်ား ထားရွိရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။

အလုပ္လုပ္ရာတြင္ ပ်င္းရိဖင့္ႏြဲ႕ျခင္းမရွိဘဲမိမိစြမ္းအားရွိသမွ် အားၾကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္းကိုပါဠိေတာ္ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေဟာၾကားထားပါသည္။ က်န္းမာျခင္းသည္အျမင့္မားဆံုး အဖိုးတန္အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ လူတိုင္းလူတိုင္းက်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားသင့္ၾကပါသည္။

ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားတြင္လူ႕ေလာကအဖဲြ႕အစည္းေကာင္းစားေရးအတြက္ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ နည္းစနစ္၊အေတြးအေခၚမ်ားကို မၾကာမၾကာ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားခဲ့ပါ၏။ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း(ဒါန)၊ ခ်ိဳသာစြာ ေျပာဆိုျခင္း (ေ၀ယ်ာေ၀စၥ)၊အမ်ားေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း (အတၳစရိယ)၊ သာတူညီမွ်သေဘာထားရွိျခင္း(သမာနတၱတာ)ဟူေသာ အခ်က္ေလးခ်က္ သို႔မဟုတ္ သဂၤဟ၀တၳဳေလးပါးသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ေလာကေကာင္းစားေရးအေျခခံ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားဟု ထင္ရွားပါသည္။ မိမိ၏မိသားစုသာမက လူ႕အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး စည္ပင္တိုးတက္ေရး၊အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေရးအတြက္ ညႊန္ၾကားထားေသာေဟာၾကားခ်က္မ်ားကို သိဂၤါလသုတ္၊ ပရာဘ၀သုတ္ႏွင့္ ၀သလသုတ္ကဲ့သို႔ေသာသုတၱန္မ်ားစြာတို႔တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သိဂၤါလသုတ္ေတာ္မွာဆိုလွ်င္ခင္ပြန္းသည္သည္ မိမိ၏ ဇနီးမယားကို လွပေသာအ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားဆင္ယင္ေပးျခင္းအားျဖင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ရန္ကိုပင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက အခ်ိဳ႕ေသာ ဘုရင္မ်ားသည္ျပည္သူျပည္သားမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ အဆိုပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုဓမၼပဒ႒ကထာတြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ႏုိင္သည္။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔၏အေရးၾကီးေသာ ျပႆနာရပ္မ်ားကိုပင္ မဟာကရုဏာေတာ္ျဖင့္ တိုက္ရိုက္အသားေပးညႊန္ၾကားခဲ့ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မွာတိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔အေနျဖင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကိုအႏၲရာယ္မျဖစ္ေစရျခင္း၊ ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မျပဳလုပ္ရျခင္းဟူေသာတရားမွ်တေသာ အစိုးရမူ၀ါဒအခင္းအက်င္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ တရားမမွ်တေသာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏ မတရားအခြန္ေကာက္ခံျခင္း၊ မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔၏လက္ေအာက္တြင္ ဒုကၡအသြယ္သြယ္ ခံစားေနရျခင္းဟူေသာ အေနအထားမ်ားကိုေကာင္းမြန္သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈဆီ ဦးတည္ဖို႔ မၾကာခဏ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာက တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို ေအာက္ပါ တာ၀န္(၁၀)ခု သို႔မဟုတ္ မင္းက်င့္တရား (၁၀)ပါးႏွင့္အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ညႊန္ၾကားထားပါသည္။ ၎တို႔မွာ -
(၁) လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္း
(၂) သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း
(၃) စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံျခင္း
(၄) ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း
(၅) ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္း
(၆) က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္း
(၇) အမ်က္ေဒါသမထားရျခင္း
(၈) အၾကမ္းမဖက္ျခင္း
(၉) သီးခံျခင္းႏွင့္
(၁၀) တိုင္းသူျပည္သားတို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္မျပဳရျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။

လိစၦ၀ီျပည္ေထာင္စုကို စစ္ပဲြဆင္ႏႊဲဖို႔ ျပင္ဆင္ေသာမာဂဓဘုရင္သည္ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးကို ဤစစ္ပြဲကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္မႈအလားအလာရွိမရွိ စုံစမ္းေမးျမန္းရန္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က လိစၦ၀ီမင္းတို႔မွာ အပရိဟာနိယတရား (၇)ပါးလက္ကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ ဤစစ္ပဲြကို မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေၾကာင္းမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ သူ၏ တပည့္သာ၀ကမ်ားသည္လူသားထုတစ္ရပ္လံုး၏ က်န္းမာေရး၊ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈရွိေရး၊စီးပြားဥစၥာရွာေဖြေရး၊ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ ရရွိေရးစေသာလူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ စစ္မွန္၍တရားမွ်တေသာ အစိုးရေပၚေပါက္ေရးတို႔ကို လမ္းညႊန္ျပသခဲ့ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သူ၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကိုအိႏၵိယႏိုင္ငံဟူေသာ အဓိကေဒသျဖင့္ ကန္႔သတ္မထားေပ။ က်မ္းဂန္အေထာက္အထားမ်ားအရလူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးရန္အတြက္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသို႔ပင္ၾကြေရာက္၍ တရားေရေအး တုိက္ေကၽြးေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ ထို႔အျပင္သမႏၱပါသာဒိကာမည္ေသာ ၀ိနည္းအ႒ကထာက်မ္းတြင္ နာမက်န္းသူတို႔ႏွင့္ လူသားတို႔၏ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ခိုက္ရန္အျငင္းပြားျခင္းမ်ားကိုေျဖရွင္းေပးရန္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း ျပဆိုထားသည္။သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ အဖ်ားေရာဂါေဘးၾကီး က်ေရာက္စဥ္ကကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေနာက္ပါ တပည့္သာ၀ကမ်ားစြာျဖင့္ ၾကြေရာက္ၿပီးေသေက်ပ်က္စီးရေသာ ကပ္ေရာဂါေဘးၾကီးမွ ကယ္တင္ခဲ့ပါ၏။ေကာဏာဂုမ္ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသည္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာမိုးေခါင္ေရရွားေသာေဘးၾကီး က်ေရာက္ခဲ့၍ ေကာဏာဂုမ္ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ၾကြေရာက္ၿပီး ကယ္တင္ခဲ့ရသည္။ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္လည္း သီရိလကၤာသို႔ၾကြေရာက္ၿပီး အလြန္ခါးသီးေသာ စစ္ပဲြပဋိပကၡမ်ားကို ေအးၿငိမ္းေစၿပီးသီရိလကၤာကၽြန္းသူကၽြန္းသားအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈႏွင့္ တုိးတက္မႈရရွိေစရန္တရားေရေအးတုိက္ေကၽြးျခင္းအားျဖင့္ ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ဆက္ရန္ရွိပါသည္…….

ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အေမြအႏွစ္

အခန္း (၂) အဆက္

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို စုေ၀းေစၿပီးမူလဥပေဒသကို ``ရဟန္းတို႔ အခု ဥပေဒအသစ္ေတြကို အ၀ႏၱိတိုင္းမွာသာမကအျခားတိုင္းျပည္ေဒသအားလံုးတို႔မွာလည္း အက်ံဳး၀င္ေစ၊ ဤအလယ္ပိုင္းေဒသမွာေတာ့အရင္အတိုင္းသာ တည္ေစ´´ဟု ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ေပးခဲ့ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ယေန႔အခါတြင္ ရဟန္းခံေသာအခါ သံဃာငါးပါးရွိလွ်င္ ရဟန္းခံႏိုင္၏။ထိုငါးပါးအနက္ အနည္းဆံုး တစ္ပါးက ၀ိနည္းကၽြမ္းက်င္လွ်င္ ၿပီးေျမာက္ႏိုင္၏။အထပ္မ်ားစြာပါေသာ ဖိနပ္စီးခြင့္၊ မၾကာခဏေရခ်ိဳးခြင့္ႏွင့္သားေရနယ္အခင္းအသံုးျပဳႏုိင္ခြင့္မ်ား ရရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။(မွတ္ခ်က္…..အ၀ႏၱိတိုင္းမွာ ရဟန္းသံဃာရွားပါးေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားကငါးပါးဆို ရၿပီဟု ခြင့္ျပဳလိုက္၏။ ရဟန္းသံဃာမ်ား မ်ားျပားလွေသာျမန္မာႏိုင္ငံဆိုလွ်င္ ငါးပါးႏွင့္ရဟန္းခံခြင့္ ျမတ္စြာဘုရားမေပးခဲ့ေလာက္သည္မွာ ထင္ရွား၏။ ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာေလ `ဥပေဒဟာ ဥပေဒထက္မပို´ဆိုေသာ စကားမွာ ထင္ရွားလာ၏)။

အစားအေသာက္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ ဥပေဒသမ်ားကိုငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေသာကာလမ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အဆင္ေျပေစေရးအတြက္ေလွ်ာ့ေပါ့ျပင္ဆင္၊ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္မ်ားကို မဟာ၀ဂၢ၊ ေဘသဇၨခႏၶကတြင္ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ရ၏။ ကနဦးပုိင္းတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေက်ာင္းအတြင္းအစားအေသာက္မ်ား သိမ္းဆည္းခြင့္ႏွင့္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ခ်က္ျပဳတ္ခြင့္ကိုဥပေဒပညတ္ထားၿပီး ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။

ရာဇၿဂိဳဟ္တြင္ အငတ္ေဘးဆိုက္ေရာက္ေသာအခါဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးက်ေရာက္စဥ္အတြင္း ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားသည္ ဆန္၊ ဆီ၊ဆားကဲ့သို႔ေသာ အစားအေသာက္မ်ား ေက်ာင္းသို႔ ယူေဆာင္းေပးၾကသည္။ ထိုအခါရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ `ေက်ာင္းအတြင္း မသိမ္းရ၊ မခ်က္ရ´ဟု ဥပေဒရွိေသာေၾကာင့္ေက်ာင္းအျပင္တြင္ သိမ္းဆည္းၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကသည္။ ၾကြက္မ်ား၊ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ အျခားေသာတိရစၧာန္မ်ားက လာေရာက္စားေသာက္ပစ္ၾကျခင္း၊ငတ္မြတ္ေသာလူမ်ားႏွင့္ သူခိုးမ်ားက ခိုးယူသြားၾကျခင္းမ်ားႏွင့္ၾကံဳခဲ့ၾကရသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေျခအေနကို သိရွိေသာအခါေက်ာင္း၀င္းအတြင္း သိမ္းဆည္းခြင့္ ေပးခဲ့သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္းခြင့္ျပဳခ်က္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းအျပင္ပတြင္ခ်က္ျပဳတ္ၾကသျဖင့္ ဆာေလာင္ေနေသာလူမ်ား လာေရာက္ၾကည့္႐ႈေနၾကေသာေၾကာင့္အျမင္မေတာ္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျဖင့္ မစားမေသာက္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကရျပန္ပါ၏။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းမွာပင္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခြင့္ျပဳေပးခဲ့သည္။
တစ္ဖန္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေဘးက်ေရာက္စဥ္အတြင္း အလွဴခံရရွိလာေသာအစားအေသာက္မ်ားကို စီမံေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားက အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ၾကျပန္သျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ စားေသာက္စရာ အနည္းငယ္မွ်သာရရွိေနၾကပါသည္။ (မွတ္ခ်က္…..ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းေပၚမွာသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေနပါလွ်က္ အလဲြသံုးစားျပဳရဲသူရွိလွ်င္ဘုရားႏွင့္ေ၀းၿပီျဖစ္ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-ေက်ာ္က လူေတြ နာဂစ္မွာျဖတ္ရိတ္တာ အျပစ္မဆိုသင့္ပါေခ်၊ ဒီေခတ္ေဂါပကမ်ားႏွင့္ ဘုရားတည္ၿပီးဘိုးေတာ္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္ ဘုန္းၾကီးမ်ားကိုလဲ ခြင့္လႊတ္သင့္ပါ၏)

ထိုအေၾကာင္းစံုကို သိရွိလာေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္`ကိုယ့္အစားအေသာက္ ကိုယ့္ဟာကို ေက်ာင္းထဲမွာ ခ်က္ၾက´ဟုခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ရျပန္ပါသည္။ ထိုနည္းတူစြာ အစားအေသာက္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာအျခားဥပေဒသအနည္းငယ္ကိုလည္း အဆိုပါကာလအတြင္းမွာ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးခဲ့ပါသည္။၀ိနည္းပိဋကကို ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ဖတ္႐ႈၾကည့္လွ်င္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားကိုအခ်ိန္အခါႏွင့္ေနရာေဒသအားေလ်ာ္စြာ စီးပြားေရးႏွင့္လူမႈေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ျပဓာန္းေပးခဲ့၊ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ေၾကာင္း ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အသံုးျပဳခဲ့ေသာ နည္းစနစ္သည္ လံုး၀ ဒီမိုကေရစီနည္းက်ပါ၏။ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ လံုး၀အျငင္းပြားစရာမရွိေသာဆရာအရွင္တစ္ဆူျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚတြင္ ျပင္းထန္ေသာအာဏာျဖင့္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားဖို႔ ဘယ္ေသာအခါမွ ဆႏၵမရွိခဲ့ပါေခ်။ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္မစံခင္ လအနည္းငယ္အလိုေလာက္တြင္ အရွင္အာနႏၵာကိုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ဖူးသည္။ `အာနႏၵာ..ငါဘုရားဟာ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းၾကီးကိုဦးေဆာင္ဖို႔ ဆႏၵမရွိဘူး၊ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းၾကီးကလည္း ငါဘုရားကိုမွီခိုေနရတာကိုလည္း မလိုလားဘူး´ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

ထို႔အျပင္ တရားကိုသာ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ထားရွိဖို႔၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးၾကဖို႔၊ အျခားတြင္ ကိုးကြယ္ရာ မရွာဖို႔ ၾသ၀ါဒေပးေတာ္မူခဲ့သည္။

ထိုကဲ့သို႔ ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္းမွာဒီမိုကေရစီနည္းအရ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ဖဲြ႕စည္းပံုကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာမ်ိဳးႏြယ္စု၀င္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္အတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ဒီမိုကေရစီနည္းက်ေသာ အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ားကို စိတ္၀င္တစား ရွိခဲ့ပံုရေလသည္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သူ၏ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းကို လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တစြာထြန္းကားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုခဲ့သည္။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအားေလွ်ာ္စြာစည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ား အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုခဲ့သည္။

၀ိနည္းကို အမွန္တရားဟု မည္သူ ေျပာႏိုင္သနည္း။ အမွန္မွာ၀ိနည္းဟူသည္ အမွန္တရားမဟုတ္၊ ေလာကလူ႕အဖဲြ႕အစည္း၊ ရဟန္းအဖဲြ႕အစည္းတြင္အစီအစဥ္တက်၊ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစရန္အတြက္ သေဘာတူသက္မွတ္ထားေသာ(ခ်မွတ္ထားေသာ) ပညတ္ခ်က္တစ္ရပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တရားမဟုတ္၍သာျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေျခအေနႏွင့္ ေနရာေဒသအားေလ်ာ္စြာ လူမႈေရး၊စီးပြားေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားအရ ေဆာင္ရြက္သင့္သည့္အခါမ်ားတြင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ၀ိနည္းဥပေဒမ်ားကို ပညတ္ခဲ့သည္၊ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားလည္း ျပဳခဲ့သည္၊ျဖည့္စြက္သင့္သည္မ်ားကိုလည္း ျဖည့္စြက္ခဲ့သည္။

သို႔ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္အနီးကပ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သူ အရွင္အာနႏၵာကို “သံဃာေတာ္မ်ားကသာ ဆႏၵရွိလွ်င္အေသးအမႊား ဥပေဒမ်ားကို ပယ္ႏိုင္၊ ျဖဳတ္ႏိုင္ေၾကာင္း”ဘ၀ခရီးအဆံုးသတ္ခါနီးတြင္ မိန္႔ေတာ္မူသြားခဲ့သည္။
The Heritage of Bikkhu (ရဟန္းေတာ္မ်ား၏အေမြအႏွစ္) by Ashin Kusalasami (အရွင္ကုသလသာမိ (ေပ်ာ္ဘြယ္) )
http://www.ashinkusala.com