ခႏၶာကုိယ္တြင္း ခ်ိန္ပီယံေဘာလုံးပြဲ
“ေအာင္ပြဲမွန္သမွ်တုိ႔တြင္ ကုိယ္ဟာကုိယ္ အႏုိင္ရတဲ့ေအာင္ပြဲသာ အျမင့္ျမတ္ဆုံးပါ၊ ရႈံးပြဲမွန္ သမွ်ထဲမွာလဲ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ အရႈံးေပးရတဲ့ ရႈံးပြဲသာ အယုတ္ညံ့ဆုံး ေအာက္တန္းအက်ဆုံးပါ”။(တိပိဋကဓရ (ေယာ) ဆရာေတာ္)
၁၃၅၈-ခု၊နွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလထဲမွာပဲ ေကလာသဖေတာင္ေပၚက သဒၶမၼသီတဂူေက်ာင္း တုိက္အတြင္းမွာ ရန္ကုန္ တက္လမ္းေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၼဏီမိသားစုတုိ႔ရဲ့ ေကာင္းမႈျဖစ္တဲ့ သိမ္သမုတ္ပြဲမွာ တိပိဋကဓရ တိပိဋကဓမၼဘ႑ာဂါရိက (ေယာ)ဆရာေတာ္ ႀကြေရာက္ျပီး သိမ္သမုတ္ပြဲနဲ႔ ေရစက္ခ်တရားပြဲမွာ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ ဆုဖလားႀကီးကုိ ရယူပုိင္ဆုိင္မည့္ ခႏၶာကုိယ္ထဲက ေဘာလုံးပြဲႀကီးကုိ စနစ္တက် ကုိယ္က အႏုိင္ရေအာင္ ကန္တတ္ၾကဖုိ႔အတြက္ အထက္ပါစကားကုိးနဲ႔ အစခ်ီျပီး ေဟာညႊန္ဆုံးမပါတယ္။
ဒီေဘာလုံးပြဲႀကီးဟာ ဗဟန္း ၀ိသုဒၶါရုံ ေရႊက်င္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ေန႔စဥ္ နံနက္ဘုရား၀တ္ျပဳျပီး တစ္ႀကိမ္၊ ညဘုရား၀တ္ျပဳျပီး တစ္ႀကိမ္ တစ္ေန ႔(၂)ႀကိမ္ မွန္မွန္ ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ ႀကီးႀကပ္ျပီး က်င္းပေလ့ရွိေၾကာင္း မိန္႔ၾကားပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ ေဟာညႊန္ခ်က္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့…..
ေလာကမွာ ဟုိဘက္ဒီဘက္ခြဲျပီး သူမ်ားေတြကန္ေနၾကတဲ့ ေဘာလုံးပြဲဆုိတာ ဘယ္ဘက္က ရႈံးရႈံး ႏုိင္ႏုိင္ ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးလဲမရွိ အက်ိဳးလဲ ဲဲမယုတ္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ အျပင္မွာ ကန္ၾကတဲ့ ေဘာလုံးပြဲမ်ိဳးကုိေတာ့ ကန္လဲမကန္ၾကနဲ႔ ၾကည့္လဲမၾကည့္ၾကနဲ႔ ကုိယ္ခႏၶာတြင္းက ေဘာလုံးပြဲကုိသာ ကုိယ္က မရႈံးေအာင္ ဂရုစုိက္ကန္ရမယ္။
ခႏၶာကုိယ္ဆုိတဲ့ ေဘာလုံးကြင္းႀကီးထဲမွာ စိတ္ဆုိတဲ့ ေဘာလုံးေလးကုိ အသင္းႀကီးႏွစ္သင္း လုျပီး ကန္ေနၾကတာ နံနက္အိပ္ရာထခ်ိန္ကေန ည အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္အထိပဲ တစ္ဘက္က သဒၶါ ၀ီရိယ သတိစတဲ့ ဗလငါးတန္ပါ၀င္တဲ့ အျဖဴေရာင္ (သုကၠပကၡ)လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္အသင္း၊ တစ္ဘက္ က ေလာဘ ေဒါသ စတဲ့ နီ၀ရဏတရားမ်ား ပါ၀င္တဲ့ စိတ္ကုိ မည္းညစ္ ပူေလာင္ေစတဲ့ အမည္းေရာင္ (ကဏွပကၡ)လုိ႔ ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္အသင္း။
အျဖဴေရာင္အသင္းဟာ----
၁။ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲပါတယ္၊
၂။ မဂၢဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလဲပါတယ္၊
၃။ သီလ သမာဓိ ပညာဆုိတဲ့ ေနာက္တန္း,အလယ္တန္း,ေရွ႕တန္းတုိ႔ညီမွ်တဲ့ အစီအစဥ္လဲပါတယ္။
နည္းစနစ္ပုိင္းမွာဆုိရင္လဲ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တဲ့ နည္းေကာင္း နည္းမွန္ စနစ္မွန္ ျဖစ္တယ္။ ကန္ၾကမဲ့ အသင္းသား ေတြကုိ ၾကည့္ရင္လဲ သတိပ႒ာန္, သမၼပဒါန္, ဣဒၶိပါဒ္, ဣေျႏၵ, ဗုိလ္, ေဗာဇၥ်င္,မဂၢင္ဆုိတဲ့ တကယ့္အေကာင္းဆုံး ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတြကုိ ရရွိထားၾကသူေတြ ျဖစ္လုိ႔ အားေကာင္း ေဒါင္ေကာင္း အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ ခ်ည္းပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔အသင္းဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ဖယ္ရွားျပီး မိမိတုိ႔ အသင္းကုိ တုိးပြားေစႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္အျပည့္ ရွိတဲ့ (ဘာေ၀တဗၺ)အင္အားစု အသင္းျဖစ္တယ္၊
အမဲေရာင္အသင္းကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲမရွိ၊ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔အစီအစဥ္လဲမရွိ၊ နည္းစနစ္ ရယ္လုိ႔ သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ မရွိၾကသလုိ အသင္းသားေတြဟာလဲ ခ်ည့္နဲ႔ လိမ္ေကြ႔ ကလိမ္ကက်စ္၊ မူယာမာယာသမားေတြခ်ည္း ျဖစ္လုိ႔ ကိေလသာ, သံေယာဇဥ္, ၾသဃ,ေယာဂစတဲ့ အမည္ဆုိးေတြနဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ အသင္းျဖစ္တယ္။ တကယ့္အသင္းႀကီးေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္လုိက္တုိင္း ျပဳတ္ေအာင္ အဖယ္ရွား ခံရတဲ့ (ပဟာတဗၺ)အင္အားစုအသင္းညံ့ပါ၊
အျဖဴေရာင္အသင္းမွာ သတိဆုိတဲ့ ဂုိးသမားက အသင္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ တစ္သင္းလုံးကုိ ထိန္းသိမ္းေပးျပီး ေရွ႔တန္းမွာ ၀ိပႆနာဂုိး၊ မဂ္ဂုိး၊ ဖုိလ္ဂုိးအထိ အဖုိးတန္ဂုိးေတြကုိ သြင္းေပးႏုိင္စြမ္း ရွိတဲ့ “ပညာ”က လႈပ္ရွားတယ္၊ သဒၶါ၊ ၀ီရိယတုိ႔က တစ္သင္းလုံးကုိ တက္ၾကြေနေအာင္ ေနရာစုံမွာ လႈပ္ရွားေပးႏုိင္ၾကတယ္။
အမည္းေရာင္အသင္းမွာေတာ့ တစ္ဘက္အသင္းသားေတြ ဂုိးေပါက္မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ဖုံးကြယ္ ေပးေနတဲ့ ေမာဟဆုိတဲ့ ဂုိးသမားက အသင္းေခါင္း ေဆာင္အျဖစ္ တာ၀န္ယူျပီး ေလာဘဆုိတဲ့ အၾကမ္းအရမ္းသမားတုိ႔ အားကုိးနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ေနတာပါ၊
အဓိက သူတုိ႔ရဲ့ အားသာခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ သဘာေတာ့ရင့္တယ္၊ သံသရာအစကတည္းက ခႏၶာကုိယ္ကုိ အပုိင္စီးလာၾကတဲ့ အသင္းဆုိေတာ့ ကြင္းရွင္ အိမ္ရွင္လုိ ျဖစ္ေနၾကတာ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ အျဖဴေရာင္အသင္းက “သတိ”ဆုိတဲ့ ဂုိးသမားလစ္ရင္ လစ္သလုိ သူတုိ႔က ခုိးဂုိး၊ သတ္ဂုိး၊ လိမ္ညာဂုိး စတဲ့ အကုသိုလ္ဂုိးေတြကုိ သြင္းသြင္းသြားတတ္ၾကတာ၊
အျဖဴေရာင္အသင္းရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ သတိဂုိးသမားက ဂုိးေပါက္လဲလုံျခဳံေအာင္ မေစာင့္၊ အသင္းသားေတြအေပၚလဲ ႏႈိးေဆာ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ သဒၶါ ပညာ ၀ီရိယစတဲ့ အသင္းသားေတြလဲ အင္အားေလ်ာ့ပါးျပီး ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ၾကလုိ႔ တစ္ဘက္အသင္းရဲ့ ရမ္းသန္းကန္ လိုက္တဲ့ဂိုးေတြကို ေပးရျပီး အရႈံးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကတာ။ “ေရမ်ား ေရႏိုင္၊ မီးမ်ား မီးႏိုင္”ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။
အသင္းႏွစ္ခုကို ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ အျဖဴေရာင္အသင္းဟာ အထက္အသင္းျဖစ္ျပီး အမည္းေရာင္အသင္းက ေအာက္အသင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔တာ ေဘာလံုးပြဲၾကီးျပီးလို႔ ညအိပ္ရာ၀င္ စာရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အထက္ေၾကးသမားေတြ ခြက္ခြက္လန္ရႈံးျပီး ေအာက္ေၾကးသမားေတြကခ်ည္း အႏိုင္ရသြားၾကတာ ေန႔စဥ္လိုလိုပဲ။
ဒီလိုျဖစ္ရတာကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ရင္ အားေပးပံုမမွန္ကန္တာလဲ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္တစ္ ခုျဖစ္ေနတယ္။ အျပင္ပမွာ သူတစ္ပါးေတြကန္တဲ့ ေဘာလံုးပြဲမွာေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့ အသင္းကို ဖိျပီး အားေပးတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ထဲက ေဘာလံုးပြဲက်ေတာ့ ကိုယ္က ေကာင္းက်ိဳးကို ရခ်င္ၾကသူေတြျဖစ္လို႔ ေကာင္းက်ိဳးကို ေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ အျဖဴေရာင္အသင္း ႏိုင္ေစခ်င္ ေပမဲ့ တကယ္တမ္းအားေပးတာက်ေတာ့ အမည္းေရာင္အသင္းကို ပိုျပီး စိတ္အားထက္ထက္သန္ သန္နဲ႔ အားေပးေနမိၾကတယ္။
ကိုယ္က ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့ အသင္းဘက္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အားေပးတတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ သတိဆိုတဲ့ ဂိုးသမားကလည္း ႏိုးႏိုးၾကားၾကားနဲ႔ အာရုံနဲ႔ ေတြ႔တိုင္းေတြ႔တိုင္း စိတ္မွာကပ္ကပ္ ပါလာတဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္ကေလးေတြကို ပညာအကူနဲ႔ ရႈမွတ္ျပီး ပုတ္ထုတ္လႊတ္၊ သဒၶါ ၀ီရိယတို႔ ကလဲ ထက္ထက္သန္ သန္လႈပ္ရွားရင္ ဒါနဂိုး၊ သီလဂိုး၊ ဘာ၀နာဂိုးေတြကစျပီး ၀ိပႆနာဂိုးေတြနဲ႔ ဖိသြင္းလိုက္ၾကတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမည္းေရာင္အသင္းဟာ သူ႔ရဲ႕အပယ္ခံ (ပဟာတဗၺ) သေဘာအတိုင္း ဘံုးဘံုးလဲ ရႈံးနိမ့္ျပီး အျဖဴေရာင္အသင္းကသာ သူ႔ရဲ႕တိုးပြားတတ္တဲ့ ပင္ကိုယ္စြမ္းအား (ဘာေ၀တဗၺ)နဲ႔အညီ တိုးပြားလာလို႔ မဂ္ဖိုလ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအျဖတ္ဂိုးေတြကို သြင္းျပီး နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ခ်န္ပီယံဆုဖလားၾကီးနဲ႔ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္သြားၾကရမွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို မိန္႔ၾကားအား ေပးရင္း ၾသ၀ါဒကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္ကန္ရတဲ့ ခႏၶာကိုိယ္တြင္းက ေဘာလံုးၾကီး မွာ အားေပးပံုမွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ အႏိုင္ႏြဲျပီး ဒုကၡအားလံုးလြတ္ကင္းရာ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ဆုဖလားၾကီးကို ကိုင္ေျမွာက္ခြင့္ရတဲ့ ေလာကအားလံုးကို လြန္ေျမာက္တဲ့ ခ်န္ပီယံၾကီးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း)
ဒီေဘာလုံးပြဲႀကီးဟာ ဗဟန္း ၀ိသုဒၶါရုံ ေရႊက်င္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ေန႔စဥ္ နံနက္ဘုရား၀တ္ျပဳျပီး တစ္ႀကိမ္၊ ညဘုရား၀တ္ျပဳျပီး တစ္ႀကိမ္ တစ္ေန ႔(၂)ႀကိမ္ မွန္မွန္ ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ ႀကီးႀကပ္ျပီး က်င္းပေလ့ရွိေၾကာင္း မိန္႔ၾကားပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ ေဟာညႊန္ခ်က္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့…..
ေလာကမွာ ဟုိဘက္ဒီဘက္ခြဲျပီး သူမ်ားေတြကန္ေနၾကတဲ့ ေဘာလုံးပြဲဆုိတာ ဘယ္ဘက္က ရႈံးရႈံး ႏုိင္ႏုိင္ ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးလဲမရွိ အက်ိဳးလဲ ဲဲမယုတ္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ အျပင္မွာ ကန္ၾကတဲ့ ေဘာလုံးပြဲမ်ိဳးကုိေတာ့ ကန္လဲမကန္ၾကနဲ႔ ၾကည့္လဲမၾကည့္ၾကနဲ႔ ကုိယ္ခႏၶာတြင္းက ေဘာလုံးပြဲကုိသာ ကုိယ္က မရႈံးေအာင္ ဂရုစုိက္ကန္ရမယ္။
ခႏၶာကုိယ္ဆုိတဲ့ ေဘာလုံးကြင္းႀကီးထဲမွာ စိတ္ဆုိတဲ့ ေဘာလုံးေလးကုိ အသင္းႀကီးႏွစ္သင္း လုျပီး ကန္ေနၾကတာ နံနက္အိပ္ရာထခ်ိန္ကေန ည အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္အထိပဲ တစ္ဘက္က သဒၶါ ၀ီရိယ သတိစတဲ့ ဗလငါးတန္ပါ၀င္တဲ့ အျဖဴေရာင္ (သုကၠပကၡ)လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္အသင္း၊ တစ္ဘက္ က ေလာဘ ေဒါသ စတဲ့ နီ၀ရဏတရားမ်ား ပါ၀င္တဲ့ စိတ္ကုိ မည္းညစ္ ပူေလာင္ေစတဲ့ အမည္းေရာင္ (ကဏွပကၡ)လုိ႔ ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္အသင္း။
အျဖဴေရာင္အသင္းဟာ----
၁။ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲပါတယ္၊
၂။ မဂၢဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလဲပါတယ္၊
၃။ သီလ သမာဓိ ပညာဆုိတဲ့ ေနာက္တန္း,အလယ္တန္း,ေရွ႕တန္းတုိ႔ညီမွ်တဲ့ အစီအစဥ္လဲပါတယ္။
နည္းစနစ္ပုိင္းမွာဆုိရင္လဲ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တဲ့ နည္းေကာင္း နည္းမွန္ စနစ္မွန္ ျဖစ္တယ္။ ကန္ၾကမဲ့ အသင္းသား ေတြကုိ ၾကည့္ရင္လဲ သတိပ႒ာန္, သမၼပဒါန္, ဣဒၶိပါဒ္, ဣေျႏၵ, ဗုိလ္, ေဗာဇၥ်င္,မဂၢင္ဆုိတဲ့ တကယ့္အေကာင္းဆုံး ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတြကုိ ရရွိထားၾကသူေတြ ျဖစ္လုိ႔ အားေကာင္း ေဒါင္ေကာင္း အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ ခ်ည္းပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔အသင္းဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ ဖယ္ရွားျပီး မိမိတုိ႔ အသင္းကုိ တုိးပြားေစႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္အျပည့္ ရွိတဲ့ (ဘာေ၀တဗၺ)အင္အားစု အသင္းျဖစ္တယ္၊
အမဲေရာင္အသင္းကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲမရွိ၊ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔အစီအစဥ္လဲမရွိ၊ နည္းစနစ္ ရယ္လုိ႔ သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ မရွိၾကသလုိ အသင္းသားေတြဟာလဲ ခ်ည့္နဲ႔ လိမ္ေကြ႔ ကလိမ္ကက်စ္၊ မူယာမာယာသမားေတြခ်ည္း ျဖစ္လုိ႔ ကိေလသာ, သံေယာဇဥ္, ၾသဃ,ေယာဂစတဲ့ အမည္ဆုိးေတြနဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ အသင္းျဖစ္တယ္။ တကယ့္အသင္းႀကီးေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္လုိက္တုိင္း ျပဳတ္ေအာင္ အဖယ္ရွား ခံရတဲ့ (ပဟာတဗၺ)အင္အားစုအသင္းညံ့ပါ၊
အျဖဴေရာင္အသင္းမွာ သတိဆုိတဲ့ ဂုိးသမားက အသင္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ တစ္သင္းလုံးကုိ ထိန္းသိမ္းေပးျပီး ေရွ႔တန္းမွာ ၀ိပႆနာဂုိး၊ မဂ္ဂုိး၊ ဖုိလ္ဂုိးအထိ အဖုိးတန္ဂုိးေတြကုိ သြင္းေပးႏုိင္စြမ္း ရွိတဲ့ “ပညာ”က လႈပ္ရွားတယ္၊ သဒၶါ၊ ၀ီရိယတုိ႔က တစ္သင္းလုံးကုိ တက္ၾကြေနေအာင္ ေနရာစုံမွာ လႈပ္ရွားေပးႏုိင္ၾကတယ္။
အမည္းေရာင္အသင္းမွာေတာ့ တစ္ဘက္အသင္းသားေတြ ဂုိးေပါက္မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ဖုံးကြယ္ ေပးေနတဲ့ ေမာဟဆုိတဲ့ ဂုိးသမားက အသင္းေခါင္း ေဆာင္အျဖစ္ တာ၀န္ယူျပီး ေလာဘဆုိတဲ့ အၾကမ္းအရမ္းသမားတုိ႔ အားကုိးနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ေနတာပါ၊
အဓိက သူတုိ႔ရဲ့ အားသာခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ သဘာေတာ့ရင့္တယ္၊ သံသရာအစကတည္းက ခႏၶာကုိယ္ကုိ အပုိင္စီးလာၾကတဲ့ အသင္းဆုိေတာ့ ကြင္းရွင္ အိမ္ရွင္လုိ ျဖစ္ေနၾကတာ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ အျဖဴေရာင္အသင္းက “သတိ”ဆုိတဲ့ ဂုိးသမားလစ္ရင္ လစ္သလုိ သူတုိ႔က ခုိးဂုိး၊ သတ္ဂုိး၊ လိမ္ညာဂုိး စတဲ့ အကုသိုလ္ဂုိးေတြကုိ သြင္းသြင္းသြားတတ္ၾကတာ၊
အျဖဴေရာင္အသင္းရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ သတိဂုိးသမားက ဂုိးေပါက္လဲလုံျခဳံေအာင္ မေစာင့္၊ အသင္းသားေတြအေပၚလဲ ႏႈိးေဆာ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ သဒၶါ ပညာ ၀ီရိယစတဲ့ အသင္းသားေတြလဲ အင္အားေလ်ာ့ပါးျပီး ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ၾကလုိ႔ တစ္ဘက္အသင္းရဲ့ ရမ္းသန္းကန္ လိုက္တဲ့ဂိုးေတြကို ေပးရျပီး အရႈံးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကတာ။ “ေရမ်ား ေရႏိုင္၊ မီးမ်ား မီးႏိုင္”ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။
အသင္းႏွစ္ခုကို ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ အျဖဴေရာင္အသင္းဟာ အထက္အသင္းျဖစ္ျပီး အမည္းေရာင္အသင္းက ေအာက္အသင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔တာ ေဘာလံုးပြဲၾကီးျပီးလို႔ ညအိပ္ရာ၀င္ စာရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အထက္ေၾကးသမားေတြ ခြက္ခြက္လန္ရႈံးျပီး ေအာက္ေၾကးသမားေတြကခ်ည္း အႏိုင္ရသြားၾကတာ ေန႔စဥ္လိုလိုပဲ။
ဒီလိုျဖစ္ရတာကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ရင္ အားေပးပံုမမွန္ကန္တာလဲ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္တစ္ ခုျဖစ္ေနတယ္။ အျပင္ပမွာ သူတစ္ပါးေတြကန္တဲ့ ေဘာလံုးပြဲမွာေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ္ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့ အသင္းကို ဖိျပီး အားေပးတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ထဲက ေဘာလံုးပြဲက်ေတာ့ ကိုယ္က ေကာင္းက်ိဳးကို ရခ်င္ၾကသူေတြျဖစ္လို႔ ေကာင္းက်ိဳးကို ေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ အျဖဴေရာင္အသင္း ႏိုင္ေစခ်င္ ေပမဲ့ တကယ္တမ္းအားေပးတာက်ေတာ့ အမည္းေရာင္အသင္းကို ပိုျပီး စိတ္အားထက္ထက္သန္ သန္နဲ႔ အားေပးေနမိၾကတယ္။
ကိုယ္က ႏိုင္ေစခ်င္တဲ့ အသင္းဘက္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အားေပးတတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ သတိဆိုတဲ့ ဂိုးသမားကလည္း ႏိုးႏိုးၾကားၾကားနဲ႔ အာရုံနဲ႔ ေတြ႔တိုင္းေတြ႔တိုင္း စိတ္မွာကပ္ကပ္ ပါလာတဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္ကေလးေတြကို ပညာအကူနဲ႔ ရႈမွတ္ျပီး ပုတ္ထုတ္လႊတ္၊ သဒၶါ ၀ီရိယတို႔ ကလဲ ထက္ထက္သန္ သန္လႈပ္ရွားရင္ ဒါနဂိုး၊ သီလဂိုး၊ ဘာ၀နာဂိုးေတြကစျပီး ၀ိပႆနာဂိုးေတြနဲ႔ ဖိသြင္းလိုက္ၾကတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမည္းေရာင္အသင္းဟာ သူ႔ရဲ႕အပယ္ခံ (ပဟာတဗၺ) သေဘာအတိုင္း ဘံုးဘံုးလဲ ရႈံးနိမ့္ျပီး အျဖဴေရာင္အသင္းကသာ သူ႔ရဲ႕တိုးပြားတတ္တဲ့ ပင္ကိုယ္စြမ္းအား (ဘာေ၀တဗၺ)နဲ႔အညီ တိုးပြားလာလို႔ မဂ္ဖိုလ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအျဖတ္ဂိုးေတြကို သြင္းျပီး နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ခ်န္ပီယံဆုဖလားၾကီးနဲ႔ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္သြားၾကရမွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို မိန္႔ၾကားအား ေပးရင္း ၾသ၀ါဒကို နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေတာ္ကန္ရတဲ့ ခႏၶာကိုိယ္တြင္းက ေဘာလံုးၾကီး မွာ အားေပးပံုမွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ အႏိုင္ႏြဲျပီး ဒုကၡအားလံုးလြတ္ကင္းရာ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ဆုဖလားၾကီးကို ကိုင္ေျမွာက္ခြင့္ရတဲ့ ေလာကအားလံုးကို လြန္ေျမာက္တဲ့ ခ်န္ပီယံၾကီးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း)
