စာတတ္လွ်င္ စာဖတ္ပါ

စာတတ္လွ်င္ စာဖတ္ပါ

ယေန႔ စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေနသည့္ ေခတ္ႀကီးတြင္ ပရဟိတ လူမႈကူညီေရး အသင္းအဖြဲ႕မ်ား တြင္က်ယ္ လာျခင္းသည္ ဂုဏ္ယူစရာ အထူး ေကာင္းလွသည္။ လူဆိုသည္မွာ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ မိမိအက်ဳိးႏွင့္ သူတစ္ပါး အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ တတ္သူကိုသာ ''လူ'' ဟု ေခၚသည္။

လူ႔ဘဝ ေနရသည့္ ခဏတာေလး အတြင္းတြင္ မိမိအတြက္၊ မိမိ မိသားစုအတြက္ ကြက္ကြက္ေလး အလုပ္လုပ္႐ံု မွ်ျဖင့္ မိမိဘဝတြင္ ၿပီးျပည့္စံုၿပီဟု မဆိုႏုိင္ပါ။ ေလာကအက်ဳိး၊ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအက်ဳိး၊ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ကို အက်ဳိးျပဳ ႏုိင္မွသာ လူျဖစ္ရ က်ဳိးနပ္သည္။ သို႔မွသာ အသိအလိမၼာ ပညာျပည့္ဝ ႏွလံုးလွသည့္ ဘဝ အဓိပၸာယ္ ရွိေသာ လူ ျဖစ္ပါမည္။

ရွင္မဟာရ႒သာရ က ''စာေပစကား၊ ေန႔တိုင္းၾကားက ထူးျခားလိမၼာ ရွိသည္သာတည္း'' ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ့သည္။ ထုိသို႔ ထူးျခားလိမၼာရန္ ''အလိမၼာ စာမွာရွိ'' ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း စာေကာင္း၊ ေပေကာင္းမ်ားကို ဖတ္ရန္ လိုသည္။ ထိုစာေကာင္း၊ ေပေကာင္း မ်ားသည္ မေပ်ာက္ပ်က္၊ မပ်က္စီး ႏိုင္ေသာ အဖိုးအနဂၣ ထုိက္တန္သည့္ ရတနာမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိရတနာ မ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္း ျဖစ္ရန္ ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြ ရပါမည္။ ကိုယ္တိုင္ စုေဆာင္း ရပါမည္။ ကိုယ္တိုင္ သိမ္းဆည္း ရပါမည္။ စု၊ တု၊ ျပဳ ဆိုသည့္ အတိုင္း စာစု၊ စာတု၊ စာျပဳ ရပါမည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမရပူရၿမိဳ႕သည္ ရက္ကန္း ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။ ဘိုးဘြား လက္ထက္ ကတည္းက သိမ္ေမြ႕နက္နဲ ခက္ခဲလွသည့္ ျမန္မာမႈ လက္ရာ ရက္ကန္းပညာ ပိုးခ်ိတ္၊ ခ်ည္ခ်ိတ္၊ ပိုးလံုခ်ည္၊ ခ်ည္လံုခ်ည္ မ်ားကို ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏုိင္စြာ ရက္လုပ္ ေရာင္းဝယ္ကာ ေနထုိင္ခဲ့ ၾကသည္။ လူႀကီးသူမမ်ား ေျပာဆိုဆံုးမ ေနက် စကားတစ္ခုမွာ ေယာက္်ားမ်ား စာမတတ္လွ်င္ အကန္းႏွင့္ တူၿပီး မိန္းမမ်ား ရက္ကန္း မတတ္လွ်င္ အက်ဳိး ႏွင့္ တူသည္ဟု ဆံုးမခဲ့ ၾကသည္။

မဃေဒဝက်မ္း တြင္လည္း '' မရွိပညာ ဤလူ႔ရြာ၌ က်မ္းစာနီတိ တတ္မသိက မ်က္စိစံုကန္း လူျဖစ္ဆန္းမွ် ေပါက္ပန္းပမာ မွတ္ဖို႔ရာ၏'' ဟူ၍ မန္လည္ ဆရာေတာ္ႀကီး က ဆံုးမစကား ေရးသား ခဲ့သည္။

လူတစ္ဦးအတြက္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိုယ္ခႏၶာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစရန္ 'အစာ' အာဟာရ လိုအပ္သကဲ့သို႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဦးေႏွာက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစရန္ 'စာ' အာဟာရ လည္း လိုအပ္သည္။ ႏုိင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ဳိးတိုင္းတြင္ ကိုယ္ သက္ဝင္ ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားမ်ား ရွိၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္ ဓေလ့ထံုးတမ္း အစဥ္အလာမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္ဂီတ မ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္စာေပ မ်ားလည္း ရွိၾကသည္။

 ''စာေပျမင့္မွ လူမ်ဳိးတင့္မည္'' ဆိုသကဲ့သို႔ ကိုယ့္စာေပကို ျမႇင့္တင္ တန္ဖိုးထားမွ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ဂုဏ္တင့္တယ္ကာ ဝင့္ထည္ပါမည္။ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ အဆင့္အတန္း ကို သိလုိလွ်င္ ''စာတတ္ မတတ္ ကိုၾကည့္'' ဟု အေနာက္တိုင္း ပညာရွင္ တုိ႔၏ အဆိုအမိန္႔ တစ္ခုရွိသည္။ ထို အဆိုအမိန္႔ကို ထပ္ဆင့္ ျဖည့္စြက္ ခ်င္ပါသည္။ လူတစ္ဦး၏ အဆင့္အတန္း ကို သိလိုလွ်င္ ''စာဖတ္ မဖတ္ ကိုၾကည့္'' ဟု ေျပာခ်င္ ပါသည္။

စာတတ္သူခ်င္း တူေသာ္လည္း စာဖတ္သူသည္ စာမဖတ္သူထက္ အေတြးအေခၚ၊ အေျမာ္အျမင္၊ အယူအဆ၊ ဗဟုသုတ ပို၍ သာပါသည္။ ''မရွိတာထက္ မသိတာခက္'' ဟူသည့္ ဆို႐ိုးစကား တစ္ခြန္းလည္း ရွိသည္။ မသိျခင္းသည္ အမွားမ်ားႏွင့္ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစသကဲ့သို႔ သိျခင္းသည္ အမွန္တရားႏွင့္ ခြန္အားကို ျဖစ္ေစသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခြန္အားျပည့္ ႏွလံုးသားႏွင့္ ဘဝခရီးလမ္း ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္ကာ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေက်ာ္လႊားျဖတ္သန္းႏုိင္ရန္ စာေပ အမ်ဳိးအစား စံုလင္စြာ ဖတ္႐ႈၾက ရပါမည္။

စာဖတ္ျခင္းသည္ ဓမၼႏွင့္အဓမၼ ခြဲျခား႐ႈျမင္ ဆင္ျခင္ႏုိင္ၿပီး အေကာင္းအဆိုး၊ အက်ဳိးအျပစ္ မ်ားကို ေဝဖန္သံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္သည္။ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ မွန္ကန္ရင့္က်က္ တိုးတက္ေစ ပါသည္။ ဉာဏ္ရည္ ဉာဏ္ေသြး ျမင့္မားထက္ျမက္ ေစပါသည္။ အၾကားအျမင္၊ ဗဟုသုတ ျပည့္ဝေစၿပီး အေတြးအေခၚ က်ယ္ျပန္႔ ေစပါသည္။

ထုိသို႔ အၾကားအျမင္၊ ဗဟုသုတႏွင့္ ႏွလံုးသား အာဟာရ ျပည့္ဝေစရန္ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း ေနရာအႏွံ႔ အျပားတြင္ ''ေရးသူ၊ ဖတ္သူ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊ စာေပ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ စာအုပ္၊ စာေပ စုေပါင္း ေရာင္းခ်ပြဲမ်ား၊ စာဖတ္ရွိန္ ျမႇင့္တင္ေရး ပြဲမ်ား'' က်င္းပ ေနၾကသည္။ ထို႔အတူ ''ျမန္မာစာေပ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ား အသင္း ဖြဲ႕စည္းျခင္း၊ ႏိုဘယ္ျမန္မာ စာေပပြဲေတာ္'' မ်ား က်င္းပျခင္းျဖင့္ ျမန္မာစာေပ တိုးတက္ျမင့္မား ေစရန္ ျမႇင့္တင္ ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ထုိသို႔ ျမန္မာစာေပ တိုးတက္ျမင့္မား ေစရန္ ျမႇင့္တင္ ေနျခင္းသည္ ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ ေနျခင္းမည္ ပါသည္။ ယေန႔ ပညာေခတ္တြင္ လူတိုင္း စာတတ္ေျမာက္ ေစရန္အတြက္ မူလတန္းပညာ အခမဲ့ မသင္မေနရ ပညာေရး စနစ္ကို ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရက ေစတနာ အျပည့္အဝႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ ေနျခင္းျဖင့္ ေနာင္ အနာဂတ္ ကာလတြင္ လူငယ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ မ်ား၏ ဘဝပန္းတိုင္း ပြင့္ၿပီး ပြင့္ေသာပန္းတိုင္း ေမႊးႀကိဳင္လန္းဆန္း သင္းပ်ံ႕ ေနပါမည္။

ကြၽန္ေတာ္သည္ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီး အမရပူရၿမိဳ႕နယ္ ဟသၤာ ေက်းရြာအုပ္စု ''အားမာန္'' ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စာၾကည့္တိုက္မွ ေစတနာ့ ဝန္ထမ္း စာၾကည့္တိုက္မွဴး တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ''အားမာန္'' ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္မွာ ရွစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ရွိၿပီး ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ စာဖတ္သူဦးေရ မ်ားစြာျဖင့္ အင္တိုက္အားတုိက္ ေရွ႕သို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္လ်က္ ရွိသည္။

စာၾကည့္တိုက္၏ နံရံမ်ားတြင္ ''ပညာေရႊအိုး လူမခိုး''၊ ''ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္''၊ ''ပညာျပည့္ဝ ႏွလံုးလွ''၊ ''ပညာလို အိုသည္မရွိ''၊ ''ပညာရွာပမာ သူဖုန္းစား''၊ ''ပညာရွိမွ ခြင့္သိသည္'' စသည့္ အသိပညာေပး နံရံကပ္ ေဆာင္ပုဒ္ မ်ားကို ကပ္ထားသည္။

ဒီမိုကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းခ်ိန္ ကာလတြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ေျပးညီ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္း ႏုိင္ရန္ လူတိုင္း စာတတ္ရမည္။ စာေပပညာက ေပးေသာ အသိသည္ လူတစ္ဦး၏ ဘဝကို အေရာင္ ေျပာင္းလဲေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတိုင္း၏ဘဝ ေရႊေရာင္ ေတာက္ပၿပီး အနာဂတ္ သာယာလွပ ေစရန္ လူတိုင္း စာတတ္ေစခ်င္ ပါသည္။ စာတတ္လွ်င္ လည္း စာဖတ္ေစခ်င္ ပါသည္။ စာဖတ္လွ်င္ ကမၻာပတ္စရာ မလိုပါ။

မုိးထက္ကုိ (အမရပူရ)

ရတနာပံုေန႔စဥ္